Fethullah Gülen's Official Web Site - Fethullah Gülen's Official Web Site

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

The Future and the Youth

We continue to try to occasionally get together with our friends to maintain steadfastness by evaluating our values and holding ourselves to account for our actions.	Evet, arkadaşlarımızla bazen böyle bir araya gelerek, genel insanî değerlerimizi gözden geçiriyor, bir kere daha durumumuzu kontrol ediyor, bir kere daha iç muhasebeye dalıyor, kendimizi sorguluyor ve bunlarla istikameti korumaya çalışıyoruz/çalışıyorduk.
After this calamity (the pandemic), our friends are still trying to get together online and maintain steadfastness despite the circumstances.	Ama bu belâ ve musibet (salgın) gelip ortalığı işgal ettikten sonra arkadaşlarımız ağır şartlar altında o aynı hizmeti, "online" devam ettirmeye çalışıyorlar.
We should definitely participate in such groups.	Mutlaka o türlü şeylerin içinde bulunmak bizim de vazifemiz olmalı.
We try to participate in these online gatherings because we believe that we should be together with all the beautiful people who take part in these gatherings, we come to these meetings without accommodating evil thoughts such as 'Without us these meetings will be empty'.	"Liyakatimizden, o mevzuda denecek şeyleri ancak biz diyebiliriz" mülahazası gibi şeytanî duygulardan uzak olarak, "Onca güzel insanların iştirak ettiği şeyde bizim de bir kaşık katkımız olsun" mülahazası ile biz de aynı atmosferde, duygu ve düşünce itibariyle, "online" o hususlara iştirak etmeye çalışıyoruz, Allah'ın izni-inayetiyle.
I think 'All of my brothers agree with me on this issue'.	Zannediyorum "Benimle müttefiktir bu recâda cümle ihvânım."
My brothers have the same thoughts, they are far from vanity.	Kardeşlerim de aynı şeyleri düşünürler, iddiadan uzaktırlar, gözleri çok büyük şeylerde değildir.
Perhaps on many occasions when they look at themselves, they say, 'Goodness gracious!	Belki çok defa kendileriyle yüzleşirken, "Allah Allah.
God allows ants to achieve great feats.'	Cenâb-ı Hak, termitlere/karıncalara meğer ne büyük işler yaptırtıyormuş" falan derler.
They see that the source of all blessings is God Almighty, and they say again and again 'All praise and gratitude are for God, Who has guided us to this (prosperity as a result of the guidance with which He favoured us in the world)' (Al-Araf 7:43).	Nimeti O'ndan (celle celâluhu) görür, o nimetin büyüklüğü O'na çok yakıştığından dolayı O'na verir ve bir kere daha "Hamdolsun o Allah'a ki, bizi böyle bir şeye hidayet buyurdu." (A'râf, 7/43) derler.
He first created us as humans, then gave us belief and then made us a follower of Prophet Muhammad, peace and blessings upon him.	Bizi evvela insan yaptı, sonra insan-ı mü'min yaptı, sonra da "İnsanlığın Sultanı"na ümmet yaptı.
In the prayer I just read, there were several hundred attributes of our noble Prophet, peace and blessings be upon him, mentioned such as 'The Unlettered Prophet', 'The Intercessor', 'The Warner' and 'The Giver of Glad Tidings'.	Biraz evvel okuduğum, hisseme düşen virdde de Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) belki birkaç yüz tane, birkaç yüz tane evsâf-ı âliyesi ile zikredilmişti, o Nebî-i Ümmî, o Şefî', o Münzîr, o Beşîr. gibi.
God made us from his community.	O'na ümmet yaptı.
At the same time promised that He would be together with us, He would hold our hands.	Aynı zamanda elimizden tutacağı vaadinde bulundu.
Thousands of praise and glorification upon Him.	Cenâb-ı Hakk'a binlerce hamd ü senâ olsun.
If He, may He be glorified and exalted, had not granted us all these favours, we could not have had even one tenth of them.	O (celle celâluhu) bunları bize lütfetmeseydi, biz, bunların onda birisine bile sâhip olamazdık.
That's what we say.	Böyle diyoruz.
That is why we need to support all our friends in these activities, participate in them and share their workload.	Bu açıdan da bütün arkadaşlarımızın oluşturdukları aktivitelere elden geldiğince omuz vermek, iştirak etmek ve aynı zamanda o işi paylaşmak onlarla beraber.
Another important issue is:	Ve bir de büyük bir şey:
Bediüzzaman once said: 'The sincere prayers of the majority will attract communal and widespread relief from God.'	Ekseriyetin hâlis duası ile ferec-i umumîyi Allah (celle celaluhu) lütfeder, cezbeder" diyor; "Ekseriyetin hâlis duası dahi, ferec-i umumîyi cezbeder" diyor Hazreti Pîr-i mugân, Şem'-i tâbân, Ziyâ-i himmet.
We participate in our brothers' organised activities with this thought in mind.	Bu mülahaza ile biz de kardeşlerimizin bu hayır işlerine iştirak ediyoruz.
Wherever it may be.	Nerede olursa olsun.
If one day we travel to a galaxy far away and reside there, we would find a way to participate in such activities back on Earth and support them if God Almighty wills.	Herhalde bir gün gökteki yıldızlardan birisinde ârâm eylesek, orada otursak, yeryüzünde yine olan bu türlü şeylere şöyle-böyle, hangi yolla olacaksa, katkıda bulunur, onlarla beraber bulunmayı sağlamaya çalışırız, inşâallahu teâlâ.
Essentially, that was the principle behind tonight's gathering.	Bu geceki faslın arkasında da esasen bu türlü mülahazalar vardı.
As a matter of fact, one might think, why would they need me when they are already doing all of these?	Esasen, şimdilerde bunca arkadaşımız, bunca şeyler yapıyorken, size ne hâcet?
Everything continues to move, everything is in motion and people are hard at work, all praise be to God.	Elhamdülillah, her şey yürüyor; tren yürüyor, vasıtalar hareket ediyor, insanlar koşturuyor, elhamdülillah.
When you analyse their thoughts, you see that everybody has serious thoughts and considerations, deeper than yours.	Duygularını, düşüncelerini analiz ettiğiniz zaman, bakıyorsunuz ki, herkes senin ötende, çok ciddî düşüncelere sahip.
In this respect, one may feel no need to take part; 'They are already doing it, why would they need me?'	Bu açıdan da biraz hani müstağni kalmak da -belki- icap eder; "Nasıl olsa onlar yapıyorlar, bana ne hâcet?"
But on the other hand, being among people who are hard at work in doing such good things is very important.	Ama böyle güzel işler için koşturup duran insanların içinde bulunmak.
I personally think that way about myself.	Fakir, kendim için çok defa öyle düşünüyorum:
When approaching the portal of Truth, or the lodge of the Prophet, I imagine being told 'O mischievous one, you may come too.	Hak kapısına veya Efendimiz'in dergâh-ı nübüvvetine yaklaşırken, "Yaramaz, sen de gel.
Since you came among these people, I will let you in too'.	Bunların içinde geldin madem, senin de kulağından tutup içeriye atalım" deniyor.
This consideration, this hope...	Bu mülahaza.
That is why it is not right to stay away from these activities, we must strive to be part of them.	Bu açıdan da bu fasılların kendimizin dışında olmasına göz yummak doğru değil, mutlaka içinde bulunmaya çalışmak lazım.
If we have something to contribute; an idea, a project, or a strategy, we can entrust them to our friends and they can take them into consideration, with the permission and grace of God.	Varsa katkıda bulunacak bir şeyimiz, bir düşüncemiz, bir fikrimiz, bir projemiz, bir stratejimiz, onu da onlara emanet ederiz ve arkadaşlarımız değerlendirirler, izn-i İlahi ile, inayet-i İlahiye ile.
We must do everything in our hands to bring back the spiritual expansion we experienced during regular times.	Bir kere, bugüne kadar olan faaliyetlerdeki o inşirâh ruhunu canlandırmak için, bence, elimizden ne geliyorsa, onu yapmak lazım.
We met with three hundred, five hundred, a thousand or two thousand people here.	Yani üç yüz tane, beş yüz tane, bin tane, iki bin tane insan ile şimdiye kadar görüştük burada.
They left with a feeling of spiritual expansion, essentially, we must remind them of this, it was like this yesterday and it still is today.	Çok ciddî bir inşirah ruhu ile ayrıldı gittiler; esasen, onları bir hatırlatmak lazım onlara; dün öyle idi, bugün böyle.
'We alternate these days of victory and defeat among people' (Al Imran 3:140).	"İşte o günleri biz insanlar arasında döndürüp duruyoruz." (Âl-i Imrân, 3/140).
These days, blessed days, holy days, days full of light are upon us.	Bugünler, kutlu günler, mübarek günler, pür-envâr günler; kapı kapı dolaşıyor.
Yesterday there was one, today we are close to another.	Dün başka bir kapının önünde, başka bir eşiğin dibinde; bugün başka bir eşiğin dibinde.
Today will turn in to tomorrow, hence it is not right to live only according to the present.	"Bugün"ün bir "yarın"ı vardır; sadece bugüne bağlı yaşamak doğru değildir.
You would confine yourself to a small world.	Kendimizi dar bir âleme mahkûm etmiş oluruz.
We are the people who have tomorrow and days to come to consider, with God's permission and grace.	Biz, "yarın"ları, "öbür günler"i olan insanlarız, Allah'ın izni-inayeti ile.
Since the beginning of time, days have kept flowing in this world and nothing has been based on a single day.	Şimdiye kadar da dünya hep böyle yarınını, öbür gününü, daha öbür gününü geçirip, günler ile cereyan edip durmuştur; hiçbir güne bağlı kalmamıştır.
Those who worship this world value 'today', however, they have no 'tomorrow'.	Sadece dünyaya tapan insanlara gelince, onların, "bugün"ü vardır; "yarın"ları yoktur onların, "öbür gün"leri de yoktur.
They will do everything in their hands to make the most of today.	Bugünü elden kaçırmamak için ellerinden gelen her şeyi yaparlar.
They will even engage in various evil actions.	Hatta çok değişik şirretliklere bile girebilirler.
However, we are people who have a 'tomorrow'.	Fakat biz, yarını olan insanlarız.
Those who have a 'tomorrow' will endure many things for the sake of it.	Ee yarını olan insan, yarın adına çok şeye katlanıyor.
What does a mother who is carrying a child in her womb go through for the sake of the future of her child?	Bir anne, karnında taşıdığı çocukla yarınlar adına nelere katlanıyor nelere?
She suffers agony, she groans and does everything in her hands to protect her child.	Bugün ızdırap çekiyor, inliyor duruyor; onu korumak için elden gelen her şeyi yapıyor.
And when that day comes, when 'tomorrow' comes, one will embrace that child in their arms, and then a young man, and then brave fellow who serves our noble ideals, one will embrace a man of noble ideals.	Ama bir gün, o gün gelecek; işte o "yarın"lar geldiği zaman da bir evladı bağrına basacak, öbür gün bir delikanlıyı bağrına basacak, daha öbür gün hakikaten mefkûremize hizmet eden bir babayiğidi, bir mefkûre insanını bağrına basacak.
They endure the hardships essentially by thinking about this end goal.	Bunları düşünerek esasen, o zorluklara da katlanıyor; katlanıyor.
Thus, we are faced with another such endurance session.	Dolayısıyla öyle bir katlanma faslını şu anda da yaşıyoruz:
With a punishment from the All-Just God, a calamity, this pandemic has haunted the whole world.	Bir, Cenâb-ı Hakk'ın cezalandırmasıyla, bir bela musallat oldu bütün dünyaya.
We as humankind endure that calamity.	Biz de bu dünyanın insanıyız, dolayısıyla o belaya katlanıyoruz.
The other parable is that we have faced cruelty from certain tyrants and are experiencing grief.	Bir diğer mesele de bir kısım zalimler tarafından gadre uğradık; değişik efgâna maruz kaldık.
But with God's permission and grace, all of this will be overcome and dispersed.	Fakat Allah'ın izni-inayeti ile bunların hepsi savulup gidecek.
Perhaps in this matter, it is necessary to provide those in challenging situations with such opportunity, even by online means, to say, 'Open up to us regarding any matter' and allow them to express themselves.	Belki bu mevzuda onlara böyle imkanlar sağlamak, "online" ile olsun "Her meselede bize içinizi açın" demek ve onlara da kendilerini ifade etme hakkı tanımak lazım.
'Open your heart to us. What is your discomfort, your expectations?	"Bize içinizi açın, ne türlü sıkıntılarınız var, ne bekliyorsunuz?
We are ready day and night, for any matter; contact us with your phones, now everyone has smart phones.	Biz, her hususta, gece-gündüz hazırız; bu telefonlarınız ile -şimdi görüntülü telefonlar da var, telefonlarınız ile- bize ulaşın.
You will definitely receive an answer.' Thus, making promises with God's permission and grace.	Mutlaka cevabını alacaksınız" demek suretiyle, esasen bir kısım vaatlerde bulunmak, Allah'ın izni-inayeti ile.
If conditions allow, these online gatherings should be repeated frequently.	İmkânı varsa, fırsat elverdikçe bu türlü "online" ile görüşmeleri tekrar etmek lazım, daha sık tekrar etmek lazım bunlarla.
Perhaps after such tremors, it may be difficult to maintain the moral and feelings that we had in the past.	Evet, bir kere böyle bir sarsıntı olunca, belki daha öncedeki o kıvamı da korumama gibi bir durum söz konusu olabilir.
I believe everywhere around the world faces similar issues.	Esasen, dünyanın her yerinde zannediyorum, aynı şey yaşanıyor.
The youth is exposed to the same situation.	Gençler aynı duruma maruzlar.
From our perspective regarding this matter:	Burada bir de bizim kendi açımızdan.
We are not American. We came into a foreign country with various cultural differences.	Biz Amerikalı değiliz, buraya geldik; yabancı bir ülke, kültür farklılığı var.
Homesickness, remembering what we have been deprived from makes our heart bleed.	Sonra mahrum edildiğimiz şeylerin daüssılası, içimize -bir yönüyle- kan damlar gibi damlıyor.
These can cause a feeling of being crushed or psychologically being defeated.	Bütün bunlar da onlarda bir eziklik meydana getirebilir, psikolojik bir yenilgi meydana getirebilir.
So, it is beneficial to indicate that we are an open door for them at any given time.	Dolayısıyla her zaman kendilerine açık bir kapı olduğumuzu ifade etmekte yarar var.
Tomorrow is another day; tomorrow will come the Day of Judgment.	Evet, bugünün yarını var; yarın Hakk'ın divanı var.
It is not possible to predict what Almighty God graces us with.	Neler ile Cenâb-ı Hakk lütuflandıracak, onu şimdiden kestirmek mümkün değil.
We all get saddened, are grieved and afflicted, by physical sicknesses such as disease, also by the lack of loyalty of those worldly people, it gets into our sleep.	Hepimiz az-çok üzülüyoruz, müteessir oluyoruz bundan; hem o vebadan, taundan; hem de aynı zamanda ehl-i dünyanın bize karşı vefasızlığından hepimiz bir şeyler çekiyoruz, uykularımız kaçıyor bazen.
But as our master Bediüzzaman states, 'Heaven is not easy to obtain, and Hell is not without purpose'.	Fakat Üstadımızın buyurduğu gibi, "Cennet ucuz değil; Cehennem de lüzumsuz değil."
We are seeking big things.	Çok büyük şeye talip olmuşuz.
Our Glorious Prophet, peace and blessings be upon him, stated:	Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) buyuruyor ki:
'Hell is surrounded by those delights that are attractive to the soul, luxurious and bohemian things'.	"Cehennem şehevî şeyler ile, bohemce şeyler ile kuşatılmış; yolu-güzergahı, o.
'Paradise, on the other hand, is surrounded by challenges and things that do not appeal to people'.	Cennet'e gelince, o da bir kısım mekrûhât, insanın hoş karşılamadığı şeyler ile kuşatılmıştır."
From this perspective we should accept that the path we have chosen to walk on will be full of challenges, because the realm in which we want peace, comfort and happiness is the next realm.	Bu açıdan da baştan kabullenmeliyiz ki, seçtiğimiz bu yolun bir kısım meşakkatleri/sıkıntıları da var; çünkü bizim temelli, uzun boylu, ebedlere kadar rahat edeceğimiz âlem, öbür âlem.
And so, we must endure here.	Dolayısıyla burada bir şeye katlanacağız.
But we also notice that at times, in this world, God blesses us with so many different gifts and beautiful moments.	Ama bakıyorsunuz, Cenâb-ı Hak, bazen dünyada da ömrümüz vefa ettiği sürece çok değişik dalga boyunda lütuflarda/ihsanlarda bulunuyor.
Yes, what riches have our struggles blessed us with.	Evet, cedlerimiz, ne saltanatlar sürmüş.
When we say riches, we are not talking about the prizes that the wretched hypocrites of our time covet.	"Saltanat" derken de günümüzdeki derbederlerin, perişanların, münafık kalplilerin saltanat zannettikleri şey değil.
Our struggle has led to the spread of noble ideals, to the spread of the virtues to different corners of the world, to be received by many.	Esasen cedlerimiz mefkûrelerinin bayraklaştığı, şehbal açtığı, din-i Mübin-i İslam'ın dört bir yanda bir bayrak gibi dalgalandığı günler ile ferîh-fahûr yaşamışlar, inşirah içinde bulunmuşlar.
Sometimes, God Almighty will allow for this.	Bazen Cenâb-ı Hak, onu da yapar.
In other times, some Prophets lived for many years, preached, and strived but left the world with no one accepting their message, they left the world seeing no fruit of their efforts.	Bazen de bazı enbiya, bir ümmete sahip olmadan, vazifelerini yapmış ve mesajlarını bırakmışlar; arkadan gelenler onları sahiplenmiş ama kendileri hiçbir şey görmeden çekip gitmişlerdir.
Some spiritual masters, those on the right path and sincerity serve like Kings and Sultans and say:	Hatta bazı eh-i hal, ehl-i istikamet, ehl-i ihlas kimseler, Fatih gibi hizmet ederler, Yavuz gibi hizmet ederler ve derler ki:
'O my Lord!	"Yâ Rabbi.
Let me not witness the fruits and results of my service, take me away from this place, this realm before the success occurs so that I do not attribute this success to myself.	Bütün bunların sonucunda neticeyi, o bayramı, o umumi bayramı bana göstermeden bir gün evvel canımı al; ben kendime bir pay çıkarmamayım ondan."
There is also this aspect of the matter.	Bir de böyle bir yanı var bu meselenin.
In this respect, we need not think: 'We did such and such and will reap returns right away'.	Bu açıdan, ille de "Böyle bir şey yaptık, hemen karşılığını göreceğiz/bulacağız." filan;
We need not be worried about the fruits in this way.	onlara da takılmamak lazım.
Indeed, it is impossible to reach permanent goals and success with efforts tied to worldly gains and wealth, status, glory, luxury, etc.	Evet, belli çıkar ve menfaatlere, dünyevî huzura, debdebeye, şaşaaya, ihtişama gönül bağlayarak yapılan işlerde kalıcı bir başarı elde etmek mümkün değildir.
Those people lack sincerity.	O insanlar, samimi değillerdir aynı zamanda.
They think: 'Let me do this and collect the returns right away'	"Bir şey yapayım ve hemen karşılığını elde edeyim."
As certain politicians do.	Bir kısım siyasîler gibi.
This is pure hypocrisy.	O, düpedüz münafıklıktır.
Our path is that of our Prophet and his friends the Honourable Abu Bakr, Umar, Uthman, and Ali.	Bizim yolumuz, Peygamberimizin yolu, Hazreti Ebu Bekir'in yolun, Hazreti Ömer'in yolu, Hazreti Osman'ın yolu, Hazreti Ali'nin yolu.
They did not experience pure and absolute peace at any point in their lives.	Hiçbir zaman onlar, hayatları boyunca mutlak bir huzur içinde olmadılar.
And when they migrated from this world, they did not even leave behind a shed in their name.	Sonra, dünyadan göçüp gittikleri yerde de bir kulübe bile arkada bırakmadılar.
Not even a shed.	Bir kulübe bile arkada bırakmadılar.
The Honourable Abu Bakr, after receiving a wage which would allow him to maintain a lifestyle of the typical/average level in his community, would collect the leftover portion of his wage in a vase. 'Tick' the coins would sound as they fell into the vase.	Hazreti Ebu Bekir, kendisine takdir edilen maaşı, halkın orta sınıfının kullanması ölçüsünde kullandıktan sonra, fazlasını bir testinin içine atıyordu; "tık" diye atıyordu, "tık" diye atıyordu, "tık" diye atıyordu.
He lived as the poorest of his community lived.	Halkın en düşük seviyede yaşayanı gibi yaşıyordu.
When he left this world behind, he gave this vase to his companions and asked them to pass it onto his successor, Umar.	Ruhunun ufkuna yürüdüğü zaman da yanındaki insanlara "Bunu, benden sonraki halife Hazreti Ömer'e götürün" dedi.
When the Honourable Umar received this vase, he tipped it over and the money fell out.	Götürdüler, o da döktüğünde, çıktı ortaya paralar.
A note also fell out of the vase with the money.	Aynı zamanda herhalde pusula da vardı testinin içinde; niye öyle yapmış:
'I was required to live as the poorest of my community'.	"Ben halkımın en düşük seviyede yaşayanı gibi yaşama mecburiyetindeydim."
The Honourable Umar said: 'You did not leave room for those after you to live like a sincere Muslim', he expressed his feelings in this way.	Ağlayarak "Kendinden sonra başkalarının samimi bir mü'min gibi yaşamasına âdetâ fırsat vermedin" mi, ne dediyse, o duyguyu nasıl ifade ettiyse, öyle ifade etti Hazreti Ömer.
I do not recall the exact words he used but Umar cried fiercely.	Tam, aynıyla aklımda değil ifade şekli onun; hıçkıra hıçkıra ağladı Hazreti Ömer.
This is how they were in the personal lives.	Şimdi onlar, kendi hallerinde böyle.
The Honourable Uthman left nothing behind when he left the world.	Hazreti Osman efendimiz, giderken hiçbir şey bırakmadı.
