Is Er Een Conflict Tussen Religie En Wetenschap?
De leer van Jezus, die later christendom zou worden genoemd, behaalde de overwinning in de strijd tegen het Romeinse Rijk doch helaas ten koste van het verlies van de originele zuiverheid en identiteit. Bovendien, door af te wijken van het 'middenpad', als een door God geopenbaarde religie, beperkte het zichzelf theoretisch tot liefde en veroordeelde het de natuur omdat deze een sluier, hinderpaal, werd die de mens van God scheidde. Ook was er een invloed van religies uit het Midden-Oosten zoals Mithraisme en Manicheisme waardoor het een totaal mystieke religie werd. In Islam wordt de aarde nochtans gezien als een sfeer waarin God's Schitterende Namen tot uiting komen, een sfeer waarin de menselijke geest tot bezinning zou moeten komen om de Almachtige God te bereiken. Een sfeer die zelf een weerspiegeling van het Paradijs is.
Zeker, het was de Kerk die, door zichzelf aan te kondigen als het lichaam van Christus en de vervuller van diens gezag, het christendom heeft gevormd naar het eerder beschreven model en die zich later heeft ingespannen om behalve de geestelijke, ook de wereldlijke macht uit te oefenen. Tijdens de eeuwen dat het Westen door de Kerk werd beheerst, bloeide er een schitterende beschaving in het Islamitische Oosten. Als het resultaat van de contacten van het westen met deze beschaving, door de Kruistochten en de contacten met Andalusië, hadden de westerlingen de kans om over de Oudheid te leren. De Griekse filosofie, vooral van Aristoteles, het naturalisme der Romeinen en ook het Griekse epicurisme en hedonisme, vond een weg in het westerse denken. Toen dit Westerse denken en ontwaken voor de Oudheid, doorheen de vertalingen uit het Arabisch, uit Moslim-centra in Andalusië en Sicilië, werd verenigd met de westerse interesse in de welvarendheid van het Moslim-Oosten, was de voorbereiding der Renaissance klaar.
Deze Renaissance kenmerkte de verandering in het Westerse denken. de muur die door de Kerk opgebouwd was, gedurende eeuwen, om de scheiding met Islam te onderhouden, lokte een verzet tegen de Kerk uit en daardoor ook tegen religie. De Kerk vreesde immers het verlies der wereldse macht en verzette zich tegen deze verandering. De 'aangetaste' Bijbel was niet langer in staat om de vragen te beantwoorden die opdoken bij nieuwsgierige denkers, over de schepping en de orde in het universum. Het Oude Testament was verloren gegaan, eeuwen voordat de Assyriers in Jeruzalem binnenvielen. De beschikbare teksten werden neergeschreven door Joodse geleerden die zeker dachten aan de problemen van de Joodse gemeenschap op dat ogenblik. Géén enkele der Evangelies, die uit een totaal van honderden werden gekozen en als authentiek aangenomen, was het originele Evangelie dat God aan Jezus, vzmh, had bezorgd. Bovendien was geen enkel hiervan geschreven door de apostelen of de leerlingen van Jezus. Hierdoor ging de symbolische taal der Goddelijke Geschriften, symbolisch omdat deze zich richtte naar elk verklaringsniveau, overal en altijd, verloren. Bovendien zochten de mensen uit de Renaissance macht en kennis. Nochtans, zoals we zullen zien in de volgende verzen, was de 'God' der Bijbel jaloers op de mens en verbood deze om te eten van het fruit der kennis.
'De Heer God nam de mens en zette deze in de tuin van Eden om de tuin te bewerken en te verzorgen. en de Heer God beval de mens: 'Gij zijt vrij om van elke boom in de tuin de vruchten te eten, behalve van de boom der kennis over goed en kwaad, want als gij dit doet, zult gij zeker sterven.' (Genesis, 2, 15-17)
En de Heer God zei dat de mens, door van deze vrucht van kennis van goed en kwaad, toch te eten, hij zoals een van ons was geworden. Aan hem mag niet worden toegestaan om de hand uit te steken naar de vruchten der levensboom en eeuwig te leven door hiervan te eten. Daarom verbande de Heer God de mens uit de tuin van Eden om de grond te bewerken waar hij eerst uit kwam.' (Genesis 3, 22-23)
Deze Bijbelse verzen zouden zeker weerstand oproepen bij een typische Renaissance-mens en hem herinneren aan de Griekse godheden die aan de mens verboden van het heikige vuur te gebruiken. Daarom werd de verbeelding van de Renaissance mensen aangewakkerd door het voorbeeld van Prometheus, dat ze wilden navolgen, die tegen de goden in opstand kwam en het vuur stal. Deze veranderende houding tegenover religie en leven is één der belangrijkste punten om te benadrukken als we het conflict willen beschrijven tussen religie en wetenschap in het Westen.
De mislukking van het Christendom en de Bijbel om de nieuwsgierige vragen van Westerse geleerden te beantwoorden zorgde ervoor dat de richting van wetenschappelijke ontwikkelingen tegen de religie plaatsvond. Nochtans waren er grote wetenschappers zoals Galilei en Bacon en anderen helemaal niet ongelovig. Zij gaven de voorkeur aan een nieuwe interpretatie van de Bijbel, nét zoals sommige theologen. Zo gaf bijvoorbeeld Roger Bacon de voorkeur aan de experimentele methode in wetenschappelijke onderzoekingen en verdedigde ook het concept dat men kennis kon verwerven van hemelse dingen door spirituele ervaringen. Thomas van Aquino, die sommigen beschouwden als de Christelijke tegenhanger van Imam Ghazali uit het Moslim-Oosten, trachtte om het Christendom te verzoenen met de leer van Aristoteles. Nochtans waren de inspanningen van dergelijke geleerden en theologen, om een verzoening te bewerken, niet voldoende om de uiteindelijke breuk te verhinderen tussen religie en wetenschap. Dit kwam gedeeltelijk door de weerstand der Kerk en gedeeltelijk door het groeiend materialisme in het Westen.
- Aangemaakt op .