De vragen van mevrouw Olga Karabonava en de heer Vladimir Avdayev
1. Hoe kunnen we uw filosofie kort omschrijven? Als “Filosofie van de goedheid”, “Caritatieve filosofie” of op een andere wijze?
Antwoord: Wellicht is “filosofie van zelfopoffering uit de liefde, altruïsme en afzien van je liefde voor het leven om anderen te laten leven” een betere omschrijving.
2. Denkt U als moslim, dat de islam de beste voedingsbodem is voor de ontwikkeling van Uw filosofie?
Antwoord: Uiteraard is de islam mijn bron. Dit gezegd hebbend, wil ik u om misverstanden te voorkomen, verwijzen naar het antwoord op de 8ste vraag van Professor Leonid Sukiyanen.
3. Heel veel mensen accepteren Uw leer erg snel. Maar er is ook veel oppositie. Wat zijn de dingen, die velen niet kunnen accepteren, denkt U?
Antwoord: Je kunt natuurlijk niet verwachten, dat iedereen een en dezelfde leer accepteert. Zoiets is ook in de geschiedenis nooit gebeurd. Ik probeer alleen dingen te vertellen, waarvan ik weet dat ze juist zijn. Dit aspect is te vergelijken met een product dat je op de markt aanbiedt. Mensen hebben verstand en een vrije wil en ze nemen iets selectief aan. Wat van de “leer” wel en niet wordt geaccepteerd, heb ik, om eerlijk te zijn, niet onderzocht. Natuurlijk neem ik de kritiek en de ideeën van de oppositie in beschouwing; bovendien weten degenen die mij als nederige dienaar kennen, hoeveel waarde ik hecht aan overleg en uitwisseling van ideeën en informatie. Collectief bewustzijn en gemeenschappelijke rede is een belangrijke bron voor mij. Maar je kunt je visies, waarheden en je fouten niet kleurloos laten worden door de keuzes van elk individu. Bovendien hoeft het niet zo te zijn, dat de mensen die je leer accepteren, daadwerkelijk alles accepteren en dat degenen die zich verzetten tegen je leer, zich tegen alles zouden verzetten.
4. Er wordt gezegd dat elke ware leer een medicijn is. Wat kan Uw leer genezen?
Antwoord: Dit is een aspect dat openstaat voor discussie. Zoals een medicijn niet elke ziekte kan genezen en elke ziekte een ander medicijn nodig heeft, en terwijl een medicijn dat een ziekte geneest, een gif kan zijn bij een andere ziekte en je bovendien elk medicijn in bepaalde dosering moet gebruiken in verhouding tot de zwaarte van de ziekte, zo kun je de “leren” ook hiermee vergelijken. Persoonlijk zie ik de grootste problemen van de mensheid vandaag de dag, zoals ik al in de beantwoording van de 7e vraag van Professor Leonid Sukiyanen probeerde te verklaren, in het feit dat de mens niet in zijn complete hoedanigheid wordt behandeld, de mens niet gekend wordt in zijn volledigheid, dat vitale onderwerpen als godsdienst, mens, heelal en wetenschap apart van elkaar worden beoordeeld. Ook het feit dat de mens ofwel als een wezen bestaande uit een lichaam, ofwel alleen op grond van zijn verstand, ofwel alleen als een wezen bestaande uit een ziel, wordt beschouwd, terwijl hij over zowel lichaam, ego, verstand/ziel, hart, geest en gevoelens als vrije wil beschikt en hij een ondeelbaar geheel is, dat door al deze eigenschappen wordt gevormd; tevens het feit dat hij niet in verhouding tot zijn relatie met de andere mensen, met zijn natuurlijke omgeving en met Allah, wordt beoordeeld. Met andere woorden, ik zie het in het feit dat de mens niet met heel zijn lichamelijke, verstandelijke, intrinsieke karakter, verstandelijke/mentale, hartelijke, geestelijke/spirituele en gevoelsmatige behoeftes op een evenwichtige wijze wordt behandeld en als zodanig wordt gezien. Indien deze “leer” aspecten van een medicijn heeft, kan ik zeggen dat ik me vooral op deze cruciale onderwerpen probeer te concentreren. Uiteraard kan ik niet beweren, en heb ik ook nooit beweerd, dat ik voor alle problemen van de mensheid een diagnose kan stellen en deze kan behandelen, God behoede mij. Ik ben noch een psycholoog, noch een socioloog, noch een econoom. Maar naar aanleiding van wat ik van mijn godsdienst en uit mijn onderzoeken heb geleerd en als iemand, die altijd uit is op leren, probeer ik mijn ideeën over sommige onderwerpen, die ik van vitaal belang acht, te delen met mensen die hiernaar vragen. We kunnen zeggen dat mijn ideeën zich vooral concentreren rondom de aspecten van verstand/mentaliteit en geestelijke/spirituele aard.
