موضوع آفرینش در احادیث شریف
1) بخاری و مسلم به اتفاق از ابو هُریره (رضی الله عنه) چنین روایت
میکنند: (رسول الله در قسمتی از حدیث طولانی که آفرینش زن را بیان داشته چنین فرموده اند) : "به زنها خیر توصیه نمایید و خیرخواه ایشان باشید. زیرا او از استخوان قبرغه (استخوان کج) آفریده شده است."
قسمیکه بطور واضح در حدیث شریف دیده میشود، رسول الله (صلی الله علیه وسلم) آفرینش حضرت حوا را به تکامل وابسته نمیسازد.
2) در حدیث شریف دیگری که ابن حاتم آنرا صحیح پنداشته و ابن
عساکر به شکل مختلف روایت نموده، سرور کائنات چنین میفرمایند: "بابای شما آدم مانند یک درخت خرما دارای قد 60 زراع بود."
رسول الله (صلی الله علیه وسلم) به صفت بابای بشریت بدون لزوم به هرگونه تأویل حضرت آدم را بیان نموده است.
3) احمد بن حنبل، ابو داود و ترمزی از ابو موسی الاشعری این حدیث را
نقل کرده اند: الله (جل جلاله) از تمام روی زمین یک مشت پُر گرفت و آدم را آفرید.
از این حدیث شریف چنین برداشت مینماییم که منشأ حضرت آدم یک مخلوط مرکب است که از تمام روی زمین گرفته شده است. الله (جل جلاله) ترکیب آنرا ساخته و حضرت آدم را آفریده است.
4) در حدیثی که امام احمد بن حنبل از حضرت انس (رضی الله عنه)
روایت نموده چنین فرموده اند: " الله (جل جلاله) وقتیکه آدم را آفرید او را به اندازه یی که میخواست همانگونه باقی ماند. شیطان هم به او دیده و در مورد او تخیلات زشت نمود. هنگامیکه دید او خالیست فکر کرد که این مخلوق بالایش مالک شده نمیتواند."
در این حدیث شریف نیز هیچ بیانی که به تکامل اشاره نماید، به نظر نمیخورد. حدیث شریف اظهار میدارد که شیطان حضرت آدم را در یکی از مراحل آفرینش در حال اسکلیت دیده و خالیگاه های زیادی را در او مشاهده نموده است و بنابران به این نتیجه رسیده است که انسان مخلوقی نیست که بالای او (شیطان)... مالک شده بتواند. این یک نقطهء بسیار پر معناست، قسمیکه یک مناسبت بین قلب بیالوژیکی و قلب معنوی موجود است همانگونه مناسبت بین ساختار فزیکی تمام بدن انسان و کرکتر و خصلت انسان نیز میتواند وجود داشته باشد. حدیث شریف متوجه میسازد که در وجود انسان ضعف های کرکتری در صورتی که تربیه نگردد به احساسات و قوهء حرص، شهوت، بغض و فریب میکشاند که هر یک آن میتواند انسان را به سقوط معنوی دچار نماید.
5) ابن حبان و بزار، صاحب کتاب مسند از حضرت انس (رضی الله عنه)
این حدیث را روایت نموده است: "الله (جل جلاله) وقتیکه آدم را آفرید و به او از روح خود دمید، (در روایت دیگر آمده است که؛ الله (جل جلاله) وقتیکه آدم را آفرید و روح بر سر او رسید) آدم عطسه زد و سپس "الحمد لله رب العالمین" گفت. الله (جل جلاله) در مقابل به او یرحمک الله" گفت.
در بخاری هم این روایت را میبینیم: "الله (جل جلاله) حضرت آدم (علیه السلام) را به صورت خود (یعنی تجلیگاه تمام اسمای خویش) و دارای قد 60 زراع آفرید. 'فرمود؛ برو به این فرشتگان که نشسته اند سلام بده و متوجه باش و گوش بده که آنها به تو چگونه سلام میدهند. زیرا آن سلام، سلام تو و نسل تو خواهد شد.' (سپس آدم به نزد آنها رفت) و گفت، 'السلام علیکم' و فرشتگان گفتند، 'السلام علیک و رحمت اللهِ ' وقتیکه به سلام پاسخ میدادند 'ورحمت اللهِ' را علاوه کردند. کسانیکه در روز آخرت وارد بهشت میگردند مانند حضرت آدم (قد شان 60 زراع) میشود. انسانها تا کنون از نگاه قد در حال کوتاه شدن هستند."
قسمیکه در این روایات نیز دیده میشود، حضرت آدم (علیه السلام) به صفت دوام یک موجود زندهء دیگر بوجود نمی آید. ولی برعکس، او به صفت یک سرآغاز آفریده میشود. هنگامیکه حیات به او دمیده میشود، عطسه میزند و 'الحمد لله رب العالمین' میگوید. پس گفته میتوانیم که تا همان لحظه هوای برای تنفس وجود نداشت، سخنی برای گفتن نبود و مخاطبی وجود نداشت که به او خطاب میگردید و همچنان انسان و چیزی بنام بشر نبود. تمام این چیزها بنام بشریت با حضرت آدم (علیه السلام) آغاز یافت.
6) احمد بن حنبل از حضرت ابو هُریره (رضی الله عنه) این حدیث شریف
را روایت کرده است: "انسانها، قسمیکه حضرت آدم آفریده شده بود به همان شکل وارد بهشت میگردند. او لُچ، بدون موی بدن، جوان، دارای تن سفید، موجدار، چشمان سرمه شده و دارای قد 60 زراع، عرض و تخته پشت سر او به اندازه 7 زراع بود."
زراع، واحد اندازه گیری است که مسافت موجود میان نوک پنجه ها تا آرنج ها را دربر میگیرد. حضرت آدم با این واحد اندازه گیری دارای قد 60 زراع و تخته پشت سر (عرض) 7 زراع بود.
- Created on .