Allah erleri
Varmış hülyalarımızdaki âlemlere yol,
Her türlü efkârı iğnâ edecek kadar bol;
Yönelebilene O’na bütün yollar açık,
Sık dişini, sen de gel o yolun yolcusu ol!..
Diner acılar O’na yönelen gönüllerde,
Vuslat meltemi duyulur yol boyu her yerde;
Gözü güneşte olanlar anlar bu esrârı,
Duyarlar lâhûtî meltemleri perde perde.
Bir Mecnun gibi “Leylî” deyip koşarlar her dem,
Bu koşuş kulluk kapısında bulunmaz bir erdem;
Baş O’nun eşiğinde vuslat yaşar her seher,
Mırıldanır hep: Dönersem bu yoldan nâmerdem…
Onlarca, O’nsuz geçen gece karanlık zindan,
Görüşleri bu, böyle hissederler her zaman;
Duyarlar o demde kat kat hicrân azabını,
“El-Emân” feryadı oluverir vird-i zebân.
Gönülleri uzak kaldığı günleri sayar,
Kulakları her ân bir hicrân çığlığı duyar;
Ümit ışıkları sönmemiş olsa da bütün,
Hislerinde hazâna dönüverir nevbahar.
Bir vuslat iştiyakı içten içe yaşarken,
İç dökmek için uyanırlar erkenden erken;
Yüz yere sürüp hep “Hû” ile soluklanırlar,
Âlem mecâzî aşklar arkasında koşarken.
Aşk u iştiyâk-ı likaullah emelleri,
O’nu yâd eder durur dudakları, dilleri;
Nâmahremdir onlara ağyâr mülahazası,
“Allah yâr” deyip ona dem tutar gönülleri.
Yoktur hayallerinde huri-gılman sevdası,
Cennet’in yalısı, köşkü, sarayı, villası,
Sürekli “Cânân” der dururlar bir ömür boyu,
Büyülemiş onları verâların verâsı.
Bend olmuşlardır bir güzele, yok benzeri, dengi,
Bu sabit çizgide hep sa’ylerinin ahengi;
Santim inhirâfı isyan ve günah sayarlar,
Budur Hak yolcularının değişmez mihengi…
- tarihinde hazırlandı.