Hacı Ata/Destan Adam!
Gittin ata yurduna hiç ardına bakmadan
Hacı Ata, bir destan; güneşe gamze çakan!
Gözyaşın süzülürken çakmak çakmaktı gözün.
Fırtınalar kopardı; mütebessimdi yüzün
Senin idi bu dava..hemen düştün yollara
Bal peteği sîneni adadın okullara
Bulunmazdı hoş sada kısık kısıktı sesler
Bir âdem tövbesine muhtaç idi nefesler
Ateşi seni yaktı yetişirken feryada
Mükedderdi gönüller yangın vardı Asya'da
Yardıma koşup giden beden miydi ruh muydu?
Anlamasın nadanlar; Hak hatırı uluydu
Rızası'nı almaktan başka yoktu bir kârın
Reca ufuklarında tüllendi akşamların
Köstekli saat durdu işlemiyor ayların
Ağıt yakar semaver yetim kaldı çayların
Bir köşeye çekilir Kur'ân okurdun sessiz,
Hüzün var gecelerde, seccaden ağlar sensiz
Solgundu minareler okunurken salalar
Titretti, bam teline dokunurken nidalar
Sen, vuslata ermiştin; aralanmıştı perde;
Çisil çisil yağmıştı yağmurlar o günlerde
Uçsuz bucaksız yerde hala koşturur atlar
Lale senin gül benim hani nerde serhatlar
Destan adam gönülde.. Destan adam ukba'da..
Bir gitti bin dirildi şimdi reh i sevdada.
- tarihinde hazırlandı.