Although he had so much wealth that at one time, he had donated 500 camels on the spot.	Oysaki bir yerde beş yüz deveyi bir seferde hediye etmişti, bağışlamıştı.
This was wealth that came from his family; they had the means, they knew how to trade, which was their occupation.	Bu, aileden gelen bir zenginlikti; imkânları vardı, ticaret biliyordu, onu da yapmıştı.
But when he was close to passing away, he did so all alone, nothing worldly to accompany him.	Ama ruhunun ufkuna yürürken, yine sadece kendi olarak yürüdü.
This is our path; the path of our noble Prophet, the path of the Rightly-Guided Caliphs, as our noble Prophet, peace and blessings be upon him, states about:	Bizim yolumuz, bu; Peygamber yolu, peygamberler yolu, Râşid Halifeler yolu ki Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) salıklıyor onu:
'My tradition, path, are what is necessary for you.	"Benim sünnetim, yolum, yöntemimdir size lazım olan.
After me, the path of the Rightly-Guided Caliphs.	Benden sonra da Râşid Halifelerin.
Hold on to them with your molars.'	Ona azı dişleriniz ile tutunun."
This is an idiom; an idiom highlighting how strong we must hold to these principles.	Bu, bir idyumdur; meseleye sımsıkı tutunmayı ifade etme adına bir idyumdur:
He says, 'Hold tight to them with your molars.'	"Azı dişleriniz ile sımsıkı sarılın" buyuruyor.
Just like when a person bites down with power, holds tight to something with their molars, not only their front teeth.	Bir insanın, ağzına aldığı bir şeyi azı dişleriyle, ön dişleriyle değil de azı dişleriyle kavîce tuttuğu gibi.
In other words, it is an idiom; you don't look at the meaning of these kinds of things, rather what the example aims to express.	İdyum yani; manasına bakılmaz bu türlü şeylerin, esasen o misalin ifade ettiği şeye bakılır.
That is what he said and echoed; he recommended following their path.	Öyle buyurdu, onları salıkladı; onların arkasında yürümeyi tavsiye buyurdu.
And they were successful.	Ve onlar, başarılı da oldular.
The Honourable Umar's ten years, about ten years.	Düşünün, Hazreti Ömer Efendimiz, on küsur sene.
The Honourable Abu Bakr close to three years.	Hazreti Ebu Bekir efendimiz de -yaklaşık- üç sene.
The two superpowers of the world at the time succumbed to them.	Dünyanın iki süper gücü, onlar karşısında dize geldi.
And that was not by violence, war, and killing of people.	O da böyle, kaba kuvvetle, başlarında bombalar patlatmakla, insanların yarısını kırıp geçirmekle değil.
They entered people's hearts by representing the beauties of Islam.	O güzel İslam'ın güzellikleriyle, İslam'ın güzelliklerini teşhir etmeleriyle esas gönüllere girdiler.
They reached the Great Wall of China in the fiftieth year of the noble Migration.	Hicret-i seniyyenin ellinci senesinde, Çin Seddi'ne ulaşıldı.
Ponder upon it.	Düşünün.
On horseback.	Atın, katırın sırtında.
Look, we haven't even taken one step.	Bakın, bir adım gidememişiz.
The population grows from within; half of the people or more are dying from hunger.	Nüfus kendi içinden çoğalıyor; milletin yarısı, yarısından çoğu açlığından ölüyor.
And some people are leading lives of pomp, splendour and extravagance and naming this as 'Muslim'; calling this as 'Islam'.	Birileri de zırhlı araçlar ile şaşaa, debdebe, ihtişam içinde hayat sürüyor ve adı "Müslümanlık"; buna da "Müslümanlık" diyorlar.
May those who act like this be destroyed.	Yerin dibine batsın öylesi.
That is hypocrisy, openly and fervently, hypocrisy.	O, "münafıklık", açıktan açığa münafıklık.
Now, if there was the opportunity to see real great examples.	Şimdi imkân varsa esasen güzel örnekleriyle.
I believe that the most effective way of advice upon others is by living by these great examples and putting them to practice in our lives.	Zannediyorum vaaz u nasihatte de en tesirli olan şey, inandırıcı bu güzel örneklerin misallendirilmesiyle olur.
We can find those examples within us.	Ee siz de arkadaşlarımız da bugün içinizden o örnekleri bulabilirsiniz.
There is no need to look back to the Rightly-Guided Caliphs' period.	Tâ Râşid Halifeler dönemine gitmeye lüzum yok.
I ask forgiveness from God, the Caliphs are always great referrals for us, and we will always refer to and learn from them.	Estağfirullah, her zaman onlar bizim için müracaat kaynağıdır, her zaman gideriz oraya.
However, in our day, over the last thirty years, as opportunities arose to travel to other countries, without a doubt, many of us took the chance to move and integrate into unknown lands.	Fakat günümüzde, on beş yirmi sene evvel, otuz sene evvel dünyanın değişik yerlerine açılma imkânı doğunca, ortam müsait hale gelince, eline çantasını alan oraya gitti, oraya gitti, oraya gitti.
There was almost no country left untraveled.	Neredeyse dünyada ulaşılmadık yer kalmadı.
That is to say, they did not live for themselves.	Demek, kendileri için yaşamıyorlardı.
Those who act for their own personal interests will never be able to leave anything behind for humanity.	Kendi şahsî çıkarları, menfaatleri adına bir şey yapan insanların insanlığa kalıcı bir şey bırakmaları mümkün değildir.
By no means are they genuine with their actions.	Ve bunlar samimi de değildirler, kat'iyyen ve kâtıbeten.
Maybe we have not been able to keep the balance either.	Şimdi bir taraftan da belki oradaki dengeyi tam koruyamamış olabiliriz.
I do not mean to say that either, God willing it will be protected.	Ben, onu da demek istemiyorum, inşallah korunur.
It is essential to be able to integrate within the country we live in.	Bulunduğumuz bir ülkede esasen entegrasyon, çok önemlidir.
We need to live as citizens of that country.	O ülkenin bir ferdi, birer ferdi gibi yaşamak.
Our thoughts, feelings and actions should not make them doubt us in the slightest.	Duygularımız, düşüncelerimiz itibariyle bizden zerre kadar şüphe etmemeleri lazım.
We should not even allude to any actions or thoughts that might make them doubt we have worldly intentions or gains.	Dünyevî beklentiler adına çırpınıp durduğumuz vehmine sebep olacak en küçük bir îmâda bile bulunmamak lazım.
We do not have any worldly expectations or wishes, not even of that of a shed in a small village.	Dünyevî menfaat ve çıkar adına, böyle bir köy değil de bir köydeki bir kulübe bile beklentimiz yok.
Our opinion should be of that within the country we are residing in—of their people, of the community and of their administration.	Bulunduğumuz ülkede, genel kanaatimiz, o toplumun, o ülkenin insanı, idarecileri hakkında mesele böyle olmalı.
Essentially, they should not question our intentions of these big goals.	Çok ciddî büyük imkânlar ile büyük şeyler çeviriyoruz hissi uyarılmamalı, esasen.
We should wholly be part of this country, with all of our senses and heart; our intentions should include that of democratic elements; we should be at their service.	Tamamen o ülkenin birer ferdi gibi, bütün hissiyatımız, kalbî hayatımız o ülkenin yüksek kalması, o ülkenin hâkim bir unsur olarak bulunması yönünde olmalı; âdetâ o işe âmâde/teşne bulunmalıyız.
On the other hand, as we try to integrate, perhaps without realising, we might not keep our balance of thoughts and feelings.	Bir diğer taraftan, bunu yaparken, o entegrasyon içinde, belki farkına varmadan, duygu-düşünce aşınmalarına da sebebiyet veriliyor.
We can call it 'assimilation'.	"Asimilasyon" diyebilirsiniz.
It is for this reason, we used to gather physically though now we are joining online, we must be careful to protect our own identities.	İşte bunun için de sizin ara sıra yaptığınız ama dün bir araya gelerek, bugün de "online" şeklinde yaptığınız şeyler ile kendi kimliğimizi koruma.
Protecting our identity in terms of 'religion, belief and connection with God.'	"Kendi kimliğimizi; din, iman, Allah ile irtibat" açısından koruma.
A state of emptiness should not be allowed; in a state of emptiness, no one should cause other people to fall into emptiness.	Boşluğa meydan vermemek lazım; boşlukta insanların boşluğa yuvarlanmalarına sebebiyet vermemek lazım.
It is necessary to stand upright, not for the sake of worldly indulgences, but for the sake of establishing true human values in the world, trying to be a pure voice for the people who have their ears open to reach spiritual expansion.	Ayakta dimdik durmaları lazım ama dünyevilik adına değil, dünyada gerçek insanî değerleri ikame etme adına, temiz ses ve soluk olma adına, bir musiki gibi dinleyen insanların inşiraha kavuşması adına.
This must be our struggle.	Derdimiz bu olması lazım.
The thought of 'Let mankind laugh, it is okay if we cry, may mankind be happy, it is ok if we have to cry'.	"Bütün insanlık gülsün, biz ağlasak da olur; bütün insanlık gülsün, biz ağlasak da olur" mülahazası.
Establishing this, trying to spread this everywhere, with God's permission and grace.	Bunu yerleştirme, her tarafta bunu duyurmaya çalışma, Allah'ın izni-inayeti ile.
Maybe the contradiction between integration and assimilation is behind this problem; perhaps for them it somewhat results in that spiritual condition.	Belki o problemin arkasında, işte bu entegrasyon ile asimilasyon çelişkisi de var; belki onlarda o ruh hâletini biraz hâsıl ediyor.
They don't see this place as they own country; that is another fallacy.	Burayı kendi ülkeleri gibi görmüyorlar; o ayrı bir yanlış.
Essentially, families do not have the psychological level nor the level of knowledge for things such as evaluating the country's yesterday and today in that case, which is normal.	Aileler esasen, o mevzuda dünü bugünü, dünkü ülkeyi bugünkü ülkeyi filan değerlendirecek psikolojik bir seviyeye, ilmî bir seviyeye sahip değiller ki bu normal.
Maybe we should make a contribution to their level by organising online programs for them, with things we can write or draw, such as journals, books and by giving seminars for them.	Belki yazacağımız, çizeceğimiz şeylerle, mecmualarla, kitaplarla ve onlar için de seminerler vermek suretiyle, onlar içinde "online" programlar tertip etmek suretiyle, onların seviyelerine de bir katkıda bulunmak lazım.
Somehow, they need to manage their children; they have to endure.	Biraz da onların o çocukları idare etmeleri lazım; katlanmaları lazım.
Meanwhile, raising the level and knowledge of children in accordance with our own values and in harmony with the country in which they are located should be aimed for.	Bir taraftan çocukların seviyelerini kendi değerlerimize bağlılık içinde ve bulundukları ülkeyle de uyum içinde yükseltmeyi sağlamaya matuf olmalı.
Nevertheless, we must do everything that we can to bring these families into this position.	Bir diğer taraftan aileleri de bu pozisyona getirmek için elimizden gelen her şeyi yapmalıyız.
As a matter of fact, these families don't have much to do also, they are not very different from children.	İşin doğrusu aileler de boş; onların da çocuklardan farkı yok.
But it seems across the board, there is imitation, a cultural separation, as well as difference in country.	Ama geleneksel olarak taklidî bir şey var, bir kültür farklılığı var, ülke farklılığı var.
Therefore, if they make this difference a problem and use it against their children, I think they will lose them.	İşte o farklılığı bir problem mevzuu haline getirerek evlatlarına karşı kullanıyorlarsa bence kaybederler onları.
It seems to me; our responsibility is to reach out to those families on that matter.	Bize düşen, bir taraftan da aileleri o mevzuda yetişme, zannediyorum.
It's not only taking care of the children, even if they're educated, it is not that.	Sadece çocuklar ile uğraşma değil, okumuş da olsalar, onlar ile uğraşma değil.
On the other hand, it is necessary to give the others a hand and to ensure concord and alliance between them.	Bir diğer taraftan da öbürlerinin elinden tutarak, aralarında vifâk ve ittifakı sağlamak lazım.
God willing.	İnşaallah.
However, to what extent would we succeed, naturally it's not quite easy.	Ama ne ölçüde başarılı oluruz, tabii çok kolay değil bu.
Maybe one day if we can form systems that are able to represent our own values completely here; for example, if we have televisions, radios, if what happens with these vivid images truly comes to the rescue of everyone when they need it; if we have these facilities, with God's permission and grace, such a gap will be filled.	Belki bir gün tamamen burada kendi değerlerimizi temsil edebilecek sistemler oluşturursak; mesela televizyonlarımız olursa, radyolarımız olursa, hakikaten bu canlı görüntüler ile olan şeyler herkesin imdadına, ihtiyaç duydukları zaman yetişecek şekilde olursa; bu imkânlara sahip olursak, Allah'ın izni-inayeti ile öyle bir boşluk da doldurulmuş olur.
But now, we're at the beginning.	Fakat şu anda yeni, işin başındayız.
We are not able to acquire everything we desire right away.	Hemen arzu ettiğimiz her şeyi elde edemiyoruz.
However, with God's permission and grace, this doesn't mean that we are not going to.	Ama edemeyeceğiz demek değildir bu, Allah'ın izni-inayeti ile.
One day, it was like that in Turkey.	Türkiye'de de böyle idi bir gün.
They were closely following five to ten people, keeping them under pressure, trying to mute them.	Beş on tane insanı bile yakın takibe alıyorlardı, baskı altında tutuyorlardı, sesini kesmeye çalışıyorlardı.
I have seen all these things.	Bunların hepsini yaşadık.
But the day has come, things changed, the movement started to undulate like a flag all over the world, our manifestations were heard, the world listened to those manifestations like music, with pleasure.	Ama gün geldi, hakikaten şehbal açtı, dünyanın her yerinde bayrak gibi dalgalanmaya başladı, sesimiz-soluğumuz duyuldu, dünya bir musiki gibi iliklerine kadar zevk duyarak dinledi o sesi, o soluğu.
If God Almighty wills, it will happen here one day as well.	Bir gün burada da olur inşâallahu teâlâ.
In addition, there are some advantages here.	Bir de burada bazı avantajlar da var.
For instance, many holidays occur.	Mesela, çok tatiller oluyor.
You do not have to waste these holidays; you can still make the most of them by bringing people together.	Bu tatillerin hiçbirini fevt etmeden değerlendirebiliriz, insanları bir araya getirebiliriz, buluşturabiliriz; onları, öbürlerini buluşturabiliriz.
By doing so, without realising, we will embrace each other as our differences will disappear.	Böylece o farklılıklar ortadan kalkar, biz hiç farkına varmadan ortadan kalkar.
It seems to me that in the past, in the first boarding houses these acts of services were being done.	O evlerde, ilk dershanelerde zannediyorum bu hizmetler yapılıyordu.
I recollected something in the evening:	Akşam bir şey anlattım:
So, at one time, children of Muslim families were under the influence of Communism.	İşte Müslüman ailelerin çocukları bir yerde, bir dönemde Komünizmin tesirinde kaldılar.
I knew the child of a family.	Benim de bildiğim bir ailenin çocuğu, tanıyordum da onu.
The child was completely into it.	Fakat tamamen kapılmış ona.
Then the child must have attended classes in such houses once or twice.	Sonra herhalde bir-iki yerde böyle evlerdeki derslere katılmış.
He came to one of the lectures at a study house in Izmir.	O derslerden birisine, İzmir-Hatay civarında bir eve -o bile aklımda- getirmişlerdi.
He came and sat there with us.	O da geldi orada oturdu.
And he asked questions befitting the Marxist, Leninist, or Darwinist attitudes of the time.	İşte o türlü kimselerin, o cami kürsülerinde de Fakir'e sordukları sorular türünden, böyle Marksist, Leninist veya Darvinci filan sorular.
I've forgotten specifically what was spoken there, it was a long time ago.	Orada ne konuşulduysa unutmuşum, geçmiş zaman.
At one point we got up for the Prescribed Prayer.	Ondan sonra "Namaz kılalım" dedik biz kendi kendimize.
He got up quickly and said,	Hemen kalkarken dedi ki, "Hocam.
'If you would excuse me, I must have a shower (major ablution) and come back'.	Müsaade buyurursanız, ben bir banyo yapıp geleyim."
So, imagine, even such a matter had been overlooked.	Hani demek ki artık o mesele bile kulak ardı edilmiş; o türlü şeyler.
I believe that there were many people there that had been tarnished and hurt.	Zannediyorum, hani orada da öyleydi bu mesele, çok zedelenen insanlar vardı, çok yaralanan insanlar vardı.
If we don't abandon these people, with God's permission and grace, if we invite them to our houses, dormitories, and boarding houses when this calamity and misfortune has passed and bring people together in unifying and morale inspiring ways.	Ama biz, yakalarını bırakmazsak onların, Allah'ın izni-inayeti ile, evlerimize, yurtlarımıza, pansiyonlarımıza davet edersek, bu bela ve musibet savulduğunda belki daha topluca, birbirlerine moral olabilecek şekilde onları bir araya getirirsek.
This scenario had really drawn my attention; these sisters, these ladies had paid heed to this matter in such sincerity and yearning.	Buradaki o tablo benim çok dikkatimi çekmişti; çok içten, iştiyakla o bacılar, o hanımefendiler meseleye kulak kesilmişlerdi.
I believe that we can regain these blessings, by God's will and beneficence.	Zannediyorum o durumu yeniden elde edebiliriz, Allah'ın izni inayeti ile.
But we must not abandon it, if God Almighty wills.	Fakat arkasını bırakmayalım, inşâallahu teâlâ.
I seek your forgiveness for giving you a headache.	Başınızı ağrıttığımdan dolayı beni bağışlayın.
May our Lord never deprive us of His grace.	Allah, inayetini üzerlerimizden eksik etmesin.
For now, we will continue online, and soon hopefully come together, with God's permission and grace.	Şimdi "online" devam, yarın yine belki bir araya gelmeye devam; olacak Allah'ın izni-inayeti ile.
I had mentioned this before too:	Size daha evvel de arz etmiştim:
I had a delirious friend, someone close to me.	Meczup bir arkadaşım vardı, yakınım vardı.
I'd like to recount this once again.	Evet, bahsetmiştim, bir kere daha bahsetmem sıkar mı sizi?
They would visit my humble, small dwelling in Edirne from time to time.	Edirne'de, o daracık mekânıma gelirlerdi bazen, nadir de olsa otururlardı.
They would envision some things, see visions, and behave differently due to these.	Onlar, bir şey görüyorlar, ufukları açık, gözleri açık, değişik şeyleri görüyorlar gibi davranıyorlardı.
Although worldly people my refer to these as 'hallucinations' I did not say so. I said, 'Yes it may be, they may genuinely be seeing something of value'.	Ehl-i dünya, pozitivistler "halüsinasyon" falan diyebilirler ama ben öyle değil, "Olabilir, hakikaten de bir şey görüyor olabilirler" diyebilirim.
It was again one of these days.	Yine geldi böyle bir gün.
Just like this, almost knee to knee, the place was that sort of place anyway, we sat knee to knee.	Tam böyle, neredeyse diz dize, zaten mekân öyle, diz dize oturdu.
All of a sudden, he became so concentrated.	Birdenbire bir konsantrasyona geçti hemen.
When they were behaving like that, out of respect for their sentiments, I would immediately adopt a cautious attitude.	Onlar öyle o hâle girince, onların o hissiyatına saygının gereği, kendim de hemen bir temkinli tavır alıyordum.
When he, all of a sudden, sat down on his knees and pointed his vision on something, I would pull myself together, thinking, 'I suppose there is something extraordinary happening here', out of respect for their sentiments.	Öyle diz çökünce hemen, böyle gözlerini bir yere tevcih edince, ben de toparlanıyordum, "Herhalde fevkalade bir şey var" diye, onların o hissiyatına saygının ifadesi olarak.
I asked, 'What happened?'	"Ne oldu?" dedim.
After a while, he said, 'They are here!'	Biraz sonra dedi "Geldiler."
He spoke in parts, which raised an ambition in me, and said, 'They are here!'	O da parça parça konuşuyor, bende iştiyak uyarıyor, "Geldiler" dedi.
'Who are they?' I asked.	"Kim geldi?" dedim.
He said:	Dedi:
'The Spirit Pole of the Age; Süleyman Efendi.'	"Bir, Kutb-u zaman; bir, Süleyman Efendi."
In addition, maybe for my sake, he said, 'And Bediüzzaman'.	Bir de artık benim hatırıma mı, "Bir de Bediüzzaman" dedi.
This time, I raised my level of respect even more, I started to be even more cautious, and I waited a bit; you know, they may not have said the things they had said.	Ben bu defa saygıyı biraz daha ileri götürdüm, daha temkinli durmaya başladım, biraz bekledim; hani birdenbire diyeceklerini dememiş olabilirler.
I asked, 'What do they say?'	"Ne diyorlar?" dedim.
He said:	Dedi:
'Continue your duty.'	"Vazifeye devam."
Consider this.	Bakın.
Three magnificent people, had come all the way to say, 'Continue your duty.'	Üç tane kocaman insan, "Vazifeye devam" demek için, kalkmış gelmişler.
Well, continue your duty then.	Evet, vazifeye devam.
'Never hurt a soul, or else you'll destroy the Throne of The All-Merciful.'	"Sakın incitme bir canı, yıkarsın arş-ı Rahman'ı."
This saying belongs to the Imam of Alvar.	Bu da Alvar İmamı'nın.
May God make your efforts worthy of thanks.	Allah, sa'yinizi meşkûr etsin.
I have given you headaches, I have disturbed you; my apologies.	Ben baş ağrıttım, izaç ettim; kusura bakmayın.

