Rodzina, szkoła i środowisko

Ludzie, którzy pragną zagwarantować sobie pomyślną przyszłość nie mogą pozostawać obojętni na to, jak wychowywane są ich dzieci. Rodzina, szkoła, środowisko i mass media powinny ze sobą współpracować w celu zapewnienia pożądanego rezultatu.

Tendencje przeciwne w obrębie wspomnianych instytucji poddają ludzi młodych sprzecznym wpływom, które niwelują ich energię. W szczególności media winny współdziałać w wychowaniu młodzieży, stosując się do polityki edukacyjnej, akceptowanej przez daną społeczność. Szkoła musi być tak jak to możliwe doskonała w zakresie programu nauczania, standardów moralnych nauczycieli oraz warunków materialnych. Rodzina zaś musi zapewniać konieczne ciepło i dobrą atmosferę, niezbędną do wychowania dzieci.

We wczesnych stuleciach islamu, umysły, serca i dusze usiłowały zrozumieć i praktykować to, co w ich zachowaniu aprobuje Pan Niebios i Ziemi. Każda rozmowa, dyskusja, korespondencja i zdarzenie nastawione były na ów cel. W rezultacie, ktokolwiek tak czynił, wchłaniał w siebie właściwe wartości i ducha z otaczającego go środowiska.

Pierwszą szkołą, w której otrzymujemy niezbędne wykształcenie jest dom. Dom jest zasadniczo ważny dla wychowania zdrowego pokolenia i zapewnienia zdrowego systemu społecznego oraz jego właściwej struktury. Odpowiedzialność ta trwa całe życie, gdyż wrażenia, które wynosimy z naszej rodziny, są nieusuwalne. Poza tym, kontrola rodzicielska nad dzieckiem w domu, także odnośnie relacji z rodzeństwem i zabaw; musi być kontynuowana w szkole, i obejmować przyjaciół dziecka, książki oraz miejsca, gdzie dziecko chodzi. Rodzice muszą żywić umysły dzieci wiedzą i nauką, zanim ich umysły nie zapełnią się rzeczami bezużytecznymi. Dusza bez prawdy i wiedzy staje się polem, na którym rozsiewają się i wyrastają złe myśli.

Dzieci otrzymają dobre wychowanie w domu jedynie wtedy, gdy kwitnie tam zdrowe życie rodzinne. Zatem małżeństwo winno być zawierane po to, by tworzyć autentyczną rodzinę i w ten sposób przyczyniać się do trwania własnego narodu i populacji ludzkiej w ogóle. Pokój, szczęście i bezpieczeństwo w domu wynika ze zgody pomiędzy małżonkami, co do myśli, moralności i wiary. Pary, które decydują się na małżeństwo, muszą znać się bardzo dobrze i cenić bardziej czystość myśli, niewinność, moralność oraz cnotę, niż majątek oraz urok fizyczny. Dziecięce psoty i zarozumiałość odzwierciedlają tylko atmosferę, w jakiej te dzieci są wychowywane. Rozbite życie rodzinne w znaczącym stopniu odbija się na duszy dziecka, a co za tym idzie, na społeczeństwie.

W rodzinie, starsi powinni traktować młodszych z czułością, współczuciem; młodsi zaś winni okazywać starszym szacunek. Rodzice muszą się nawzajem kochać i szanować, oraz traktować swe dzieci z troskliwością. Należy brać pod uwagę dziecięce uczucia i wrażliwość. Trzeba traktować wszystkie dzieci równo i nie rozróżniać pomiędzy nimi. Rodzice, zachęcając dzieci do rozwoju własnych zdolności i zaradności oraz wychowując je do aktywnego uczestnictwa w społeczności, budują własnemu narodowi mocny, nowy filar. Jeśli natomiast nie kształtują w swoich dzieciach właściwych uczuć, to tym samym wychowują społeczeństwu skorpiony…

Dobre maniery są cnotą i ceni się je bardzo u kogokolwiek można je napotkać. Ludzie o dobrych manierach są lubiani, nawet jeśli nie posiadają specjalnego wykształcenia. Wspólnoty pozbawione kultury i edukacji podobne są do rozchwianych jednostek, gdyż nikt nie może odnaleźć w nich lojalności w przyjaźni ani konsekwencji we wrogości. Ci, którzy takim ludziom ufają, zawsze doznają rozczarowania; ci, którzy są od nich uzależnieni, są opuszczani w potrzebie, wcześniej lub później.