Çok Dilli, Çok Kültürlü Çocuklar
Aksiyon Dergisi, Türkçe Olimpiyatları'nın kahraman öğretmenlerinin çocukları üzerinde azıcık bir araştırma yapıp yakından bakınca "Dünya küçük, onlar büyük" başlıklı bir haber yapmış. Ayşe Adlı'nın haberinde, "Yıllar önce dünyanın dört bir yanına dağılmış anne-babaların farklı coğrafyalarda boy vermiş çocukları onlar.
Bu sayfalarda kendine yer bulan 10 isim, başka binlercesinin habercisi aslında. Dünyanın bir yerinde doğuyor, diğer ucunda büyüyorlar. Her biri, üç, dört, beş dil konuşuyor; şahit olduğu güzellikler kadar sıkıntıları da cesaretle dillendiriyor." deniliyor.
Mesela, Nalan Azak; 14 yaşında. Danimarka'da doğuyor. İlkokulu Danimarka ve İsveç'te okuyor. Belçika'da başladığı ortaokul eğitimine İngiltere'de devam ediyor. Türkçe, Danca, İsveççe, Fransızca ve İngilizce biliyor.
Beyza Cerrah, 13 yaşında. Doğum yeri Özbekistan. Kırgızistan ve Türkiye'nin ardından Tacikistan'a taşınıyorlar. Türkçe, İngilizce, Farsça, Rusça ve Özbekçe biliyor.
Mualla Erdil, 15 yaşında. Rusya'da doğuyor. Tayland'da anaokuluna, Gana'da ilkokula gidiyor. Beş senedir Avustralya'da yaşıyor. Feyza Hakimova, henüz beş yaşında. Amerika'da doğuyor. Türkçe, Özbekçe, Rusça, İngilizce ve İspanyolca biliyor; Arapça öğreniyor.
Zeynep Şule Tekten, Balıkesir'de dünyaya gelmiş. Özbekistan'a götürüldüğünde daha birkaç haftalıkmış. Kazakistan'a taşındıklarında üç yaşındaymış. Altı yıl sonra bu defa ailesi Rusya'ya göçmüş. Söz arasında iki ülkeye, insanlarına ve kültürlerine dair gözlemlerini bir yetişkin ustalığı ile aktarıyor: "Kazaklar çok zengin sofra kurar. Çayları çok lezzetlidir. Türkçe öğrenmeye yatkındır. Ruslar çok okur, toplu taşıma araçlarında, metrolarda elinde kitap olmayan insan görmek zordur. Kültürlü ve birikimli insanlardır." Türkçe, Rusça, İngilizce ve Kazakça biliyor Zeynep. Bu yıl yeni bir yere taşınma ihtimalleri yüksek. 13 yaşındaki Umut Demirkol'un ailesi, Nijerya'nın başşehri Abuja'ya dört yıl önce taşınmışlar. "Nijerya'yı önceden İngilizler işgal etmiş. Burası dünyanın dördüncü veya beşinci petrol ülkesiymiş. İngiltere'ye petrol ve köle götürmüşler. Bunun için Nijerya halkının bir kısmı bütün beyazları kötü sanıyor. Halkın çoğu fakir. Nijerya'da orta seviye yok. Zenginler villalarda, fakirler ise küçük, çadır gibi evlerde yaşıyor. Çöpten yapılmış, basık, dar evlerde. İçinde sadece uyuyacak kadar yer var." diyor. Mualla, "Gana, tropikal iklim kuşağında, yemyeşil bir yer. Başka ülkelerde insanlar çok zor hoşnut olurlar. Ama Gana'da küçük bir gülümseme bile çok değerli, anlamlıydı. Avustralya'da çok fazla göçmen var. İnsanlar birbirlerine karşı çok mesafeli. Halbuki ben insan sıcaklığına alışmıştım. Aynı şeyi Avustralya'da da bekledim galiba ki, çok büyük hayal kırıklığına uğradım. Ganalılar her zaman daha üstün benim için." diyor.
Zeynep, Türkiye'de akrabaları ile hiç bayram yapmamış. Moskova'nın eksi 37'lere varan soğuğunda, 21 saate kadar uzayan gündüzlerinde ve beyaz gecelerinde yaşamayı öğrenmiş. Sena ise Bangladeş'te yaşıyor ve "çok sıcak" diyor. Dakka için ise, "Kışın hava en fazla serin oluyor. Kar yağmıyor tabii..." diyor. Hiç kar görmemiş. Amerika'nın Georgia eyaletinde yaşayan Selma Özdemir, üniversitede sadece öğretmenlik tercihi yapacak. Mümkünse Afrika'da çalışacak. Neden Afrika? "Birilerinin oraya gitmesi ve o insanlara el uzatması gerekiyor. Çünkü çok yalnızlar ve ihtiyaçları var. Bunu Türklerin yapıyor olması gurur verici!" (Selma'nın, bunu söylerken gözleri yaşarıyor.) Sena Saatçi, bütün arkadaşlarının hayran olduğu Türk öğretmenleri gibi iyi bir insan olup Bangladeş'te yaşamak dileğinde. Gülşah Atmaca, doktor olmak istiyor. Çünkü diyor ki: "Bir gün babamla diş doktoruna gidiyorduk, 'Neden burada Türk doktor yok?' diye sordum. 'Gelmemişler demek ki' demişti. O zaman karar verdim ben doktor olup gideceğim, ben gidersem başkaları da gelir belki..."
Burada, Hızıriyet makamını temsil eden doktorlarımıza büyük bir mesaj var...
- tarihinde hazırlandı.