Işığa Gönül Verenler
–“Mehlika Sultan” şâirine ithâf olunur –
Işığa gönül vermiş bu yiğitler,
Bir gece sonsuza yelken açtılar.
Işığa gönül vermiş bu yiğitler,
Geçerken her yere nûrlar saçtılar.
Rûhlarını sardığı günden beri,
Solmayan güzelliklerden akisler;
Her gece rüyâlarında bir peri,
Onlara öteden türküler söyler...
Yâr deyip gezerler gözleri giryân,
Hülyalarında hep o eşsiz dilber,
Ruhlarında iman ve pür-heyecan;
Gözetirler dört bir yanı beraber.
Aşk u şevkten kanatlarla günlerce,
Koşuyorlar ümitlerle dopdolu.
Rengârenk hülyâlarıyla her gece.!
Neler duyarlar gözleri buğulu.
Dereli tepeli çetin yolculuk,
Onlar harıl harıl; hep O’nu arar;
Allah kapısında ebedî kulluk;
Hak, kapıkullarına her zaman yâr...
Dâvâmızın kara sevdâlıları,
Varınca bu dünyanın ötesine;
Bir “yâd-ı cemîl” olacak adları,
Girecekler millî rûh bestesine...
Her biri bin gönülde yaşayacak,
Sîmâlarında ebediyet rengi;
Hâtıraları asla solmayacak,
Öte taraftaki güllerin dengi...
Işığa gönül vermiş bu yiğitler,
Seyrettikçe çevreyi mest ü mahmûr,
Dirilip bir daha ölmek dilerler,
Ellerinde kevserler dolu fağfûr...
Sızıntı, Mayıs 1985, Cilt 7, Sayı 76
- tarihinde hazırlandı.