Afrika'nın Farklı Beyazları
Abdülhamit Yıldız, Afrika ile ilgili ufuk açıcı bir kitap yazdı. "Afrika'nın Farklı Beyazları" isimli kitapta bu kıtadan Tanzanya, Etiyopya, Güney Afrika, Kamerun, Malavi, Mozambik, Sudan, Tunus, Uganda, Mısır, Libya, Nijerya, Senegal, Gana, Cezayir ve Fas hakkında bilhassa ihracat ve iş imkânları konusunda bilgi veriyor.
Bu kitaptan hayatını Afrika'ya adayanlardan, "Afrika'nın altın adamı" Ömer Halaç ile ilgili bazı bölümleri aktarmak istiyorum: 1970 yılında Emirdağ'da doğan Ömer Halaç, bir grup işadamı ile birlikte Gana ve Orta Afrika'daki Türk okullarını ziyarete gittikleri sırada incelemeleri neticesinde altın madenciliği ilgisini çekmişti. Türkiye'ye döner dönmez çekirdek bir kadro kurup altın madenciliğiyle ilgili plan ve projelerini üreterek işe başladı.
İlk iş olarak, Orta Afrika'nın başşehri Bangui'de mahalli bir ortakla şirket kurup faaliyete başladı. Halaç ve ekibi Orta Afrika'nın dışında Tanzanya, Gine, Mali, Sierra Leone, Burkina Faso, Senegal ve Uganda gibi ülkelere de gitti. Oralardaki Türk okulları da onlara rehberlik yaptı... Şimdiye kadar daha çok sömürmeye ve bol vaatler ile kendilerini kandırmaya gelen beyazlarla karşılaşan halk, ilk defa ciddi ve samimi bir beyaz olan Ömer Halaç'la karşılaşıyordu ve ona ve ekibine farklı davranıyordu. Halaç, bazı yerlerde sırf halka mâlî destek olmak maksadıyla ihtiyacından fazla işçi çalıştırıyordu. Müslümanların çoğunlukta olduğu köylerde Türkiye'den geldiklerini öğrenenler ayrı bir hürmet gösteriyordu. Halaç, her seyahatinde kendi valizinin dışında iki-üç valiz daha alıyordu. Bu valizle kıyafetler ve çocuklar için oyuncaklar taşıyordu. Ömer Bey madenini işletmeye açtığı gün başşehir Bangui'de 35 tane büyükbaş hayvan kurban ediyor ve halka dağıtıyordu. Şimdiye kadar bırakın eti, ekmeği bile zor bulan halk, kurbanları derilerine varıncaya kadar yemişti. Halaç bunun üzerine madende ilk üretim yapıldığında da şantiyenin bulunduğu köy halkı için dokuz tane daha büyükbaş hayvan kurban edip halka dağıttı.
Ömer Halaç ve ekibi Afrika geneline dört önemli eksiklik tesbit ettiler. Sağlık, eğitim, gıda ve teknik. Bunlar için maden sahasının içindeki her köye; sağlık ocağı, okul, içme suyu kuyusu ve elektrik temini için kısa ve orta vadede gerçekleştirilecek projeler hazırladı. İlk olarak Bodiki köyündeki yetersiz olan sağlık ocağının tadilatını yaptırıp ihtiyaçlarını giderdi, fahri olarak çalışan hemşireye ve sonra gelen doktora maaş bağladı. Her köye bir su kuyusu açmayı hedefledi. İlk olarak köye defter, kalem ve kitap yardımı yaptı ve okulun diğer malzemelerini temin etti. Elektrik için de yüksek debiye sahip nehirler üzerine mini hidroelektrik santralleri kurmayı planladı. Ömer Halaç bütün bu faaliyetler için gerekli kaynağı şirketten değil, kendi şahsî parasından karşılıyordu. "Ortağım ne yapar bilmeyiz, onun rızasını almadan da bir kuruş harcamak olmaz, onun için benim şahsî hesabımı tutacaksınız." diye muhasebecilerine talimat veriyordu. Ömer Halaç'ın bu fedakârlığı ve iyilikseverliği halk tarafından büyük bir sevgi ile karşılandı. Artık yolda Halaç'ı görenler Türkçe selam vermeye bile başlamıştı.
Türklerden önce bu bölgeye gelen Avrupalı yatırımcılar bir koyup üç götürmüş. Bu sebeple Afrikalı yöneticiler başlangıçta peşin hükümlü yaklaşmışlar. Orada önce okul açan da Türkler olmuş. Ancak okul açıldığında ülkenin yöneticileri "Türkler buradan ne götürecek?" diye merak etmişler. Fakat aradan geçen bunca zamana rağmen Türklerin buradan bir şey götürmeyip, ülkenin problemlerinin eğitimle çözüleceğini ve bu maksatla bu alana yatırım yaptıklarını görünce misafirlere karşı müthiş bir sempati duymaya başlamışlar. Halaç'ın ifadesiyle, "Şimdi gidip oraya, Türk olduğunuzu söyleyin, verilen cevap 'problem yok' oluyor".
Ömer Halaç, en son 16 Nisan 2008'de Orta Afrika'ya gitti. Başkent Bangui'de son akşam yemeği sırasında sinek tarafından ısırıldığını fark etmedi. Maalesef sıtma teşhisi geç konulduğu için 12 Mayıs günü vefat etti. Vefatı Türkiye'de ve Orta Afrika'da büyük üzüntüye yol açtı. Cenab-ı Hak rahmet eylesin.
- tarihinde hazırlandı.