Sekr Hakkında Yapılan Yorumlar
Böyle bir zirveye işaret sadedinde Semeretü'l-Fuad sahibi duygularını şöyle dile getirir:
"Bülbül tabiatlı benim dilim O'nunla çözülmüştür. Benim gören gözüm O'nunla görmektedir. Ben nutku O'ndan işittim; O bu nutku bana lutfetti ve onunla sırları gün yüzüne çıkardı. Şimdi, Hüdâ'nın o parlak nuru sayesinde gönlüm pırıl pırıl.. ve yine bu sebeptendir ki, Hazreti Muhammed'in (sav) nuruyla hoş kalbli biri olmuşum."
Bazıları sekri, kelimenin ifade ettiği mânâ itibarıyla yadırgamış, aklen ve şer'an mezmum olan bir mefhumun tebcil edilmesi şeklinde anlamış ve ona karşı belli tavırlar içinde olmuşlardır. Aslında aşk u vecdin gereği kendinde olmama "hâli" diyebileceğimiz sekir, Hazreti Tecellî'nin insanı mest ve sermest eden vâridat veya tayflarına bir mânâda ma'ruziyet, bir mânâda da mazhariyetten kinaye olarak kullanılmıştır. Cihet-i câmia da, zevk u lezzet ve temyiz edememe gibi hususlar olsa gerek... Tevbe ile alâkalı bir hadis-i şerifte Hazreti Sahib-i Muhkemât, böyle muvakkat, fakat aşkın bir sevinç karşısında: "Allâhümme ente abdüke ve ene rabbî" (Müslim, Tevbe 7) bedevî misalindeki beyanıyla bize bu konuda kapı aralar.
Kaldı ki, her zaman hâle mağlup, aşk u iştiyakla yanıp-tutuşan dünya kadar insan gelip geçmiştir. "Ey mutribâ çal sazları mest u harabem men bu gece" (M. Lütfî) diyen zat, mecazın cevazıyla, başka değil, âşıkların şevk u tarâbını anlatıyor.
- tarihinde hazırlandı.