Dhikr (Opzegging van Gods Namen)
Zoals dankbaarheid, is Dhikr ook een plicht van dienaarschap die moet worden vervuld. Dit zowel actief en mondeling als door het hart en andere mogelijkheden van bewustzijn. De mondelinge 'dhikr' omvat:
- Het vermelden van de Almachtige God met al Zijn Mooie Namen en heilige Attributen.
- Prijzen, verheffen en eren van God en de eigen hulpeloosheid en kleinheid uitdrukken voor Hem in de taal van het Gebed en de smeekbede.
- Zijn Boek opzeggen en uitvoeren en Zijn tekens in de natuur verwoorden en Zijn speciaal kenmerk op alle dingen en gebeurtenissen benadrukken.
Dhikr door de mogelijkheden van de geest, vooral het hart, betekent nadenken over de bewijzen van Gods bestaan en Eenheid en Zijn Namen en Kenmerken, die stralen uit het boek der schepping, bezinning over de geboden -zijn bevelen en verboden- en Zijn beloftes en dreigementen, Zijn beloning en straf die uitgaan van Zijn Heerschappij om onze levens te beschrijven en te ordenen. Dhikr is proberen door te dringen in de mysteries die liggen voorbij de sluier van het zichtbaar bestaan, door zowel de schepping te bestuderen als speciale spirituele disciplines te volgen. Het herhaaldelijk bestuderen van de hemelse schoonheden die zich uiten als een resultaat van dergelijke momenten van doordringing. Denken dat wat er ook bestaat in het universum, van atomen tot sterrennevels, klopt met de hartslag van boodschappen van de hoge, waarneembare wereld. Dhikr is de betekenis uiten van de onzichtbare wereld en functioneren als een venster om de Waarheid der Waarheden te onderscheiden. Zij die in staat zijn om het bestaan voortdurend te voelen kloppen en de onzichtbare wereld welluidend horen spreken, en de uitingen van Gratie en Majesteit door deze vensters zien; zij zijn zo vervoerd door deze spirituele vreugden, die door de ogen niet is gezien en door de oren niet is gehoord, dat één enkel uur uit het leven, in deze vreugde doorgebracht, even waardevol is als honderden jaren. Zij maken vooruitgang langs hun weg naar de eeuwigheid, verloren in Goddelijke gaven en in spirituele vreugden. Tot aan het punt waar de ene die opzegt, de lichten voelt van Zijn Verheven Gelaat dat alle bestaan omringt, is hij beloond met het zien van onbeschrijfelijke scènes. Hij wordt bewust van alle andere wezens die Gods Namen opzeggen, elk in hun eigen taal, en gaat op in het aanroepen van Hem door vele van zijn Namen.
Er zijn momenten dat het opzeggen van Gods Namen bij de opzegger leidt tot een tranceachtige toestand waarin hij zichzelf verliest. In deze tranceachtige toestand van extatische beschouwing spreekt elk op de eigen manier. Sommigen uiten: Er is geen bestaande behalve Hij. Anderen: Er is niets zichtbaar behalve Hem. Nog anderen: er is geen god behalve God. Er zijn sommigen die alleen 'behalve God' opzeggen en verder gaan met de verklaring van Gods Eenheid op te zeggen. Zij bewaren toch al de Goddelijke Namen want deze worden door hun bewustzijn mee inbegrepen.
De seconden die in een dergelijke atmosfeer van nabijheid tot God en zijn gezelschap worden doorgebracht -de seconden van licht en straling- zijn veel gelukkiger en belonender dan de jaren, doorgebracht zonder licht, mbt. het eeuwige leven. Hier wordt naar verwezen in een uitspraak aan de Profeet toegekend, vzmh, en die luidt: ‘Ik was een moment bij mijn God waarbij noch een engel die god het meest nabij is, noch een Profeet gezonden als Boodschapper, met mij kon wedijveren.' (Ajluni, Kashf al-Khafa, 2.173)
Actieve opzegging of de opzegging door het lichaam bestaat in het toepassing van de religie met de uiterste zorgvuldigheid. Al de verplichte elementen worden enthousiast uitgevoerd en al het verbodene wordt nauwkeurig vermeden. Diepzinnigheid en bewustzijn in verbale opzegging hangen grotendeels af van dit soort opzegging. De actieve dhikr, die ook betekent dat er op de deur wordt geklopt der Goddelijkheid en gezocht naar middelen om het Goddelijk Hof te bereiken, omvat het verkondigen van de eigen hulpeloosheid en kleinheid en het zoeken van beschutting in de Goddelijke Kracht en Overvloed.