Created on 06 March 2021.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

The Hizmet Movement, Tyrants and the World

Since new events and developments occurs in different ways, they play an important role in forcing us to prioritise our tasks.	Hadiseler karşımıza farklı farklı formatta çıktığından dolayı, formatlar, yapmamız gerekli olan işleri belirleme mevzuunda önemli bir misyon edâ ediyorlar.
In fact, if all new things developed in a uniform manner, complacency and getting stuck in habits would remove all the pleasure from our job.	Aslında zaten öyle olmasa, ülfetler ve ünsiyetler, yapacağınız şeylerin tadını-tuzunu alır götürür.
There must be constantly different scenes in different frames so that one can take pleasure from watching and derive different lessons with each changing scene.	Tabloda sürekli değişiklikler olması lazım ki, insan, ciddî bir gönül inşirahı içinde, o tabloyu -orada farklı kareler gelip-geçiyor- temâşa etsin, zevkle seyretsin onları, onlardan yeni yeni manalar çıkarsın.
Now, the events we are facing and experiencing occur in different ways.	Şimdi, hâdiseler çok farklı şekilde cereyan ediyor.
As a result, we must adopt different approaches.	Dolayısıyla bize de bu farklı şeyler karşısında herhalde farklı tavırlar, farklı haller düşüyor.
We should not neglect this issue.	O mevzuda kusur etmemek lazım.
Each event is a Divine blessing of a different manner and frequency; we must see them all as blessings.	Her birisi, Cenâb-ı Hakk'ın değişik tecelli dalga boyunda ayrı bir lütfudur; onları birer lütuf gibi görmek lazım.
Whatever it may be, whether apparently good or bad, we must say 'All are blessings of God'.	Kimden gelirse gelsin; Celâlî de olsa, Cemâlî de olsa, "Hepsi Cenâb-ı Hakk'ın birer lütfudur" demek lazım.
We must welcome it.	Öpüp başımıza koymamız lazım.
In a way, God Almighty has tested us.	Cenâb-ı Hak, bir yönüyle bizi imtihan etti.
He afflicted us with the tyranny of some oppressors.	Bir kısım zalimleri musallat etti size.
Perhaps those oppressors thought that they can make us change our ways or perhaps they accommodated delusional thoughts such as 'These people will be tire of their initiatives and they would keep quiet and go back to their caves!'	Belki çizginizde kaymalara sebebiyet vereceği düşüncesiyle, yani, "Bunlar, yaptıkları şeylerden vazgeçerler, bıkarlar, usanırlar, inlerine çekilirler; kuyruklarını kısar, inlerine çekilirler" falan gibi, kendilerini aldatan vehimlere kapıldılar onlar.
In each era, from Amenophis to Ramses, Lenin to Stalin, Saddam to Qaddafi, all dictators and tyrants harnessed such thoughts but, in the end, they were all delusional, they brought their own ends.	Her dönemde Amnofis'ten Ramses'e kadar, ondan Lenin'e kadar, Stalin'e kadar, Saddam'a kadar, Kazzâfî'ye kadar bütün diktatörler, tiranlar, hep aynı şeyi yapmışlardır; fakat sonunda aldanan, kendileri olmuştur; onların hepsi.
They were involved in such oppression and tyranny.	Öyle bir zulüm yaptılar.
You, in contrast, spread across the globe.	Siz de (onların beklentilerinin aksine dünyaya açıldınız.).
That is the expression they use, that is how they think of you. You do not live in hidden caves.	Onların tabiri, onların mülahazası öyle; sizinki "in" değil.
You have your eyes set on observing His Beauty and Perfectness, on being pleased with Him and God being pleased with you, and mansions in Paradise.	Siz, Cennet'in saraylarına/köşklerine müteveccih yürüyorsunuz; hedefinizde "Rıza ve Rıdvan" var, Cenâb-ı Hakk'ın bâ-kemâlini müşâhede etme var;
'Muslims will see Him in pure form.	"Mü'minler, O'nu keyfiyetsiz ve kemmiyetsiz olarak görürler.
No analogy can be brought to explain this.	Buna bir misal de getirilemez.
When they see Him, they forget all the blessings of Paradise.	O'nu gördükleri zaman da bütün Cennet nimetlerini unuturlar.
May frustration be upon those Mutazilites who claim, 'God cannot be seen.'	'Allah görülmez' diyen Ehl-i İ'tizâl'e hüsran olsun."
Since Mutazilites deny that God can be seen, the author of Bad' al-Amali says, 'Woe to you'.	Ehl-i İ'tizâl, Cenâb-ı Hakk'ın rü'yetini inkâr ettiklerinden dolayı, Bed'ü'l-Emâlî sahibi "Yazık olsun size" diyor; bağışlayın, "Yuf olsun size" diyor.
Yes, you are walking towards such a blessing, that is, witnessing His Beauty and Perfection.	Evet, siz, Cenâb-ı Hakk'ın Cemâl-i bâ-kemâlini müşahede etme gibi bir nimete yürüyorsunuz.
According to Bediüzzaman, 'A happy life of 1,000 years in this world cannot be compared to an hour of life in Paradise, and 1,000 years of life in Paradise cannot be compared to an hour's vision of His Countenance of utmost beauty.'	Hazreti Pîr'in ifadesine göre, "Dünyanın bin sene mesûdâne hayatı, bir saat hayatına mukabil gelmeyen Cennet hayatının ve o Cennet hayatının dahi bin senesi, bir saat rü'yet-i cemaline mukabil gelmeyen bir Cemil-i Zülcelal'in daire-i rahmetine ve mertebe-i huzuruna gidiyorsunuz."
There are billions of stars in these systems and galaxies. Systems as complex as the solar system...	Şu "galaksiler, sistemler" diyorsunuz; belki her birinde bir milyar yıldız var, Güneş sistemi gibi şeyler var bunların içinde.
He manages all of them with perfection. You do not see a single error or fault.	Bunların hepsini ân-ı vahitte sevk ve idare ediyor, hiçbirinde bir arıza görülmüyor, bilinmiyor.
They are all beautiful.	Hepsinin çehresine ayrı bir güzellik serpiştirilmiş.
On that day, when God shows His Beauty and Perfection, people are going to faint.	Bütün bunların hepsi, Zât-ı Ecell u A'lâ'da mevcut; o Cemâl-i bâ-kemâlini insanlara gösterdikleri zaman, bayılacak o insanlar.
People who are candidates of such things will definitely not be concerned with the transient difficulties they face in this world.	Şimdi, buna namzet olan insanlar, bence, bu dünyadaki gelip-geçici şeylere karşı zerre kadar alaka göstermezler, "göstermeyecekleri müsellemdir", öyle diyelim, "müsellemdir."
Therefore, tyrants have engaged in oppression, but these have brought up so many opportunities for you to express yourselves and the Hizmet Movement.	Dolayısıyla zalimler zulmettiler; fakat bu arada kendinizi, Hizmet'inizi, hareketinizi ifade etmek için belki çok farklı bir fırsat yakaladınız.
This never happened before.	Böylesi hiç olmamıştı.
Because right now, you are being oppressed, getting sacked, imprisoned, banished, you lock yourselves in your own houses, you are on the run, you are forced to flee your country, and sometimes you have to leave your family behind.	Çünkü şimdi mazlumiyeti, ma'zuliyeti (vazifeden azledilmeyi), içeriye atılmayı, belki sürgün edilmeyi, eve kapanmayı, gaybubet etmeyi, yurdunu-yuvanı terk etmeyi, bazen evlâd u ıyâlini kaybetmeyi yaşıyorsunuz.
When all these events come down on you like a heavy rainfall, you turn to God in a quite different manner and say, 'Count all these towards my wellbeing in the Hereafter'. I believe if there is one consolation that would put out the fire and anguish inside you, it is this thought.	Bütün bunlar, bu türlü zulümler, sağanak sağanak başınızdan aşağıya belalar mahiyetinde yağdığı zaman, çok farklı şeklide Cenâb-ı Hakk'a teveccühte bulunuyorsunuz, "Onları da âhiret hesabına Allah'ım" diyorsunuz ve zannediyorum zaten sizin bu alev alev yanan içinizdeki ateşi söndürecek tek iksir varsa, o da bu mülahazadır.
'Don't worry, this world is transient.'	"Ne olacak, boş ver, dünya gelip-geçici."
All the people who considered themselves immortal passed away, just as they came.	Şimdiye kadar "Ölmem" diyen, öyle yaşayan insanlar, geldikleri gibi gittiler.
Indeed, the world was then left to those who came after them.	Evet, o dünya, onlardan sonrakilerine kaldı.
This is the nature of this world.	Bu dünya, böyle bir şey.
Say, 'The world is temporary, no one stays here,	"Dünya geçicidir, burada kalınmaz
No matter how much you have, you will not be satisfied,	Ne kadar mal olsa, murad alınmaz
Do not be heedless, there is no return	Gafil olma sakın, geri dönülmez
Go on world, go on, desolation is at the end	Yürü dünya yürü, sonun virandır
The rescue, from now is the end of days' and move towards your goals, towards seeing God, towards God's contentment, towards the Noble Spirit of the Master of Humankind, towards the world of the Respected Companions, towards the world of the great Prophets.	Meded, bundan sonra ahir zamandır" diyeceksin ve yürüyeceksin hedefine doğru, Rü'yet'e doğru, Rıdvan'a doğru, Hazreti Rûh-u Seyyidi'l-Enâm'ın iklimine doğru, Sahabe-i kirâm'ın dünyasına doğru, Enbiyâ-i ızâmın dünyasına doğru.
What the oppressors have done to you has helped you earn all these fortunes.	Onların yaptıkları şeyler, sana, bunu kazandırmıştır.
However, there are many different perspectives to consider here as well.	Fakat bu işin içinde çok daha farklı şeyler oluyor.
Think about the 'supposed believers' from your homeland.	Düşünün kendi ülkenizde, inanmış gibi görünen insanları.
I particularly use this phrase:	Betahsis bu tabiri kullanıyorum:
'People who seem to be believers.'	"İnanmış gibi görünen insanlar."
Think about those who act as though they are Muslim and claim to be doing everything in the name of their faith, using the Islamic arguments for their own worldly comfort and reign.	Mü'min tavrı sergiliyor gibi ve her şeyi ona bina ediyor gibi, İslamî argümanları dünyevî debdebe ve saltanatları için kullanan densizleri, bunların yaptıklarını düşünün.
On the other hand, you find Jon Pahl writing a book.	Fakat bir de beri tarafta bakıyorsunuz, bir Jon Pahl çıkıyor, bir kitap yazıyor.
He has thoroughly investigated your world.	Didik didik etmiş sizin dünyanızı.
He has been to your villages, your cities, and your gravesites, and inferred new meanings from various things to write a book from it.	Köyünüze kadar, kentinize kadar gitmiş, mezarlıklarınızı ziyaret etmiş; değişik şeylerden, yeni yeni anlamlar çıkarmış ve kocaman bir mücellet meydana getirmiş.
He did not come with expectations from you.	Hiçbir beklentiye de girmemiş.
The world needed such a book; and through the book, he had the opportunity to express his ideas in various places, platforms, and environments; he talked about you everywhere as if he was your voice, your breath.	Dünya, ona, o kitaba tâlip olmuş; değişik yerlerde ona, o kitap vasıtasıyla kendini ifade etme imkânı, zemini, ortamı hazırlamış; her yerde sizin sesiniz, soluğunuz gibi sizi anlatmış.
You must have listened to him, he explains things with such enthusiasm that makes you think, 'How has a person so well spoken not emerged from us until today?'	Ve siz de dinlemişsinizdir, öyle bir heyecanla anlatıyor ki, hani "Yahu bizden öyle bir insan neden çıkmadı şimdiye kadar, neden böyle bülbül sesli bir insan çıkmadı" falan dedirtecek mahiyette.
He travelled to different corners of the world, answering such questions.	Dünyanın dört bir yanında dolaştı, öyle şeylere cevaplar verdi ki.
For instance, 'Why is this person alone? (Why has he not married and had a family?)'	Mesela; "Niye bu adam, yalnızdır." (Neden evlenip evlâd u ıyâle karışmadı?) filan.
In a matter where you doubted things, he calms and alleviates those doubts with logical and genuine analysis.	Evet, sizin bir kuşku aradığınız bir meselede, o, çok makul şeyler söylemek suretiyle, o mevzuda feveran eden hissiyatı yatıştırdı.
'The reason being:	"Yahu şundan dolayı:
If a person is devoted to something, essentially to not be caught up in disorder, stray from course and lose concentration.	Bir insan, bir şeye dilbeste olmuşsa, dağınıklığa düşmemek için esasen, muhtelif şeylere sapmamak için, konsantre olmak için esasen.
So, there could be the uniqueness of loneliness in this matter.' By saying this, he defended you wholeheartedly as if you were being accused of similar things and had to defend yourself.	Dolayısıyla da o mevzuda öyle bir yalnızlık, öyle bir vahdet olabilir" demek suretiyle, sanki siz itham edildiğiniz bazı şeyler karşısında kendinizi müdafaa ediyormuşsunuz gibi, sizi müdafaa etmiş; candan.
Those who consider the book will see this.	Hani kitaba bakanlar, göreceklerdir bunu.
Another name, Anwar Alam; he is also a blessed person.	O diğeri, Anwar Alam; o da mübarek bir insan.
He had new suggestions.	Yeni bazı teklifleri de olmuş onun; bazı teklifleri de var.
He seems to want to repeat things that have been said and done until today:	Herhalde bugüne kadar denip edilen şeylerin tekrarını istiyor:
If you could repeat once more to yourselves, 'I have never changed my thoughts and feelings about this matter; they remain the same.'	Bir kere daha bunları tekrarlayıp "Bu duygu ve bu düşüncemde ben hiç değişmedim, aynı şeyleri düşünüyorum" deseniz.
For example: If I say, 'democracy', I think we could say, 'It is the most important form of governance over a people composed of varying elements.	Mesela "Demokrasi" dedimse ben, "Gayr-ı mütecânis (farklı farklı unsurlardan oluşan) bir toplumda en önemli idare şekli odur herhalde.
What others believe about this matter is not of concern.'	Başkalarının o mevzuda diyeceği/edeceği şeylere de kulak asmamak lazım" falan.
He says:	Diyor ki:
'If you could repeat all of this once again for the sake of emphasis.	"Yeniden, bunları bir kere daha tekrar etmek suretiyle vurgulasanız.
With this renewal, I will take this matter to a country as large as India and make my voice heard.	Ben de bu yeniliği ile o meseleyi alıp orada, Hindistan gibi koca bir ülkede duyuracağım sesimi.
I have come into contact with such people that are the equivalent of hundreds and thousands of people.'	Bazı kimseler ile temas ettim ki, bunlar, binlerce, yüz binlerce insana tekâbül ediyor; binlerce yüz binlerce insana tekabül ediyor."
People as such with much gratitude are in all parts of the world preparing studies and research about the movement and relating matters.	Bunun gibi kadirşinas insanlar, dünyanın her yerinde, doktora tezleri hazırlıyorlar, Hareket ile alakalı, şununla alakalı, bununla alakalı.
In this manner, this is an advantage for you all.	Bu açıdan da bir taraftan bunlar bir kazanım, sizin için bir kazanım.
If you had not underwent such injustice, obliteration, and expulsion...	Eğer böyle bir şeye maruz kalmasaydınız, mağduriyete, mahkûmiyete, ma'zûliyete.
Yes, I am using Arabic words:	Evet, Arapça tabirler kullanıyorum:
Expulsion referring to the expulsion from duties.	Ma'zuliyet demek, vazifeden azledilme demek.
They expelled so many people.	Bilmem ne kadar insanı azlettiler.
Abandoned is used often in Turkish literature though it is an Arabic word (mahjur).	Mehcuriyet de "terk edilme" demektir; edebiyatımızda bizim "mehcur" kelimesi, çok kullanılmıştır esasen.
Sometimes, it refers to 'the desolated beloved one.'	"Yüzüne bakılmamış, âşıklar-mâşuklar" filan demektir.
The type of situations where he did not look upon her and she did not look at him.	O ona bakmamış, o da ona bakmamış gibi mülahazalar.
These words that I use may seem strange to some but that is not a worry. These are the ingredients of our literature.	Kullandığım bu kelimeler bazılarınıza belki garip gelebilir de mahzuru yok; bize ait, bizim dünyamızın, edebiyatımızın malzemeleridir bunlar.
Indeed, those words turn into ballads like Saadi Shirazi, like Firdawsi.	Evet, onlar birer destan kesiyorlar; Sa'di Şirâzî gibi, Firdevsî gibi destan kesiyorlar.
They cast a spell with their rhetoric and discernment and with this bring to light the matter of 'you' to the whole world.	Belâgatlarıyla, muhakemeleriyle insanları büyülüyorlar ve bunun altında esasen "siz" gibi bir hakikati dillendiriyor, bütün dünyaya duyuruyorlar, "siz" gibi bir hakikatı.
From this perspective, I think it is the words of Namık Kemal:	O açıdan da hani -zannediyorum Namık Kemal'indir bu-
'Do not think the glory of our service will be affected because it is held in contempt	"Hakir düştüyse Hizmet, şânına noksan gelir sanma
A gemstone falling to the ground does not diminish its worth.'	Yere düşmekle cevher, sâkıt olmaz kadr ü kıymetten" diyor.
He talks about government, I think he is talking about the Sublime Islamic State of the Ottomans at that time, and those who look critically at it.	O "devlet" diyor, herhalde o gün Devlet-i Aliyye-i İslâmiye'ye hor bakanlara karşı o türlü bir müdafaası oluyor.
For you, 'Hizmet' (Service) is important today as well.	Bugün sizin için de "Hizmet" önemlidir.
Others perceive this 'Hizmet' phrase with appreciation.	Hatta bu "Hizmet" tabirini, başkaları takdir ile karşılıyorlar.
'The master of a people is actually their servant'.	"Kavmin efendisi esasen, hizmetkarıdır onun."
One could be a president, a leader, but if they are serving their people, they are doing the right thing.	Efendim, devlet başkanı bile olsa, kavmine, milletine hizmet ediyorsa, işte o; doğru odur, o meselenin doğrusu odur.
So, in different places across the globe, people have heard of the term 'Hizmet', of the idea of service, and have seen it as nothing else but service to humanity.	Dolayısıyla dünyanın değişik yerlerinde bu "Hizmet" kelimesini takdir ile karşıladılar, "Hizmet" dediler, başka bir şey değil; "Hizmet; insanlığa hizmet" dediler.
People like Jon Pahl and Anwar Alam, and others in different parts of the world.	Bu insanlar, Jon Pahl, Anwar Alam veya başka yerlerde başkaları, dünyanın değişik yerlerinde daha başkaları da.
One of our friends once said that up to 40 dissertations have been prepared on this subject.	Hatta bir kardeşimiz dediydi, zannediyorum kırk kadar doktora tezi hazırlamışlar, sunmuşlar; evet, o.
As other doors are closing, God has allowed for different doors, different opportunities to appear in front of you.	Şimdi Cenâb-ı Hak, bir taraftan böyle kapıları size kaparken, bir taraftan da çok farklı, kale kapıları gibi kapılar açıyor.
The world is speaking about you, the whole world.	Bütün dünya bugün sizden bahsediyor, bütün dünya.
As you know, our noble Prophet's sublime purpose and ultimate goal is:	Eee Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) mübarek gâye-i hayali, "Mefkûre-i Ulviye"si esasen:
His name reaching everywhere the sun rises and sets.	"Benim adım, Güneş'in doğup-battığı her yere ulaşacaktır bir gün" diyor.
I do not think there is a place left that has not heard of the name of our noble Prophet.	Zannediyorum Efendimiz'in adının ulaşmadığı bir yer kalmamış gibi.
Indeed...	Evet.
