Rida (berusting , aanvaarding)
Zelfs als de mens zijn vrije wil moet gebruiken, in het begin van de spirituele reis, om aanvaarding aan te nemen, is dit in de werkelijkheid een gift van God aan degenen die Hij bemint. Om deze reden is 'rida' in tegenstelling tot geduld, geen bevel, noch van God, noch van de Profeet, vzmh, het is enkel een aanbeveling. Alhoewel er een verslag is van een uitspraak, toegeschreven aan de Profeet: 'Laat hem die geen tegenslagen kan verwerken noch aanvaarding opbrengen van de Goddelijke Voorschriften, voor zichzelf een andere Heer vinden.' (Kanz al-Ummal, vol 1. hadith no 482) aanvaarden de Traditionisten dit niet als een Authentieke Traditie die door de Profeet werd geuit, vzmh.
Enkele heiligen hebben aanvaarding beschouwd als een stap hoger dan betrouwen en overgave, terwijl anderen dit beschouwen zoals de andere toestanden waarin een ingewijde zich kan bevinden, als een Goddelijke gift van straling die soms in hem plaatsvindt en soms niet. Nog anderen, zoals Imam Qushayri, zien ‘rida’ als verbonden met of afhankelijk van de vrije wil van de dienaar in het begin en als een toestand of bestaanswijze van het hart op het einde.
De Traditie: 'Wie verheugd is met God als de Heer en Islam als de religie en Muhammad als Profeet, heeft de smaak van het geloof genoten' (Muslim, Iman, 56,Musnad, 1.208) suggereert dat de mens zijn vrije wil moet gebruiken om aanvaarding te bereiken in het begin, alhoewel het aan het einde een Goddelijke Gift is.
Verheugd zijn met Gods Goddelijkheid betekent liefde en respect betonen voor Hem, zich naar Hem keren in aanbidding en om hulp te bekomen. Alleen van Hem verwachten wat wordt verwacht. Verheugd zijn met Zijn Heerschappij betekent dat we zijn besluiten verwelkomen en Zijn voorspellingen over ons en geen bezwaar opwerpen over de tegenslagen die ons overkomen, zelfs als het moeilijk is om hen te verdragen. Ook dat we vertrouwen hebben in Hem betreffende al Zijn voorzieningen en behandelingen over Zijn dienaren en verheugd zijn over alles wat hij doet. Verheugd zijn met de Profeet, vzmh, betekent dat de mens zich onvoorwaardelijk overgeeft, zijn leiding verkiest en aanwijzingen over de eigen ideeën. Hij gebruikt al zijn mogelijkheden en zoekt niet tevergeefs naar fouten. Hij beschuldigt niet maar begrijpt zijn daden en woorden en de Openbaringen die hij ontving. Verheugd zijn met Islam betekent dat Islam wordt aanvaard als het ideaal stel uitspraken en normen en deze toepast in het individuele, sociale en familiale leven. Zoals in het volgende vers wordt gesteld: 'Hij die een religie zoekt, andere dan de Islam, het zal niet van hem worden aanvaardt.' (S3, A85)
In sommige omstandigheden, is deze graad van aanvaarding een mogelijke oorzaak van het gevoel van eenzaamheid, zelfs binnen de eigen gemeenschap. Nochtans, zij die in staat waren om Gods nabijheid te verwerven en de weg van de Profeet te volgen, vzmh, voelen zichzelf niet tekort gedaan waar zij ook zijn. Zij die zich zeer verwant met God voelen, kennen geen eenzaamheid. Integendeel, zij voelen God als dichter bij zichzelf en vloeien over met grotere liefde en nabijheid met Hem als ze alleen zijn en tot Hem bidden met de woorden: 'O God, zorg dat ik dikwijls alleen kan zijn en laat me niet over aan de onreinheid der dingen die de afstand zullen vergroten tussen mij en U. Zorg dat ik Uw Altijd-Tegenwoordigheid kan voelen.'
Zoals hierboven was gesteld, is berusting in werkelijkheid een Goddelijke Gave, maar de vrije wil van de mens is aan het begin nodig, anders kan de reis niet beginnen. Een man kan de rang van berusting aanvaarden door de diepte van zijn geloof, plechtigheid in zijn religieuze daden en diepzinnigheid in zijn bewustzijn van God te aanbidden alsof hij Hem zag. Om met deze rang te worden begunstigd, moet men ook de treden van betrouwbaarheid, overgave en inzet hebben bestegen. Omdat het zeer moeilijk is voor een man om deze rang te bereiken met alleen zijn vrije wil als middel, heeft God Almachtig dit niet verordent, alleen aanbevolen. God prijst hen hoog, die dit bereiken.
