جعفر بن أبي طالب
شهادت، نشانۀ عزتمندي مؤمن است. و شهيد همانند ميهماني عزيز و محترم، در آخرت عزت و اكرام مي‌شود. آن اكرامي‌كه جعفر بن أبي طالب، ديد، نمونه‌ي همه‌ي مثال‌ها است.
جعفر در «موته» در برابر دشمن با دلاوري تمام جنگيد. كساني‌كه او را ديده بودند، مي‌گويند كه حتّي يك مرتبه هم به پشت سر متوجه نشد و هنگامي كه اسبش مانع پيكارش شد، از اسپش پايين شد و با شمشير، پاهايش را قطع نمود و به صف دشمن هجوم برد و با از دست دادن دو دستش شهيد شد. [1] رسول خدا (صلى الله عليه و سلم)، در مجلسي، پسر جعفر، عبد الله را به آغوش مي‌فشرد و تسلي‌اش مي‌داد:
«جعفر را ديدم كه در بهشت همراه فرشتگان پرواز مي‌كرد». [2]
بلي، جعفر به نعمت پرواز كردن با فرشتگان در آسمان‌ها نايل شده بود.
[1] أبو داود، الجهاد:59؛ ابن اثير، اسد الغابۀ: 1 / 343.
[2] الترمذي؛ المناقب: 29؛ واقدي، المغازي: 2 / 767.
- Created on .