But one day, there will be acceptance of this.	Ama bir gün bir kabullenme de olacak belli ölçüde.
As you are aware, there is such respect and admiration for his name in different parts of the world.	Şu anda zaten değişik yerlerde öyle bir saygı var ki.
If you look across the globe with a lens, when you analyse our situation, if you consider Turkey as an example, the events there will turn one's stomach.	Bütün o âlemi, hepsini birer mercek yaparak, hâdiselere baktığınız zaman, sadece Türkiye'deki genel durum, midenizi bulandırır sizin.
That is also good, currently we will not go there, we will go to different parts of the world, with God's permission and grace, and let us see what happens.	O da iyi; şimdilik hele bir oraya gitmeyelim, böyle dünyanın değişik yerlerinde varabileceğimiz her yere varalım, Allah'ın izni ve inayeti ile; bakalım ne oluyor.
Sir,	Efendim,
'What elevates morality is neither knowledge nor conscience,	"Ne irfandır veren ahlaka yükseklik ne vicdandır
The sense of virtue arises from the fear of God.'	Fazilet hissi insanlarda, Allah korkusundandır."
You are to announce this to the whole world.	Bütün dünyaya bunu duyuralım.
Ponder upon it.	Düşünün.
Yesterday, we would look down at them, belittle them.	Dün kendilerine tepeden bakıyor, böyle hor görüyorduk.
At one time, we were saying it is 'Ottoman land'.	Belli bir dönemde "Osmanlı vesayeti" falan diyorduk.
However, they are our brothers and sisters.	Oysaki bizim kardeşimiz onlar.
Yesterday, Greece was together with you.	Dün sizinle beraber, el ele, omuz omuza, diz dize; Yunanistan.
With their aid, you were able to travel over the sea, connect with other nations, with God's permission and grace.	Onlar vasıtasıyla denizleri aşıyordunuz, daha başka yerlere de sözünüzü dinletiyordunuz, Allah'ın izni, inayeti ile.
You may have at one time perceived them as enemies, as threats.	Belli bir dönemde bir kısım yanlışlıklarla -esasen- dostu düşman gibi algılamış olabilirsiniz.
Mistakes may have been made on both sides.	Yanlışlıklara girilmiş olabilir.
New events allow for different perceptions. These events allow for them to view us differently and us them.	Fakat hadiseler, farklı formatlar istiyor; farklı formatlar karşınıza çıkınca, bugün onlar size farklı türlü bakıyor, siz de onlara farklı türlü bakıyorsunuz.
Your siblings now are portraying a new fraternity.	O dünkü kardeşleriniz, bugün de farklı bir kardeşlik sergiliyorlar.
Think of their economic situation...	Bakın, ekonomik durumları ne kadardır o insanların.
They are not like the USA, the UK or Germany.	Bir Amerika değildir o, bir İngiltere değildir, bir Almanya değildir.
However, they have embraced thousands upon thousands of people.	Ama zannediyorum dünya kadar insanı, binlerce insanı aldı, bağırlarına bastılar.
Even if they do not declare it.	Âdeta, ağızlarıyla söylemeseler bile.
They have not made others feel indebted; they have said that they have acted in this way as it was their responsibility as humans.	Söyleyip minnet sayılabilecek yöntemlere/yollara da sapmadılar; fakat "Yaptığımız şey bizim, insanca bir şey, hümanizmin gereği esasen, insan olmanın gereği" dediler.
They have embraced thousands, hundreds of thousands of people, and allowed them to travel to other locations in the world.	Belki binlerce, yüzbinlerce insanı bağırlarına bastılar; ülkelerinde değişik limanlar, rıhtımlar, alanlar oluşturdular; dünyanın değişik yerlerine seyahat imkânı verdiler onlara.
This is another win on your part.	İşte bu da sizin için ayrı bir kazanım.
Greece is your sibling. The UK is your sibling. France, Germany, Holland, and the USA... Perhaps many of you were not even familiar with the various states in the USA.	Yunanistan, kardeşiniz; İngiltere, kardeşiniz; Almanya, kardeşiniz; Fransa, kardeşiniz; Hollanda, kardeşiniz; yeni dünya Amerika, belki çoğumuz Türkiye'de Amerika'nın değişik eyaletlerini bile bilmezdiniz ama.
Many people across the world in different places...	Şimdi dünyanın değişik yerlerinde daha başkaları da.
These people have affection for you and have a strong stance against those who have enmity towards you.	Bugün kalpleri sizin için çarpıyor ve size muhalif olanlara karşı da kat'î bir tavır alıyorlar.
They say, 'No, we do not believe what you say.	"Hayır" diyorlar, "Sizin dediğinize inanmıyorum ben.
You are not speaking truth; your actions are not right; you are oppressive and cruel'.	Doğru söylemiyorsunuz, doğru yapmıyorsunuz; zulmediyorsunuz, birilerini gadre uğratıyorsunuz" diyorlar.
You can count other countries here, too.	Başka ülkeleri de sayabilirsiniz burada.
Places in Africa, including South Africa.	Afrika'nın derinliklerine kadar, tâ Güney Afrika'ya kadar.
You may be in contact with friends in other countries, enquiring if they are suffering at all.	Her yerde arkadaşlar ile görüşüyor, telefon ediyorsunuz; "Var mı bir yaramazlık?
You ask if they are being pressured or persecuted.	Var mı musallat olan bir muzır?" "Var" diyorlar.
When you ask who is doing this.	"Kim?" diyorsunuz.
They may respond: 'The embassies, consulates, diplomats of your country.'	Diyorlar ki, "Bizim ülkenin elçileri, konsolosları, yabancı misyon şefleri.
They keep pushing for the closure of educational institutions, saying they are unnecessary.	Gelip gelip 'Kapatın bu okulları, bu eğitim müesseselerini; bunlara lüzum yok.
They promise them many things.	Biz size neler neler yaparız' falan diyorlar."
Yes, they promise them many things.	Çok doğru, onlara neler ve neler yapıyorlar.
They commit unimaginable malicious acts.	Akla hayale gelmedik şirretlikler yapıyorlar.
Yes, these occur.	Evet, vaka.
In some places, limited places, perhaps less than 10% of the total, they did close the schools following the words of these envoys.	Vakıa bazı yerler, çok az yer, belki onda biri bile değil; bunlar, yalancıların yalanına kanarak esasen, okulları kapattılar; doğru.
But they are deeply regretful because they are unable to reverse their actions.	Fakat nâdimler, pişmanlar; çünkü geriye dönme de çok zor.
A bureaucrat or politician cannot easily say, 'Yes, I made a mistake, and I am now backtracking'.	Bir devlet riyasetinin aldığı bir karar hakkında, "Efendim, dün yanılmışız, kusura bakmayın, biz geriye dönüyoruz bundan" demesi çok zordur.
Let me add a footnote. Certain countries such as Algeria, Morocco, Tunisia, Sudan, Somalia, and Senegal were once part of the Ottoman dominion.	Bu açıdan, burada antrparantez bir şey diyeyim; Böyle, Fas, Tunus, Cezayir, Sudan, Somali, Senegal gibi ülkeler, belli bir dönemde Osmanlı vesayeti altında bulunan ülkelerdir bunlar.
At some point in time, they looked like they were the grandchildren of the Ottomans and went to close the schools there.	Fakat bir dönemde Osmanlının torunları gibi görünmüş, gitmiş okulları kapattırmışlar oralarda.
So, when they re-open them, people will say, 'You closed them yesterday, today you are re-opening them; what is your problem?'	Ee birdenbire yeniden açarlarsa, "Dün kapattınız, bugün açıyorsunuz; yahu nedir bu sizin derdiniz" falan derler.
It is so difficult for important people to change their minds; they deem it to be disreputable, mindlessness and tactlessness.	Çok zordur o büyük insanların bir yerde yaptığı bir şeyden hemen geriye dönmeleri; onu itibarsızlık sayarlar, akılsızlık sayarlar, densizlik sayarlar.
But one day will come when the genuine state of others' affairs will come to the fore and they will say, 'We were deceived.'	Ama bir gün gelecek, hakikaten başkalarının şirretliği tamamen ortaya çıkınca, "Yanılmışız biz" diyecekler.
They will say, 'We were deceived'; they will then take a step back, with God's permission and grace, and will take ownership of the mission through different means.	Burada dedikleri gibi, "Yanılmışız" diyecekler; sonra da geriye adım atacaklar, Allah'ın izni ve inayetiyle; farklı bir yöntem ile yeniden işe sahip çıkacaklar.
We are always waiting for this.	Bekliyoruz onu hep.
Every era has the obstinate ones and that has always been the conduct of dictators, tyrants, and pharaohs.	Her devirde mütemerritlerin, diktatörlerin, tiranların, firavunların tavrı böyle olmuştur.
In the face of logic, they have never given in.	Onlar, hiçbir zaman makul karşısında pes etmemiş, dize gelmemişlerdir.
They, forgive me, lived disgracefully, ended their lives miserably and passed away; they left an atrocious example for those who followed them.	Onlar, -bağışlayın- rezilce yaşadılar, sefilce hayatları noktalandı ve derbeder olarak da ölüp gittiler; arkadan gelenlere fena bir örnek teşkil ettiler, fena bir örnek.
So will be the fate of others too; do not have any doubts about it.	Ee başkalarının akıbeti de odur, hiç tereddüdünüz olmasın.
Yes, they can extend that horrid day; like they can try to extend the day from the darkness of the night by using various arguments.	Evet, uzatabilirler o meş'ûm günü; yani, geceden karanlık gündüzü uzatabilirler; kendilerince değişik argümanları kullanabilirler.
But God Almighty through opening thousands of doors will overcome any of their efforts.	Fakat Allah (celle celâluhu) mü'minlere açtığı binlerce kapı ile, onların da hakkından gelir.
Saddam went away, Ghaddafi, Julius Cesar, Amenophis, and Ramses did, too.	Saddam da gider, Kazzâfî de gider, Jull Sezar da gider, Amnofis de gider, Ramses de gider.
They will all go, one worse than the other.	Hepsi gider, gider ama hepsi de birbirinden beter.
Do not doubt this.	Tereddüdünüz olmasın.
You may ask with what right are you saying this?	Ne hakla söylüyorsun bunu?
Due to the Divine Tradition...	Âdet-i İlahiyeye binâen.
He will give them time but will make them suffer as He takes their souls.	Fırsat verir, fakat sonra canlarını inlete inlete alır.
Absolute Justice.	Âdil-i Mutlak.
The Ultimate Truth and Ever-Constant.	Hak.
Mehmet Akif states so eloquently, in relation to the chapter Al-Asr:	Âkif ne güzel söylüyor, hani "Ve'l-Asr" suresiyle alakalı:
'The Creator has infinite Names, starting with The Ultimate Truth and Ever-Constant,	"Hâlık'ın nâ-mütenâhi adı var, en başı Hak."
Of course, I have something to add here.	Tabii benim burada bir şerhim var.
The Ultimate Truth and Ever-Constant is not God Almighty's main Name.	"Hak", Cenâb-ı Hakk'ın en baş ismi değil esasen.
The Name of His Divine Essence, Allah, comes first; then The All-Compassionate, The All-Merciful, The All-Living, The Self-Subsisting.	İsm-i Zât olan, Lafz-ı Celâle, en baş; ondan sonra da "er-Rahman", "er-Rahîm", "Hay", "Kayyûm".
That is why the measure is broken down a little.	Onun için vezin bozuluyor biraz.
'The Creator has infinite Names, starting with The Ultimate Truth and Ever-Constant,	"Hâlık'ın nâ-mütenâhi adı var, biri de Hak,
For a servant, it is such a glorious thing to hold and raise justice.	Ne büyük şey, kul için hakkı tutup kaldırmak.
The Respected Companions used to recite this chapter when they were departing from each other,	Hani Ashâb-ı kiram "Ayrılalım" derken,
They would be insistent on reading it, why?	Mutlaka "Sûre-i Ve'l-Asr"ı okurmuş, neden?
Because there is the secret of salvation in this great chapter.	Çünkü meknûn o büyük sûrede esrâr-ı felâh,
First comes true faith and then righteousness,	Başta iman-ı hakiki geliyor, sonra salah,
Then the truth, followed by constancy.	Sonra hak, sonra sebat.
This is the meaning of humankind.	İşte kuzum insanlık,
When these four come together and unite, there will be no downfall for you."	Bu dördü birleşti mi, yoktur sana izmihlal artık."
When these four come together and unite, there will be no downfall for you:	Bu dördü birleşti mi, yoktur sana izmihlal artık:
Perfect faith, righteous deed, active patience, and fairness...	İman-ı kâmil, amel-i sâlih, sabır (aktif sabır), hakperestlik.
When these come together, with God's permission and grace, whoever confronts you will give up and say, 'God is sufficient for us; the rest is empty desire.'	Bunlar, bu dördü, bir araya geldi mi, Allah'ın izni ve inayetiyle, karşına dikilen herkes, senin karşında pes edecektir ve "Allah bes, bâki heves" dedirtecektir.
Yes, this is a proverb of ours:	Evet, bu da atasözümüzdür bizim:
God is sufficient for us; the rest is empty desire.	"Allah bes, bâkî heves."
Yes, we were discussing Greece.	Evet, Yunanistan'dan bahsediyorduk.
Our Greek brothers.	Yunan kardeşlerimiz bizim.
We are open to call everybody brother; but there are some who are so sickening, just as you are about to say, 'brot...' you feel like vomiting, and you cannot pronounce the whole word.	Herkese kardeş demeye teşne/hazır bulunuyoruz; fakat bazıları öyle mide bulandırıyor ki, tam böyle, "kar" diyeceğin zaman birdenbire bir istifrağ (kusma hissi) geliyor, diyemiyorsun; "ka" da kalıyorsun.
The first letters of this word (qa) mean "pause" in Arabic here.	Ee zaten "ka" vakıf manasına gelir, "dur" demektir artık burada.
Is it not so?	Öyle değil mi?
It is a sign indicating the absence of vowels.	Cezim alametidir.
'Other than the states of disbelief and deviation, we express our praise and glorification for every state.'	"Küfür ve dalaletten başka, her hale hamd ü senâ olsun."
I admire the belief, ambition, exertion, zeal, and many other amazing qualities that my brothers and sisters have.	Ben, sizdeki imana, azme, cehde, gayrete -tabii bütün kardeşlerimdeki şeylere- hayranım esasen.
I believe wholeheartedly that with such belief, determination, and perseverance, they will definitely get very far.	Mutlaka o inançla, bu azimle, o kararlılıkla bir yere varacaklarına inanıyorum.
With God Almighty's grace, my brothers and sisters will achieve what they have set as their grand purpose of life; they will rise like turtledoves, flapping their wings towards the skies.	Havayı ben bulandırmasam inşâallahu teâlâ, çok yakın bir gelecekte, Cenâb-ı Hakk'ın inayetiyle, onlar gâye-i hayal haline getirdikleri ufka ulaşacaklar; üveyikler gibi o semalarda kanat çırpıp duracaklar.
Another quotation:	Bu da diyor ki:
'It always felt weary for us to open our arms to people	"İnsanlara el açmak, hep girân geldi bize
For the one who faces The Ultimate Truth and Ever-Constant, such a weariness is torment.	Mihrabı Hak olana, bu türden girân azap.
Never have we tasted a conditional favour from anyone	Tatmadık hiç kimseden minnet kokan bir ihsan
For a person, whose conscience is free, conditional favours are torment.'	Vicdanı hür olana, minnetli ihsan, azap."
We never felt indebted to anyone other than God.	Allah'tan başkasına karşı kendimizi hiçbir zaman borçlu hissetmedik.
We never said, 'I serve such-and-such individual'.	"Falanın, filanın kuluyuz" demedik.
We never associated partners with God or fell into disbelief by saying 'It was as though God Himself had come' while looking at mere mortals.	O zavallılar gelirken, "Allah geliyor gibi" diyerek esasen şirke, küfre girmedik.
Yes, this is what one clodhopper really said.	Evet, hele bir tane andavallı.
Do I offend you by using such a term?	Böyle bu çirkin kelimeleri kullanıyorum, sizi rahatsız ediyor mu?
Yes, 'Look at all that we did, all that we achieved.'	Evet, "Bak neler yaptık, neler yaptık."
Yes, in fact, you have done so much!	Ee doğru, neler yaptınız, neler.
You have leeched on the livelihood of the people; you have brought misery to so many.	Milletin canına okudunuz, ciğerine okudunuz.
Now they think and speak of all that they have done as having done something for the good of people.	Şimdi bu yaptığı şeyleri, insanlık adına bir şey zannediyor.
Please forgive me. I ask forgiveness from God.	Bir de bağışlayın, estağfirullah, yüz bin defa estağfirullah.
Even when I try to convey the cursed nature of the cursed, I fear that I may become discourteous towards the noble Prophet, peace and blessings be upon him.	Mel'ûnun mel'ûniyetini ifade eden şeyleri söylerken bile O'na (sallallâhu aleyhi ve sellem) karşı saygısızlık olur diye ürperiyorum ben.
That poor individual, being incapable of understanding the command of 'repentance', wrongfully interpreted that 'He (peace and blessings be upon him) became prideful after conquering Mecca and committed a sin, which resulted in God Almighty commanding him to repent.'	(O zavallı, bu yüce suredeki "istiğfar" emrinin manasını anlamayıp diyor ki) "Efendim, O (sallallâhu aleyhi ve sellem), Mekke'yi fethetti de esasen (gurura kapılarak) günah işledi de, Allah (celle celâluhu)."
What kind of insolence is this!	Bu ne küstahlıktır.
May God protect us from it!	Hafizanallah.
I doubt that even Abu Jahl had said such a thing.	Zannediyorum Ebu Cehil bile dememiştir böyle bir şey.
He did not believe in our noble Prophet, yet even Abu Jahl did not utter such a thing.	İnanmamış Efendimiz'e ama Ebu Cehil bile böyle bir şey dememiştir.
You, however, embrace this man and make him a minister; and then watch the suffering, wailing, and groaning.	Ama sen al bunu, bakan yap; ondan sonra da arkadan seyreyle feryad u figanı veya efgânı.
'O God Almighty, we beg You to ascend our faith and closeness to You; we ask you to set our reliance on the levels of submission and commitment, and even the horizons of trust and confidence in You.	"Allah'ım ilmimizi, imanımızı ve yakînimizi ziyadeleştirmeni diliyor; tevekkülümüzü teslim ve tefviz zirvelerine, hatta sika ve itminan ufkuna yükseltmeni talep ediyoruz.
O the most Gracious, the One with glory and kindness!'	Ey Erhamerrâhimîn, ey Celâl ve ikram sahibi, Zü'l-celali ve'l-İkram."
Do not condemn us to being without You.	Bizi Sensizliğe mahkûm etme Allah'ım.
Do not condemn us to being without You.	Bizi Sensizliğe mahkûm etme Allah'ım.
'Our Lord, we trust in You, we belong to You and we will return to You.	"Rabbimiz, sana güvendik, sana yöneldik ve sonunda sana döneceğiz.
God is sufficient for us,	Allah bize yeter.
and how excellent a Guardian He is!	O ne güzel vekildir.
God is sufficient for us,	Allah bize yeter.
and how excellent a Guardian He is!	O ne güzel vekildir.
How excellent a Guardian and an Owner He is; how excellent a Helper.	O ne güzel sahip ve ne güzel yardımcıdır.
O God, we take refuge in Your forgiveness.	Ey Rabbimiz, affına sığındık.
To You is the homecoming.	Dönüş sanadır.
Accept our prayers, O the sole Guardian for the ones who are restricted, the true Helper for all that hope for help.'	Dualarımızı kabul buyur, ey darda kalan herkesin yegâne sığınağı, medet dileyen her kulun gerçek yardımcısı."
Excuse me.	Hakkınızı helal edin.

