جهاد وظيفه پيامبر است
كسي‌كه در راه خدا مبارزه مي‌كند و تمثيل نمودن دعوايش را هدف و غايۀ زندگي‌اش قرار داده است قطعاً با ساير انسان‌ها در عين سويه قابل مقايسه نيست... زيرا او علت فرستاده شدن پيامبران را هدف خود قرار داده است. اين موضوع را با ارائه مثالي اگر توضيح بدهيم: هر انسان داراي مسلكي بوده، و اين مسلك هم مستلزم خصوصياتي مي‌باشد. مثلاً يك مسلمان يك نجار يك آهنگر ويا يكي از اربابان مسلك. در مسلك سلماني، نجاري، آهنگري ويا در يكي از اربابان مسلك هدفي به عنوان نقطۀ افق تعين شده است و وضعيت كنوني به اساس همين هدف ارج گذاري مي‌شود. افزون بر آن ارزش و قيمت هر مسلك به تناسب همان نقطۀ افق است كه آن را هدف قرار داده است. يعني هدف يك سلمان هر آن چيزي‌كه باشد، ارزش مسلك سلماني و سلمان از لحاظي همانقدر خواهد بود. ساير مسلك‌ها را نيز مي‌توان با اين مقايسه كرد: مثلاً اگر نمايندۀ مجلس، صدارت، حتي رياست جمهوري هر يك مسلكي باشند عين مسأله بالاي اين‌ها نيز صدق مي‌كند.
به اين لحاظ وظيفۀ پيامبري مقدس‌ترين وظيفه ايست كه خداوند آن را به بعضي از بندگان برگزيده و انتخاب شده از ميان كرام سپرده است. وظيفۀ پيامبران تبليغ خداوند و ديني‌كه به ارمغان آورده است مي‌باشد. آنان با اين تبليغ به انساني‌كه آغازش يك قطره آب ناپاك و آخرش جثۀ گنديده است، راه رسيدن به افق جاودانگي و ابدي شدن و مسکن گزيدن در ديار نجيب زادگان را ياد داده، با ملاحظۀ بقا و ابديت، به قلب‌هاي محتاج و مشتاق به ابديت‌شان اطمينان مي‌بخشد.
هدف اساسي پيامبران شناساندن خداوند به بشريت بوده تا باشد كه بشريت با معرفت او جاودانگي را كسب كند و با فراز و نشيب‌هايش در اين دنيا به خداوند متوصل شود... به واقعيت هستي پي ببرد و با افكار و انديشه‌هايش تبديل به كمان رستمي شود كه ابديت را به ارمغان داشته باشد، آن هم چنان يك كمان رستمي چون طاق طفر كه همواره چون سرتاج تاج‌ها باقي خواهد ماند. كساني‌كه اين حقيقت موجود در ماهيت انسان نامزد ابديت را تحقق مي‌بخشند، پيامبران اند كه با نبوت سرفراز گشته‌اند.
بر اين مبنا رسالت و پيامبري در پيشگاه خداوند والاترين و مقدس‌ترين وظيفه است كه خداوند پس از ذات الوهيتش توجه‌مان را هميشه به آن معطوف داشته است. مقدس‌ترين وظيفۀ اين پيشۀ مقدس، همانا جهاد است.
مادام كه هر پيشه و مسلك بر اساس هدف نهايي‌اش ارج گذاري مي‌شود و آنچه كه اين پيشه را ارزشمند مي‌سازد همين هدف نهايي مي‌باشد، پس شيوۀ حركتي‌كه سبب به ميان آمدن همان نقطۀ نهايي‌اي كه مسلك مقدس پيامبري آن را هدف خود قرار داده است نيز در عين سويه يك كار مقدس خواهد بود. يكي از آياتي كه قدسيت آن را بيان داشته اين است:
إِنَّ اللّهَ اشْتَرَى مِنَ الْمُؤْمِنِينَ أَنفُسَهُمْ وَأَمْوَالَهُم بِأَنَّ لَهُمُ الجَنَّةَ يُقَاتِلُونَ فِي سَبِيلِ اللّهِ فَيَقْتُلُونَ وَيُقْتَلُونَ وَعْدًا عَلَيْهِ حَقًّا فِي التَّوْرَاةِ وَالإِنجِيلِ وَالْقُرْآنِ وَمَنْ أَوْفَى بِعَهْدِهِ مِنَ اللّهِ فَاسْتَبْشِرُواْ بِبَيْعِكُمُ الَّذِي بَايَعْتُم بِهِ وَذَلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ (توبه:111)
يعني: كساني‌كه نفس‌هاي شان و جان‌هاي شان را به خداوند مي‌فروشند در برابر آن بهشت و رضاي خداوند را كسب مي‌نمايند. در اين جا قرآن كريم با استفادۀ تعبير داد و ستد، در واقعيت انسان را به سويۀ مخاطب شدن با خداوند بلند برده است.
پيامبر اكرم (صلى الله عليه و سلم) دريكي از احاديث‌شان فرموده‌اند:
كُلُّ الميِّت يُخْتِمُ علي عمله إِلاّ المُرابِطَ، فإِنّه يَنْمُو له عملُه إلي يوم القيامۀ و يؤمَّن مِن فتّان القَبرِ[1]
«هر ميّتي، عملش پس مرگ خاتمه مي‌يابد بجز مجاهد، زيرا عملش براي او تا روز قيامت رشد مي‌كند و از عذاب قبر در امان مي‌ماند».
[1] ابو داوود، جهاد 16؛ ترمذي، فضايل جهاد 2.
- Created on .