Wie regelmatig en intens God aanroept of enkele van zijn Namen opzegt, wordt onder de Goddelijke bescherming geplaatst en door Hem ondersteunt alsof er een contract is opgemaakt met Hem. Het volgende vers drukt deze graad van opzegging uit waardoor de eigen kleinheid van de mens de bron wordt van overvloed en de hulpeloosheid de bron van kracht: 'Herinner en vermeldt Mij, en Ik zal u herinneren en vermelden.' (S2, A152)
Dit vers betekent dat als gij God vermeldt en regelmatig eert, dat Hij dit zal vergoeden met zijn gunsten en overvloed. Als gij Hem aanroept en smeekt, dan zal Hij Zijn gunsten aan u toekennen. Als gij Hem niet vergeet doorheen uw wereldse bezigheden en bekommernissen, dan zal Hij de hindernissen wegnemen op uw pad, zowel in deze wereld als in de volgende. Gij zult altijd Zijn gezelschap voelen als gij alleen zijt en Hij zal u Zijn vriendschap aanbieden als gij dit nodig hebt in uw eenzaamheid. Gij zult Hem steeds gedenken en herinneren als gij gerustgesteld en veilig zijt. Hij zal genadig voor u zijn als gij moeilijkheden zult ontmoeten en pijn zult lijden. Gij zult u inspannen op Zijn pad om Zijn Naam over de hele wereld te verspreiden en Hij zal u redden van vernedering, zowel in deze wereld als in het Hiernamaals. Gij zult eerlijk zijn in uw ondernemingen op Zijn pad en Hij zal u eren met zulke speciale giften en onderscheidingen dat noch de ogen deze hebben gezien, noch de oren deze hebben aanschouwd noch de harten deze hebben kunnen bedenken. Het verlangen om Hem te gedenken en Zijn namen te aanroepen, zal beloond worden met Goddelijke hulp om dit te kunnen doen en steeds betere leiding te kunnen verkrijgen. Het vervolg van het vers hierboven suggereert een cirkel van deugd waarin de gelovige overgaat van opzegging tot dankbaarheid en dan terug naar opzegging: 'Geef dank aan mij en toon geen ondankbaarheid aan Mij.'
Opzegging is de essentie van alle soorten of daden van eerbetoon en de oorsprong van deze essentie is de heilige Qur'an. Dan komen de lichtgevende, gevierde woorden van de Profeet, vzmh, tot wie de Islamitische Shari'a werd gestuurd.
Met alle aspecten en soorten die werden genoemd, is de opzegging, luidop of stil, een daad om de uitingen aan te trekken en te belichamen, van de lichten van Gods Schitterend 'Gelaat'.
Opzegging betekent ook God verkondigen aan alle mensen en jinn en Zijn Naam verspreiden over de hele wereld als dankbetuiging voor zijn duidelijke en verborgen en gunsten. Als er in de hele wereld bijna niemand is om Zijn Naam te verkondigen, wordt het bestaan zinloos. In de woorden van de Profeet, vzmh, zal de totale vernieling van het universum plaatsvinden wanneer er bijna niemand meer is om God te verkondigen. (Muslim, Iman, 234)
Om het even hoe het zal gebeuren, de opzegging is de veiligste en de degelijkste weg naar God. Het is een onuitputtelijke bron van steun en spirituele voorziening dat de mens God gedenkt in zijn bewustzijn en zijn herinnering in woorden brengt met zijn tong en andere mogelijkheden.
Opzegging betekent een reis naar Hem. Als een man begint met Hem te gedenken, als hij zijn namen opzegt met zijn tong en zijn gevoelens en zijn hart een koor vormen, dan treedt hij in een mysterieuze opheffing en bereikt de sfeer waar de geesten vliegen. Hij kan kijken door de lichtjes geopende deuren van de hemelen om onbeschrijfelijke taferelen te zien.
Er is geen bepaald tijdstip voor de opzegging van Gods Namen. De 5 voorgeschreven dagelijkse gebeden, die de belangrijkste daad van aanbidding vormen en de 'mast' van het schip der religie, moeten worden uitgevoerd op welbepaalde tijdstippen en kunnen op zekere momenten niet worden verricht. Zoals bij zonsopgang en ondergang en op het middaguur. Het opzeggen van de Namen van God echter, kan op elk moment gebeuren, het is God steeds welgevallig. Zoals in het volgende vers wordt uitgelegd, is er geen beperking in het opzeggen van Gods Namen met betrekking tot het tijdstip en de methode. 'Zij vermelden God rechtstaand, zittend en liggend…' (S3, A191)
Het is moeilijk om in de Qur'an en de Sunna en in de boeken van de rechtgeleide geleerden die in de eerste eeuwen der Islam leefden, iets te vinden dat sterker is aanbevolen dan het opzeggen van Gods Namen. Van dagelijkse gebeden tot de heilige inspanning in het pad van God, is dit zoals de ziel en het bloed van alle soorten eerbetoon.
De diepte en de ernst van de opzegging is evenredig met de diepte waarin de mens God aanvoelt. De Sufi's noemen dit 'het onderscheid, door het hart gemaakt' of de 'getuigenis'. Sommigen vermeldde God Almachtig en reiken naar Hem in hun harten op een mysterieuze manier. Enkele anderen kennen Hem door hun geweten en voelen Zijn voortdurend gezelschap door het punt van verbinding en het punt van hulp te zoeken in hun innerlijke werelden. Omdat zij Hem zonder onderbreking herinneren en Hem gedenken door hart en gevoel, omdat zij Hem steeds in zichzelf aanwezig voelen en leven in het volle bewustzijn van Zijn aanwezigheid, komen ze ertoe van Hem mondeling te gedenken te beschouwen als een roekeloosheid en een onwetendheid. Een man met deze graad van aanroeping zegt: 'God weet dat ik Hem niet aanroep om Hem te gedenken op dit moment. Hoe zou ik Hem nu aanroepen en gedenken, als ik zie dat ik Hem nooit vergeten heb?'
- Aangemaakt op .