Fragmenten van Fethullah Gülens antwoorden op vragen over educatie en Turkse educatieve activiteiten in het buitenland
Traditioneel onderwijs en leiderschap in moderne educatie
Hoe bent u, als iemand die is opgegroeid in traditionele educatieve instellingen, pionier geworden in moderne educatieve instellingen binnen en buiten Turkije?
Laat me eerst duidelijk maken dat ik geen pionier ben in wat dan ook. In mijn jeugd was ik niet in staat om aan iets anders te denken buiten de invloed van het systeem waarin ik ben opgegroeid om. Ik weet niet of het is gepermitteerd om aan het systeem te twijfelen op basis van wat een school een kind meegeeft. Naar mijn mening is het voormalige educatieve systeem in Turkije nooit veelbelovend geweest. Muallim Naci heeft een zeer goed boek. Hij vergelijkt de openbare scholen met de madrassas en beweert dat de oude, versleten madrassas in sommige opzichten nog altijd geavanceerder zijn dan openbare scholen.
Ja, deze afscheiding begon in de vroege periode op de Nizamiye madrassas. Sommige onderzoekers beschuldigen imam Ghazali die streed tegen de peripatetische filosofie om deze reden. In die tijd werden filosofie en experimentele wetenschappen echter naast elkaar bestudeerd. (Filosofie en positieve wetenschappen werden in recentere tijden gescheiden.) Zijn houding ten opzichte van filosofie beïnvloedde de wetenschappen, evenals de wetenschappen gebaseerd op rationalisme en die manier van denken. Imam Ghazali verklaarde openlijk dat hij de wetenschappelijke bevindingen van de filosofen die hij bestreed niet bekritiseerde en dat deze niet schadelijk waren voor religie. Zijn strijd tegen dit type van theoretische kennis veroorzaakte echter bepaalde schade in de islamitische wereld gedurende die tijd, omdat het verkeerd werd opgevat als een houding tegen de positieve wetenschappen alsmede tegen de filosofie. Degenen die de positieve wetenschappen bestreden en die zich van tijd tot tijd kenbaar maakten, begonnen hun aanwezigheid sterker te laten merken.
In de Ottomaanse periode bijvoorbeeld, schrapte de Qadizade-groep de positieve wetenschappen uit het madrassa leerplan. De Koran verwijst regelmatig naar de natuurfenomenen in verband met de beginselen van het geloof en wijst bepaalde tijden aan voor de dagelijks voorgeschreven gebeden, voor het vasten en voor de bedevaart. Maar na een bepaalde periode sloot de madrassa zijn ogen voor zulke uitingen in de Koran. Ondanks het feit dat God in de Koran zegt: “Onze tekens en bewijzen zullen intern en extern aan hen worden geopenbaard’, waren de naspeuringen en onderzoeken naar dingen en gebeurtenissen niet grondig gedaan. In de benadering van Bediuzzaman moeten het universum en de feiten betreffende de schepping die wijzen naar God, Zijn bestaan en eenheid en andere geloofspunten even goed bestudeerd worden als de Koran. Geleerden vergaten (of negeerden) dat de Koran de basis van fysica, scheikunde, wiskunde en astrofysica omvat, en dat de helft van de verantwoordelijkheid van de gelovige bestaat uit het bestuderen van natuurlijke fenomenen als was het een boek.
Zegt Bediuzzaman in feite niet dat de consequenties van het niet bestuderen van het Boek van het Universum en het niet bestuderen van de Koran verschillend zijn?
Ja, hij geeft aan dat het bestuderen van deze twee boeken verdienstelijk is, en dat het niet bestuderen zondig is. De straf voor het niet goed bestuderen van het Boek van het Universum wordt in deze wereld gegeven, terwijl de straf voor het niet bestuderen van de Koran in het hiernamaals wordt gegeven. Dit laat zien dat deze twee boeken twee zijden zijn van dezelfde waarheid. Slechts weinig mensen benadrukten dit punt en ze deden dit zeer indirect. Bediuzzaman echter, benadrukte dit met kracht. Aan de ene kant hebben we het Boek van het Universum. Aan de andere kant hebben we de Koran, een gids en een vertaling die het ons mogelijk maakt om het universum te begrijpen, om ons te midden van de gangen veilig te bewegen en om gemakkelijk in de stroom van gebeurtenissen te lopen zonder te struikelen en tegen dingen aan te botsen. Daarnaast zijn de esoterische waarheidsvindingen en het bezien van de onmetelijkheid van het universum, in ons bewustzijn. Ik denk dat dit de drie-eenheid is van onze beschaving.
