Leraren in wijsheid, kennis over God en dialoog

Volgens Gülen speelt een leraar een cruciale rol omdat hij het individu en de maatschappij voorbereidt op de toekomst. Volgens de traditie waren leraren de heilige dragers van de moslimgemeenschap. Ze gingen gebukt onder een zware sociale en menselijke last, derhalve waren hun macht en sociale status deel van hun sociale identiteit. De corruptie van het onderwijssysteem had als eerste invloed op de leraren. Toen zij hun kwaliteit en sociale invloed verloren, nam de kwaliteit van alle mensen evenredig af. Hier tracht de manier van handelen die zo kenmerkend is voor Gülen, het imago van de leraar in ere te herstellen, en de leraar opnieuw op het toneel van de geschiedenis te plaatsen. Gülens visie is krachtig en breed; in zijn ogen is de leraar iemand die wordt gekenmerkt door een gezonde balans tussen materiële en spirituele wensen, en iemand met een opofferend en oprecht karakter. Volgens Gülen is een dergelijke leraar nog nooit in de geschiedenis zo noodzakelijk geweest als nu.

Gülen heeft in feite een slapende reus wakker gemaakt. Men kan stellen dat het onmogelijk is om de Hizmetbeweging te analyseren zonder een goed begrip van de enorme omvang van de onderwijscampagne van de beweging en de personele inzet hierachter. De leraar bezet in Gülens systeem een centrale rol. Leraren zijn zijn niet alleen de aanjagers van een deugdzame maatschappij, maar ook voorbeelden van toewijding, tolerantie en dialoog. Zoals eerder gezegd, was Gülen de inspirator van een nieuw onderwijssysteem, maar ook een nieuw voorbeeld van toewijding. Deze nieuwe en verreikende methode is voortgekomen uit Gülens persoonlijke vermenging van het soefisme, humanisme en universalisme. De toewijding van deze leraren is geworteld in hun liefde voor de mensheid, en hun aanpassingsvermogen aan andere culturen en regio's. Laten we Gülens visies op de kenmerken en betekenis van leraren eens nader onder de loep nemen, leraren die hun humanistische deugdzaamheid, toewijding en moed over de hele wereld hebben verspreid:

Een leraar is vanaf zijn geboorte tot aan zijn dood een heilige meester die een leven lang vormgeeft aan de wereld. Op het gebied van begeleiding van de mens naar zijn lot, het verfijnen van hun ethiek en eigenschappen, en de bewustmaking van het bestaan van de eeuwigheid, kent hij op aarde geen gelijke.

De invloed van een leraar op een individu is veel groter dan de invloed die de ouders en de maatschappij hebben. Sterker nog, het is de leraar die de moeder, de vader en alle leden van de samenleving vorm geeft. Als hij geen aandeel heeft in het boetseren, zal de klei vormeloos blijven.

Een leraar is een hand en een tong die God gebruikt om de mensheid te verheffen of klein te maken. Jawel, een nomadengemeenschap die haar leermeester had gevonden, werd zelfs verheven tot het niveau van de engelen, en ze bereikte de hoogte van leermeester voor de mensheid.[1] Met een goede leraar bracht Macedonië een groots veroveraar voort; bereikte Anatolië een voorspoedig tijdperk; en mensen als Fatih Sultan en Mehmet openden de poorten naar een nieuwe tijd, dankzij hun leraren. Yavuz (Selim I), die grote discipline en klasse bezat, net zoals honderden anderen, was de gelukkige pupil van een geweldige leraar.

De hand van een leraar kan metalen zuiveren en vervolgens veranderen in puur goud en schitterend zilver. Deze magische hand kan zelfs de ruwste en meest waardeloze dingen veranderen in onbetaalbare diamanten. Geen fabriek is in staat zo snel en systematisch te werken als een leraar. Alleen een leraar kan de diepte van zijn emotionele spectrum overbrengen aan zijn omstanders en vervolgens onderdeel worden van hun bestaan.