Created on 06 March 2021.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

Patience, Faith, Knowledge and Love of God

Prophet Jacob once uttered the words 'Now what remains for me is to be hopeful and remain patient.	Hazreti Yâkub (aleyhisselam), "Artık bana düşen, ümitvar olarak güzelce sabretmektir.
What can I say after what you have told me, it is God Whose help is sought against (the situation) that you have described' (Yusuf, 12/18). He begins with 'Patience'.	Ne diyeyim, sizin bu anlattıklarınız karşısında, Allah'tan başka yardım edebilecek hiç kimse olamaz" (Yusuf, 12/18) sözüyle kapıyı aralıyor; "Sabır" diyor.
What he says happens.	Evet, dediği oluyor.
God Almighty rewards him with Divine Blessings beyond the scope of his wants and desires.	Allah (celle celâluhu), arzu ve isteklerinin çok ötesinde eltâf-ı Sübhâniye ile sevindiriyor onu.
Yes, those who turn towards God often face hardships and difficulties, but those who remain patient have always attained salvation, every single time.	Evet, her zaman, Hakk'a müteveccih insanlar, değişik şeylere maruz kalmışlardır; fakat sabredenler, kurtuluşa ermişlerdir, her de fasında.
From the Prophet Adam, to the Prophet Noah, Abraham and Moses, to every other Great Messenger of God, and to the Sultan of the Messengers, peace and blessings be upon him, the same pattern of patience and salvation followed.	Hz. Âdem'den Hz.{j}Nuh'a, Hz.{j}İbrahim'e, Hz. Musa'ya, diğer peygamberân-ı ızâma ve sonra Enbiyâ-ı Izâmın Sultanı'na (sallallâhu aleyhi ve sellem) kadar hep aynı şeyler söz konusu olmuştur.
With God's permission and grace.	Allah'ın izni-inayeti ile.
Sometimes, because we cannot see the result of such difficulties, the initial shock confuses and occupies our thoughts.	Ne var ki bazen işin âkıbetini kestiremediğimizden dolayı, hâdisenin şoku çok meşgul ediyor, eder, etmiştir.
Those without self-reflection are the point where they are complaining to God.	Kendini bilmeyenler, Allah'a karşı şikâyet tavrına girmişlerdir.
Without considering their boundaries, they question God's Decree.	Haddini bilmeyenler, kâmet-i kıymetini bilmeyenler, bir şeymişler gibi, kalkıp Allah'a karşı iddiada bulunurlar.
As a result, they end up losing in this world and the next.	Böylece dünyayı kaybettikleri gibi âhireti de kaybederler.
Smart people, being mindful of the gains in the Hereafter say, 'We have already earned what was meant to be earned,	Akıllı insanlar, âhireti kazanmışlık mülahazasıyla, "Nasıl olsa neticede kazanılması gerekli olan şeyi kazandık.
and even if we lose everything else, does it make a difference?'	Onun berisinde her şeyi kaybetsek, ne önemi olur ki?" derler.
This is a statement of reality.	İşte, hakikatin ifadesi, budur.
As the Honourable Sage Bediüzzaman says, 'The pleasures of this world resemble poisonous honey, its harm is more significant than its taste.' it can be deadly, may God protect us from it.	Yoksa Hz. Pîr'in de ifade buyurduğu gibi, "Dünya lezzetleri, zehirli bala benzer, lezzeti nispetinde elemi de vardır"; acısı, insanı yiyip bitirmesi vardır, hafizanallah.
You must calibrate your steadfastness in patience and make decisions based on this.	Kendi sabrınız, sabırdaki ikdâmınız, (ondaki kararlılığınız) açısından mülahazalarınızı kalibrasyona tâbi tutup ona göre hüküm vermeniz lazım?
'Whatever happens.'	"Ne olursa olsun."
While keeping in mind that the Master is the All-Aware.	Sâhib'inin (celle celâluhu) her şeyden haberdar olduğunu düşünerek.
'There is no need for me to defend my personal wellbeing.	"Ben ne diye kendimi müdafaa etme gibi küçük işlere kalkışacağım.
My Lord knows whatever I am going through.'	Benim her hâlimi bilen, Allah'ım var."
As some great personalities said, 'His (infinite) knowledge prevents me from asking some things.'	Büyük zatların dedikleri gibi, "O'nun (celle celâluhu) ilmi, beni, bir kısım şeyler istemekten alıkoyuyor."
We can pluralise this and say 'His (infinite) knowledge prevents us from asking some things.'	Çoğul yaparak, عِلْمُكَ بِأَحْوَالِنَا يُغْنِينَا عَنْ سُؤَالِنَا diyoruz burada.
In fact, if we don't have this consideration when we seek His help, I believe we become disrespectful to Him.	Hatta deyip edeceğimiz şeylerin çoğunu, böyle bir mülahaza ile kafiyelendirmeyince, zannediyorum, Cenâb-ı Hakk'a karşı saygısızlık yapıyoruz.
Whatever you say, you should always conclude by saying, 'O God! You already know (what I seek).	Ne diyorsanız deyiniz, mutlaka meseleyi getirip "Allah'ım, Sen zaten biliyorsun.
I wouldn't say these because You consider silence as a show of disrespect to Yourself.'	Bunları benim söylemem, hani söylememeyi Kendine karşı Sen, küstahlık, terbiyesizlik saydığından dolayı."
A hadith mentions; 'One who does not pray draws the wrath of God.'	"Dua etmeyen bir insana Allah gazaplanır" deniyor hadis-i şerifte:
The opposite of this: 'Ask.	Tam bunun zıddı da, "İste.
What you seek will surely be given to you.'	İstediğin mutlaka verilecek" buyuruluyor.
From this perspective, we should always evaluate matters over and over and attribute them to 'The Infinitely Powerful One.'	Bu açıdan, meseleleri evirip çevirip hep getirip o "Kudret-i Nâmütenâhî"ye (celle celâluhu) dayandırmak, O'na emanet etmek lazım.
A lot of the time, I choose to be silent as a show of my powerlessness, poverty, and weakness.	Çok defa Kıtmîr, bir insan olarak, aczimi, fakrımı, zaafımı ifade sadedinde, hakikaten sükûtu tercih ediyorum.
As it is said in some Anatolian dialects, I say, 'You know best'.	Böyle Anadolu'da bazı kimselerin kullandığı ağızla, "Sen bilin" diyorum.
You know best, this is what I think:	Bazı yerlerde kullanırlar bu tabiri "Sen bilirsin" yerinde, "Sen bilin" Şöyle düşünüyorsun:
'How can I tell you what You already know?	"Ee ben, Sen'in bildiğin şeyi ne diye dillendireyim burada Sana karşı?
Wouldn't that be a waste of words?	İsraf-ı kelâm olmaz mı Sana karşı?
You are the ultimate authority.	Söz Sahibi, Sen'sin.
I don't know how to voice such things when addressing You. I'm just talking off the top of my head.	Bu türlü şeyler, Sen'de nasıl dillendiriliyor, onları bilmiyorum, ezbere konuşuyorum ben bu mevzuda.
I'm being disrespectful to You'.	Sana karşı saygısızlık ediyorum."
Therefore, sometimes you choose to be silent.	Onun için bazen sükûtu tercih ediyorsun.
You shake your head and say, 'There is neither might nor power except in God'.	Başını sallıyorsun, "Lâ havle ve lâ kuvvete illâ billah" diyorsun.
Say 'The true owner of power is God; everything that happens is by His permission and will.	"Hakiki güç ve kuvvet sahibi sadece Allah'tır; olup biten her şey, ancak O'nun izni ve iradesi dahilinde gerçekleşir." "Hepsi Allah'tandır, de.
But how is it with these people that they do not grasp the truth of anything said (or anything that has happened)! (An-Nisa, 4/78)	Bu adamlara ne oluyor ki bir türlü laf anlamıyorlar" (Nisâ, 4/78).
In relation to the people who are inconsiderate, who gossip without much thought, the Qur'an says this.	Kur'an-ı Kerim, anlayışsız, acele güft ü gû eden insanları ta'n u teşnî sadedinde böyle buyuruyor.
One must be cautious to not fall into that situation.	O duruma düşmemek için, temkinli olmak lazım.
Speaking the truth will resolve all problems, in times of conflict and comfort.	Problemi halledecek şey, acı ânda da tatlı ânda da hep doğrunun, hakkın/hakikatin tercümanı olmaktır, onu dillendirmektir esasen.
In time, this will be a lesson for these merciless people.	Bugün olmasa yarın, o insafsız insanlara da bunlar aynı zamanda bir ders olacaktır;
They will say, 'Actually, this is the truth.'	"Yahu işin doğrusu böyle demekmiş" falan, diyecekler onlar da.
That is why, without wasting our breath, we must always think the way our Lord wants to think, speak the way He wants us to speak and act the way He wants us to act.	Bunun için israf-ı kelâma gitmeden, düşmeden, oturup kalktığımız her yerde Cenâb-ı Hakk nasıl istiyorsa, öyle düşünmek, öyle konuşmak, hâl ve tavrımızı o şekilde ortaya koymak gerekiyor.
Let's consider the pandemic.	İşi getirelim şimdi salgına.
God has sent an affliction to all humankind.	Cenâb-ı Hak bir belâ verdi insanlığa, topyekûn.
Is it because of oppression in a particular part of the world, or a result of the oppression many people are facing all over the world, we have come face to face with this common affliction, like some 'smoke' or 'flock of birds'.	Bir yerde yapılan aşırı zulümden mi, yoksa dünyanın değişik yerlerinde birbirine yakın yapılan zulümlerden dolayı mı, umumî bir belâ, bir "Duhân", bir "Tayr-ı Ebâbîl" geldi, insanlığın başına musallat oldu.
He sent down a virus or sent down stones, he destroyed them (referring to Chapter Al-Fil).	Virüs attı veyahut da taş attı, çakıl taşı attı, kırdı-geçirdi onları.
During a certain period, God did that for safety. He did it so He could protect the Ka'ba.	Belli bir dönem için esasen emniyet adına Allah yaptı onu; Kâbe'sini yıktırmadı, emniyet adına yaptı.
Following that, an atmosphere of safety was present.	Antrparantez, bakın, ondan sonra güven atmosferi oldu.
Thus, the Chapter Al-Quraysh follows the Chapter Al-Fil.	Nitekim "Elemtera"den (Fil Suresi) sonra "Li-îlâfî" (Kureyş Suresi) geliyor.
The Abyssinians lost out.	Esasen Habeşler oradan koptular.
It is possible that they were under the effect of the Iranians, they were influenced by the Persians.	Belki -İranlıların tesiri deniyor- onlar da o gün İranlıların tesirindeydi, Perslerin tesirindeydiler.
That route, in a way, became safe.	O güzergâh bir yönüyle emîn hâle geldi.
'Let them worship the Lord of this House.'	"Kureyş'in emniyetini sağladığı, yaz ve kış yolculuğunda onları ısındırıp yakınlaştırdığı için onlar, bu evin (Kâbe'nin) Rabbine kulluk etsinler.
'Who has fed them, (saving them) from hunger and made them safe, (saving them) from fear.' (The Chapter Al-Quraysh).	Ki O (Allah) kendilerini açlıktan (kurtarıp) doyuran ve her çeşit korkudan güvenliğe kavuşturandır" (Kureyş Suresi).
When the All-Mighty destroyed them with the stones carried by birds, it was in fact a way in which safety was established.	Onlar, Ebâbil kuşları ile kırılıp geçirildiğinden dolayı, esasen o yol, bir güven yolu haline geldi.
That is why they were travelling back and forth during the summer and winter.	Onun için kışın bir tarafa, yazın da bir tarafa gelip-gidiyorlardı.
If we consider these issues in the light of the Qur'anic Commentary of Al-Biqai, this is how it is.	Bikâ'î Tefsiri zaviyesinden, sureler arasındaki münasebetler içinde meseleye bakacak olursanız, böyle.
It seems this is the way in which it occurred.	Böyle bir şey oldu o zaman.
So, based on all of the evil that is occurring across the globe, the injustice, cruelty, persecution and vice, did God send the birds of Ababil or a virus or plague?	Şimdi dünyanın her yerine, böyle çok yerinde işlenen, irtikâp edilen zulüm, mesâvî, me'âsî, mûbikât, mühlikât -bu son iki tabir İmam Gazzâlî'ye ait- dolayısıyla, Cenab-ı Hak, Ebâbil kuşu mu, yoksa virüs mü saçtı?
Or was it growing in a pool and was summoned to come forth onto the Earth?	Yoksa bir yerde bir havuz içinde ürüyordu da "Çıkın artık siz meydana, yürüyün.
Was a command such as 'These people have lost their right to live in a fair and peaceful manner,	Bu insanlar, yeryüzünde doğru-dürüst, huzur içinde yaşama hakkını kaybettiler.
punish them' uttered?	Cezalandırın bunları" mı dendi?
In occurred with God's command.	Allah'ın emriyle oldu.
From our perspective, if these things have occurred because of our sins, we should sit and engage in repentance.	Ee bize düşen şey, bizim günahlarımızdan dolayı olmuş ise, oturup kendi günahlarımıza istiğfar etmektir.
And not just by saying, 'I ask forgiveness from God' a few times, but by considering all our sins, both past, present and future, 'My God I ask forgiveness from you.	Hem de -böyle- bir kere "Estağfirullah" demekle değil, bütün günah ihtimallerini nazar-ı itibara alarak, olmuş-olmamış, "Allah'ım, ben hepsinden istiğfar ediyorum.
A thousand, hundred thousand, million times	Hem de bin defa, yüz bin defa, milyon defa ediyorum.
Or even 'as many times atoms exist in the universe'.	İsterseniz بِعَدَدِ ذَرَّاتِ الْكَائِنَاتِ وَمُرَكَّبَاتِهَا diyebilirsiniz.
The have said, 'Peace and Blessings based on the knowledge of the Divine Essence'.	"Zât-ı Ulûhiyetin ilmiyle salât u selamlar" demişler de bunu dememişler:
I say, 'I ask forgiveness from God as much as the knowledge of God'.	"Cenab-ı Hakk'ın ilmi ve malumâtı adedince estağfirullah" diyorum.
The pious predecessors never uttered this, I am wary to do so as well, but maybe this is what we should say, as it explains it clearly.	Selef dememişler; ben de çekiniyorum o mevzuda böyle demeye ama yani ille de denecekse, belki nâmütenâhî rakamlarla söylemek lazım; بِعَدَدِ ذَرَّاتِ الْكَائِنَاتِ وَمُرَكَّبَاتِهَا onu, pekâlâ ifade ediyor.
Yes, this is what we should say.	Evet, demeliyiz.
The second is to engage in communal or public supplications to asking for the end of these afflictions.	İkincisi de bu belâların def u ref'i için umumî dua.
'Just as almsgiving will fend off perils, the sincere prayer of the majority revokes grief.'	"Ekseriyetin hâlisâne duası, ferec-i umûmîyi cezbeder."
This is what the Honourable Master Bediüzzaman says.	Hazreti Üstad buyuruyor.
Coming together, hands raised together, standing together, in a unity of words and invocations, appealing to God saying, 'My Lord	Evet, el ele, omuz omuza vererek, aynı zamanda dil birliği, ifade birliği içinde Cenâb-ı Hakk'a teveccüh ederek, "Allah'ım.
Please remove these trials and tribulations that we face.	Bu belâ ve musibetleri sav üzerimizden.
Once again instil in us the discipline to worship You, to enjoy worshipping You.	Bize ibâdet u tâat aşkını, neşesini tekrar lütfeyle.
Let us appeal to You in perfect attentiveness.'	Sana teveccüh-i tâm içinde teveccüh edelim."
God willing, I hope we are doing this currently.	İnşaallah, şimdi onu yapıyoruz.
We were doing that, were we not?	Onu yapıyorduk değil mi?
Here, we recite The Imploring Hearts as much as possible; it used to be recited every two days.	El-Kulûbu'd-Dâria, burada elden geldiğince okunuyor; iki günde bir bitiriliyordu o kitap.
It is twice as long as the Qur'an, we complete it regularly.	Kur'an-ı Kerim'in ikisi kadar vardır, bitiriliyordu.
Previously, it used to be distributed to bigger crowds, perhaps completing it a single day. But now it is read in two days.	Daha önce de zaten daha kalabalıklar içinde dağıtılarak, belki bir günde de bitiriliyordu ama iki günde de bitiriliyor böyle.
You can read other things as well.	Daha başka şeyleri de okuyabilirsiniz.
I have such companions that have distributed the Salawat Tafrijiyah four thousand four hundred forty-four times amongst themselves and are reading it daily.	Mesela ben öyle arkadaşlar biliyorum ki -birisi onun aleyhinde konuşmuştu, önemli değil- salât-ı tefriciyeyi, dört bin dört yüz kırk dört defa taksim etmişler aralarında, her gün okuyorlar.
Collaboration in good deeds concerning the Hereafter.	İştirâk-i a'mâl-i uhreviye.
So, it is as if they have all read it in one day and it is recorded four thousand four hundred forty-four times in all of their record of deeds.	Evet, dolayısıyla bunların hepsi bir günde okunmuş gibi oluyor ve herkesin defter-i hasenâtına dört bin dört yüz kırk dört defa geçiyor.
Some read the Chapter An-Nasr, some read a certain amount of the Chapter Al-Fath and some read 'O God, bestow blessings and peace on our master Muhammad, his Family, and Companions.'	Ee kimisi Nasr Suresi'ni okuyor; kimisi Fetih Sûresi'ni okuyor, belli bir miktarda Fetih Sûresi'ni okuyor; kimisi belli salât u selâmları okuyor, normal اَللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ de olduğu gibi.
I admire the invocation of Ibn Bashish (or Ibn Mashish), it is quite comprehensive and sincere.	İbn Beşîş'in (veya İbn Meşîş, ikisi de söylüyorlar) salât ü selamı çok hoşuna gider benim, o salat u selam çok câmî, çok içten.
Perhaps it is the sincerity of deep reverence in the face of the Divine Essence; his respect has a big impact on souls.	Belki içtenliği esasen onun Zât-ı Ulûhiyet karşısındaki kemâl-i taziminden; onun saygısı, öyle ruhlarda büyük tesir icrâ ediyor.
Personally, I usually think of reading that one.	İlle okurken, onu okumayı düşünürüm şahsen.
It can be easily memorised and read with God's permission and grace.	Zâten çok rahat ezberlenecek bir şey, ezberler, okur insan onu, Allah'ın izni-inayeti ile.
Yes, creating greenhouses against afflictions just like this and leaving it to grow and influence us.	Evet, bunun gibi hep belâlara karşı böyle bir sera oluşturma, onların içimize nüfuz etmesine meydan vermeme.
Let us not see ourselves different than others while displaying such a demeanour, not to consider just a personal protection.	Bir de böyle umumî bir tavır sergilerken, aynı zamanda kendimizi başkalarından ayrı görme, başkalarından ayrı koruma mülahazasına girme değil.
All humanity...	Yekün icabında insanlık...
'O God! If You intend to punish them, You punish them. However, it is not easy to witness this punishment.	"Allah'ım, bunları cezalandıracaksan, Sen cezalandır; ee dünyada bunların cezalandırılmasına tahammül edemiyoruz."
When there was famine, did God's Messenger (peace and blessings be upon him) not pray for them as well?	Kaht (kıtlık) olduğu zaman, Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) aynı zamanda onlar için bile dua etmedi mi?
A draught broke out, people were destitute.	Kuraklık oldu esasen, insanlar âh u vâh ediyorlardı;
The same thing happened during the time of the Honourable Umar.	aynı şey bir de Hz. Ömer efendimiz devrinde yaşandı.
When you look at his intimate conversations with God, you will see a sign.	Onun o münacatına bakılınca, bir-iki cümle içinde hemen ona işaret vardır, Münâcaatı içinde.
In that time, God's Messenger prayed for humankind.	O dönemde Efendimiz yine insanlık için dua etti orada.
As such, whenever we see anyone faced with calamity and misfortune, from India to Yemen, we must say, 'O Allah, for all of them.'	Bunun gibi biz de Hint'ten Yemen'e, nerede bu türlü bela ve musibete maruz kalan insan var ise, "Allah'ım, hepsi için" demeliyiz.
However, some of them, the people of belief are dearer to us.	Fakat bazıları, bizim için daha önemlidir; "ehl-i iman" bunlar.
Above all, they have dedicated themselves to the Qur'an, and have not taken any benefit for the sake of the world.	Hele kendilerini Kur'an'a adamışlardır; bunlar, hizmet için gitmişler, dünya adına hiçbir şey elde etmemişler, dünyanın değişik yerlerinde.
For one of them to die, it should be like the Last Day for us.	Bunların bir tanesinin vefat etmesi, öbür tarafa gitmesi, kıyametin kopması gibi bir şeydir.
Indeed, there is a noble saying of the Prophet expressing this.	Evet, bunu ifade eder bir hadis-i şerif de var.
In that way, the death of an authentic believer is like the death of humanity.	Böyle bir hakiki mü'minin öbür tarafa göç etmesi, ruhunun ufkuna yürümesi mevzuu, bence bütün insanlığın ölümü gibi bir şeydir.
That is why for them we must offer our courtesy and turn to prayer and God. This should not be seen as a courtesy, rather desire to do so.	Bu açıdan da onlar için hususî bir teveccüh, hususî bir dua, el açma, yalvarma, içini Allah'a dökme; böyle bir hususiyet mâzur görülebilir değil de arzu edilen bir şeydir, olması lazım gelen bir şeydir.
Besides this, we must turn to prayer for all humankind, saying 'O God, grant them guidance.	Ama bunun dışında bütün insanlık için, ister hidayetleri adına, "Allah'ım, hidayet eyle Allah'ım.
Save them from the misfortune of not knowing You.	Seni bilmeme talihsizliğinden kurtar onları.
Give them guidance in knowing You.'	Seni bilme talihliliğine irşad buyur onları" dersiniz.
Please if you wish, you may say, 'Remove these calamities and misfortunes'.	"İsterseniz bu belaları, musibetleri def' eyle" dersiniz.
Then you must also teach them how to pray and invocate in this manner.	Sonra onlara da öğreteceksiniz esasen dua etmelerini.
'Come and beg to God.	"Gelin Allah'a yalvarın.
You may pray to God as you wish. It is up to you. Pray to God, let us pray together, ask for the removal of these calamities and misfortunes.'	Ne türlü bir tarz-ı telakkiniz var ise, ona kimse bir şey demiyor, Allah'a yalvarın, beraber yalvaralım; Cenâb-ı Hak, bu bela ve musibeti def' u ref' eylesin" falan dersiniz.
The principles of good conduct are such.	Genel ahlak da, bu.
