Resûl-i Ekrem Efendimiz’in huzurunda ve...
Benim, Resûl-i Ekrem Efendimiz’in (sallallâhu aleyhi ve sellem) huzuruna gitmeye çok iştiyakım vardı –hâlen de öyledir–. Fakat oralara gidebilecek maddî imkâna sahip değildim. Onun için hacca gidenlerle selâm göndermekle yetiniyor ve bununla teselli olmaya çalışıyordum. Derken, Rabbim bir gün bana da nasip etti. Ravza‑i Mutahhara’ya kavuştuğum andaki hislerimi ifade edecek kelime bulmak, onları dizip cümleler hâline getirmek, –inanın– aradan bunca yıl geçmiş olmasına rağmen hâlâ çok zor. Bazen orada, Mehmet Âkif’in Safahat’ında bahsettiği Sudanlı gibi niçin ölmediğime hep hayıflanmışımdır.
Fakat, oralarda bulunma, daima o mukaddes mekânların mukaddes atmosferi içinde hayat sürme, bana göre mücerret bir mücaveret ve şahsî kemalâttan ibaret.. oysaki bugün istihdama uymak ve gelip burada hizmet etmek önemlidir. Bu itibarla orada bulunduğum zaman bile beni Türkiye’ye bağlayan evlad ü iyal, çoluk çocuk, ticaret vs. olmamasına rağmen, her hâlde içimdeki Türkiye iştiyakı, Türkiye’de hizmet heyecanı beni yeniden buralara çekti, getirdi. Evet, dine hizmette istihdam çok önemlidir. Ve dilerim, Allah bizi helâları temizlemede bile kullansa, bu ülkede imana, Kur’ân’a hâdim kılsın!
- tarihinde hazırlandı.