Onze Profeet verklaarde: ”Er komt een tijd dat de Koran zich in één vallei bevindt, en humaniteit in een andere.” Dit is in onze geschiedenis gebeurd. We moeten de vallei waar de Koran zich bevindt herontdekken en we moeten in zijn licht lopen. De geest van het madrassa-onderwijs en de geest van het moderne onderwijs kunnen samenkomen. Ze kunnen een nieuw huwelijk aangaan en de straling van de geest en het licht van het hart kunnen worden herenigd. Met hun vereniging en integratie zal de ijver van de student vleugels krijgen en gaan vliegen.
Heeft de madrassa alleen de positieve wetenschappen geschrapt?
Nee, tegelijkertijd schrapte de madrassa het soefisme, dat we het spirituele leven van de islam kunnen noemen. Het beperkte zichzelf tot religieuze wetenschappen dus alles stagneerde. Objecten en gebeurtenissen werden geëvalueerd vanuit een beperkt perspectief van het universum.
Rampen in ons gedachteleven
Wat je uw opinie betreffende het islamitische denken vandaag de dag?
Er zijn verschillende grote catastrofes op dit gebied. Eén ervan is het sluiten van de islamitische educatieve instellingen voor positieve wetenschappen. Dit gebeurde op de madrassas, deels op de imam-Hatip scholen voor het voortgezet onderwijs en volledig op de theologische faculteit. Ze waren ook gesloten voor het spirituele leven van de islam. De verenigende geest van de islam is uiteengevallen. Sommigen waren tevreden met het vertellen over de levens, en in het bijzonder de “wonderen,” van vroegere heiligen in de naam van het soefisme; anderen bezagen een oppervlakkige studie van religieuze wetenschappen als de verwerving van de islam in zijn geheel; en een derde groep, gebaseerd op wetenschappelijk materialisme, verwierp de islam in al zijn facetten. [Eyup Can, Zaman daily, augustus, 1995]
Van Madrassa tot Universiteit
Turkse ondernemers uit bijna alle lagen van de bevolking pionierden in scholen, hogescholen en universiteiten. Fethullah Gülen gaf alleen advies aan deze charitatieve zakenmannen. Aan degenen die zeiden: “We gaan in ons land een moskee bouwen,” antwoordde hij: “Ik zou er een school naast willen zien staan.” Sterker nog, in de meeste plaatsen raadde hij het bouwen van een school aan, in plaats van een moskee.
Fethullah Hodja legt zijn visie op het openen van scholen in Turkije en het buitenland door Turkse ondernemers uit: “Als gevolg van de recente ontwikkelingen in communicatie, lijkt de wereld op een mondiaal dorp. Ons voortbestaan, en in het bijzonder het feit dat we een land worden met inspraak in het bestaande machtsevenwicht, is alleen mogelijk door banden te hebben met onze buren en met de landen waarmee we veel gemeen hebben.”
“Het oprichten van natuurlijke allianties en het feit dat we omringd zijn door een cirkel van vrienden in plaats van vijanden, komt Turkije ten goede. In een dergelijk kader ondersteun ik zelfs de opening van scholen in Armenië en Israël, als het zou worden toegestaan.”
“Voor wat betreft mijn relatie met de scholen die zijn geopend, zit er in ieders hart een leeuw en zit er in ieders aard sinds de geboorte een verborgen doel. Dit doel kan voor ieder verschillend zijn. Toen ik 12 of 13 jaar was en ik studeerde in Erzurum, had ik een boek in één hand en een kaart in de andere. Ik vroeg: “Mijn God, hoe kunnen we een land worden waarin de problemen voor een groot deel zijn opgelost?”
“Ik heb nooit zelfs maar gedacht aan het hebben van een huis, kinderen of een auto. Je kunt natuurlijke wetten niet bestrijden: water stroomt, condenseert op 100 °C en bevriest op 0 °C. Als er zo’n kenmerk in mijn aard zit, en het is niet schadelijk, wat kan dan meer natuurlijk zijn dan dat dit zaad gedijt.”
“Als iemand die is opgegroeid met het verlangen en het doel om mijn land te dienen, en als deze dienstbaarheid nu kan worden gerealiseerd door educatie, is mijn interesse in onderwijs zo natuurlijk als de stroom van het water, het opkomen en ondergaan van de zon en de activiteit van de wereld. Ik heb echter geen macht, kapitaal of leger, maar slechts een niet te stuiten liefde en enthousiasme voor dienstverlening. Alles dat ik kan doen is dit uitleggen, dit vertellen aan degenen die willen luisteren en dit in overweging geven. Een dergelijke dienstverlening aan anderen lijkt op een ‘bazaar van diegenen die Gods goedkeuring nastreven.' [Hulusi Turgut, Yeni Yuzyil, 27/1/98]
Scholen
Dat is juist het punt waar ik uit wilde komen. Men zegt dat er elke dag scholen die tot u behoren worden geopend, en dat dit een soort organisatie is. Ook dit maakt dat veel mensen erover nadenken.