One who doesn't know God in one's conscience will be overwhelmed in this journey or become tired.	"İmanını marifet ile bezemeyen bir insan, yol yorgunluğundan kurtulamaz veya sürekli yol yorgunluğu yaşar" diyorsunuz.
Worship and being of service isn't what causes demotivation and fatigue.	İbadet ü tâat, Allah'a kulluk, insanlarda yorgunluk yapabilecek şey değildir.
When is it different?	Fakat ne zaman değildir?
When one has adorned his faith with the knowledge of God...	İnsan, imanını "marifet" ile bezemiş ise.
This is essentially to know God, which everyone seeks.	Marifet, "Kalbin Zümrüt Tepeleri"ndeki çerçevesi ile ele aldığınız zaman, Allah'ı bilme" demektir ki herkes onu istiyor.
It is expressed as spiritual knowledge, the one who has the knowledge of God, and who knows God with His Attributes and Names.	"İrfan" kelimesi ile ifade ediliyor, "Ârif" kelimesi ile ifade ediliyor, sonra müktesebat olarak "Mâruf" kelimesi ile ifade ediliyor.
With all these different expressions, it still strikes the same notes.	Değişik ifadeler ile hep aynı nokta vurgulanıyor.
To have complete knowledge of the Divine Essence	Zât-ı Ulûhiyet hakkında tam, sağlam bir bilgiye sahip olma.
To internalize this knowledge of God...	Tâbir-i diğerle, esasen, Allah hakkındaki bilgisini içtenleştirme.
To abandon the base desires and instincts, to rise to the degree of life of the heart and the spirit.	Tâbir-i diğerle, hayvaniyetten çıkma, cismâniyeti bırakma, kalb ve ruhun derece-i hayatına yükselme.
This last point is our Master Bediüzzaman's expression	Bu son tarif, belki en câmî olanı, Üstadımıza ait bir ifade.
To abandon the base desires and instincts, to rise to the degree of life of the heart and the spirit.	Evet, "hayvaniyetten çıkma, cismâniyeti bırakma, kalb ve ruhun derece-i hayatına yükselme" deniyor, buna.
It is beyond any doubt, without any possible chance in the contrary that God exists,	Efendim, riyâzî kat'iyetle, aksine zerre kadar ihtimal vermeyecek şekilde Allah var;
He exists with His Glorified Divine Attributes, with His Beautiful Names, exist, His Greatest Name, with His Grandeur, with His Majesty, with His Lordship, with His Divine Qualities,	evsâf-ı Sübhaniyesi ile var, Esmâ-i Hüsnâsıyla var, İsm-i Âzâmı ile var, Azameti ile var, Kibriyası ile var, Rububiyeti ile vâr, Şuûnatıyla var,
and as Imam Rabbani adds, with His Divine Modes.	-İmam Rabbani hazretlerinin yeni bir şey ilave etmesi ile- İ'tibârâtı ile var.
These are the realities of the Divine Essence.	Bunlar, Zât-ı Ulûhiyet ile ilgili hakikatler.
But a small portion of the responsibility of this falls upon us.	Ama o meselenin mesuliyeti bir miktar da bize râcî.
That we have not been able to represent Islam in the right way, be exemplary in action and conduct, thus those we engaged in didn't believe.	İslamiyeti doğru-dürüst temsil edemediğimizden dolayı, örnek Müslümanlık olmadı; onlar da (muhataplarımız da) inanmadılar.
Yes, some of the blame rests with us.	Evet, bize ait kusur da söz konusu.
During the time of the noble Prophet, on horseback...	Devr-i Risâletpenâhi'de, atın-katırın sırtında.
If they had access to today's technological advancements, communication, there would not have been a single person on Earth that would not have believed.	Eğer bugünün teknolojik imkânları, muhabere, muvâsala imkânları olsaydı, bugün yeryüzünde tek inanmamış insan kalmayacaktı.
Yes, it is such a thing.	Evet, öyle bir şey.
Why?	Neden?
They suffered the burden of that responsibility.	O işin dertlisi insanlar.
'This is all that I care about:	"Benim derdim bu:
Informing others of my Lord.	Rabbimi anlatmak.
Letting others know about the All-Majestic One Whom I believe and love', making humans love Him with obedience, so that He loves us as well.	İnandığım, sevdiğim, âşık olduğum o Zât u Ecell u A'lâ'yı anlatıp sevdirmek" emrine uyarak, O'nu mahlûkata sevdirmek ki, Allah da (celle celâluhu) bizi sevsin.
This consideration...	Bu mülahaza.
May God Almighty make our hearts be like this if He wills.	Cenâb-ı Hak, kalblerimizi öyle eylesin inşaallah u teâlâ.
This is called Knowledge of God.	Marifet diyoruz.
One can tire of the journey even with such knowledge, especially if his faith is not adorned.	İşte böyle bir marifet ile insan, şayet imanını bezememiş ise, yol yorgunluğu yaşayabilir.
He may even feel tired when he observes the Prescribed Prayer.	Namaz kılarken, hakikaten yorulur.
I asked about someone and they said, 'He misses his Prayers sometimes'.	Birini sordum da ben, "Ara sıra kaçırıyor" falan dediler.
What does 'missing sometimes' mean?	Evet, ara sıra kaçırma ne demek?
I know people who perform the Night Vigil (Tahajjud) in the morning with tears if they miss it.	Ben, öyle insan biliyorum ki, teheccüdü kılamadığından dolayı, ağlayarak sabah kaza ediyor onu.
Besides, in one sense, these are voluntary things that you would perform as well.	Kaldı ki hani bunlar, bir yönüyle ihtiyarî şeyler ki sizler de kılarsınız bunu.
If you leave the necessary Witr Prayer to the night, I believe, the Witr Prayer will come and wake you up like a drum, that way you can also perform the Night Vigil as well.	Yatsı namazının vitr-i vâcibini geceye bırakırsanız, zannediyorum, vitr-i vâcib, davul tokmağı gibi sizi kaldırır, siz de o zaman, bir zurna gibi, teheccüdü dillendirmeye çalışırsınız.
However, the knowledge of the Divine Essence is even beyond the mathematical certainty.	Fakat riyazî kat'iyetin üstünde, esas Zât-ı Ulûhiyet bilgisi.
As you can find in The Imploring Hearts:	Evet, görüyorsunuz o el-Kulubu'd-Dâria'da:
'Speaking of the proofs, knowing You through proofs...	"Delâilden (delillerden) bahsetmek, Seni delâil ile tanımak.
What does this mean?	O da ne demek?"
These proofs are Your creations.	Senin delâil dediğin şeyler, Senin yarattığın şeyler.
Things you have created.	Yarattığın şeyler.
It is You who has created them.	Sen yaratmışsın onları.
Didn't You exit before these things existed?!	Ee onlar yok olduğu dönemde, Sen yok muydun?
God forbid! Absolutely, You exit beyond time and space.	Hâşâ ve kellâ.
God forbid, a hundred thousand times, God forbid!'	Yüz bin defa hâşâ."
Yes, evidence is like a walking stick to a blind man.	Evet, delâil sadece kör adama asâ gibi bir şeydir; kör adama asâ.
So that he does not stumble, fall and he walks by touching his surroundings using the stick.	Bir şeye takılmasın, düşmesin, sendelemesin diye; onunla şuraya dokunarak, buraya dokunarak yolunu alsın diye.
This is how these proofs are.	Bunun gibidir delâil.
Believing in God beyond the proofs...	Delâilin ifadesinin çok üstünde bir kat'iyet ile Allah'a inanma.
We call this Knowledge of God.	"Marifet" dersiniz ona.
This is also called 'yaqin' (certainty)', certainty based on knowledge, certainty based on witnessing, then, certainty based on direct experience.	Ona aynı zamanda "Yakîn" demişler, "İlme'l-yakîn" demişler, "Ayne'l-yakîn" demişler, ondan sonra da "Hakka'l-yakîn".
Some, like Imam Rabbani, have said, 'the certainty based on direct experience is not possible in this world' while others have phrased it 'not possible in the strict sense'.	Bazıları, İmam Rabbânî gibi kimseler, "Dünyada müyesserdir" demişler, bazıları da "Müyesser değil gibi" demişler, dünyada insana müyesser değil.
In fact, when praying, we should also ask for this: 'O God, grant us the certainty based on direct experience'.	Fakat isterken biz de onu isteyelim: اَللَّهُمَّ حَقَّ الْيَقِينِ، اَللَّهُمَّ حَقَّ الْيَقِينِ، اَللَّهُمَّ حَقَّ الْيَقِينِ Böyle.
Yes, with an attainment of such high level of knowledge, a person's reasoning will only be of accordance.	Evet, marifet o ölçüde olunca, insanın nazarı da ona göre olur.
Reasoning...	Nazar.
Reasoning and intention are of great importance.	Nazar ve niyet, çok önemlidir.
The Honourable Sage Bediüzzaman placed great emphasis in this regard.	Hazreti Üstad, onun da üzerinde duruyor.
There were constant rumours of his 'death'.	Bir de sık sık "Öldü" şayiası çıkarıyorlar.
Is there any need to say this?	Bunu söylemeye gerek var mı?
Please, don't believe lies.	İnanmayın, yalan...
What was it that they would spread?	O idi, ne diyorlardı?
Apparently, I have also died, and it is my thing (hologram) being shown.	Ben ölmüşüm de, bilmem neyimi (hologram), yapmış arkadaşlar.
My friends have made a video of such, a skeleton, that is what is talking.	Öyle bir şey yapmışlar, bir iskelet, o konuşuyormuş.
It seems to me, they are the fools of time, as their existence, their faith on the path they are walking on and their safety relies on others' being shackled.	Zannediyorum mevcudiyetlerini, yürüdükleri yolda güvenlerini, emniyetlerini başkalarının yok olmasına bağlamış, humekâ-i zaman bunlar.
'The fools of time waste their time senselessly.'	"Humekâ-yı zaman nanay oynarlar."
The Honourable Imam of Alvar mentions:	Diyor ya, Alvarlı Efe Hazretleri:
'People bother about others; your beloved has abandoned you	"El elden üzülmüş, yâr elden gitmiş
The fools of time waste their time senselessly	Humekâ-yı zamân nanay oynarlar
The Last Day has arrived, and history has ended	Kurb-i kıyâmetdir târih de bitmiş
The fools of time waste their time senselessly.'	Humekâ-yı zamân nanay oynarlar."
The fools of time lost everything; they are only consoled with the senseless use of time.	Her şeyleri bitmiş, onunla teselli oluyorlar, humekâ-yı zaman.
They have lost their mind senselessly to the temporary life of this world. Their life revolves around the armour of their cars, flying private planes, and these sorts of serious thoughts, I am not going to say 'deep' thoughts, as these are thoughts that everyone can understand, which they cannot seem to remove from their minds leave them to be with their foolishness.	Akıllarını sadece dünyada kalmaya, yaşamaya kaptırmış, hayatını zırhlı arabalarla, tuhaf tuhaf uçaklarla sürdüren kimseler, bu türlü ciddî şeyleri, "derin" demiyorum, çünkü herkesin anlayabileceği şeyler- düşünmeye fırsat bulamadıklarından dolayı, ahmaklıkları ile kalıyorlar; ahmaklıklarıyla.
In the Holy Qur'an, there are hundreds of verses, which mention 'contemplation', 'reflection', 'intellect'.	Kur'an-ı Kerim'de, çok yerde, belki yüzlerce yerde, "tefekkür", "tedebbür", "akıl" hep nazara veriliyor.
Yet, the message here is the message of serving faith and humanity.	Oysaki burada mesele, olup-biten mesele, Hizmet meselesi.
Yes, in a way, they speak of 'state and nation';	Evet, bir yönüyle, hani "devlet, millet" falan diyorlar;
'Do not think the glory of a people held in contempt will be damaged.	"Hakir olduysa millet şanına noksan gelir sanma
A jewel does not lose value by being dropped on the floor.'	Yere düşmekle cevher sakıt olmaz kadr ü kıymetten."
It does not lose from its weight and value.	Vezin bozulmuyor, iki tane kapalı hece.
Let us say 'Hizmet' (service) instead.	"Hizmet" diyeceksiniz.
'Do not think the glory of our service will be affected because it is held in contempt	"Hakir düştüyse Hizmet, şânına noksan gelir sanma
a gemstone falling to the ground does not diminish its worth.'	Yere düşmekle cevher, sâkıt olmaz kadr ü kıymetten."
Don't think that your worth is nothing because people despise you; a gemstone falling to the ground does not diminish its worth.	Hakir olduysa millet şânına noksan gelir sanma; yere düşmekle cevher sâkıt olmaz kadr ü kıymetten.
Let them say that and try to see you in that way.	Varsın desinler onlar; o mevzuda onu öyle görmeye çalışsınlar.
A gem.	Cevher.
If a stray stone touches a golden bowl,	"Kazara bir sapan taşı bir altın kâseye değse
neither the stone gains value, nor the bowl loses value at all', say the prominent ones.	Ne taşın kıymeti artar, ne kıymetten düşer kâse" diyor büyükler.
They have stated all of these.	Söylemişler her şeyi.
But because they only strive for this worldly life, whilst negating the life of the soul and heart, when they come across matters that you deem miniscule, they struggle to comprehend them.	Ama sadece yeryüzünde kalma mücadelesi verdiklerinden, bütün kalbî, ruhî, dimağî faaliyetlerini ona teksif ettiklerinden dolayı, sizin için öyle çok basit görünen meseleleri bile kavramada zorlanıyorlar onlar.
But let whatever you engage in be positive and good.	Fakat sizin yapacağınız şeyler, pozitif olsun, müspet olsun.
As our Master Bediüzzaman says, 'We must have positive action.'	Üstadımızın buyurduğu gibi, "Müsbet hareket etmek lazım."
Positive action with the resources of our time...	Pozitif hareket, günümüzün imkân ve vesileleri ile.
Yes, that is what they said.	Evet, onlar öyle dediler.
Yes, in terms of our character, we must focus on how we can reach out to them by consultation.	Tabii orada üslup mevzuunda belki istişare ederek, şimdi bunlara nasıl yaklaşalım.
What shall we say and in what way?'	Neyi diyelim, ne ile diyelim?"
Today, it came to my mind again, I recited it in the Prescribed Prayer; I recited the Chapter Al-Mu'min.	Bugün yine aklıma geldi, namazda okudum; Mü'min/Gâfir Sûresi'ni okudum da.
The believing man from among the clan of the Pharaoh must be looked at as an example when he was beginning to speak, how he developed and continued it and finalised his speech.	O zâtın, Mü'min-i Âl-i Firavun'un söze nasıl başladığı, nasıl geliştirdiği, nasıl devam ettiği, nasıl sonunu bağladığı.
He says:	Hani orada diyor:
'O my people!	"Ey kavmim.
How is it with me that I call you to salvation when you call me to the Fire!	Nedir bu hal?{j}Ben sizi kurtuluşa çağırıyorum, siz ise beni ateşe çağırıyorsunuz.
You call me so that I should disbelieve in God and associate with Him partners about whose partnership I have no sure knowledge; and I call you to the All-Glorious with irresistible might (Able to destroy whoever rebels against Him), the All-Forgiving (Who forgives whoever turns to Him in repentance).' (Al-Ghafir, 40/41-42).	Siz bana Allah'ı inkâr etmem, hakkında hiçbir bilgiye sahip olmadığım şeyleri O'na ortak koşmam için çağrıda bulunuyorsunuz; ben ise sizi izzet sahibi, çok bağışlayıcı olan Allah'a davet ediyorum" (Gâfir, 40/41-42).
First, they notice his humanity, a very smart thing.	Önce orada kapalı, dikkatleri çekiyor, insanca; çok, çok akıllıca bir şey.
I am even saying that our friends should take this person as an example and guide for themselves when they are engaging with others.	Hatta diyorum ki ben, arkadaşlarımız bizim, başkalarına bir şey anlatmak için onu alsın ve kendilerine rehber yapsınlar.
You see, how shall one begin to engage in something and in what way?	Efendim, neye, nasıl başlamak lazım?
And then what should we conclude with?	Sonra ne ile noktalamak lazım?
'Soon you will remember all that I now am telling you.	"Size söylediklerimi yakında hatırlayıp anlayacaksınız.
As for me, I commit my affair to God (in full submission). Surely God sees the servants well.' (Al-Ghafir, 40/44).	Ben hal ve işimi Allah'a havale ediyorum; kuşkusuz Allah kullarını çok iyi görmektedir" (Gâfir, 40/44).
All the prominent ones were like this.	Büyükler hep böyle.
The Honourable Habib an-Najjar also ends on this, just as seen in the final verses of the second page of the Chapter Ya-Sin.	Habîb-i Neccâr hazretleri de öyle diyor; malum Yâsîn Sûresi'nin ikinci sayfasının son ayetleri; öyle bitiriyor o da.
Yes, it is critical to deliberate over this very demeanour, and speak in congruence with such a stance.	Evet, bunun gibi, o üslup mevzuunda da esasen istişare ederek, buna uygun bir şey ile söylemek, bir daha söylemek, bir daha söylemek.
Similarly, the Honourable Abu Bakr was doing his duty in such a manner, as though he was a believing man from among the clan of the Pharaoh.	Onun için Hazreti Ebu Bekir efendimiz de o kıvamda olduğundan, Mü'min-i Âl-i Firavun'un vazifesini yapıyordu, öyleydi.
Do not be misled by the persons you see in movies.	O filmlerdekine, dizilerdekine bakmayın.
The Honourable Abu Bakr was not a typical man, he was unique.	Hazreti Ebu Bekir, insanlık adına -esasen- "cins" bir insandır.
And so was the Honourable Umar ibn al-Khattab.	Hazreti Ömer de öyle.
To love, respect, and value their contributions is a principle in religion.	Onları sevmek, onlara saygı duymak, onların kıymet-i harbiyelerini kabul etmek, dindendir.
Religion...	Din.
It is not right to say everything, but I see no problem in saying this much:	Bazı şeyleri söylemek doğru değil ama ben bu kadarını söylemekte beis görmüyorum:
Sometimes when reciting the Tahiyyah (benedictions) and pondering over God's saying to His Beloved Messenger, 'Peace be on you, O Prophet!', it seems to me that the skies, the respected angels, and other spiritual beings start to tremble.	Bazen Tahiyyâtı okurken, Zât-ı Ulûhiyet'in, Efendimiz'e اَلسَّلاَمُ عَلَيْكَ أَيُّهَا النَّبِيُّ demesini düşününce, sanki benim nazarımda o esnada gökler ihtizaza geliyor; Melâike-i kiram ve ruhânîlerin kalbleri tir tir titremeye başlıyor.
When you also connect this matter to such a deliberation, the same trembling appears in you, too.	Hani siz meseleyi bu mülahazaya bağlayınca, sizde de öyle bir titreme oluyor.
We see that the whole earth and the heavens salute him.	Bakıyorsunuz bütün arz u sema, O'nun için selam duruyor.
We must also consider our Beloved Prophet's show of reverence to Him in 'All praise, supplications, bodily and financial worships, sovereignty and might belongs to God' with the same depth and reverence, as explained by our Master Bediüzzaman in The Radiant Proof.	O'nun (sallallâhu aleyhi ve sellem) Cenâb-ı Hakk'a karşı tâzimâtını ifade edişini, اَلتَّحِيَّاتُ لِلَّهِ وَالصَّلَوَاتُ el-Hüccetü'z-Zehra'da Üstadımızın onu izah şekliyle, o derinlik içinde ele almak lazım. Orada da aynı ihtizâzâtı duyuyor gibi olma.
This will bring about the same things in you.	Bu, sizde de aynı şeyleri meydana getirecek.
Such a reciprocal greeting and salutation.	Aynı zamanda öyle bir karşılıklı selamlaşma, mukabil selam alma.
I believe this will elicit a very deep sense of reverence in all of us.	Bu, bence bizde de ciddî bir saygı duygusu oluşturur.
Something is taking its shape that will be relevant to the whole universe, that will be trusted to the ummah.	Bütün kâinatı alakadar eden bir şey, ümmete emanet edilecek bir şey oluşuyor.
'All praise, supplications, bodily and financial worships, sovereignty and might belongs to God.'	اَلتَّحِيَّاتُ لِلَّهِ وَالصَّلَوَاتُ
One should not underestimate human beings.	Bunun gibi, insanı hafife almamak lazım.
Those who are aware of humanity say such things, they feel a power to change the orbit of the Earth if provided with a lever.	İnsanlığının idrakinde, insanlığının anlayışında olan insanlar, bu türlü şeyleri söyledikleri zaman, ellerine bir manivela verseniz, küre-i arzın yörüngesini değiştirirler.
On the other hand, the Holy Qur'an indicates on several occasions; some people, when they are exposed to calamities and misfortunes, they go into such a sensitive state and appeal to the Almighty God in such a way...	Diğer taraftan, Kur'an-ı Kerim, çok yerde işaret ediyor; bazı insanlar, bela ve musibet geldiği zaman, öyle bir hassaslaşıyor, öyle Cenâb-ı Hakk'a teveccüh ediyorlar ki...
However, when they reach their destination, they lose their spiritual alertness.	Fakat sahile çıktıklarında kendilerini salıveriyorlar.
It should not be like this.	Öyle olmaması lazım.
Just like you appeal to the Almighty God with the most complete appeals when you are exposed to waves at sea, you should, at the same time, appeal to Almighty God once you reach the shores.	O deryada dalgalara maruz kaldığınız zaman, Cenâb-ı Hakk'a teveccüh-i tâm ile teveccüh ettiğiniz gibi, aynı zamanda sahile çıktığınız zaman da yine Cenâb-ı Hakk'a teveccüh etmeniz lazım.
Do not miss the Tahajjud Prayer...	Teheccüdü kaçırmayın.
In the last third of the night.	Gecenin sülüs-i âhirinde.
That comes to mind, as well; always that, you get up, you recite a prayer, you observe the Prayer.	O da akla geliyor; hep o, kalkıyorsun, bir kunût okuyorsun orada, namaz kılıyorsun.
You start to think:	Aklına geliyor:
'O my Lord!	"Yâ Rabbi.
The last third of the night...	Sülüs-i âhir.
You stated as such. You intend to favour us in this period.'	Sen, öyle buyurmuştun, teveccüh edecektin."
In the last third of the night...	Sülüs-i âhir; yani, son üçte bir.
'O the claimant of God's effulgence	"Ey tâlib-i feyz-i Hudâ
Come to the circle, join the circle.	Gel halkaya, gir halkaya.
O the lover of the Divine light	Ey âşık-ı nûr-i Hudâ
Come to the circle, join the circle.'	Gel halkaya, gir halkaya."
The circle...	Halka.
May peace and God's mercy and blessings be upon you forever and constantly.	اَلسَّلاَمُ عَلَيْكُمْ وَرَحْمَةُ اللهِ وَبَرَكَاتُهُ، أَبَدًا دَائِمًا

