Büyük Zelzelede Yardım Toplamıştı

Moğolistan'daki Türk kolejinde çocuğu okuyan bir anne (Tsogtsaikhan Hanım) şu ibretli olayı Türk koleji öğretmenlerinin de içinde bulunduğu bir Moğol topluluğuna anlattı:

Ben matematik öğretmeniyim. Bu zamana kadar mesleğimi çok severek yaptım. Oğlumun da öğretmenleri gibi bir öğretmen olmasını istiyorum. O da bunu çok istiyor. Ben Darhan'da hem mesleğimi yaptım hem de rehberlik konusunda öğrencilerimize yardımcı olmaya çalıştım. 1999 yılında dersine girdiğim bir öğrencim benden bir konuda yardım almak isteğini söyledi. Bu öğrencimin ağabeyi Türkiye'de okuyormuş. O sıralar büyük bir deprem olmuştu Türkiye'de. Bana anlatılanlar durumun ne kadar acı olduğunu ve felaketin ne denli büyük olduğunu ortaya koyuyordu. Bu sadece öğrencimin bana anlatabildikleriydi. Oysa ben belki de annelik sezisiyle olacak bunu içimde daha çok hissetmiştim. O güne kadar ben bir Türk'le bile karşılaşmamıştım. Ancak neticede dünyanın neresinde olursa olsun bu acıyı aynı şekilde yaşar ve "Ben olsam ne yapardım veya ne yapabilirim?" diye kendimi sorgulardım. Sonra öğrencim; "Öğretmenim, ağabeyim benden okul olarak bir bağış kampanyası düzenleyip, miktarı ne olursa olsun toplanan yardımı depremzedelere ulaştırmamı istedi. Tabii bunu ancak sizin yardımınızla yapabilirim. Ne dersiniz?" dedi.

Ben hiç düşünmeden "Haydi çalışmalara başlayalım." dedim. Bunun üzerine okul öğrencilerimiz ve çevremdeki sanat camiasından tanıdığım arkadaşlarla bir program hazırladık. Programın daha çok yankı getirmesi ve toplanan bağış miktarının daha çok olması için, bunu başkent Ulan Bator'da yapmaya karar verdik. Sizlerin desteğinizle programı sahnelemeyi başardık. Program sonrası epeyce bir bağış toplandı ve bunu Moğolistan'ın Türkiye büyükelçisine teslim ettik. Biz ailecek o yıl başkente taşındık. 1999-2000 eğitim öğretim yılının sonlarına doğru ulusal matematik olimpiyatı oldu, oğlum dereceye girmişti.

Ardından çok geçmeden siz geldiniz ve oğlumu Ulan Bator Moğol-Türk Fen Lisesi'ne kaydettirmemizi istediniz. Okuldaki tahsili süresince burslu okuyacaktı. Buna ne kadar sevindiğimi size tarif edemem. Ben bunun kesinlikle o bağış programı sonrası Yaratıcı'nın bize bir lütfu olarak gördüm. Ama bu küçük yardım gayretimin cevabı bununla da kalmadı.

Siz şimdi oğlumu Türkiye'de eğitim alması için göndereceksiniz. Oğlum matematik öğretmeni olacak ve yine sizin desteğiniz hep onun yanında olacak. Bu beni gerçekten çok duygulandırdı. Hem size hem de Yaradan'a minnettarım." Türk kolejinden Selin Hanım ise, içinden "evet velimizin söylediği gibi, Allah çok büyük... Küçük bir iyiliğe verilen lütufsa kat kat büyük. O'nun hikmetinden sual olunmaz." diye düşündü.

Meltem Çalıkoğlu'nun hatıra notlarından.