Jakie jest zaplecze społeczno-gospodarcze tych, którzy nie należą do Ruchu lecz wspierają jego akcje zbiorowe?

Jest wysoce zróżnicowane, trudno jest zidentyfikować specyficzne kategorie społeczne wśród różnorodnych grup społeczno-gospodarczych, które utrzymują związek oparty na współpracy (ale nie uczestnictwie) z Hizmet. Ludzie ci należą do różnych ról i zawodów, których liczba ciągle rośnie.

Jednakże można powiedzieć, że przeważająca większość wykształconych uczestników Ruchu nie pracuje w zawodach ukierunkowanych religijnie, lecz w dziedzinie edukacji, inżynierii, naukach ścisłych oraz biznesie. Wspierają inicjatywę umiarkowanie inspirowaną przez wiarę, by zbudować całą sieć szkół, uniwersytetów, szpitali, mediów i biznesów. Jest to interpretowane jako „trzecia droga” między siłami militarnego sekularyzmu i radykalnego islamizmu. Jest to też czynnik zachęcający do większego wsparcia Ruchu ze strony nie uczestników bądź „osób trzecich”. Można znaleźć dobre przykłady takich ludzi w książce Barış Köprüleri „Dünyaya Açılan Türk Okulları” (Mosty pokoju: Szkoły tureckie otwierające się na świat), będącej kompilacją dwudziestu siedmiu artykułów napisanych przez innych mężów stanu, polityków, uczonych, myślicieli i dziennikarzy. Artykuły omawiają działalność ponad 300 placówek oświatowych oraz wysiłki wolontariuszy Hizmet w dziewięćdziesięciu krajach.