Een leraar verklaart alle stoffen die sijpelen uit de onovertrefbare hoogtepunten van de wereld der geheimen; hij is de stem van verborgen mechanismen in het bestaan. Door hem stijgen mensen als wolken, en dalen ze neer als een zegen.

De meest betrouwbare in werelden die hoger reikten dan de hemel, was een meester (Gabriël), en de ziel die zijn hart opende voor de boodschap van de meester was de grootste van alle leraren (de Profeet). Hij was de leermeester van zowel het individu als van de gemeenschap, en we zijn hem en het onderwijs zeer veel dank verschuldigd... Alles wat we heden ten dage weten, en al wat men ooit wist en nog zal weten, komt bij hem vandaan; voor het overige zijn er alleen uit geruchten.

Leraren manifesteerden zich soms als filosofen, soms als asceten, en af en toe als derwisjen, en ze drukten hun stempel op hun tijdperk. Hun verschillende verschijningsvormen verhielden zich naar de mate waarin zij konden putten uit de 'waarheid'. In vroegere tijden zongen de liefhebbers van wijsheid de melodieën van de Profeten. Geleerde wetenschappers en leraren uit de middeleeuwen voegden 'positivisme' toe aan hun lofliederen. In hetzelfde tijdperk ontdekten de leraren uit het Oosten door het goddelijke decreet dat zij in handen hadden, de natuur van de mens en ze maakten hen bewust van hun eigen realiteit.

Na de renaissance veranderde alles, en hiermee ook de leraar. Onvolwassenheid typeerde hem en hij verloor zichzelf blindelings in voorkomende gebeurtenissen. Het enige wat hem bezighield was zijn eigenbelang, en hij stortte zich gepassioneerd alleen maar op nieuwe ontdekkingen, terwijl hij zich op en neer haastte van zijn werktafel thuis naar zijn werkplaats op de markt. In deze periode fungeerden leiders nooit als leraren voor hun maatschappij. In dit tijdperk bewoog het volk zich van hot naar her omdat ze steeds weer achter iemand anders aanliepen die hen van alle wijsmaakte. Ze beschouwden leraren nooit als hun leiders. In feite was tijdens de huwelijksnacht van deze wedergeboorte, het hart tot slaaf van Mephistopheles gemaakt.

Later kwamen de banale leraren van het materialisme, die alles probeerden uit te leggen als middel dat aangewend moest worden voor technische doelen. Van telescoop tot microscoop, al deze technologieën werden door de mensheid gebruikt om astronomische stof- en gaswolken te verklaren en röntgenstralen het kleinste deeltje in te sturen. In die tijd werd er niets gedaan in naam van een hoger doel, waardoor het moeilijk was om op positieve wijze over deze leraren te spreken. Deze moeilijke en donkere periode duurde echter niet lang, en nu is er een nieuwe tijd aangebroken van nieuwsgierigheid en verkenning.

Nadat een paar bandieten ernstige misdaden tegen de mensheid had gepleegd, kijkt het huidige leger van kennis en gnosis achterdochtig naar het recente verleden. Het wil de oorzaken en gevolgen van kennis achterhalen en plaatst het beroep van leraar opnieuw op het voetstuk dat het verdient. Deze leraren zullen de harten opnieuw doen opleven en de wil van de maatschappij aanscherpen; ze zullen geesten verlichten en harten versterken. Onder begeleiding van deze leraren, zullen leerlingen in staat zijn zich met het hiernamaals te verbinden. Dankzij verheven boodschappen zullen studenten inspiratie krijgen die hun begrip ver te boven gaat. Als wetenschap de leerling niet helpt in contact te komen met het 'volmaakte', zal de materie niet duidelijk worden en zal er geen verheven synthese ontstaan. Deze kennis leidt tot achterdocht en onzekerheid. Als een leraar een leerling in een dergelijke situatie brengt, mag hij geen leraar worden genoemd; hij is dan een ongelovige of een scepticus.