Created on 18 December 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

On the Path to Eternal Happiness

The important figures in my hometown were always reading Al-Jazuli's Dalail al-Khayrat.	Bizim oralarda vardı, büyük insanlar hep onu okurlardı: (el-Cezûlî'nin) "Delâilü'l-Hayrât"ı.
The Honourable Sage Bediüzzaman often cites salutations to the Prophet from that book.	Üstadımız da değişik yerlerde hep ondan salât u selamları almış.
Our noble Prophet also mentions that salutations to him will be one of the good deeds that will be weighed on the Divine Scale.	Efendimiz de (sallallâhu aleyhi ve sellem) "mizana konacak şeylerden" buyuruyor, "salât u selam" hakkında.
He presents it as a way of attaining his intercession on the Day of Judgement.	O, bir yönüyle kendi şefaatine mazhariyetin, şefaatine nâiliyetin bir vesilesi gibi görüyor onu.
God Almighty will open the doors of intercession and those who recite it will benefit from it and be successful by the Will of God, if we engage with it collectively.	Herkesin okuması suretiyle, Cenâb-ı Hak o şefaat kapılarını kale kapıları gibi ardına kadar açar ve okuyan ondan istifade eder, varacağı yere varır, Allah'ın izni-inayetiyle.
As mentioned in The Imploring Hearts, when such invocations are divided amongst people and read collectively, it would be as if one individual read the entire book of prayers.	El-Kulûbu'd-Dâria'da, bunlar muhtelif yerlerde hep ifade edildiğinden dolayı, o taksim edilerek okunduğunda, her gün insan o kadar salât u selamı okumuş sayılır.
The Honourable Master calls this 'participation in works of the Hereafter'.	"İştirâk-i a'mâl-i uhreviye" tabiriyle Hazreti Üstad ifade buyuruyor bunu.
That is if the entire book, The Imploring Hearts, were divided into 60-70 parts and each person read 10 pages every day, it would be as though each person finished the book every day.	Yani, her gün siz, el-Kulûbu'd-Dâria'dan on sayfa okusanız, altmış-yetmiş insana taksim edilse, her gün bütün el-Kulûbu'd-Dâria'yı okumuş sayılırsınız.
And at the same time, each person would have repeated many salutations to the noble Prophet.	Ve aynı zamanda her gün o kadar salât u selamı da terdâd etmiş olursunuz.
And those good deeds will accompany you to the Divine Scale, with God's permission and grace.	O kadar mizana sermaye -evet, mizana sermaye- göndermiş olursunuz, Allah'ın izni-inâyeti ile.
Praise be to God Almighty, our friends have already divided a lot of prayers and salutations into parts and everybody is reciting them daily.	Şimdi, Cenâb-ı Hakk'a hamd olsun, arkadaşlarımız zaten bölüşmüşler, el-Kulûbu'd-Dâria'yı da okuyorlar; Cevşen taksimi vardı arkadaşlarla, aksatmadan zannediyorum okunuyor; Evrâd-ı Kudsiye öyle okunuyor; Salât-ı Tefriciyeler öyle okunuyor.
I believe our friends spend up to two hours each day reciting these prayers.	Yani, arkadaşlarımızın her gün duaya ayırdıkları vakit -zannediyorum- bir-iki saat sürer.
We should be careful and not get carried away and boast about things like this, about being a part of something larger than us.	Bunlar ile aidiyet mülahazasına meseleyi bağlayıp fahirlenmemek lazım.
Almighty God might have led us to that state because we needed it desperately.	Cenâb-ı Hak, belki çok ihtiyacımıza binaen o hâle sevk etmiş bizi.
But...	Ama
'Whether it is suffering that comes from Your Majesty	"Gelse Celâlinden cefa
Or fidelity from Divine Beauty.	Yahut Cemâlinden vefa
Both are a delight to the soul,	İkisi de cana safa
Pleasant are Your wrath and grace.'	Lütfu da hoş, kahrı da hoş."
People of the righteous path have often suffered various calamities.	Doğru yolda olunca, esasen, bu yolda bulunanlar, değişik musibetlere maruz kalmışlar.
They should never think that this is because they are in the wrong.	Kat'iyyen bunu yanlış bir şey yaptıklarına vermemeliler.
They should thank God and say:	Allah'a hamd etmeliler ve demeliler ki:
'O God, all praise is to You, what if we were among those who are in the wrong?	"Allah'ım, Sana binlerce hamd u senâ olsun, ya burada olmayıp da orada olsaydık.
O God!	Allah'ım.
All praise is to You, what if we among those who are in the wrong?'	Sana binlerce hamd u senâ olsun, ya burada olmayıp da orada olsaydık."
Indeed, this is the righteous path, the path of the Prophets.	Evet, burada olmak, peygamberlerin yolu.
Which among the great Prophets did not suffer in the hands of the people of unbelief?	Enbiyâ-i ızâmdan hangi nebi var ki, ehl-i delâletten, ehl-i küfürden, ehl-i nifaktan çekmemiş?
From Adam, who suffered from his sons, to Noah, peace be upon them.	Hazreti Âdem'den (aleyhisselam) -ki, oğullarında başlamış çekmeye- Hazreti Nuh'a (aleyhisselam).
From Noah to Hud, to Salih and Abraham, peace be upon them.	Hazreti Nuh'tan (aleyhisselam) Hûd (aleyhisselam)'a, Sâlih (aleyhisselam)'a, İbrahim (aleyhisselam)'a kadar.
Those are the ones that we know of.	Bunlar bilinenler.
By narrating those stories that are known, a reference is made to the unknown ones.	Bilinenler söylenmek suretiyle, bilinmeyenlere işarette bulunuluyor burada.
If you are unaware of these stories, you can look at all the suffering our noble Prophet, peace and blessings be upon him, experienced as stated in his biographies.	Ve şayet bunların hepsine vâkıf değilseniz, tarihin ve Siyer'in kaydettiğine göre, Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) çektiği şeylere bakın.
Indeed, 'The most strenuous, most difficult of misfortunes, have come to the Prophets first, then to people according to their level of belief'.	Evet, "Belanın en çetini, en zorlusu ve en amansızı başta enbiyaya, sonra da imanının derecesine göre diğer mü'minlere gelir."
The most strenuous, most difficult of misfortunes, have come to the great Prophets first, then to people according to their level of belief.	Belanın en çetini, en zorlusu, en aşılmazı, enbiyâ-i ızâma; ondan sonra da derecesine göre, herkesin mertebesine göre.
From that perspective, one who is on the path of the perspicuous religion of Islam and who never endured any hardship should attribute it as a misfortune.	O açıdan da din-i mübîn-i İslam yolunda olup da bir belaya maruz kalmayan insan, onu kendi talihsizliğine vermeli.
If one thinks that they are serving Islam but have not been subject to the difficulties and tribulations, like the great Prophets, like Abu Bakr, Ammar ibn Yasir, Yasir, and Sumayya, in reality, this is their own misfortune.	"Din-i mübîn-i İslam'a hizmet ediyorum, ben onu ikâme etmeye çalışıyorum." deyip de Enbiyâ-ı ızâmın, Hazreti Ebu Bekir'in, Ammâr b. Yâsir'in, Yâsir'in, Sümeyye'nin maruz kaldıkları şeylere maruz kalmamış ise, Bilal'in maruz kaldığı şeye maruz kalmamış ise, esasen, kendi talihsizliğini yaşıyor demektir.
Essentially, the luxuries of the world and its extravagance...	Esasen bu dünyevî debdebe, ihtişam, âlâyiş.
When I see these, I think of the title of my novel I have not penned, 'And Man Was Deceived.'	Bunları görünce, benim yazılmamış romanımın adı: ".Ve insan aldandı."
Indeed, they are being deceived.	Evet, aldanıyorlar.
Those who live their lives as though the world means everything, without thinking of their Hereafter are being deceived.	Dünya, her şey imiş gibi yarınsız yaşayanlar, öbür günsüz yaşayanlar, zırhlı arabalar içinde yaşayanlar, aldanıyorlar.
Remember how Khabbab ibn al-Arat expressed his feelings to the Messenger of God, peace and blessings be upon him.	Habbâb b.{j}Erett'in, Efendimiz'e (sallallâhu aleyhi ve sellem) iç döküşünü hatırlayın:
He comes and expresses his feelings at a time where violence had peaked and the atmosphere became unbearable, he could take it no longer.	Demek ki şiddetin zirve yaptığı bir dönemde, tahammül edilemez hâle geldiği bir zamanda gelip halini arz ediyor.
They are still at the beginning of the path and they believe in the Messenger of God, peace and blessings be upon him, so much (may God bless us with such belief) that if he raises his hands and prays, 'O my Lord!	Daha işin başındalar orada ve O'na (sallallâhu aleyhi ve sellem) öyle inanıyorlar ki. -O'na öyle inanmayı Allah hepimize lütfetsin.- O'na öyle inanıyorlar ki, ellerini kaldırsa, "Ya Rabbi.
Change the direction of the earth's orbit', it would change instantly.	Bu küre-i arzın yerini değiştir, yörüngesini değiştir." dese, anında değişir.
Hasn't he done so already?	Ee canım yapmamış mı?
When he raised his index finger, didn't the moon split into two?	Parmağı ile işaret edince, Kamer şâk olmamış mı?
And so many more examples.	Daha neler neler?
The Honourable Sage Bediüzzaman mentions about such miracles.	O "Mucizât"ta Hazreti Pîr'in seçtiği şeyler.
The laws of nature are flipped as he raises his index finger.	Sadece onlara bakınca, bütün tabiat kanunları, O'nun bir işareti ile alt-üst oluyor, hepsi değişiyor.
That is how they believe in him.	Şimdi onlar, O'na öyle inanıyorlar.
So Khabbab ibn al-Arat says, 'I will go and express how I feel to the Messenger of God, peace and blessing be upon him. It has become unbearable.' This is probably how he thinks.	O da "Ben gidip diyeceğim, halimi arz edeceğim; artık dayanamıyorum, tahammül-fersâ bir hal aldı bu" diye düşünüyor ihtimal.
He is servant at someone's door, a foreigner; he works and his master tortures him, others torture him.	Nihayet birinin kapısında hizmetçi, mevâlîden; o çalışıyor, efendisi ona işkence ediyor, başkaları ona işkence ediyor.
To torture the believers is to do wrong unto them in their state of exhilarated worship.	Mü'minlere işkence etme, onlar için âdetâ bir ibadet neşvesi içinde irtikâp ediliyor;
Just as it is today.	"Kemâ kâne el-yevm." (Tıpkı bugün olduğu gibi.)
Yes, 'O Messenger of God!	Evet, "Yâ Rasûlallah.
Will you not pray to Almighty God?'	Dua etmez misin Cenâb-ı Hakk'a?"
They are only at the beginning of their journey.	İşin başındalar daha.
Perhaps only 10 chapters of the Qur'an have been revealed, they have become Muslim with only those.	On tane sûre belki nâzil olmuş; onun ile Müslüman olmuşlar.
But they were so hooked, so connected.	Ama öyle kenetlenmişler, öyle bağlanmışlar ki.
Like the noble and dignified Abu Bakr.	Seyyidinâ Hazreti Ebu Bekir gibi.
When he listened to only one verse he would say, 'To whom?' To me, O Messenger of God.' He was this fair and unprejudiced and for any matter would say, 'It is my great pleasure', no matter the task.	Daha bir ayeti görünce, "Kime?" "Bana yâ Rasûlallah." diyecek kadar o mevzuda ön yargısız, ön şartsız; denen her şeye hemen "Baş-göz üstüne."
God's Messenger does not say, 'Let me pray that these misfortunes and calamities be lifted from you,' as the People of the Ukhdud explain:	Allah Rasûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) "Ben dua edeyim de sizden bu belâlar, musibetler savulsun." demiyor da Ashâb-ı Uhdûd'u anlatıyor:
Before you, people were taken away; their flesh separated from their bones.	İnsanlar, sizden evvel alınırlardı; böyle etleri kemikleri birbirinden ayrılırdı.
They were cut, sliced, diced; butchered.	Keser, biçer, doğrarlardı; insanlara karşı kasaplar gibi davranırlardı.
But they did not turn away from their religion.	Fakat onlar yine de dinlerinden dönmezlerdi.
Look at the verse in which the Chapter Buruj begins in the Qur'an, painting the picture of the People of the Ukhdud. Look at what has been said about this matter in the Qur'anic Commentaries.	İşte, وَالسَّمَاءِ ذَاتِ الْبُرُوجِ beyanı ile başlayan Burûc Sûresi'nde, Ashâb-ı Uhdûd'u resmeden ayetlere bakın; sonra tefsirlerde, o bahsin ifade edildiği bölümlere bakın.
They were even doing it to children, even to children.	Çocukları bile yapıyorlar; aynen çocukları bile yapıyorlar.
The child would be crying there and they would throw the mother into a ditch.	Efendim, çocuk ağlıyor orada, anasını çukura atıyorlar.
These are described in the Qur'an.	Böyle bunlar resmediliyor.
In explaining this, God's Messenger means this:	Allah Rasûlü bunu anlatmak suretiyle,
'This road is long.	"Bu yol, uzaktır
It has many stations.	Menzili çoktur
With no through roads.	Geçidi yoktur
It leads to deep waters.'	Derin sular var." diyor, esasen.
Those on the path of Prophets will always suffer like this.	Peygamberler yolunda olanlar hep böyle çekecek.
Then, those unfortunate ones who have not suffered, those unlucky ones living ostentatiously and luxuriously 'are like cattle (following only their instincts) rather, even more astray (from the right way and in need of being led' (Al-A'raf, 7:179).	O zaman, çekmeyen bahtsızlar, talihsizler, şatafat ve debdebe içinde hayatlarını sürdüren bahtsız insanlar, "Hâsılı onlar hayvanlar gibi, hatta onlardan da şaşkın." (A'râf, 7:179). olanlar.
I reckon they should weep at their state.	Bence onlar, hallerine ağlasınlar.
And you should be happy about your situation.	Siz de sevinin hâlinize.
A few days ago, I talked to a few immigrants who used to live very different lives, now have lost everything they had.	Bir iki gün evvel, o mağdurlardan, muhacirlerden, dünyada her şeyi elinden alınmış, zirvede vazifeler yapıyorken her şeyi elinden alınmış insanlardan birkaçı ile görüştüm.
On the phone, they were talking with such spiritual relief that I was actually ashamed of myself.	Telefonda konuşurken, öyle bir inşirah içinde konuştular ki, işin doğrusu ben kendimden utandım.
I am saddened for them; I lose sleep for all my brother and sisters.	Üzülüyorum ben onlar adına; bütün kardeşlerim adına üzülüyorum, uykularım kaçıyor.
We are human after all.	Biz insanız nihayet.
'I will not tire of torment and will perceive it as the apple of my eye, but	"Ben usanmam gözümün nuru cefadan
It is the body, after all, and it tires from torment." says Molla Izzat.	Ama ne de olmasa usanır, candır bu." diyor İzzet Molla.
I cannot help but feel sad.	Elde değil; üzülmemek elde değil.
Certainly, the Pride of Humanity, peace and blessings be upon him, was also saddened.	İnsanlığın İftihar Tablosu da (sallallâhu aleyhi ve sellem) mutlaka üzülüyordu.
But he was far from objecting destiny and showing impatience, may God protect us from it.	Ama kadere karşı itiraz mahiyetinde sözler söylemek ve sabırsızlık yapmaktan -hafizanallah- fersah fersah uzaktı.
He tolerated everything and endured it, with God's permission and grace.	Her şeyi sineye çekiyor ve katlanıyordu, Allah'ın izni-inayetiyle.
For he states:	Zira O, buyuruyor ki:
'Just like a goldsmith purifies gold by melting it in a crucible, God tests you with calamities and brings you to a certain level.'	"Bir sarrafın altını potada eritip saflaştırması gibi, Allah da sizi belalarla imtihan edip bir kıvama getirir."
When I came across this noble saying of the Prophet, I had not seen this version.	Ben eksiden gördüğümde, bu hadis-i şerifte إِنَّ اللَّهَ لَيُجَرِّبُ أَحَدَكُمْ بِالْبَلاءِ وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِ kaydını görmemiştim.
Then I saw this addition.	Fakat sonra bir yerde gördüm وَهُوَ أَعْلَمُ بِهِ de var.
In a way, this is an agreed clarification, 'God knows after all'	Bu, bir yönüyle tavzih, kayd-ı ittifâkî; yani, "Allah bilir zaten".
So this point elaborates:	İşte o kayd-ı ittifâkîyi ifade ediyor.
Do not suppose that God puts us through tribulations to figure us out.	Yani, zannetmeyin ki, Cenâb-ı Hak bunu imtihan ediyor tâ nedir ne değildir, onu bilsin.
God already knows how we are, but He does these things to show us the truth.	"Nedir, ne değildir?" olduğunu biliyor Allah (celle celâluhu) ama senin gibi insanlara göstermek için.
So just as the goldsmith melts the mineral, refining it, purifying it, making it more valuable, God will test you, so you may return to your pure form.	Sizin herhangi biriniz, bir sarraf, potada altını, gümüşü erittiği gibi, ateşin içinde erittiği gibi, mahiyet değiştirdiği gibi, Allah (celle celâluhu) sizi böyle imtihan eder; mahiyetinizi, gerçek mahiyetinizi bulmanız için, gerçek şeklinizi elde etmeniz için, gerçek yapınızı elde etmeniz için.
So those who do not face such tribulations in this world travel to the eternal realm in a less purified form.	Demek ki, hani bu türlü şeylere maruz kalmayan kimseler, yapı bozukluğu içinde öbür tarafa gidiyorlar.
And so what these unrefined ones will face in the grave is known by all.	Ee kabirde görecekleri şey bellidir bunların; yapı bozukluğu.
And what they will face in the intermediate Realm is known, what they will face at the Great Gathering is known.	Berzah'ta görecekleri şey bellidir bunların; Mahşer'de görecekleri şeyler bellidir bunların.
So what are you crying about, what are you complaining of?	Ee neye ağlıyorsun, neye sızlıyorsun sen?
So those friends of ours, who have been treated unjustly but have understood the nature of the test, they have comprehended what they are facing, they express themselves in happiness, they say:	Dolayısıyla o arkadaşlarımız, o meselenin esprisini kavradıklarından dolayı, sevinç içinde anlatıyorlar; diyorlar ki:
'Praise to God that we have found ourselves here.'	"Allah'a hamd u senâ olsun, kendimizi burada bulduk."
People who have spent their whole lives working, striving, learning, coming to a certain position, then been spread apart and scattered like seeds.	Evet, bütün hayatı boyunca çalışmış, okumuş, bir yere gelmiş; sonra elinden tutulmuş, bir tohum gibi saçılmış.
They have been scattered, but instead shrivelling up in the barren fields of hopelessness, they have fallen into new pastures, and have begun growing and multiplying once again.	Ama gittiği yerde, ye'sin ve ümitsizliğin kuraklığına kendini teslim etmemiş, toprağın bağrına düşen bir tohum gibi, on tane başağa, yirmi tane başağa yürümenin yollarını araştırmış.
And a day will come when they multiply over and over again.	Ve gün gelmiş, o, yetmiş, hatta yedi yüz başak halinde dışarıya çıkmış.
As God mentions in the Qur'an:	Kur'an-ı Kerim'in buyurduğu gibi:
'The parable of those who spend their wealth in God's cause is like that of a grain that sprouts seven ears and in every ear, there are a hundred grains.	"Mallarını Allah yolunda infak edenlerin hali, yedi başak bitiren ve her başakta yüz dane bulunan bir tohum gibidir.
God multiplies for whom He wills.	Allah, kime dilerse ona kat kat verir.
God is All-Embracing (with His mercy), All-Knowing' (Al-Baqarah, 2:261).	Allah, (rahmet ve lütfuyla her varlığı) kucaklayan, (merhametiyle kullarına) genişlik gösterendir; (kullarının halini) hakkıyla bilendir." (Bakara, 2:261).
Indeed, it is in this manner.	Evet, o hesap.
By looking at calamities and misfortunes in this way, with God's permission and grace, you will understand that He is essentially refining you and shaping you so that you are worthy of afterlife.	Meseleye, belâ ve musibetlere bu şekilde bakarsanız, Allah'ın izni-inayetiyle, Cenâb-ı Hak, burada sizi siz yapıyor esasen; yontuyor, şekillendiriyor, böyle öbür tarafa ehil, öbür tarafa lâyık, öbür tarafın bütün görünümlerine uygun hale getiriyor.
Everything will manifest itself within the Sphere of Divine Power in extraordinary ways.	Ötede her şey Kudret dairesi içinde fevkaladeden zuhur edecek.
And if you are not like that, there will be no suitability between the disposition and the conditions, no synchronisation.	Ee siz öyle olmazsanız, orada, mekân ile mekân sahibi arasında, hâl ile mahall arasında bir uygunluk olmayacak.
If that synchronisation is going to occur with these challenges, praise and glorification be to God, may He be glorified and exalted, for testing us while others were submerged with extravagance and dazzling splendour.	Hal-mahall uygunluğu, eğer bunlar ile olacaksa, Cenâb-ı Hakk'a binlerce hamd ü senâ olsun ki, Allah (celle celâluhu) bizi imtihan dairesinde kılmış; öbürlerini de şatafat, debdebe, ihtişam, baş döndürücü dünyevî güzellikler içinde.
They live as though they are drunk; walk as though they are drunk; they will answer to the questioning angles of the grave in a drunken state.	Sarhoş yaşıyorlar, sarhoş yürüyorlar, sarhoş olarak kabre girecekler, Münker-Nekir'in suallerine de sarhoş gibi cevap verecekler.
Consequently, we must be grateful for our predicament and offer our praise and glorification and not be swept up by disorder.	Dolayısıyla halimize binlerce şükretmek, hamd ü senâda bulunmak ve bu mevzuda dağınıklığa düşmemek lazım
In addition, as part of this matter and by careful discussion, we must not allow our efforts and energy to dissipate.	Bir de, buna bağlı olarak, esasen, onların yaptıkları şeyleri, çok müzakere mevzuu yapmak suretiyle, bence, kuvvet ve enerjimizi dağıtmamamız lazım.
The Honourable Sage Bediüzzaman says:	Hazreti Pîr diyor ki:
'We have two hands.	"İki elimiz var.
Even if we had a hundred hands, they would be only sufficient for the light.'	Eğer yüz elimiz de olsa, ancak nura kâfi gelir."
That means, no matter how many hands we have, they will only be sufficient for this task.	Demek ki daha kaç elimiz olsa, ancak bu işe yeter.
However God has created man with two hands but has given him the ability to accomplish important tasks that thousands of hands can do; yes man was created with such potential.	Ama Allah (celle celâluhu) insanı, iki eliyle yaratmış ama bin tane eli varmış gibi çok önemli şeyleri, Allah'ın izniyle, becermeye muktedir; evet, öyle bir donanımda yaratmış.
He says 'the perfect pattern of creation'; He created man with such potential.	"Ahsen-i Takvîm" diyor, öyle bir donanımda yaratmış.
Yes, let's be busy in our own engagements and not think of other things.	Evet, kendi meselelerimiz ile meşgul olalım, onları düşünmeyelim.
Even, when these sorts of things come to our mind...	Hatta onlar aklımıza geldiği zaman.
I would like to say something:	Bir şey diyeyim ben:
Someone impertinent, miserable, ignorant, dead ignorant might come out and label you as 'terrorist'.	Kalkar birisi, onlardan bir kendini bilmez, bir zavallı, cahil, zilzurna cahil, echell, kalkıp hani "terörist" diyebilir size.
Shall we retaliate in a similar manner:	"İlle mukabele-i bi'l-misil yapalım biz.
'You are the terrorist.'	'Terörist sensin.' falan diyelim."
But why are you dirtying your mouth with these words.	Ne diye ağzını kirletiyorsun yahu.
This is already a dirty man; he is displaying his character.	O, zaten kirli adam; kirliliğin gereğini yapıyor.
He cannot do this any other way; he will say those words.	Başka türlü olamaz ki; o, onu diyecek.
Why are you dirtying your tongue, mouth and eyes and responding to him?	Sen ne diye dilini, ağzını, gözünü kirletiyorsun; öyle diyorsun ona?
Leave him; if something needs to be done, it shall be done by God.	Bırak; ille de bir şey yapacaksa, Cenâb-ı Hak, yapar.
God is the All-Knowing and the Utterly-Just.	Allah, "Allâmu'l-guyûb"tur, Allah, "Âdil-i Mutlak"tır.
Disbelief will continue, but oppression will not.	Küfür devam eder, zulüm devam etmez.
God will one day rent them all asunder.	Allah (celle celâluhu) bir gün onları tepetaklak getirir.
Why are you exaggerating the situation; and responding to them?	Ne diye sen meseleyi büyütüyorsun; onlar hakkında da öyle diyorsun.
Then one day, when you see them upside down, you will say 'I wish I did not respond to them' and your heart will hurt.	Sonra bir gün onları tepetaklak gördüğün zaman, "Keşke demeseydim bunu." diyeceksin, yüreğin yanacak senin orada.
Someone says this multiple times:	Çok defa birisi öyle diyor, sizin bildiğiniz arkadaşlardan birisi:
'On the day of the Great Gathering some will appear as gorillas, some as monkeys, some as others, and my heart aches as I watch them be thrown straight into Hell.'	"Mahşerde gözümün önünde bazıları goril gibi, bazıları maymun gibi, bazıları bilmem ne gibi, tepetaklak Cehennem'e atıldıklarında yüreğim yanıyor."
That is to say he sees it in his dream; he envisions and feels the pain of that day.	Demek hayalinde görüyor; hayalde görüyor, yüreği yanıyor.
Why are you asking for things that will pain your heart?	Ne diye yüreğini yakacak şeyler istiyorsun sen Allah'tan.
God is powerful to truly guide:	Allah, hidayete de kâdirdir:
'Lead us to the right path, on the path of those You have blessed.'	"Bizi doğru yola, kendilerine nimet verdiklerinin yoluna ilet."
As you always read in The Imploring Hearts:	El-Kulûbu'd-Dâria'da okuyorsunuz, hep demiyor mu orada:
'O God, please forgive all believers, female and male, and all Muslims, female and male.'	"Allah'ım bizi, kadın erkek bütün mü'minleri ve kadın erkek bütün Müslümanları mağfiret eyle."
Though if you would like to be specific you can include, 'Especially our sisters and brothers, friends and companions.'	Ama bir hususiyet arıyorsanız ille "Özellikle kadın erkek kardeşlerimizi, arkadaşlarımızı, dostlarımızı" diyebilirsiniz.
Why are you making an exception for the Muslims?	Ama niye Müslümanları istisnâ ediyorsunuz?
Those who are after and engaged in wickedness are not worthy of mentioning.	Evet, o kötülük peşinde olanlar o kadar meşguliyete, üzerlerinde durmaya değmez.
Indeed, empty engagements...	Evet, boş şey.
Let them be as they are in their own states, let them continue to drag themselves around.	Bırakın onları, kendi halleriyle kıvranıp dursunlar, sürüklenip dursunlar.
Let's be busy in our own engagements.	Kendi meselelerimizle meşgul olalım.
God assisted and allowed us to continue on our path, without the power, wealth and support of governments.	Dün, öyle meşgul olmak suretiyle, koskocaman devletlerin yapamadığını, Allah, bir avuç insana, hem de devletlerinden hiç destek görmedikleri halde, bir arpa kadar destek görmedikleri halde, yaptırdı.
Schools were established in over 170 countries across the world. They built homes of knowledge, widened horizons and built roads of brotherhood and global peace, with God's permission and grace.	Dünyanın yüz yetmiş ülkesinde okullar açtılar, irfan yuvaları kurdular, insanları aydınlattılar, dünya kardeşliğine giden güzergâhlar oluşturdular, Allah'ın izni-inâyeti ile.
Have no hesitation, God (may He be glorified and exalted) will not allow for tyrants and oppressors to destroy this.	Hiç tereddüdünüz olmasın, Allah (celle celâluhu) başlattığı bir şeyi başkalarının zâlim eliyle yıkıp harap etmez.
'God will never oppress people.'	"Allah asla insanlara zulmetmez."
God, may He be glorified and exalted, will not oppress you.	Size zulmetmez Allah, celle celâluhu.
That is why we should concentrate on our own tasks.	Bu açıdan da biz, kendi işlerimize konsantre olalım.
With God's permission and grace, just like yesterday, tomorrow we will be able to serve in 170 countries.	Allah'ın izni-inayetiyle, dün olduğu gibi yarın da yine yüz yetmiş ülkede hizmet edilir.
You may look and see that the heroes of service have reached Mars, Venus or to a solar system outside of the Sun.	Bakarsınız Hizmet erleri Mars'a çıkarlar, Venüs'e çıkarlar, Güneş sisteminin dışında başka bir sisteme giderler.
They will have taken the message to whoever they find there too.	Bütün oralarda da o insanlara mesajlarını ulaştırırlar.
If there are people, or animate beings there.	Oralarda da insan var ise, canlı var ise.
There is a verse in the Qur'an that signals to this; I also believe in this.	Kur'an-ı Kerim'de bir ayet işaret ediyor; biraz, Kıtmîr de ona inanıyor.
Yes, you may find that there are also beings that exist on these planets and they too turn to God, you may be of benefit to them with ideas.	Evet, bakarsınız oralarda da Cenâb-ı Hakk'a teveccüh etmiş varlıklar var, fikir katkısında bulunursunuz onlara.
And you too will benefit from their ideas.	Onlardan alacağınız olur sizin de.
And a very different thing may occur, with God's permission and grace.	Ve çok farklı bir şey olur, Allah'ın izni-inâyetiyle.
Yes, you will take the mission all the way there.	Evet, meseleyi alır tâ oraya kadar götürürsünüz.
All the way to stellar systems, ad astra, with God's permission and grace.	Güneşin merkezine kadar, güneşlerin merkezine kadar götürürsünüz, Allah'ın izni-inayetiyle.
Then,	Öyle ise,
Place your trust in God	"Gel Hakk'a tevekkül kıl
and find comfort,	Tefvîz eyle ve rahat bul
You be content with your due,	Sen hakkına razı ol
Let's see what the Master does,	Mevlâ görelim neyler
Splendid is whatever He does!'	Neylerse güzel eyler.
God renders good all vice	Hak, şerleri hayreyler
Never think that He does otherwise.	Sen sanma ki gayr eyler
A wise person watches the moment	Ârif, ânı seyreyler
Let's see what the Master does,	Mevlâ görelim neyler
Splendid is whatever He does!'	Neylerse güzel eyler."
I am speaking of things you already know, nor am I in any state to tell you anything extra.	Bildiğiniz şeyleri söylüyorum, zaten fazla bir şey söyleyecek hâlim de yok benim.
'Do not say why is this so	"Deme bu niçin böyle
Tis as it needs to be	Yerindedir ol öyle
Just wait till the end and see	Var sonunu seyreyle
Let's see what the Master does,	Mevlâ görelim neyler
Splendid is whatever He does!'	Neylerse güzel eyler."
The respected Ibrahim Haqqi says that.	İbrahim Hakkı hazretleri, Tefviznâme.
This will suffice you.	Vesselam.
I apologise, I spoke too much.	Baş ağrıttım.
'Forgive me, I apologise.'	"Affınızı isterim, özür dilerim."
Yes, we must continue to make salutations to our noble Prophet and continue supplicating.	Evet, salât u selâma devam, duaya devam.
If we have a daily hour of supplication, we should try to increase that to two hours a day.	Her gün bir saat kadar duamız var idiyse, elimizden geliyorsa, iki saate yükseltelim.
Let us not miss our Night Vigil.	Teheccüd'ü kaçırmayalım.
To miss the Night Vigil in Islam is for the lazy people.	Müslümanlıkta Teheccüd'ü kaçırma, tembel insanların işidir.
Yes, I've heard about this friend; he missed Tahajjud one day, made up for it when he woke up and said:	Evet, sizin bir arkadaşınızı duydum ben; bir gün teheccüdü kaçırmış, sonra kalkmış, galiba onu kaza etmiş fakat diyor ki:
'It still doesn't leave my mind, how did I do such an ill-mannered thing?'	"Hâlâ kafamdan çıkmıyor, ben o terbiyesizliği nasıl yaptım?"
No Tahajjud means no tajahhud.	"Teheccüd"süz, dolayısıyla da "tecehhüd"süz.
One who does not have Tahajjud (the Night Vigil) will also lack tajahhud (vigilance); they cannot strive to serve God to their fullest.	Teheccüd'ü olmayanın tecehhüdü de olmaz; o kendisini cân ü gönülden, ölesiye hizmete veremez.
Instead, they will become lazy and lie on their side.	Tembel tembel, yan gelir yatar kulağı üzerine.
Let's enlighten our nights with the Tahajjud.	Gecelerimizi Teheccüd ile taçlandıralım.
In the words of the great Ibrahim Haqqi once again:	Bu da yine İbrahim Hakk'ı hazretlerinindir:
'O eyes! What is sleep? Come, wake at nights,	"Ey dîde nedir uyku, gel uyan gecelerde
Behold the stars on nights of promenade.	Kevkeplerin et seyrini, seyrân gecelerde
Look and watch those wonders in the sky of the world;	Bak hey'et-i âlemde, bu hikmetleri seyret
Find your Maker and host Him at nights.'	Bul Sâni'ini, ol âna mihman gecelerde."
The Honourable Sage Bediüzzaman also ponders similarly up in the mountains, as if counting the stars:	Hazreti Pîr de dağın başında, yıldızları sayarcasına hususiyetleriyle anlatmıyor mu?
'For heedless you will be (of God) with other things in the day,	"Çün gündüz olursun nice ağyâr ile gâfil
Leave the heedlessness; be ashamed of God at night.'	Ko gafleti, Dildârdan bari utan gecelerde."
Eat little, sleep little, drink little, experience an utmost astonishment, remember your transience and find immortality, host God in your nights.	Az ye, az uyu, az iç, hayrete var, fâni ol; bul beka, ol O'na mihman gecelerde.
Would you not like to visit Him in the night?	O'na misafir olmak istemez misiniz, geceleri?
Those who are sleeping cannot be His guests; cannot be welcomed to the infinite blessings of The Most Glorified and Exalted.	Uyuyan insanlar, O'na (celle celâluhu) misafir olamaz; Keremkâni'nin keremine misafir olamaz.
May God Almighty make us all like that; may He protect us from wasting even a single moment of time.	Cenâb-ı Hak, öyle eylesin; zamanımızın bir zerresini bile israf ettirmesin.
We are for the Hereafter; we are engaged with the Hereafter.	Biz âhiret içiniz, âhirete namzediz.
What is the world for us?	Dünya, bizim neyimize?
In the words of our noble Prophet, 'What relation do I have with the world?	Efendimiz'in ifadesiyle, "Ne alakam var benim dünya ile?
My relation with this world resembles that of a traveller who takes a rest underneath the shade of a tree.	Benim durumum, tıpkı bir yolda giderken bir ağacın altında muvakkaten ârâm eden bir insana benzer.
Only to continue his journey after a short rest.'	Sonra o kalkar, bineğine biner, göçer gider."
The world is something like a tree under which one rests and reposes temporarily.	Dünya, altında muvakkaten dinlenilen, istirahat edilen bir ağaç gibi bir şeydir.
Where we are essentially headed is the afterlife, with all its splendour and glory.	Esas gideceğimiz yer, öbür âlemdir, bütün ihtişam ve debdebesi ile.
May God make us happy, joyful about and satisfied there.	Allah, orayla sevindirsin, memnun ve mesrur eylesin.
There was a book called Instruction of the Student: The Method of Learning.	"Talim ve Müteallim" diye bir kitap vardı.
When we were at the madrasa, everyone was handed this book so they read it.	Biz medresedeyken bu kitabı verirlerdi herkese, okusun diye.
I suppose this was at the beginning of this book:	Onun başındaydı bu, zannediyorum:
'O young man, read!	"Ey delikanlı, oku.
Ignorance is a shame and a flaw.	Cehalet, ârdır, ayıptır.
And no one else but a donkey is contented with it.'	Ona, eşekten başkası da razı olmaz."
Well, I have prattled on for this long, please forgive me.	Evet, bu kadar kem-küm ettim, hakkınızı helal edin.
And may God forgive my wrongdoings.	Allah da seyyiâtımı affeylesin.
If I have said anything wrong, may God Almighty bless me with His forgiveness.	Yanlış bir şey söyledimse, Cenâb-ı Hak, mağfiretine mazhar eylesin.
'O the All-Forgiving, the Concealer, pardon our sins completely, conceal all of our faults.	"Ey Gaffâr, ey Settâr, günahlarımızın tamamını mağfiret buyur; bütün ayıplarımızı setreyle.
O the All-Caterer God, the Expeller of troubles, our Lord.	Ey ihtiyaç ve hâcetleri gideren Rabbimiz, ey belâları def' u ref' eden Sultanımız.
Cater to all our needs; expel all probable troubles that may be upon us, all around the globe and every facet of life."	Bizim bütün ihtiyaçlarımızı gider; başımıza gelmesi muhtemel bütün belâları def' eyle, dünyanın her yanında ve hayatın her biriminde."

