Hüznün Son Saati
İlk defa seyrettim bir eylül sonu
Bir bir düşen yaprakların kopuşunu
Kimi hasretle döne döne iniyor
Kimi gecikmek ister gibi salınıyor...
Bir veda, bir ayrılık ana kucağı dallardan
Bunun için mi hüzünlüdür sonbaharlar?
Aynı evin çocukları gibidir yukarıda yapraklar
Sarılırlar birbirlerine, şahitleridir kuytular...
Dans ederek, ıslık çalarak meltemlerde
Eşlik ederler en güzel hikâyelere
Nice şarkılar bestelediler kemansız
Yağmurlarda, mehtaplarda, seherlerde...
Sanki sıraları gelmiş gibi düşen yapraklar
Ateş düşürdünüz titrek yüreğime,
Benim derdim bana yeter, şu hüzünlü gurbette
Biraz durun, nefes alın yerinizde...
Demek hasretsiniz toprağın kucağına
Beni böyle hüzünlendiren belki de vuslatınız
Yoksa sevinçten mi o pervaz edişiniz?
Ondan mı kadere el sallayıp, boyun büküşünüz?
Bir işaret misiniz bitmez sanılan ömürlere,
Bildim, bizim vedalarımız var bestelerinizde
Siz de bilin, şefkatle yoğurup merhametini,
Gözleri buğulu bir ağlayanınız var bahçenizde...
Hasret gidermeye gelmiştim kendimce,
Ey en güzel yağmurlarda ıslanan yapraklar
Hadi söyleyin, fısıldayın bana uzayan vakti
Biter mi gurbet, kaçtır hüznün son saati?
Gurbetle hüzün burada iç içe, düğüm düğüm
Öyle demişler, zordur ayrılık, kolaydır ölüm
Ayrılık duraklarında umutlara karışır dualar
Gözyaşında yıkanır acılar, bitmeyen sevdalar...
Ey en güzel yağmurlarda yıkanan yapraklar
Yüreğime düşürdünüz yine canların dostunu
Söylemez ele o, ummana gömer dertlerini,
Sır tuttunuz, bülbüllere söylemediniz değil mi?
Bir iftar vaktinde düşerken birbiri ardınca
En kabul gören dualara eşlik etti yapraklar
Bilmiyorum, sormayın kaçtır hüznün son saati
Yiğidini özledi yağmura hasret gibi topraklar...
(30 Eylül 2007 Pazar, Pennsylvania, ABD)
- tarihinde hazırlandı.