Waar ik ook maar ga, doe ik enkele suggesties. Zonder discriminerend te willen zijn, vertel ik onze burgers: “Start voorbereidingscursussen voor de universiteit en verhoog het niveau van ons volk.” In een ander land vertelde ik aan enkele mensen die waren komen luisteren naar een docent uit Turkije: “Blijf hier. Bereid uw kinderen voor op de gang naar de universiteit. Laat ze wetenschappen studeren. Als het niveau van de algemene cultuur en educatie niet hoog genoeg is, start dan voorbereidingscursussen voor de universiteit. Zet uw middelen samen in. Een wereld die mondialer wordt, zal bepaalde effecten hebben. Zo gaat kleine handel en gaan kleine bedrijven verdwijnen. Bouw grote zakelijke ondernemingen.”
Maar hoe denkt u over het feit dat degenen die de scholen openen allemaal mensen zijn die dicht bij uw visies staan?
Ik praat met iedereen. Het spijt me te moeten zeggen dat de overheid geen speciaal beleid op dit gebied heeft. Ik heb ontmoetingen gehad met enkele medeburgers betreffende deze zaak. Zo werd een mogelijkheid geboren om deze nachtmerrie te beëindigen. Het was duidelijk dat privéscholen zeer nuttig waren. Als een gevolg van bemoediging, begonnen sommige mensen, die het belang van kwaliteit beseften, privéscholen te openen. Maar sommigen dachten dat het mijn volgers waren of dat zij mijn meningen op alle onderwerpen deelden. [Ertugrul Ozkok, Hurriyet daily, 1/23-30-95]
Relaties met Educatieve- en Mediaorganisaties
U zegt dat u arm bent. Maar we weten dat u overal in Turkije speciale opleidingen, scholen, universiteiten, een dagblad en een televisiezender heeft.
Ik heb geen organische of materiële connectie met één van hen. Mijn enige wereldse bezittingen zijn de kleren die ik draag en mijn beddengoed. Ik heb al mijn boeken gedoneerd aan een stichting.
Oké. Hoe komt het dat u kunt doen, wat de overheid niet kan doen? En met welk doel? En daar komt bijvoorbeeld bij dat de kinderen die naar uw school in Tiflis gaan, niet eens Turks of moslim zijn. Wat is uw doel?
De scholen zijn niet van mij. Ik ben een arme man met niets meer dan de kleding die ik aan heb. Achter de instellingen die u noemt staan veel mensen en bedrijven vanuit bijna alle lagen van de bevolking, ongeacht hun wereldbeeld, geloof en levensstijl. Soms, als ze er behoefte aan hebben, vragen ze mijn advies. [Oral Calislar, Cumhuriyet daily, 20-26/8/95]
Educatieve stormloop naar Azië
We hopen dat ons inzicht in de Islam en de Turkse cultuur zal voorzien in de voorwaarden voor een wederzijdse, essentiële dialoog in de wereld. Ik denk dat we op een doorslaggevend punt in de geschiedenis zijn aangekomen. De verwachte vriendschap onder de studenten heeft zich feitelijk in belangrijke mate ontwikkeld. De inheemse volkeren en de overheden moeten wel blij zijn met de scholen die door de Turkse ondernemers zijn geopend; ze moeten een goede indruk achtergelaten hebben. Het hoofd van de school in Jakoetsk verdreef uit jaloezie de Turkse leraren van de technische school, maar later stuurde hij het bericht: “Kom terug en u kunt onder uw eigen management elke technische school openen die u maar wilt.” Ik weet echter niet of zij zo’n school hebben geopend. Jakoetsk is ver weg...
Er zijn verschillende factoren. Onze mensen hebben in feite de ondernemersgeest. Maar om dit te kunnen tonen, moeten ze er zelf in geloven. Als iemand als ik zelfs maar iets fluistert, kan dit in de wandelgangen worden opgepikt en kan het collectieve bewustzijn direct actief worden.
Ik heb alleen mensen aangemoedigd. Ik geloof dat samenwerking tussen Turkije en Centraal Azië voor beide partijen voordelig is en dat samenwerking zal bijdragen aan vrede in de regio en op aarde. Mensen met totaal verschillende achtergronden hebben gereageerd op mijn oproep. Ze geloofden er echt in. En ik geloofde opnieuw in de kostbare kwaliteit van volksgeest.
