Tekyelerin Özünü Koruduğu Yıllar
Esasen tekye, rûh ve manâsıyla ve var olduğu dönemler itibâriyle, hâlâ rûhlarımızda bir kandil gibi parıldamaktadır. Onun ışığıyla aydınlanmış nûrefşân geçmişimizi ve onun rûhlarımıza saldığı o pırıl pırıl dönemleri düşündükçe "gerçek hayat bu olsa gerek" diyor, içlerimizi çekiyoruz.
O günleri gören hemen hepimizin gönlünde, hislerinin derinliklerine sinmiş öyle engîn manâlar vardır ki, aradan bunca yıllar geçip her şey sustuktan ve herkes şuraya-buraya dağıldıktan sonra bile, rûhlarımızın katmanlarında uğuldayıp duran o manâları hâlâ duymakta ve ürpermekteyiz.
Tekye, hâtıraların, ömürlerin kapkaranlık dönemlerinde dahi, hep bir gün geriye dönüp rûhlarımızı kucaklayacağı sinyallerini verdi.. ve o altın nefesiyle "hele biraz sabır!" deyip inledi.
Şimdi belki, bize ait pek çok şey gibi tekyenin de sesi kısıldı.. zâviye, dergâh, halka, mutrib bize bir şey söylemez oldu. Yahut biz onları duymaz olduk.. duymaz olduk da, rûhlarımız onları geçmişte arıyor ve hayallerimiz dönüp dönüp o döneme âit neş'e, huzûr ve itminân gecelerinden bir nefes bekliyor.
Tekye, bize vedâ ederken gözümüzün içine baka baka ve sayılamayacak kadar gurup emârelerinin bağrında gidip ufka kapandı. Dönüşünün nasıl olacağını şimdiden kestirmek çok zor.. ve hele, kitap yörüngeli ve Sünnet televvünlü hâliyle... Ama, belki de, hiç beklenmedik bir anda, tıpkı ne zaman geleceği belli olmayan bir kuyruklu yıldız gibi, bütün husûsiyetleriyle ufkumuzu sarar ve vâridâtını bir kere daha her yana saçar.
- tarihinde hazırlandı.