5. U kent het culturele erfgoed van de landen van de wereld, inclusief Rusland, ongetwijfeld heel goed. Wie van de Russische schrijvers, dichters en filosofen, staan het dichtst bij U? Wie hebben de grootste verwantschap met Uw leer?
Antwoord: Het is vrij moeilijk om een definitieve keuze te maken uit het rijke intellectuele erfgoed van hoog niveau van Rusland of een ander land en dan te zeggen dat deze of gene dichter, schrijver of filosoof dichter bij mijn leer staat. Er zullen altijd dingen zijn die je met een mens al dan niet deelt. Soms kan het gebeuren dat je de ideeën van iemand leuk vindt en dichter bij je vindt staan, maar zijn manier van uitleggen, ik bedoel de kunst van uitleggen, staat je niet zo aan. Terwijl je iemand gevoelsmatig mag, kan het zijn dat hij je qua ideeën niet aanstaat. Aan de andere kant is het zo dat er schrijvers, dichters en filosofen zijn die je kunt waarderen, terwijl je hen gevoelsmatig en ideologisch gezien niet mag. Ze hebben zichzelf al bewezen. Tevens kunnen je geestesgesteldheid en je ideeën tijdens het lezen van een schrijver, dichter of filosoof van invloed zijn bij het beoordelen van hen. Derhalve is het zeer moeilijk om een keuze te maken. Maar als een soort algemene beoordeling, moge mijn antwoord op de 3e vraag van mw. Tatyana Filippova volstaan.
6. De meeste filosofen hebben leerlingen. Heeft U ook leerlingen?
Antwoord: Er zijn mensen, met wie ik jarenlang studies heb verricht en boeken heb bestudeerd. Maar ik beschouw hen niet als mijn leerlingen, maar als mijn studievrienden.
7. Wat behoort een mens in zijn leven te doen? Wat heeft U in uw leven nog niet kunnen doen?
Antwoord: De mens is een genadig wezen. Zijn leven op de wereld is niet voor niets. Hij heeft zichzelf niet naar de wereld gestuurd. Derhalve zijn de vragen, “Wat is leven? Wat is de zin van het leven en de dood van mij? Wie heeft mij naar deze wereld gestuurd? Wat zijn mijn primaire taken in dit leven volgens degene die mij heeft gestuurd? Moet er iemand zijn, die mij op dit levenspad zal begeleiden, zo ja wie is hij en hoe moet ik hem volgen?” cruciale levensvragen. En de antwoorden, die we daarop zullen geven, zullen duidelijk maken wat we allemaal in dit leven moeten doen. Als een moslim die door Allah naar deze wereld is gestuurd, zie ik het leven als een zaaiveld en een zaaiseizoen, waar ik het eeuwige leven in het hiernamaals, dat begint met de dood en waarvan we een dimensie we meemaken in de wereld van het graf, dat wij als “tussenwereld” beschouwen, als ware verschijning van de oorspronkelijke aspecten, zal oogsten. In dit kader kan ik nooit beweren, dat ik bij deze en gene dingen heb gedaan of iets heb bereikt. Voor zo’n bewering zoek ik mijn toevlucht bij Allah. Wellicht heb ik niets kunnen doen zoals ik het behoorde te doen, maar mijn hoop op de barmhartigheid van Allah is eindeloos. Ik probeer zo tussen hoop en vrees te leven. Het oordeel over hetgeen ik wel of niet gedaan heb behoort Hem toe en dit zal in het hiernamaals geopenbaard worden.
