Lütfen gel
Açsan gerçek yüzünü mehtap utanır,
Görse cemâlini huriler kıskanır;
Dırahşan çehren hayret uyardı gökte,
Gören Seni Cemâl’in aynası sanır…
Cemâl-i ezelînin mişkâtı Sensin,
Şem’-i ilahîsin, güneşten enversin;
N’olur kaldır nikabını herkes görsün!..
Sen zulmeti boğacak bir nur-efşânsın…
Nurun ve sırrınla tecellî et bize..
Karanlıklar yıkılıp gelsinler dize;
Sensizlik canımıza tak etti çoktan,
Avdetin bayram olacak hepimize…
Sen gideli çoğumuzda hal kalmadı,
Çiçekler soldu, petekte bal kalmadı;
Hazan yaşanıyor hep yıllardan beri,
Dahasına dillerde mecal kalmadı.
İntizar hülyamız Sen çekip gideli,
Vardır belki “Sen Sen!..” diyen birkaç deli;
Dön gel ne olur ağlatma bendeleri!..
Budur şu Kıtmîr’in biricik emeli…
- tarihinde hazırlandı.