Daarom waren de puurste en meest waarheidsgetrouwe lessen, lang die van de gemeenschap van profeten die nooit hebben of zijn bedrogen. De school van profeten is vrij toegankelijk voor alle mensen van alle leeftijden, en onderwijst alle facetten van het leven. Het klaslokaal van deze school kan overal staan, en een ieder is in de gelegenheid om of de leraar, of de gelukkige leerling te zijn die drinkt uit deze bron van kennis.

De staat is een hogeschool waar leiders lessen volgen en geven. Op deze voor iedereen vrij toegankelijke grootse school krijgen de grootse staatslieden de bezieling en het besef van het staatsmanschap. Deze staat lijkt in niets op Plato’s staat die werd geregeerd door filosofen, of op Bodins staat, die tegengesteld is aan Plato’s staat. Het gaat om een algemene staat. En de belangrijkste eigenschap ervan is dat de staatslieden dit hoge niveau stap voor stap hebben bereikt door zich opwaarts te ontwikkelen en gulzig te leren van het leven. Indien ze op sommige niveaus zouden zijn gezakt, en als ze geen eenheid met het universum waren geworden, dan zouden er belachelijke resultaten uit voortgekomen zijn, zoals het voeren van het opperbevel door een gewone soldaat. Een dergelijke situatie is het slechtste wat een volk kan overkomen.

Brahman heeft zich door zijn verheven gevoelens als leraar onsterfelijk gemaakt in de harten van zijn volgers. Boeddha vormt met zijn zware weg naar Nirvana een ander voorbeeld van een leraar met een zuiver gevoel. Confucius was een leraar in de ethiek; Hormizd was een leraar die de geheimen van de eeuwigheid onderwees. En Omars werden leraren dankzij hun leermeester. Zij zijn niet aangetast door de tand des tijds en sociale onrust staat ons niet toe deze grote leraren te vergeten. Zij leven allen voort in de harten van de mens. Wie weet, misschien zal de mensheid dit eeuwige begrip ooit bereiken.

Dankzij dit geheim regeren de joden vandaag de dag over de Masjid al-Aqsa, en steken zij qua kracht met kop en schouders boven de omringende landen uit, totdat er iets zal opstaan dat nog dichter bij de ziel van Aqsa zal komen. Het geheim van deze dominantie heeft te maken met hun terugkeer naar de synagoge, al was dit misschien niet meer dan praalzucht... en al zijn de uitgangspunten van de synagoge verouderd. De kerk lijkt ook de richting in te gaan van een nieuwe invalshoek die meer in overeenstemming zal zijn met de lessen van Sint Augustinus en ontdaan zal zijn van de 'middeleeuwse' mentaliteit.

Onze uitdaging is onszelf te reorganiseren en hiervoor ware leraren en onderwijzers te vinden. De resultaten zullen verbazingwekkend zijn. Hopelijk hebben de leraren van deze tijd de bezieling van veroveraars en ontdekkers. Als een leraar de heilige principes en ideeën in acht neemt, vervult hij zijn plicht die geschikt is voor elke combinatie van factoren: moge hij Nizam al-Mulk en Alp Arslan tezamen beschouwen, en Fatih en Akshamsaddin hand in hand laten gaan, moge hij Zenbilli niet scheiden van Yavuz; moge hij Pascal niet vergeten in de verlichte hemel van Ghazali. Terwijl hij zich wentelt in de magische woorden van Rumi, dient hij zijn laboratorium niet te verwaarlozen, en niet te vergeten zijn groeten over te brengen aan Pasteur. Kortom, hij dient lichaam en ziel te accepteren als een geheel.

Mijn oneindige respect gaat uit naar de leraren die lijden onder het opleiden en verheffen van hun generatie![2]