Indien iemand de bedoeling heeft om de rang van berusting te bereiken, aan het begin van zijn spirituele reis, dan moeten de volgende voorwaarden worden vervuld: ' Plechtig zijn in zijn relatie met de Heer, dankbaar de Goddelijke gaven aannemen die ongevraagd en zuiver komen als zijn zegeningen, niet klagen over enige der beproevingen, zelfs tijdens het lijden door ontberingen, eenzaamheid en spanning (qabd) moeten alle religieuze verplichtingen worden voldaan zonder enige lusteloosheid te voelen. Hij moet zich verheffen om in de aanwezigheid van de Almachtige God te staan om te bidden alsof hij naar de bruidskamer zou gaan. De meest essentiële basis van berusting is dat de gelovige altijd Zijn aanwezigheid moet voelen in het eigen bewustzijn en Hem ervaren en ontdekken in het hart, op elk moment opnieuw.
Vrees en hoop houden verband met iemands wereldse leven. Zij behoeden de mens tegen wanhoop en valse veiligheid m.b.t. Gods straf in deze wereld. Vrees en hoop zijn niet belangrijk voor het Hiernamaals behalve m.b.t. de beloning die wordt teruggegeven voor hen in het Hiernamaals. Daarentegen zijn de liefde voor, en de aanvaarding van God, voor eeuwig aanwezig.
Berusting in Gods oordeel en verheugd zijn in Hem is een bron van spirituele vrede en geluk in beide werelden. Nochtans betekent dit niet dat degenen die berusting hebben verworven en Gods goedkeuring, vrij zijn van angsten, beproevingen en lijden. Integendeel, zij komen vele onaangename en moeilijke dingen tegen op hun weg maar de besten in de berusting bekijken deze moeilijkheden als pure genade. Berusting of Gods welgevallen veranderen het 'vergif' dat zij drinken in levenselixir en de moeilijkheden die zij tegenkomen in liefdesbetuigingen aan de Geliefde.
Het pad der berusting is moeilijk te volgen, maar veilig en direct. De reiziger wordt zo soms naar de top geleid van menselijke perfectie in één enkele poging. Een gelovige kan deze top bereiken door grote inspanningen in het pad van God of door het universum te bestuderen als een boek en door God overal te voelen en te vonden, alhoewel Hij noch in tijd, noch in plaats is te beschrijven. De reiziger kan het doel ook bereiken door de pijn en de smarten die hij in zich voelt, door zijn tekorten en hulpeloosheid tegenover moeilijkheden die hij ontmoet bij zijn inspanning voor de gezegende zaak. Hij kan deze berusting zelfs bereiken terwijl hij in de rustzetel in zijn huis zit en zijn hersens pijnigt over deze zaak.
Het resultaat van berusting is een trillende vreugde of een vreugdevolle bries van Gods mededogen, in verhouding tot de diepte van de eigen vrees en hoop. Deze vreugde komt niet van het voelen van Gods nabijheid, noch eerbetoon en toewijding, noch de strijd tegen zonden en de verleidingen van het lichamelijke ego en Satan. Dit is een spiritueel genoegen, vermengd met hoop en verwachting en beheerst door zelfcontrole. Het is een directe gave en bries van verwachting van Hem speciaal, in de toestand van berusting en tevredenheid met God. Nochtans verwacht deze toestand dat iemand zichzelf beheerst: gedachten, veronderstellingen, bedenkingen, plannen, hoop en verwachtingen, gevoelens en daden, alles overeenkomstig Gods wil en verlangens. Deze toestand bekijken als een middel tot lusten en het scheppen van genoegens, in afwachting van deze genoegens, is een gebrek aan respect tegenover 'berusting'. Deze berusting is gebaseerd op zuivere bedoelingen en eerlijkheid. In de werkelijkheid is dit criterium ook toepasbaar op alle andere toestanden en tussenstappen die worden bereikt door de inspanningen van het hart of die zelf zo'n inspanning zijn. Men moet de toestemming en goedkeuring van de Almachtige beminnen en nastreven, voor geen ander doel dan Gods welgevallen zélf.
