Mesazh i Fethullah Gylenit në përvjetorin e përpjekjes për grusht shteti në Turqi

Kjo e shtunë është një kohë e trishtë për historinë e Turqisë, sepse shënon kalimin e plot një viti që prej tentativës së urryer për grusht shteti, e cila shkaktoi që të humbnin jetën qindra njerëz e të plagoseshin me mijëra të tjerë. Me këtë rast, dua të ripërmend edhe njëherë dënimin tij ndaj këtij puçi të pajustifikueshëm dhe gjithë ata që morën pjesë, duke u shprehur ngushëllimet e mia të sinqerta familjeve dhe të dashurve të atyre njerëzve të pafajshëm që u prekën prej kësaj tragjedie të tmerrshme.

Fatkeqësisht, menjëherë pas këtij incidenti me përmasa tragjike është bërë çdo lloj përpjekjeje për t’ua nxirë jetën sa e sa njerëzve të pafajshëm. Ata janë larguar padrejtësisht nga vendet e tyre të punës, të tjerë janë arrestuar, burgosur, madje edhe torturuar – të gjitha këto kanë ndodhur nën direktivat e qeverisë. Atyre po u privohet çdo lloj mundësie për të jetuar, duke ua shkelur krejtësisht, si dinjitetin, ashtu edhe çdo e drejtë njerëzore, në një mënyrë që tregon se gjithçka po zhvillohet si një gjueti shtrigash për të eleminuar çdokënd që shfaqet jobesnik ndaj presidentit Rexhep Tajip Erdogan dhe regjimit të tij.

Ky vit ka qenë shumë i pakursyer ndaj meje, duke qenë se me qindramijëra qytetarë turq të pafajshëm po ndëshkohen mizorisht vetëm e vetëm sepse qeveria vendos se ata janë “të lidhur” në një mënyrë apo një tjetër me mua apo Lëvizjen “Hizmet”; lidhje që konsiderohet menjëherë si krim. Të gjitha akuzat kundër meje, se kam qenë unë pas grushtit janë të pabazuara dhe tërësisht të motivuara nga pikëpamja politike. Sjellja e qeverisë me qytetarët e pafajshëm gjatë këtij viti po e shtyn Turqinë drejt kategorisë së shteteve me nivelet më të ulëta të demokracisë dhe ku shkelen, si parimi i shtetit të së drejtës, ashtu edhe të drejtat themelore të njeriut në botë. Sot, pas një viti, unë po e përsëris edhe njëherë thirrjen time për ngritjen e një komisioni ndërkombëtar të pavarur hetimor që të hetojë me drejtësi se çfarë ndodhi natën e 15 korrikut të shkuar, duke bërë që shkaktarët e asaj çfarë ndodhi të nxirren përpara drejtësisë. Dua të shpreh edhe njëherë gatishmërinë që, nëse vendimi i këtij këshilli do të jetë kthimi im në Turqi, sepse jam unë fajtori, unë do të kthehem menjëherë.

Në vend që t’i kthejnë përgjigje pyetjes se përse kanë dështuar në përpjekjen e tyre për t’i bindur liderët botërorë se jam unë fajtori, liderët e Turqisë po e ushqejnë publikun në Turqi me gjithfarë teorish konspirative, të artikuluara pa kurrfarë dallimi në të gjitha organet e shtypit që kanë mbetur në vend, të cilat janë kthyer veçse në borizanë të propagandës së qeverisë. Për fat të keq, duke qenë se nuk ekziston asnjë lloj mundësie për të dëgjuar ndonjë narrativë tjetër veç kësaj, lidhur me incidentin e 15 korrikut, populli turk po garon në masë se kush ushqen dhe shpërndan më tepër mesazhe urrejtjeje. Shumë pak kanë mbetur që e kanë kuptuar ngjashmërinë mes flijimit të ndjekësve të kësaj lëvizjeje me flijimin e sa e sa grupimeve njerëzore prej regjimeve fashiste dhe komuniste gjatë shek. XX.

Demokracia, as mund të arrihet as mund të mbrohet përmes mjetesh të dhunshme. Largimi i liderëve politikë nuk mund të ndodhë kurrsesi përmes rrugës antidemokratike, edhe pse ata mund të jenë duke përndjekur qytetarët e tyre, duke u shkelur çdo të drejtë njerëzore. Edhe pse janë përndjekur e torturuar me të gjitha mënyrat e mundshme, ndjekësit e Lëvizjes “Hizmet” nuk kanë ngrituar as grushtin ndonjëherë kundër përndjekësve të tyre. Përkundrazi, ata janë duke kërkuar të drejtat e tyre përmes rrugësh të ligjshme e paqësore. Unë mendoj se kushdo që ka ende dyshime në qëndrimin e tyre kundër dhunës, gjithnjë në kërkim të paqes dhe mbizotërimit të ligjit, pavarësisht gjithë çka ndodhur gjithë këtë kohë, nuk mund të jetë veçse një i verbuar prej paragjykimeve.

Sërish unë kam shpresë se intelektualët turq do ta ngrenë zërin e tyre, duke u solidarizuar me të gjitha viktimat e kësaj përndjekjeje, dhe përfaqësuesit e pushtetit gjyqësor do t’i rezistojnë trysnisë politike, duke u dhënë përparësi parimeve universale të drejtësisë. I lutem Zotit, sepse nuk ka më të Mëshirshëm se Ai, që ta ruajë atdheun tonë prej kësaj errësire mbizotëruese, duke na çuar drejt një atmosfere më të ngrohtë paqeje dhe qetësie shpirtërore.