Gülen benadrukt de positieve bijdrage van leraren aan de geschiedenis van de menselijke beschaving. Onze definitie van een leraar haalt het duidelijk niet bij die van hem. Voor hem is een leraar geschiedenis. Hij beschrijft de hele menselijke geschiedenis met de leraar als uitgangspunt. In zijn ogen symboliseert een leraar een enorme hoeveelheid kennis die reikt van het nomadisme tot de burgermaatschappij, van filosofie tot het ascetisme, en van derwisjen tot staatslieden. Gülen legt de historische rol van een leraar ook uit vanuit de Griekse filosofie tot het oude Indiase boeddhisme, van de joods-christelijke traditie tot de Europese renaissance, en van onze beschaving tot moderne positivistische begrippen, en hij herschrijft de geschiedenis vanuit het perspectief van een leraar. Volgens Gülen is een enorme nieuwsgierigheid en alomvattende kennis de enige remedie tegen een corrupte menselijke beschaving, die wordt geteisterd door een gebrek aan evenwicht in de maatschappij. Leraren staan in deze visie centraal. Wanneer we kijken naar de rol die aan een leraar wordt toegekend, leggen wij automatisch een verband met een heilige. Volgens Gülen is een leraar letterlijk een heilige. Omdat leraren een vrij groot deel van de rol van de profeten op zich nemen, verdienen zij een heilige positie. Over het algemeen kan men stellen dat een nieuwe samenleving en een nieuwe beschaving alleen bereikt kunnen worden via de inspanningen van een serieuze groep onderwijzers die zijn sporen heeft verdiend in het onderwijsvak. Gülen benadrukt regelmatig de noodzaak van een groep mensen met een dergelijke vakkundigheid.

Er zijn natuurlijk twee elementen die niet kunnen ontbreken aan de vormgeving van dit ideaal: school en leraar. Gülen ziet een school als een plek waar de verschillende ervaringen van de mensheid samenkomen tot een eenheid. Het is zodoende een plek waar de mens wordt beschermd tegen uiteenlopende soorten van mentale en praktische wanorde. Dit is zijn beeld van een school. Hij heeft hierbij een waar laboratorium voor ogen. Volgens hem is een school niet slechts een plaats waar leraren en leerlingen naartoe gaan en een behoorlijk deel van hun leven doorbrengen. Een school is een plaats waar leraar en leerling een chemische verandering ondergaan; het is een laboratorium dat hen klaarstoomt om alle problemen van de mensheid en de beschaving op te lossen. De school is een instituut dat zowel leraar als leerling, als de sociale en ecologische omgeving vormt:

Aan het begin van ieder collegejaar denken we alleen maar aan school en de leraren. Hoe kan het ook anders? De school is een noodzakelijk laboratorium, onze lessen zijn een levenselixer, en de leraar is de wetenschapper in dit mystieke ziekenhuis.

School is een plek om te leren over zowel deze wereld als over de wereld hierna. In feite is het leven zelf een school. Maar op school krijgen we onderwijs over het leven.

De school plaatst belangrijke gebeurtenissen in de samenleving in het licht door ze te verlichten met stralen van kennis, en door leerlingen de gelegenheid te geven om hun omgeving waar te nemen. Tegelijkertijd helpt het ons om het geheim van het bestaan en gebeurtenissen te begrijpen. Het toont de mens de holistische visie en zuiverheid van bezinning. Het helpt ons eenheid te zien in verscheidenheid. In dat opzicht lijkt een school meer op een tempel, en de leraren zijn de heiligen.

Een goede school laat het individu zijn gevoel van deugdzaamheid ontwikkelen in een hemels paviljoen en vervult zijn volgelingen van spirituele verhevenheid. Niet iedere school is hetzelfde; sommige gebouwen zien er vervallen uit, waardoor leerlingen harder worden. Sommige veranderen zelfs in monsters uit de spelonken van duizendpoten. Eeuwenlang verkrampte de mens voor deze woningen van slangen en schorpioenen.

Een echte leraar beschermt zijn zuivere en gezonde kiemen. Het is zijn plicht om te zorgen voor het goede, om idealen te laten zien, en zijn leerlingen te begeleiden bij nieuwe ontwikkelingen en calamiteiten.

Als een rivier die stroomt vanuit alle richtingen, krijgt op school het leven een doel . Tevens ontdekt een kind er de geheimen over zichzelf. Op de manier waarop fruit de manifestatie is van de eenheid van een boom, bereikt een kind eenheid in verscheidenheid, zoals een slordig rondslingerende rivier die samenkomt in een nauwe doorgang en schittert van grootsheid, of zoals de pure blinkende vloeistof samensmelt met zonnestralen.