De helden van het spirituele leven hebben hun standpunten uitgedrukt over berusting en Gods welgevallen sinds de allereerste dagen der Sufi traditie. Volgens Dhu 'l Nun al-Misri betekent berusting de voorkeur geven aan Gods wensen over de eigen wensen voor dat deze opduiken. Ook het aanvaarden zonder te klagen van de resultaten van zijn voorschrift in een houding dat wat God wilt en doet, is goed (Qushayri, al-Risala, 195). Het betekent ook overvloeien in liefde voor Hem zelfs als men kreunt in de greep der tegenslagen.
Ali Zayn al-Abidin beschrijft berusting als het gevoel van de ingewijde om vastbesloten te zijn, niets na te streven of te volgen wat tegengesteld is aan Gods wil en welbehagen (Qushayri, idem, 195). Volgens Abu Uthman betekent berusting het verwelkomen, met het zelfde gemoed, van al Gods voorschriften en beslissingen, ongeacht of ze voorkomen uit Zijn Gratie, Majesteit of Wrok, zonder enig onderscheid of voorkeur te maken tussen deze besluiten.
Hiernaar wordt door Gods Boodschapper, vzmh, naar verwezen als hij zegt: 'Ik vraag U voor berusting, nadat U iets hebt voorgeschreven.' Wie zich op voorhand verheugt in de voorschriften van God is vastbesloten om berusting te tonen, terwijl berusting betekent dat rampen worden doorstaan wanneer zij gebeuren.
We kunnen de kenmerken of aspecten van berusting als volgt beschrijven:
- Een ingewijde voelt geen enkel verzet tegen of ongenoegen over wat er ook voorkomt uit de Goddelijkheid of Heerschappij van God en verwelkomt met genoegen alles wat Gods Almacht voorschrijft.
- Deze ingewijde is echt bereid om zijn lot zonder klagen te aanvaarden en te ondergaan.
- Deze ingewijde verstoort het 'evenwicht' niet in zijn hart. Hij bewaart zijn integriteit en rechtlijnigheid in confrontatie met zelfs de meest schokkende en storende gebeurtenissen.
- Hij beschouwt Gods Voorzienigheid, opgetekend in het Opperste Bewaarde Tablet en toont geen spijt of verdriet voor wat hem overkomt.
De berusting van gewone mensen bestaat erin dat zij geen bezwaar hebben tegen wat God voor hen heeft voorbestemd. De aanvaarding van hen die diepere kennis in God hebben, is dat zij hun bestemmingen aanvaarden. De berusting van degenen die een leven van diepe spiritualiteit leven, is dat zij zonder enige aandacht te geven aan hun eigen overwegingen, steeds aandachtig zijn voor wat Hij hen wilt laten doen en hoe dit moet gebeuren en wie zij moeten zijn. De volgende verzen omvatten alle graden van berusting en bevatten antwoorden op alle verlangens van zij die berusten in de Goddelijke Wil en Lot: ‘O ziel die rust! Keer terug naar uw Heer, bevallend en welbevallen, kom binnen bij mijn dienaren en kom binnen in mijn Paradijs.’
Zoals wordt begrepen uit deze verzen, hangt de mogelijkheid om berusting te bereiken en God te behagen en door Hem te worden behaagd, af van de terugkeer van de gelovige naar de Almachtige God. Zich naar God wenden betekent dat men zich tot God moet wenden in vertrouwen en overgave aan Hem. Ook in het opdragen van de eigen zaken aan Hem. Wie deze toestand in de wereld heeft bereikt, verlangt naar de dood en de ontmoeting met God en sterft met een geruste ziel en een vredig hart en wordt opgenomen bij de rechtvaardigen in het Paradijs.
Vanuit een ander perspectief betekent de berusting van gewone mensen, dat zij hun levens ordenen overeenkomstig Gods voorschriften in vrijwillige onderwerping aan Zijn Heerschappij, Zijn besturend gezag. Dit wordt in de volgende verzen uitgelegd: 'Zeg: zal ik een andere dan God als Heer nemen, als hij de Heer van alle dingen is?' (S6, A164) en 'Zeg: zal ik een andere dan God als beschermende vriend nemen, de Schepper van de hemelen en de aarde, die voedt en Zelf niet wordt gevoed?' (S6, A14). Een dergelijke mate van berusting is essentieel voor elke gelovige, voor een echt geloof in Gods Eenheid en echte liefde voor God.
