„Brak mi słów” - Fethullah Gülen na temat ujawnionego planu zdyskredytowania Ruchu Hizmet przez Radę Bezpieczeństwa Narodowego
„Brak mi słów” - w taki sposób muzułmański uczony Fethullah Gülen wyraził swoją reakcję na wieść o ujawnieniu - podpisanego przez rząd - planu tureckiej Narodowej Rady Bezpieczeństwa (MGK) z 2004 roku, w którym MGK rekomenduje podjęcie działań zmierzających do zlikwidowania ruchu Hizmet.
Odkryty niedawno przez turecki dziennik Taraf, tajny dokument MGK ujawnił, iż rządząca obecnie w Turcji Partia Sprawiedliwości i Rozwoju (AK) podpisała się pod zaplanowanymi represjami wobec ruchu Hizmet. W czwartek Taraf opublikował dokument datowany na 25 sierpnia 2004 roku, przekonujący rząd do wprowadzenia szeregu środków w celu ograniczenia działań ruchu Hizmet. Zachęca on rząd do zaadoptowania środków prawnych, które nakładałyby surowe kary na instytucje powiązane z Gülenem.
Gülen oświadczył, że gdyby rząd nie podjął kroków zmierzających do likwidacji prowadzonych przez jego zwolenników kursów przygotowujących do egzaminów studia, co spotkało się z potężnym sprzeciwem ruchu Hizmet, w tej kwestii obdarzyłby rząd „kredytem zaufania” na korzyść wątpliwości wobec dokumentu uważanego za „poszlakę”.
Oto, co byłoby niezbędne dla przywileju wątpliwości wobec rządu: Nie wiemy, w jakich okolicznościach powstawał ten dokument. Nie zostaliśmy w wystarczający sposób zaznajomieni z tą sprawą, abyśmy mogli poznać jej tło oraz ocenić filozofię, jaką się kierowano przy podejmowaniu ówczesnych decyzji. W taki właśnie sposób bym to ocenił, gdyby nie było kontynuacji tej historii” – powiedział Gülen w swoim oświadczeniu, opublikowanym w ubiegłą niedzielę na stronie herkul.org.
„Jednak po oświadczeniach stwierdzonych w tym dokumencie, nie tylko czuję się rozbity, lecz także brak mi słów” – dodał Gülen.
Dwustronicowy dokument podpisany został przez Premiera Tayyipa Erdoğana, ówczesnego Ministra Spraw Zagranicznych Abdullaha Güla, ówczesnego Prezydenta Ahmeta Necdet Sezera oraz członków jego gabinetu, a także przez Szefa Sztabu gen. Hilmiego Özköka, Dowódcę Wojsk Ladowych Aytaça Yalmana, Dowódcę Sił Morskich adm. Özdena Örneka, Dowódcę Sił Powietrznych gen. İbrahima Fırtınaa oraz przez generała Şenera Eruygura.
Dokument zidentyfikowany, jako decyzja MGK nr. 481 zwracał się do rządu, aby ten opracował plan działania w celu realizacji zaleceń Narodowej Rady Bezpieczeństwa oraz poinstruował Radę Monitorowania Ministerstwa Premiera (BTK) by koordynowała działania ministerstw, a także by monitorowała, w jakim stopniu zalecenia te są realizowane.
Decyzja MGK wzywa Ministerstwo Spraw Zagranicznych, Ministerstwo Spraw Wewnętrznych (MIT) oraz Narodową Agencję Wywiadowczą do złożenia szczegółowego raportu na temat działalności Ruchu Gülena - zarówno w kraju, jak i za granicą. Decyzja ta doradza również rządowi wydanie nakazu dla Ministerstwa Spraw Wewnętrznych oraz dla Ministerstwa Edukacji, aby te badały i monitorowały szkoły związane z Ruchem Gülena, a także by przedstawiały raporty z ich aktywności Radzie BTK.
Dokument stwierdza, że rząd musi zapewnić, iż działalność finansowa biznesmenów powiązanych z Ruchem Gülena będzie monitorowana przez przynależący do Ministerstwa Finansów Komitet Badania Przestępstw Finansowych (MASAK). MGK chciała, aby Ministerstwo Edukacji także prześwietliło działalność szkół Gülena.
W skład decyzji wchodzi również żądanie wobec ówczesnego Ministra Spraw Zagranicznych Abdullaha Güla, aby ten odwołał swoje wcześniejsze zalecenia dla tureckich misji zagranicznych, których celem było wspieranie sieci Narodowego Spojrzenia (Millî Görüş) oraz szkół Gülena.
Pismo zwraca także uwagę na psychologiczne aspekty operacji przeciwko Ruchowi Gülena, opisując stosowanie taktyk zniesławienia.
Narodowa Rada Bezpieczeństwa (MGK) jest najwyższym organem władzy państwowej, utworzonym podczas wojskowego zamachu stanu w 1960 roku. Postrzegana była ona również, jako cień rządu, gdy wojsko znajdowało się u władzy. Ponadto, MGK bezpośrednio rządziła krajem od w latach 1980-1983 zanim przekazała władzę rządowi cywilnemu.
Dotychczas, za pośrednictwem MGK wojsko stało się częścią władzy wykonawczej wraz z Prezydentem i Radą Ministrów. Stało się ostatecznym autorytetem podczas podejmowania decyzji w wielu kwestiach, włączając w to prawo, ekonomię, edukację, a także przywileje i swobody obywatelskie. Pomimo, iż decyzje wojska wyrażane były jedynie w postaci zaleceń na papierze, działały one niczym bezpośrednie nakazy wobec rządu.
- Utworzono .