8. Wat heeft U de mensen van de wereld te zeggen? Wat zou U aan de leiders van de landen van de wereld willen zeggen?
Antwoord: Deze vragen komen voort uit een verkeerde visie op mij. Ik ben slechts een nederige dienaar. Ik heb mezelf nooit als iemand gezien die een missie heeft. Ik probeer als een simpele sterveling, een mens uit zoveel mensen, die verantwoordelijkheid draagt jegens Allah, de mensen en heel het bestaan, mijn gedachten te delen door middel van woorden en geschriften. Zoals ik bij het beantwoorden van de eerste vraag van Professor Rostislav Ribakov heb proberen uit te leggen, verlang ik naar een wereld, waarin de menselijke waarden met diepgang prevaleren, waar gevoelens een gehele zingeving krijgen, het lichaam dezelfde geestelijke waarden deelt. Waar onbeleefdheid, grofheid, hebzucht, eindeloze begeerte, ruzie, strijd, verraad, leugens, wreedheid, onrecht, corruptie en malversatie ten onder gaan. In deze wereld zullen edelmoedigheid, elegantie, oplevingdrang, levensliefde, zachtmoedigheid en dialoog; respect tegenover het recht, gevoelens van veiligheid, gevoelens van trouw, rechtschapenheid, rechtvaardigheid en oprechtheid heersen. De mensen van deze wereld zullen de eigenschappen wraak, afkeer en ruzie uit hun woordenboek hebben geschrapt en hun bestaan hebben gebouwd op liefde, zachtmoedigheid en een goede omgang met elkaar. Laten we allen, inclusief onze leiders, zoveel mogelijk samen werken voor zo’n wereld en deze inspanningen vooruitsturen naar ons leven in het hiernamaals, waar ze als zaden zullen opbloeien.
9. Zullen de godsdiensten leven in de maatschappij van de toekomst?
Antwoord: Godsdienst is voor de mens een behoefte van vitaal belang en een onscheidbare dimensie van zijn bestaan. De bewering dat de mens op een dag geen behoefte meer zou hebben aan de godsdienst, was een bewering van sommige 19e-eeuwse positivistisch materialistische filosofen. Zij, bijvoorbeeld Auguste Comte, verdeelden de menselijke geschiedenis in drie perioden en dachten dat de mens na de perioden van godsdienst en metafysica, de periode van de wetenschap in zou gaan, waarin geen behoefte meer zou zijn aan de godsdienst. Wat is er gebeurd? Auguste Comte heeft tegen het eind van zijn leven een zelfbedachte “menselijke” religie, die “een profeet, engelen, aanbidding of rituelen en een gebedshuis” heeft, proberen te verkondigen. Zoals u vast en zeker weet, heeft het communisme op het gebied van de filosofie in het dialectisch materialisme, dezelfde bewering tot zijn basisprincipe gemaakt, maar het eindresultaat is bekend.
De godsdienst zal in de toekomst invloedrijker zijn dan vandaag. Allereerst zullen de ontwikkelingen in de wetenschap het besef van atheïstisch-materialistische wetenschap vernietigen, waarna de wetenschap op haar ware basis zal zetelen en het bewijs zal leveren dat het heelal en de mens elk een boek zijn, dat Allah leert kennen.
Daarnaast heeft WO I, die ontstond naar aanleiding van de concurrentiecrisis tussen landen als Duitsland en Engeland en de klassenvorming en de klassenstrijd, die veroorzaakt zijn door een meedogenloos kapitalisme in de wereld, de mensen aangezet tot zoeken. Op vele plaatsen hebben de mensen zich tot de godsdienst gewend. De islamitische wereld echter was in die periode een toonbeeld van kolonialisme, achteruitgang en wanorde en desondanks namen de islamonderzoeken toe. De zoektocht ten gevolge van de grote economische crisis van 1929, die zonder twijfel een van de redenen was, die deze oorlog aanwakkerde, heeft het fascisme en het nazisme doen ontstaan en hierdoor is uiteindelijk WO II losgebarsten. Terwijl aan de ene kant het ‘Communistische Blok’ tot stand kwam als gevolg van deze oorlog, is er aan de andere kant een versnelling geweest in de wending naar de godsdienst. Nu bevindt de wereld zich aan de vooravond van een nieuwe crisis en het is niet bekend wat deze crisis met zich zal meebrengen of weg zal nemen. Naar mijn bescheiden mening zullen deze nieuwe crisis en het extreme materialisme de wending naar de godsdienst doen toenemen. Vandaag de dag ontspruiten vooral in de Westerse landen nieuwe wegen (tarieka’s), op zoek naar de spiritualiteit; er worden nieuwe religieus getinte stromingen en systemen geboren. Deze zoektochten zullen de mensen steeds meer leiden naar de godsdienst, en de mensheid die de zin van zijn leven zoekt zal proberen deze in de godsdienst te vinden. Ondertussen zullen de moslims, christenen en de joden steeds nader tot elkaar komen, laat daar geen twijfel over bestaan.
