Peygamberlerin Masum Olduklarına Deliller
Cenâb-ı Hak, minnet sadedinde Hz. Musa'ya (aleyhisselâm) şöyle der: وَأَلْقَيْتُ عَلَيْكَ مَحَبَّةً مِنِّي وَلِتُصْنَعَ عَلَى عَيْنِي "Ey Musa! Gözümün önünde yetişesin diye seni sevimli kıldım."[1]
Bu âyetten anlaşılıyor ki, Allah (celle celâluhu), Hz. Musa'yı (aleyhisselâm) Firavun'un sarayına yerleştirmekle, onun terbiyesini ne Firavun'a ne de Musa'nın (aleyhisselâm) anasına bırakmıştı. Allah (celle celâluhu), onun gözüne başka hayaller girmesin, ruhunu yabancı düşünceler sarmasın diye onun terbiyesini bizzat kendisi yapmış ve Hz. Musa'yı (aleyhisselâm) bizzat kendisi yetiştirmiştir. Böyle bir gözetimle yetişen nebi, masum olmaz da başka ne olur ki? Çocukluğundan itibaren o, Allah'ın (celle celâluhu) gözetimi altındadır ve en iyi bir terbiye ile terbiye edilmiştir.
Efendimiz bir hadislerinde şöyle buyurur: "Bütün doğan çocuklara şeytan temas eder. Ancak bundan Hz. İsa (aleyhisselâm) ve annesi istisna edilmiştir."[2]
Yani şeytan, o doğarken ona dokunamamıştır. Hz. İsa (aleyhisselâm) doğarken dahi Cenâb-ı Hakk'ın koruması altına alınmış bir peygamberdir. Öyleyse, böyle bir nebi hakkında nasıl günah tasavvur olunabilir ki?
Allah Resûlü hayatında iki defa düğüne gitmeye niyetlenmiş, ikisinde de Cenâb-ı Hak, O'na bir uyku hâli vermiş ve yolda uyuyup kalmıştır.[3]
Gitseydi gözlerinin harama bakması muhtemeldi. Demek ki, Allah (celle celâluhu), O'nu, böyle muhtemel günah sınırına dahi yanaştırmıyor ve koruyordu. Hâlbuki bu hâdiselerin olduğu sırada O, henüz peygamber olarak vazifelendirilmemişti.
O, daha çocuktu. Kâbe'nin tamiri işinde yardım etmeye çalışıyordu. Amcalarına taş ve kerpiç taşıyor ve sırtında taşıdığı taş ve kerpiçler çıplak olan tenini acıtıyordu. Tabiî O da bu durumdan rahatsız oluyordu. Hz. Abbas (radıyallâhu anh), O'na eteğini kaldırıp omuzuna koymasını tavsiye etti. O devirde bu, herkesin gayet normal saydığı bir hareketti. Efendimiz de öyle yaptı ve dizinden yukarısı biraz açıldı. Daha bir adım dahi atmamıştı ki, sırt üstü düştü ve gözlerini bir noktaya dikti, olduğu yerde donakaldı. Cibril, O'na, bu yaptığının doğru olmadığını anlatmış ve "Böyle yapmak sana yakışmaz." demişti.[4]
Çünkü O, bir gün gelecek, o etekleri örtmek vazifesiyle de vazifelenecekti. İnsanlık O'ndan hayâ ve edep dersi alacaktı. Küçücük bir çocuk da olsa O, Cenâb-ı Hakk'ın hususî terbiyesi altında yetişiyordu.. evet Allah (celle celâluhu), çocukken dahi, Habîbi'ni günahtan, hem de günahın en küçüğünden dahi koruyordu...
Nasıl geleceğin erkân-ı harpleri, daha harp okullarında iken sicilleri itina ile tutulur. Sağa-sola kayıp kaymadığı hassasiyetle takip edilir. Evet, kırk sene sonra belli bir noktaya getirilecek bir insan, bütün bu kırk sene boyunca, kırmızıya mı boyandı, maviye mi boyandı, turuncuya mı boyandı, pembeye mi boyandı, bütün hâl ve davranışlarında gözetime tâbi tutulur, öyle de Cenâb-ı Hak, beşerî irşad kurmaylarını, ta çocukluklarından itibaren böyle takip eder, korur ve onlara günah işletmez. Cumhur dediğimiz âlimlerin ekseriyetinin görüşü bu merkezdedir.
Onlar insanlığın hayırlıları ve insanî faziletlerin de öz ve kaymağıdırlar. Bu kaymak, süt kaymağıdır ve süt içinden süzülerek alınır. Kur'ân-ı Kerim اَلْمُصْطَفَيْنَ اْلأَخْيَارِ tabiriyle[5] bize bunu anlatır. "Hayırlılar içinden seçilmiş.", demektir. Yani nebiler, daha işin başında, insanların en hayırlılarıdırlar. Fakat en hayırlıların hepsi, nebi değildir; nebiler, onlar arasında da, en mümtaz olanlardan seçilir.
[1] Tâhâ sûresi, 20/39.
[2] Buhârî, enbiyâ 44; Müslim, fedâil, 146-147.
[3] İbn Hibbân, Sahih, 14/169-170; Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, 2/33-34.
[4] Buhârî, hac 42; Müslim, hayz 240; Beyhakî, Delâilü'n-nübüvve, 2/32-33.
[5] Sâd sûresi, 38/47.
- tarihinde hazırlandı.