Tak boynuma kemendini

Sevdim Seni haddim olmasa bile,
Duydum sözünün ap-ak akışını;
Vereyim canımı uğrunda, dile!..
Lütfet bize o nazlı bakışını…

Bir yeni alev saç garip gönlüme,
Yanıversin aşkınla cayır cayır!..
Destigîr ol Hak için âmâlime;
İltifat et, kapı kulunu kayır!..

Kerem kıl, bezmine dâhil olayım,
Koyma bendeni kapının dışında!..
Engin re’fetine nâil olayım,
İnâyet elin hep olsun başımda!..

Sevginle süzülüp gel gönlüme ak,
Benden olduğumu ruhuma duyur!..
Sevdiklerin gibi Kıtmîr’e de bak,
Aşkın ateşiyle gönlümü doyur!..

Yanıyor kalbim kaldıkça uzakta,
“Sen de Bendensin” de, bırakma sakın!..
Elimden tut vaadettiğin şafakta,
Rabbin atasıyla bu senin hakkın…

Sensiz geçen günler hep heder bence,
Yıllar geçiyor, Sensizlikle yandık;
İç içe gurbet yaşadık derince,
Değişik illüzyonlarla aldandık…

Dahasına kalmadı takatimiz,
Duyur bize bir kez daha kendini;
Kalmasın mahşere ifâkatimiz,
Tak boynumuza nurlu kemendini!..