Sunna i jej rola
Sunna dosłownie oznacza „jakieś zachowanie i ścieżkę dobrą albo złą, którą się naśladuje”. To znaczenie zostało zastosowane w następującym hadisie:
„Ci, którzy ustanawiają w islamie dobrą ścieżkę, otrzymują nagrodę ludzi nią kroczących, bez żadnego umniejszenia własnej nagrody. Ci zaś, którzy ustanawiają w islamie złą ścieżkę, są obciążeni grzechami osób nią kroczących, bez żadnego umniejszenia swego ciężaru (ciężaru własnych grzechów)”.[1]
Termin „Sunna” ma różne konotacje w zależności od grupy uczonych badających Tradycję, metodologów i prawników. Tradycjoniści rozumieją ją jako wszystko to, co łączy się z przykazaniami religijnymi przekazanymi od Proroka i usystematyzowanymi, według hanafickiej szkoły prawniczej (zwolenników Abu Hanify), jako powinności, to co konieczne, praktyka specyficzna dla Proroka, lub ta, którą zalecał albo uznawał za pożądaną.
Metodolodzy uznają, ze jest to każde słowo, czyn i aprobata Wysłannika, relacjonowane przez jego Towarzyszy. Prawnicy, który traktują Sunnę w opozycji do innowacji w religii, pojmują ją jako synonim hadisów i wliczają do niej słowa, czyny i aprobatę czynów. Wszystko to stanowi podstawę prawodawstwa i systematyzowania ludzkich działań i zachowań.
Termin hadis wywiedziony został od czasownika haddatha (informować), i oznacza dosłownie „nowinę” albo „informację”. Z czasem zaczął być identyfikowany z każdym słowem, czynem albo akceptacją, przypisywaną Prorokowi. Ibn Hadżar mówi: „Zgodnie z szariatem, hadisem jest wszystko, co dotyczy Wysłannika”.
Drugie znaczenie dosłowne obejmuje to, co zdarza się w pewnym czasie. Dlatego niektórzy uczeni ujmują rzecz subtelnie i piszą, że hadis oznacza to, co nie jest boskie i wieczne, oraz ma początek w czasie. Ta linia oddziela hadisy od Koranu, gdyż ten ostatni jest Boski, wieczny i bez początku w czasie. Wysłannik odróżnił swoje słowa od Koranu: „Tylko dwie rzeczy i nic więcej: Słowo i przewodnictwo. Najlepszym słowem jest Słowo Boże, a najlepszym przewodnictwem jest przewodnictwo Muhammada”.[2]
[1] Muslim, “Zakat,” 69; Ibn Maja, “Muqaddima,” 203.
[2] Ibn Maja, “Muqaddima,” 7.
- Utworzono .