Aby być świadkami Boga

Prorocy zsyłani byli także po to, by ludzie nie tkwili w niewiedzy co do życia przyszłego:

„i posłańcom -zwiastującym i ostrzegającym, aby ludzie nie mieli przeciwko Bogu żadnego dowodu.” (4:165).

Ludzkość, która naśladowała wielu tak zwanych przewodników lub przywódców tylko po to, by zejść na manowce – dzięki prorokom otrzymała prawdziwe przewodnictwo. Prorocy zostali stworzeni w celu wykonania szczególnej misji. Ich narodziny były niezwykłe, życie zaś przypominało piękną symfonię o doskonałej harmonii. Słowa proroków tworzyły słodką melodię, która przenika ludzkie dusze.

Przysłuchiwało im się wszystko, co istnieje – ożywione i nieożywione. Drzewa i skały pozdrawiały Proroka Muhammada a on im odpowiadał. W swej znanej: „Qasidat al-Bur’a”, Busiri mówi: „Drzewa odpowiadały na jego wezwanie, padając”. Zarówno istoty żywe, jak i nieożywione zdobyły dzięki jego przyjściu znaczenie, byt wychodząc z „chaosu” stawał się „kosmosem”, a każda rzecz stawała się językiem wychwalającym Boga:

„I nie ma żadnej rzeczy, która by nie głosiła Jego chwały. Lecz wy nie pojmujecie ich wysławiania.” (17:44)

Nadzwyczajna harmonia we wszechświecie odzwierciedla istnienie Boga i Jego Jedność. Nic nie zostało stworzone bez celu i na próżno:

„Czy człowiek sądzi, że będzie pozostawiony bez dozoru?” (75:36)

Jeśliby prorocy nie byli zsyłani, to mielibyśmy argument przeciwko karaniu nas w Dniu Sądu. Koran jednak powiada:

„My nie karaliśmy nigdy, zanim nie wysłaliśmy posłańca.”

Bóg wysyłał proroków, by ludzie potrafili rozróżnić pomiędzy dobrem i złem. Nie mogą przeto udawać niewiedzy w Dniu Sądu, kiedy będą musieli bronić swego postępowania.