10. Hoe zou U het begrip geluk kort omschrijven?
Antwoord: In een paar artikelen, die ik eens heb proberen te schrijven over dit onderwerp heb ik het volgende gezegd: Het geluk is een geliefde, naar wie iedereen verlangt, en het ultieme doel, waarvoor iedereen bereid is zich elke vorm van opoffering te getroosten. Maar wat is geluk nu precies? Dat is dus een vrijwel onoplosbaar probleem!
Volgens de Griekse Oudheid is het liefde en hartstocht; volgens Caesar is het roem en faam; volgens Farao is het macht en rang en volgens Kroisos is geluk het hebben van bergen rijkdom en schatten. Terwijl niets van dit alles het ware geluk is, noch een van de wegen om daartoe te geraken. Degenen, die het ware geluk op deze wijze zochten, kwamen bedrogen uit en raakten teleurgesteld.
Het ware geluk is het bereiken van rust en vrede van het hart, als gevolg van de verlossing van de menselijke geest van slordigheid en ontreddering. Als de vier aspecten van het geweten, te weten het verstand of de ziel, het hart, de vrije wil en de gevoelens van de geest, de eigen taken vervullend, gevoed worden door eigen voeding, waardoor men met de ultieme moraal wordt uitgerust en het hele bestaan met liefde omarmt.
De bron van deugd is het geloof. Een gelovig mens is, ook al bevindt hij zich in de gevangenis, met zijn ziel in de hemelen. De deugd betekent daarnaast ook liefde, genade, broederschap en vriendschap; tevens betekent deugd het tegengaan van onrecht, geen verrader zijn; verwijderd zijn van gevoelens van wraak, haat, afkeer en jaloezie. Daarom zal een deugdvolle mens altijd een bries van respect en liefde voelen waaien in zijn omgeving. Hij is iemand, die wegens zijn liefdevolle, betrokken bejegening van zijn gezin, land, volk en zelfs de hele schepping en als gevolg van zijn door die liefde en betrokkenheid ontstane hartstochtelijke en altruïstische houding, leeft in een eindeloze oceaan met eindeloos plezier. Hij zal de geneugten van het paradijselijke leven al beleven, voordat hij in het paradijs komt. Deze geneugten zijn het delen van de vreugden van anderen, het genot van het voelen van die vreugde in zijn eigen geest, het delen van de smarten van anderen en het voor hen de weg banen, die naar het geluk leidt. Door op deze wijze een leven te leiden dat verweven is met de gehele mensheid en het heelal, zal het hart nog in deze wereld het eindeloze geluk bereiken en verkeren in zodanige dimensies dat externe gebeurtenissen het geluk niet kunnen torpederen.
11. U schrijft in Uw artikelen dat een moslim geen terrorist kan zijn. Maar omdat vele terreuracties in naam van de islam worden gepleegd, is het voor vele mensen niet mogelijk deze visie meteen te aanvaarden. Wat behoren de moslimleiders en alle moslims te doen, zodat het authentieke vredeskarakter van de islam wordt begrepen?
Antwoord: De islam moet onophoudelijk en volhardend goed weergegeven worden, en vooral juist vertegenwoordigd worden. Zij behoort in het dagelijkse leven in haar eigen hoedanigheid geleefd te worden en op deze manier moet haar authentieke kant aan de wereld getoond worden. Er zullen in een boom naast goede ook rotte vruchten te vinden zijn. Er leven in de wereld nu ongeveer anderhalf miljard moslims. Onder de huidige omstandigheden is het vinden van enkele mensen, die zich lenen voor terreurdaden altijd mogelijk. Er worden ook heel veel mensen met andere godsdiensten en levensvisies bereid gevonden, zich te laten gebruiken voor terreurdaden, maar die worden over het algemeen niet van het predicaat van hun godsdienst voorzien. Daarom moet de publieke opinie juist worden geïnformeerd. Dit moet men niet verwaarlozen. Bovendien, men moet zich niet laten lenen voor provocaties en de massa’s moeten gewaarschuwd worden tegen dergelijke provocaties; foute informatie en desinformatie moet naar behoren gecorrigeerd en rechtgezet worden.
- Aangemaakt op .