Elke gelovige moet zichzelf bewust onderwerpen aan Gods leiding, zonder gelijken naast God te dulden, in geloof, levensordening en liefde voor Hem. Alleen Hij is Heer, Goddelijk, en Heerser van mensen en het universum. De mens moet anderen beminnen die liefde waardig zijn, alleen in Gods naam en overeenkomstig de grenzen die Hij heeft gesteld.
De tweede graad van berusting komt toe aan hen die een zekere graad van kennis van God hebben en Gods voorschriften en regels verwelkomen zonder aan enig bezwaar te denken. Zij beheersen hun harten zonder die te laten dwalen, zelfs niet voor één moment. Deze graad van berusting wordt aanzien als de relatie tussen God en de harten die voorzien zijn van kennis over Hem.
De derde graad van berusting wordt bereikt door de gezuiverde heilige geleerden: het betekent van zich te verheugen in wat God verheugt. Een man die beloond is door deze graad van berusting, voelt geen woede, vreugde of smart voor zichzelf. Hij ervaart het genoegen van te worden opgeheven in zijn Heer, Zijn wil of wensen en Zijn keuzes, hij denkt, voelt of verlangt niet meer uit zichzelf of voor zichzelf.
De eerste graad van berusting is verplicht voor elke gelovige en het is het begin van de weg die leidt naar de nabijheid met God, indien verbonden met de vrije wil van de mens en geloof in Gods Eenheid. De tweede graad is noodzakelijk om te bereiken want het is de verderzetting van de eerste en de basis van de derde en het leidt de mens naar het beschouwen van Gods nabijheid. Omdat deze derde graad een Goddelijke gave is, eerder dan een bevel of een stap die kan worden bereikt door vrije wil en individuele inspanningen, is het niet verplicht noch noodzakelijk. Alleen een aanbeveling om met heel het hart naar te verlangen.
De derde en voltooiende graad van berusting omvat de twee vorige. Want het verlangen van volledige berusting en leven in de hoop om dit te bereiken, is een essentieel principe van Islamitisch leven. Het volledig bereiken van deze derde graad is een vrucht of een gave die wordt toegekend in ruil voor deze overweging of verlangen. Met andere woorden: de eerste twee graden verwijzen naar Gods Namen en Kenmerken - zij kunnen worden bereikt door te reizen in hun schaduw of door hun leiding - terwijl de derde verbonden is met de beloning, verlichting of uitstraling, als een vergoeding voor hen. Het volgende vers verwijst volgens mij naar de drie graden: 'Hun beloning is bij hun Heer, de tuinen van Eden, waaronder rivieren vloeien, waar zij steeds zullen verblijven. God is ingenomen met hen en zij zijn ingenomen met God. Dit is voor hem die Zijn Heer gepast vreest.' (S98, A8) Deze zelfde waarheid wordt ook duidelijk uitgedrukt door onze meester, vzmh, met de volgende woorden: 'Wie gelukkig is met God als Heer, met Islam als Religie en met Mohammed, vzmh, als Boodschapper, heeft het genot van het geloof gevonden.'
Ik hoop dat de volgende overwegingen de gevoelens mogen leiden, en de gedachten sturen naar het bereiken van berusting, dat ze mogen helpen om de moeilijkheden te overwinnen die zich voordoen op het pad naar berusting en controle en bedwinging mogen bereiken van lichamelijke en wereldse neigingen:
- De mens is slechts de speler in een deel van het Goddelijk drama dat in de wereld plaatsvindt. Hij heeft geen recht of gezag om tussenbeide te komen in de kwaliteit of de vorm van het deel dat aan hem werd toegewezen.
- Wat er ook met de mens zal gebeuren, doorheen zijn leven, is vooraf bepaald door God, met inachtname van zijn vrije wil over wat hij zou doen en hoe hij het zou doen in deze wereld. Niemand anders dan God Zelf kan dit veranderen.
- De mens is een slaaf en het eigendom van God. Een slaaf heeft geen recht om tussenbeide te komen in de beschikkingen van zijn meester.
- Als een mens echt van God houdt, moet hij alles verwelkomen wat van God komt, een 'roos' of een doorn.
- Het is heel moeilijk voor de mens om de wijsheid en de goedheid waar te nemen in alles wat hem overkomt en Gods bedoeling hiermee. Er kunnen altijd vele goede elementen zitten in wat de mens overkomt. De Almachtige God verklaart dit in Zijn Verklaring: 'Het kan zijn dat gij iets niet waardeert alhoewel het goed is voor U en dat gij iets waardeert alhoewel het slecht is voor U. God weet, maar gij niet.' (S2, A216)
- Een moslim is iemand die zich volledig aan God heeft onderworpen, dus is er geen sprake van dat hij ontevreden zou kunnen zijn met de daden en ondernemingen van God.
