Peygamberlerde Sabır
Hz. Eyyub’un: "Rabbim gerçekten bana zarar dokundu; Sen merhamet edenlerin en merhametlisisin" (Enbiyâ/83) şeklindeki sızlanışı.. ve Hz. Yakub’un: "Ben bu dağınıklık ve tasamı sadece Allah’a açıyorum" (Yusuf/86) mahiyetindeki iniltisi isti’taf buudlu böyle bir tazarru ve niyazdır. Zaten Cenâb-ı Hakk da Hz. Eyyub için: "Doğrusu biz onu sabırlı bulduk, O ne güzel kuldur! Zira O hep evvab ve yüzü Allah kapısındadır" (Sâd/44) diyerek onun tevekkül ve teslimiyet derinlikli sözlerini sabır içinde aynı şükür kabul etmiyor mu?
Başta büyük peygamberler olmak üzere, bütün enbiyâ, asfiyâ ve evliyâ sabrın her çeşidini temsilin yanında, Hakk’la sımsıkı irtibatlı oldukları halde, halkın içinde dişlerini sıkıp "sabr anillah" yaşamaları, onların en mümeyyiz vasıflarıdır ve erişilmezliklerinin emaresidir. Zaten İnsanlığın İftihar Tablosu ve peygamberlik semasının güneşi Efendiler Efendisi de: "Belanın en zorlusuna maruz peygamberlerdir; sonra da derecesine göre diğer makbul insanlar" [3] buyurmuyor mu?
- tarihinde hazırlandı.