Turkije is een gevestigde staat. De ontwikkeling van de democratie komt in ieder geval tot stand. In plaats van dromen over eenheid, die momenteel onmogelijk lijkt met mensen en landen die op ons neerkijken die zichzelf als betere moslims zien, vond ik het nuttiger om me te richten tot mensen waarop jarenlang is neergekeken en die zelfs eeuwenlang zijn onderdrukt, en die nu in veel opzichten dichter bij ons staan.
Alles vindt plaats conform het Lot. Als er een conjunctuur is waarin de blijkbaar noodzakelijke middelen en oorzaken, de menselijke vrije wil, de beschikking en de Goddelijke bestemming, overeenstemming bereiken en zich op een bepaald punt verenigen, kunnen er verrassende dingen gebeuren waar men tot op dat moment alleen van kon dromen.
Ik heb lang uitgekeken naar een betere wereld die op het paradijs lijkt, waar de mensheid in vrede en rust kan leven. Onze wereld is moe van oorlog en botsingen. Het heeft ontzettend hard genade, affectie, spiritueel welzijn en vrede nodig, meer nog dan lucht en water. Ik geloof dat mensen in ieder land klaar zijn voor een dergelijke wereld. We hebben bijvoorbeeld het volgende aan de Griekse overheid aangeboden: “Wees niet bang voor ons. Kom en open een school in Turkije, stuur uw kinderen hierheen, wij zullen zorg voor ze dragen en ze een studiebeurs geven. In ruil daarvoor sturen wij studenten naar jullie toe en openen we een school in elke stad waarin u maar wil.”
Onze inspanningen en ondernemingen zijn volledig in het belang van de mensheid. In een wereld die meer en meer geglobaliseerd wordt, proberen we degenen alvast te leren kennen die onze toekomstige buren worden. Telecommunicatie en transportsystemen zorgen ervoor dat we allemaal mensen in dezelfde kamer zijn.
Sociale wetenschappen
Toen Turkije werd uitgeschakeld door zijn tegenstanders op technologisch gebied, werd er besloten om alle superieure geesten in deze richting te duwen, zodat ze natuurkunde en scheikunde zouden studeren en ze de hoge technologie zo snel mogelijk naar Turkije konden halen. Maar het lijkt erop dat sommigen, die prioriteit aan de sociale wetenschappen hebben gegeven, zich ook zullen bevinden onder degenen die de toekomst in handen hebben.
Een leider laten opstaan is deels gebonden aan het respect voor de vrijheid van gedachte. Een zaadje heeft de kracht om in de boezem van de bodem te ontkiemen en te groeien. Als de lucht bevorderlijk is voor groei, en als het het water bereikt, zal het jonge boompje groter groeien. Mensen zijn net zo. Er zou geen druk moeten zijn. Het zou mensen mogelijk moeten zijn om zichzelf uit te drukken. Mensen, zelfs genieën, worden niet gestuurd in de richting van hun wezenlijke capaciteiten. Dit systeem moet veranderen. Studenten zouden zelf moeten kiezen wat ze willen studeren. Zowel de hogeschool als de universiteit heeft dit soort flexibiliteit nodig. Een ongetalenteerd, onbekwaam team beheerst het lot van dit land. [Nevval Sevindi, Yeni Yuzyil daily, Augustus, 1997]
Politieke doelstellingen?
We zijn allemaal mensen. Vandaag de dag werkt iedereen en elke organisatie voor een specifiek doel. Ik dien andere mensen op een manier die bij me past binnen het kader van mijn geloof. Zoals hierboven vermeld, zijn mensen de meest eerzame van alle schepsels. Zij die hun eer willen vergroten, zouden dit eerzame schepsel moeten dienen. Eén van de meest belangrijke factoren hier, in verband met internationale betrekkingen en humaniteit, is om elementen die mensen scheiden, zoals egoïsme, eigenbelang en discriminatie op basis van kleur, ras, geloof en etniciteit, te elimineren. Deze kunnen namelijk, als ze worden geïdealiseerd, voor conflicten zorgen en worden geëxploiteerd door grote machten. We kunnen dit kwaad ontwortelen door middel van educatie.
Educatie is tevens de meest effectieve en gemeenschappelijke taal voor betrekkingen met anderen. We proberen dit zo goed mogelijk te doen; we hebben geen andere intentie. Ik zou er een miljoen keer de voorkeur aan geven om permanentie in dit tijdelijke leven te verkrijgen met geloof en dienstbaarheid aan anderen en om eeuwigdurend geluk te verkrijgen, dan dat ik deze wereld zou besturen, zelfs als de wereld zich zou verenigen en een enkele staat zou vormen.
- Aangemaakt op .