Hayat serâbı

Bitti ömür, sırf kısık sesi kaldı,
Ahlâfa emanet nefesi kaldı;
Bilmem ki ötede ne olur halim,
Bir kırık mızrabın bestesi kaldı.

Geçip giden dünkü hatıralardan,
Hemdem bildiğim dil bağlayanlardan
Her dem vird-i zebân olan sözlerin
Makam-zede kuru güftesi kaldı.

Dünler hazan vurmuş gibi sararmış,
O gül çehreleri bir hüzün sarmış;
Bir yelle savrulup gidince geçmiş,
Olan oldu, matemi yası kaldı.

Hep gelecek deyip ötüşen kuştuk
Bir mefkûre uğrunda hep uçuştuk;
Şimdi uçma sırası ötelere,
Yalan dünyanın sırf nevâsı kaldı.