İnsan vardır ki!

İnsan vardır, melek gibidir. Bu insan, “Rabbim öbür tarafta yakamdan tutar, beni hesaba çeker.” düşüncesiyle karıncaya dahi ayağını basmaz. Lokmayı ağzına koyacağı zaman, kendinden daha muhtacını görse, yemez, hemen ona verir. Rabbisinin huzuruna gelince ayakları tir tir titrer, iki büklüm olur ve sürekli ahirete ait hesabını düşünür. Yeryüzünde gezerken de o, her hâliyle Allah’ı ve Resûlüllah’ı hatırlatır. İnsan da vardır; şeytan gibidir.. ve bu dağlardaki, ormanlardaki canavarlardan daha tehlikeli, daha zararlıdır.