- Een gelovige is degene die een goede mening over alle anderen heeft. Hoe zou zo iemand een slechte mening over God kunnen hebben?
- Door te zien dat alle dingen en gebeurtenissen op voorhand door God waren geregeld en door God geschapen en omdat alles wat God schiep ofwel goed is in zichzelf of door zijn resultaat de mens aanmoedigt en blij maakt, geeft dit inzicht de mens vrede en laat hem kijken naar de lichtende kant der dingen en gebeurtenissen, om steeds optimistisch te kunnen zijn.
- Als de verplichtingen of verantwoordelijkheden die we hier moeten vervullen en de tegenslagen en moeilijkheden die we ondergaan en die we moeten verdragen of overwinnen, een essentiële plaats hebben om ons te trainen of op te voeden overeenkomstig de eisen van het eeuwige leven en eeuwig geluk, dan moeten we deze lasten dragen en deze taken uitvoeren uit vrije wil.
- De berusting van de mens in en zijn blijdschap met alles wat van de Heer komt, betekent dat deze Heer ook gelukkig is met hem.
- Opstandig zijn omwille van de daden en uitingen van de Goddelijke Heerschappij veroorzaakt ongemak, woede en onrust. Het leven uitleven in berusting in Gods voorzieningen en voorschriften geeft verlichting en vreugde, zelfs als men in grote moeilijkheden moet leven.
- Voortdurende nastreving van de berusting betekent een uitnodiging tot de Goddelijke bijstand.
- Terwijl de Qur'an achterdocht over mensen verbiedt, kan ik geen woord bedenken om de lelijkheid en misplaatstheid te beschrijven om achterdocht over God en Zijn daden te tonen of te voelen.
- Berusting in het Lot en de uitingen van God, de Waarheid, is een heel belangrijk middel om gelukkig te zijn. De waarheidlievende en bevestigde, vzmh, licht dit toe door te zeggen: 'Het brengt geluk voor de mens om berusting te tonen in wat God voorschrijft, terwijl het zeer ongelukkig is om opstandigheid te tonen in deze voorschriften.' (Tirmidhi, Qadar, 15 / Musnad, 1. 168)
- Berusting voelen voor Gods voorschriften en Handelingen vult de harten met de zachte bries die uit de Goddelijke Sfeer komt, terwijl opstandigheid hiertegen de harten vult met achterdocht en grillen, afkomstig van Satan.
- Zij die leven in berusting in Gods voorschriften, maken hun levens tot een 'borduurwerk', in gouden draden van dankbaarheid, terwijl anderen, die opstandig zijn en dit tonen, zich in het niemandsland begeven waar zelfs hun meest positieve daden niets betekenen tussen de 'mijlpalen' van de ondankbaarheid.
- Het is een der meest efficiënte manieren van Satan om de ziel van een mens binnen te vallen, door weerstand te tonen met de Goddelijke voorschriften en handelingen. er zijn maar weinig mensen met een dergelijk karakter dat Satan niet in staat is ze op deze manier te verleiden.
- Het is mogelijk om de bewoners der hemelen te vervoegen door Gods behandeling van jou te aanvaarden. Dit wordt je als een eer aangerekend.
- Een man die gelukkig is met God, weet dat hij de juiste leiding volgt terwijl een andere die hier niet gelukkig mee is, slechts zijn grillen volgt.
- Berusting in Gods oordelen en voorschriften over ons betekent: de voorkeuren geven aan Zijn wensen boven onze eigen wensen. Het hoeft nauwelijks gezegd te worden wat de tegenovergestelde houding tot gevolg heeft.
- Berusting is als een boomgaard, waar de bomen vruchten van eerbetoon en vroomheid afwerpen, terwijl zonden en beledigingen het gevolg zijn van de afwezigheid van deze vruchten.
- Berusting redt de mens van het conflict met zijn Heer in zijn innerlijke wereld. Het zou een woordverspilling zijn om uit te leggen wat een gebrek aan manieren een dergelijk conflict zou zijn.