Men is van mening dat school slechts een klein deel van een mensenleven uitmaakt; in feite is de school een thuis met de verplichting alle disharmonie in de opleiding van het universum uit te leggen. Het is een thuis dat de mogelijkheid biedt om altijd te studeren; het is een huis dat spreekt, zelfs wanneer het zwijgt. Daarom is het een symbolisch huis dat alle tijden domineert en waarnaar alle gebeurtenissen luisteren ook al lijkt het slechts een klein deel van een mensenleven te beslaan. Iedere leerling die naar school gaat met als doel te leren, zal zijn lessen een leven lang met zich meenemen. Wat daar wordt opgenomen, kan het voortbrengsel zijn van iemands fantasie, droom, werkelijkheid, of vaardigheid. Ongeacht wat er wordt bereikt, is het belang ervan dat het deel uitmaakt van een magische sleutel die gesloten deuren kan openen en de weg naar deugdzaamheid vrij kan maken.

Op school wordt wetenschap in het zelf opgenomen; hierdoor overschrijdt de leerling de grenzen van de vaste materiële wereld en hij wordt op een bepaalde manier opgetild naar de grenzen van de eeuwigheid. Wetenschap die niet wordt opgenomen door het zelf, is een last op de schouders, een vernederende last. Dergelijke kennis brengt bepaalde verantwoordelijkheden met zich mee; wetenschap kan lijken op Satan, die het bewustzijn continu in verwarring brengt. Onvolledige lessen die niet de belofte van hemelvaart en verlichting van de ziel dragen, zijn een schurende vijl die het hart schade toebrengt.

Het beste opleiding die een school kan bieden , bestaat uit het naast elkaar aanreiken van externe gebeurtenissen en interne kennis. In een dergelijke school is de leraar een externe gids, die interne ervaring in de ziel teweegbrengt. De hoogste wetenschap en de meest waarheidsgetrouwe lessen worden ongetwijfeld aangeboden door het leven zelf. Voor degenen die niet weten hoe hiervan te leren, zijn er leraren nodig die als tussenpersonen optreden om een brug slaan tussen het leven en het zelf, en die het verschil tussen licht en donker tonen.

Kranten, boeken, televisie en radio; allemaal kunnen ze mensen iets leren. Maar ze zullen nooit het echte leven en ervaring tot iemand kunnen laten doordringen. Door op verschillende manieren het hart van leerlingen te winnen, en het achterlaten van een onuitwisbare indruk door zowel zijn lessen als zijn gedrag, verkrijgt een leraar een positie die nooit door iemand anders kan worden ingenomen, ondanks de dagelijkse pijn en kwellingen van het leven. Ook al leert een leerling iets door de gemakkelijke methoden uit het Westen, dan worden deugdzaamheid en het doel van wetenschap de leerling toch niet bijgebracht. Dit leert iemand alleen van een leraar die straalt van de waarheid, wiens blikken oneindig diep zijn, en die alles wat hij geeft met zijn hart verfijnt.

Als de apostelen niet hadden gezien hoe de Messias door bleef gaan met onderwijzen, ondanks dat zijn kruisiging dreigde, hoe waren zij anders in staat geweest te glimlachen toen zij voor de leeuwen werden gegooid? Als zij niet hadden gezien hoe de grootste gids aller tijden bad voor de goedhartigheid van anderen, zelfs toen hij gewond was en bloedde, hoe zouden ze anders hebben geweten dat er zelfs in de heetste vlammen verkoeling en vrede schuilt?

Een goede les wordt geleerd in een school met een leraar. Zo'n les brengt de leerling niet alleen iets bij, maar leidt hem ook naar de aanwezigheid van het onbekende en verleent hem de oneindigheid. Een leerling van deze klas brengt ieder incident in verband met de onzichtbare wereld; hij is de waarnemer van de waarheid achter beweegbare panelen.

