محبت به پیغمبر و اصحاب

یکی از اوصاف  مهم اومحبت به پیغمبر و اصحاب است.
کسانیکه آثار و کتابهای او را مطالعه نموده و در موعظه هایی که در طول 35 سال ایراد نموده است، اشتراک نموده باشد، علاقمندی او را به حهان اسلام خوبتر درک کرده میتواند.

قرآن کریم ختاب به پیغمبر (ص) نموده چنین میفرماید:

"ای محمد نزدیک است که اگر امت تو به قرآن ایمان نیاورند جان عزیزت را از شدت حزن و تاسف بر آنها هلاک سازی."

او همیشه میکوشید تا تمام امت او سعادت دارین را بدست آرند. اما مشرف نمودن مردم به اسلام از عهده او بر نمی آمد. بلکه وظیفه او ارشاد و تبلیغ  دین مبین اسلام بود تا مردم از جهل و تاریکی نجات یافته و راه سعادت را به پیش گیرند.

فتح الله گولن نیز تقریباً عین هدف را دنبال کرده، به مثل یک پیغمبر نی بلکه منحیث یک فرد مسلمان مصدر خدمت در جهان اسلام میشود .

در جای دیگر، قرآن کریم در مورد حضرت ابراهیم (ع) میفرماید که او به ذات خود یک امت بود. یعنی همیشه غمخوار امت خود بود  تا چطور باید آنها را به راه حق دعوت نموده و از عذاب آخرت نجات دهد.

و بجز از امت خود توجه به چیز دیگری حتی به نفس خود نداشت.

از همین سبب است که تقریباً تمام پیغمبران از نسل ابراهیم (ع) ظهور نموده اند.

چنانچه یک عالم متفکر در رابطه به این موضوع چنین میگوید:

" هرگاه همت کسی ( توجه کسی ) به ملت خویش باشد، او خود به تنهایی یک ملت است.

قرآن کریم با اشاره به پیغمبر صلی الله علیه وسلم چنین میفرماید:

" ای رسول ما ترا نفرستادیم  بجز اینکه رحمت برای اهل عالم باشی."

با توجه به این آیت، کسانی هستند که محراق زنده گی خود را مرکز تجلّی رحمت خداوند قرار داده و بواسطه ایمان زنده گی ابدی را بدست میاورند.

فتح الله  گولن با دارا بودن این نوع اوصاف، هرگز مقام و منزلت نمی خواهد و خود را فقیر ترین انسان میداند.

چنانچه ابراهیم ارزرومی میگوید:

"  وظیفه ارشاد و تبلیغ نصیب کسانی میشود که خود را حقیر ترین و  پایین ترین فرد در بین بشر بداند.

اشخاصیکه در صحبت و وعظهایی که فتح الله گولن ایراد نموده اشتراک نموده باشند، اولین خصوصی که در چهره او نمایان میشود، اضطراب و رنج های اوست که ناشی ازحالات ناگوار جهان اسلام و ملت ترکیه است.

این اضطرابها و رنج ها همان اضطراب و رنجی است که از پیغمبران علیهم السلام میراث مانده است.

آیا عالم با اشک چشمان پیامبر طوفان غرق نشد؟

آیا احوال مژده دهنده فراقلیط ( روح الله) اشک ریزی و اضطراب نبود؟