Rıza pazarı
Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem), gönderdiği seriyyenin başındaki Abdullah İbn Cahş’a (radıyallâhu anh), giderken kimseyi zorlamamasını emreder.[1] Zorlu bir yolda işin rıza yanı çok önemlidir. Cebren teslim olmuş insanlar, daha güçlü tazyikler gördüklerinde, her zaman ihanet edebilirler. İçten gelen ihanet ise, dış düşmanın her türlü taarruzundan daha vahim neticeler doğurur. Düşman ne kadar güçlü olursa olsun, her zaman ona karşı bir durum ayarlaması yapmak mümkündür. Fakat iç ihanetlerde bu imkân söz konusu değildir.. ve her an, beklenmedik sürprizlerle karşılaşmak ihtimal dahilindedir. Durum böyle olunca, tedbir adına bir şeyler yapmak da müşkülleşir. Onun için gayet rahatlıkla diyebiliriz ki, Cenab‑ı Hakk’ın kendi dinini ikameyle vazifelendirdiği insanları çeşitli imtihanlarla elemesi, kalbura koyması, ayıklamaya tâbi tutması inanan insanlar için lütufların en büyüğüdür. Zira böyle bir yolladır ki, kalleşler, dönekler önemli yerlere yerleşip tahrip fırsatı bulamazlar.
Cephenin, elli defa elendikten sonra dahi dökülmeyen insanlardan meydana gelmesi, o cephe adına bir bahtiyarlık, onun yarım‑yamalak insanlarla örülüp meydana gelmesi ise bir bahtsızlık ve hüsrandır.
[1] İbn Hişâm, es-Sîratü’n-nebeviyye 3/146-147; İbn Kesîr, el-Bidâye ve’n-nihâye 3/248-252.
- tarihinde hazırlandı.