In een dergelijke school kan niemand het belang van een leraar evenaren. Hoe zou dat ook kunnen? Leraren tillen hun leerlingen op tot de sterren en laten ze ademen; ze leiden hen tot buiten de grenzen van waar ze leven.

De ware leraar is iemand die door sluiers kan kijken die natuurlijke verschijnselen normaalgesproken bedekken, die een verbinding tot stand kan brengen tussen het leven en het geweten, zoals een geleider en een ontvanger, die de waarheid in alles ziet en deze in iedere taal vertaalt en haar vervolgens aan anderen uitlegt.

Rousseaus leermeester was het geweten. Voor Kant was het een combinatie van geweten en ratio. In de school van Rumi en Yunus is de Profeet Mohammed, vrede zij met hem, de leermeester... De Koran is een bloemlezing van zegswijzen en lofliederen van deze goddelijke lessen, een verzameling van mysterieuze spreuken die alle andere woorden het zwijgen oplegt en die eenheid in verscheidenheid laat zien.[3]

Hadden we onze mensen maar geleerd hoe opbouwende en verlichtende kritiek te uiten. Hadden we maar geleerd van het verleden en van de gebeurtenissen in de geschiedenis die zich steeds weer herhalen…

Als een school geen noodzakelijke lessen biedt, en als boeken het mysterie dat zich in het hart van het universum heeft uitgekristalliseerd niet weergeven, dan is de betreffende leraar beklagenswaardig, bevindt de school zich in het duister, en zijn zij die de school bezoeken niet voor geluk weggelegd. Maar als een leraar met een lens in zijn handen het lesmateriaal en verschijnselen probeert te doorgronden; als een boek schittert en dient als een elektronenmicroscoop; en als een school fungeert als een laboratorium op deze geheimzinnige markt, dan is de leraar gelukkig, de school een verlichte plek, en zijn de leerlingen gezegend.

Nu vraag ik mij af of leraren in staat waren hun plicht te vervullen in ons recente verleden? Kon de verlichting van de zielen van leerlingen en hun verbintenis met het universum worden zeker gesteld? Kon een schittering in hun hart worden bewerkstelligd en werden ze toegerust met verheven idealen? Werd hun het leven in al zijn facetten onderwezen en hun ziel gered van vernedering? Kon een leraar hun de liefde bijbrengen voor boeken en voor school en hen bekend maken met het grootse doel van de wetenschap?[4]

In onze ogen is een leraar een gezegend persoon die het vermogen en de kwaliteiten heeft om alles te worden, die de waarheid onderwijst aan iedereen die in deze wereld is geboren, die anderen aanzet tot positief denken, die hun harten sneller doet kloppen en hun zielen vleugels geeft, die het lastige donker laat oplossen, en die hen meeneemt naar het licht.

Hoe gezegend is een leraar die zichzelf aan zijn studenten wijdt, die hen bij elke stap in hun leven volgt, en die gelukkig is wanneer hij hen verheft; alleen zo'n leraar is in staat hun de absolute waarheid door de lens van wetenschap te laten zien, hoewel die zich soms als een bliksemschicht ontlaadt - iemand die de harten van zijn leerlingen verlicht en die straalt wanneer hij hun zielen verzacht![5]

Iemand die in de naam der wetenschap zijn leerlingen in vertwijfeling laat, is geen leraar; noch is een school die leerlingen, met het oprechte karakter van een laboratorium, leidt naar verkeerde uitkomsten, geen school.[6]