- Onderwerping aan Gods oordelen betekent: respectvol te zijn aan het principe, uitgedrukt in de smeekbede van de Profeet, vzmh,: 'Het is zuivere rechtvaardigheid, elk oordeel dat Gij over mij velt.' (Musnad 1. 391, 452)
- De eerste zonde in het leven van het universum werd begaan toen Satan zich verzette tegen de toewijzing van zijn deel en dit afwees.
- Een mens kan geen grotere beloning of rang kennen dan Gods welgevallen met hem dat hij kan bekomen door berusting in Gods Besluiten over hem. Dit is de grootste beloning die de mens in het Paradijs kan ontvangen: 'God beloofde de gelovigen, mannen én vrouwen, Tuinen waaronder rivieren vloeien, om hier voor eeuwig in te verblijven en mooie woonplaatsen in de Tuinen van Eden. Maar Gods goede gezindheid is nog groter, als hij voldaan is over Zijn gelovigen. Dit is de allergrootste overwinning. (S9, A72)
- Berusting is gebaseerd op de belangrijkste, essentieelste onderdelen van religie: het vertrouwen op God. De essentiële kwaliteit kan worden waargenomen door de zekerheid over Gods bestaan en Eenheid. Het is ingebed in de liefde van God en het beweegt de mens om de eeuwigheid te bereiken. Het is geworteld in de trouw aan God en de waarheidsliefde een duidt de onmiddellijke dankbaarheid aan.
- Berusting is zo'n wonderlijke gave dat zij die daar toe in staat zijn, hun bestemming zullen bereiken met een snelheid die geen tijd nodig heeft.
- Liefde, eerlijkheid, berouw en wroeging zijn de bloemen die groeien in het klimaat van berusting. Het is nutteloos om te zoeken naar dergelijke deugden en kwaliteiten in de harten van hen die zich niet op onthechting hebben toegelegd en niet streven naar Gods welgevallen.
Hoe talrijk zij ook mogen zijn, de beloningen die gegeven worden voor de daden der uitwendige zintuigen en organen worden uitgedrukt in aantallen en zijn dus beperkt. Terwijl de beloningen die gegeven worden voor de handelingen zoals de berusting, die met het hart wordt uitgevoerd, evenredig zijn met de diepte van het hart en daardoor niet kunnen worden ingeschat.
Berusting is de hoogste rang in het zicht van God en Gods welgevallen is een uiteindelijk doel. Om dit doel te bereiken, hebben de grootsten der mensheid gewedijverd. Van de glorie der mensheid tot alle andere Profeten, heiligen en zuivere geleerden. Zij zijn allen door de eindtesten gegaan der eerlijkheid, zekerheid, betrouwbaarheid, overgave en vertrouwen. Zij hebben vele moeilijkheden overwonnen en hindernissen en zij hebben vele onuitstaanbare beproevingen toch weten te dragen.
De volgende woorden zijn de verzuchtingen van één van deze die hebben geleden:
‘De pijn die Gij veroorzaakt is een groter genot dan rijkdom. En Uw wraak is mij lieflijker dan mijn eigen ziel. Ik werd gevangen in de liefde van zowel Zijn marteling als Zijn voorkeur. Hoe vreemd is het van gevangen te zijn in liefde van tegengestelde zaken. Bij God, als ik van deze doorn der aandoening naar de Tuin van het geluk ga, zal ik zoals een nachtegaal altijd kermen en zuchten; Hoe vreemd is het dat als een nachtegaal begint te zingen, het liederen zijn van zowel de doorn als de roos.
De volgende verzen van Nasimi zijn ook zeer mooi:
'Ik ben een lijdende minnaar, O Dierbare, ik zal U niet opgeven. Zelfs als Gij met een dolk door mijn borst steekt, zal ik U niet opgeven. Zelfs als ze mij van top tot teen in te delen klieven zoals Zacharias. Zet uw zaag op mijn hoofd, O Timmerman, ik zal U niet opgeven. Zelfs als ze mij tot asse zullen verbranden en deze wegblazen, dan zullen ze deze asse horen zuchten : O Behoeder tegen zonden, ik zal U niet opgeven.’
De rang of positie van berusting of het blij aanvaarden van God en diens beschikkingen, is de rang die alle andere rangen omvat en de liederen die worden gezongen luiden: 'Wàt Gij ook met mij doet, en hoe Gij mij ook behandelt, het is goed.'
O God ! Leidt ons tot wat Gij wilt, bemint en welgevalt en geeft vrede en zegeningen aan onze meester en de meester der Boodschappers.
- Aangemaakt op .