Deze verheven taak moet uiterst nauwgezet worden uitgevoerd in ieder nationaal instituut, van school tot tempel, en zoveel mogelijk door alle vrijwilligers en intellectuelen die eenheid van hart en geest hebben bereikt. Het is hun missie om deze doelen te bereiken, omdat de leraar en gids een volwassene is, die in de eerste plaats met zijn ziel de waarheid heeft gevonden. Alleen dan is hij in staat om de waarheid vanuit zijn hartboezem door te geven aan zijn leerlingen. Zielen die zichzelf niet hebben verlicht met goddelijke stralen die vanuit alle hoeken van het universum schijnen, kunnen weinig betekenen voor het verheffen van het volk naar de opperste regionen van de mensheid; zo ook hebben verwarde geesten die aan hun vertwijfeling toegaven weinig betekenis voor het onderwijs van hun leerlingen. Hooguit bieden heldendichten en volksliederen troost aan mensen van instituten waar de macht is vertegenwoordigd; zij verschuilen zich uit naam van de religie achter folklore en ceremonies, en ze liften mee op de legendes van anderen die handelen over de band tussen de mens en de Schepper. Ze zijn door hen in verrukking gebracht; maar ze zullen nooit degenen worden die inspiratie geven, zielen verheffen, en harten aanmoedigen.[7]

Wij zijn belast met de verantwoordelijkheid voor de schenking aan onze wereld van een nieuwe, frisse bezieling, die is samengesteld uit liefde door vertrouwen, liefde voor onze medemens en liefde door vrijheid. We hebben verder de verantwoordelijkheid onszelf te zijn en verbonden te blijven met de uitgangspunten van deze drie vormen van liefde, en de verantwoordelijkheid om de aarde voor te bewerken voor de jonge scheuten, de zuivere wortels van de gezegende boom uit het paradijs, zodat deze gevoed zal worden en groeien in de vruchtbare bodem van deze vormen van liefde. Dit is natuurlijk afhankelijk van de aanwezigheid van helden die bereid zijn verantwoordelijkheid te dragen voor het lot van het land en zijn geschiedenis, religie, tradities, cultuur en alle heilige zaken die de mens toebehoren, en deze te beschermen; dit is afhankelijk van helden die volledig vervuld zijn van liefde voor wetenschap en kennis, die groeien bij de gedachte aan verbetering en opbouw, die onmetelijk oprecht en toegewijd zijn, patriottisch en verantwoordelijk, en daarom altijd gewetensvol aan het werk zijn en de leiding nemen. Door deze helden en hun oprechte inspanningen zal ons systeem van denken en beoordelen, en de vruchten hiervan, altijd zegevieren; de wil om onszelf aan anderen en de gemeenschap te geven, zal sterker worden; het begrip van verdeling van arbeid, het managen van tijd, en het helpen bij het verbinding maken met elkaar, zal opnieuw opleven; de bestaande relaties autoriteit-onderdaan, werkgever-werknemer, huisbaas-huurder, landeigenaar-boer, artiest-bewonderaar, advocaat-cliënt, en leraar-leerling zullen verschillende aspecten worden van de eenheid van het geheel; en dit alles zal opnieuw tot stand komen wanneer al onze oude verwachtingen van zelfs eeuwen geleden stuk voor stuk uit zullen komen. We leven nu in een tijdperk waarin onze dromen kunnen worden gerealiseerd, en we verwachten dat met de juiste timing aan alle verantwoordelijkheden van deze tijd voldaan zal zijn tegen de tijd dat deze aan de beurt is.[8]

…Vanuit dit oogpunt is het aanwakkeren van een vuur in de harten van onze landgenoten voor het 'laten leven van anderen' ons voornaamste doel, en het onschadelijk maken van vreemde gedachten die tussen hen en hun idealen staan. Vervolgens moeten we hun trage energie activeren en hen gemotiveerd en gedisciplineerd naar hun historische ideaal begeleiden. Hierbij is het uiterst belangrijk om mensen van alle rangen en standen te ontmoeten - de intellectueel, de ambachtsman, de boer, de stedeling, de leerling, de leraar, de pastoor etc. - en gemeenschappelijke doelen te gebruiken als gezamenlijke interessesfeer voor deze beweging. Deze gemeenschappelijke doelen kunnen onder andere zijn: ons land naar een positie brengen waar het een evenwichtige rol kan vervullen te midden van andere wereldstaten; en onze gemeenschap voeden met het begrip dat liefde voor de waarheid, en het verlangen naar onderwijs en onderzoek de middelen kunnen zijn om op te stijgen naar het Goddelijke...[9]

Tweet

Whatsapp