Created on 05 November 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

Oppression, Pandemic and Ramadan

As you already know, Ramadan is the blessed month in which the Qur'an was revealed.	Ramazan-ı şerîf, bilindiği gibi, Kur'an-ı Kerim'in nâzil olduğu ay olması itibarıyla mübarektir.
Just as it can be said that the birth of the Glorious Prophet can mean the 'rebirth' of humanity, the month of Ramadan has the same significance for Muslims.	Denebilir ki, Efendimiz ile alakalı bir sözde ifade edildiği ve "O'nun vilâdeti, dünyaya teşrifleri, insanlığın yeniden dünyaya gelişi demektir" dendiği gibi bir kutsiyet söz konusudur.
From this point, if humankind turns towards God with the Qur'an, then the month in which it was revealed is perhaps the most blessed period in the year.	Bu açıdan da Kur'an-ı Kerim ile -esas- insanların insan olması söz konusu ise, insanlığın Cenâb-ı Hakk'a yönelmesi Kur'an sayesinde oluyor ise, onun nazil olduğu ay Ramazan-ı Şerif, belki en kutlu bir zaman dilimi demektir.
Perhaps every night of this month is like a Night of Power but God has assigned that night to one night only.	Belki onun her gecesi, ayrı bir Kadir gibidir; fakat Sâhib-i Şeriat tarafından bir gecesine tahsis edilmiş Kadir Gecesi.
Right now we are really close; it begins in a few days.	Şimdi onun -bir yönüyle- arefesinde bulunuyoruz; işte iki-üç gün sonra.
Perhaps its shadow is cast over our heads and we begin to feel it, but in the face of current events, it might not be something we will wholeheartedly feel.	Belki gölgesi şu anda başımızın üzerinde, yavaş yavaş hissetmeye çalışıyoruz ama dehrin hadiseleri karşısında belki böyle gönülden sahipleneceğimiz şekilde değil.
Maybe we should try to revitalise these emotions within us.	Belki o duyguyu şimdi tetiklemek lazım insanlarda.
As though there was no pandemic in the world.	Adeta hiçbir virüs insanlığa musallat olmamış, hiçbir veba ve tâûn insanlığa musallat olmamış.
And everything else is just fine.	Her şey yerli yerinde, aynı zamanda hadiseler süt-liman.
This should be how we approach this Ramadan; we will fast, observe the Tarawih Prayer and give charity.	Dolayısıyla biz böyle bir hava içinde Ramazan-ı Şerifi karşılıyoruz; inşaallah orucunu tutacağız, terâvihini kılacağız, sadaka-ı fıtrını vereceğiz. ".
Just as the verse informs us: 'To Him ascends only the pure word (as the source of might and glory), and the good, righteous action (accompanying it) raises it' (Al- Fatir 35:10). All good deeds will ascend to God and will be commended based on their value.	Pak söz O'na yükselir ve meşrû, sağlam, yerinde ve ıslaha yönelik aksiyon o sözü yükseltir." (Fâtır, 35:10). buyurulduğu gibi, o güzel işler, bir de amel-i sâlih ile esasen Cenâb-ı Hakk'a yükselecek, nezd-i Ulûhiyette yerini alacak, kıymetine göre takdir görecek.
This is how it will be.	Öyle olacak.
Without letting the current problems around the world bring you down.	Hadiseleri nazar-ı itibara almayarak esasen.
But there is human nature.	Fakat muktezâ-ı beşeriyet.
I have repeated Izzet Molla's verses many times:	İzzet Molla'nın sözünü çok tekrar etmişimdir:
'I will not tire of torment, my dear,	"Ben usanmam -gözümün nuru- cefâdan ama
But we, at a point get tired, as the body is human.'	Ne de olmasa cefâdan usanır, candır bu!"
Now there are tribulations everywhere and it throws everyone off-course.	Şimdi bela başınızda sürekli böyle esiyor ve savuruyor sizi, her birinizi bir yere saçıyor.
As a result, every day there is a new cry arising.	Dolayısıyla her gün bir yerde bir feryad yükseliyor; bir âhuzâr, bir inilti yükseliyor.
In the face of such events, it may be difficult to feel the bliss particular to the month of Ramadan or experience it with the same eagerness.	Böyle bir tablo karşısında insanın, bütün bunları duymadan/hissetmeden Ramazan'ı kendine mahsus neşvesiyle duyması, onu her zaman yaşadığı o iştiyak ile yaşaması zor olabilir.
I believe it has been mentioned on other occasions, 'The Horizon of Ramadan'.	Değişik vesileler ile zannediyorum ifade edilmiştir; "Ramazan ufku" esasen.
Evaluating our surroundings during Ramadan.	Ramazan'da bizim çevremizi okumamız.
Evaluating ourselves during Ramadan.	Ramazan'da kendimizi okumamız.
Observing the things and events around us during Ramadan.	Ramazan'da eşya ve hadiselere bakmamız.
Seeing and planning for the future during Ramadan.	Ramazan'da önümüzü görmemiz.
Evaluating our past together with the present during the month of Ramadan, etc.	Ramazan ile geriye bakmamız, geriyi bugün ile beraber mütalaa etmemiz, filan.
Experiencing it just as if it were a celebration.	Onu böyle bir bayram neşvesi içinde duyma.
We may say, 'Now is not the time!' but clenching our teeth during these critical times, being patient, observing Ramadan in a profundity exclusive to it.	"Herhalde şimdi olmaz!" falan diyoruz; fakat işte dişini sıkıp bence bu kadar kritik durumlara rağmen, Ramazan'ı yine kendine has o derinliği ile duymak, çok önemlidir.
Maybe realising our inability, indigence and weakness, the thought that our sins shown to us, turning towards the Almighty God with the idea of cleansing our sins, maybe these thoughts can arise.	Belki aczimizi, fakrımızı, zaafımızı duyarak, aynı zamanda hatalarımızın/günahlarımızın yüzümüze çarpılması karşısında daha derinden Cenâb-ı Hakk'a teveccüh ederek, bir arınma mülahazası ile, arınma fikri ile bunları duyabiliriz.
However severe the events can be, however faithless some things can be, when one clenches their teeth, he will not stumble over these and will overcome these, with God's permission and grace.	Yani, hadiseler her ne kadar amansız olursa olsun, bir kısım şeyler ne kadar imansız olursa olsun, insan, dişini sıkınca ve o Ramazan mülahazasını yürekten -böyle- nazar-ı itibara alınca, herhalde o takılabileceği şeylere takılmadan aşar, Allah'ın izni-inayeti ile.
Ramadan can be experienced as 'a holy time'.	Onu hakikaten "kutlu bir zaman dilimi" halinde duyabilir.
Every night, as if you are drinking from the fountain of Kawthar, at every predawn meal as if you have reached the resurrection after death, connecting with the Divine Essence, with God's permission and grace.	Her akşam, yeniden, bir kere daha Kevser yudumluyor gibi, her sahurda bir yönüyle bir "ba's-u ba'de'l-mevt"e ulaşmış gibi yeniden Zât-ı Ulûhiyet ile ayrı bir münasebete geçer, Allah'ın izni-inayeti ile.
When one feels that, it will defer feeling negative things in a way, one will try to experience Ramadan as it should be experienced, with God's permission and grace.	Duyar onu; olumsuz şeyleri duymayı da belki çok erteler, onları öteler bir yönüyle; esas, Ramazan'ı kendi hususiyetleri ile yaşamaya çalışır, Allah'ın izni-inayetiyle.
From this perspective, we say:	Bu açılardan diyoruz:
A Sacred Phase of Time: The Blessed Three Months	Kutlu zaman dilimi.
This is why we call Ramadan, 'a time of self-observation'.	Bir açıdan da Ramazan'a "kendimizi dinleme zamanı" diyoruz.
That is also a different expression and we may not be able to understand that as we should most of the time.	O da hani ayrı bir tabir; çok defa belki kendi derinliğiyle onu da anlayamayabiliriz.
Listening to ourselves, in a way as if we have entered a time of seclusion; turning towards Almighty God when left hungry and thirsty.	Kendimizi dinleme, esasen bir yönüyle bir inzivaya çekilmiş gibi; işte aç durma, susuz durma, Cenâb-ı Hakk'a teveccüh etme.
Also 'listening to our inner-self' with that consideration is very important.	Bir de o mülahaza ile "kendimizi dinleme" çok önemli bir şey.
Listening to one's self, contemplating the question 'Who are you?'	İnsanın kendini dinlemesi, esasen, "Nesin sen?" sorusunun cevabını düşünmesi.
God's servant.	Allah'ın kulu.
You have certain responsibilities towards God, which you need to fulfil in order to unveil your true value. You will then become deeply aware of yourself, your servanthood and with that, turn to God with great reverence.	Cenâb-ı Hakk'a karşı bir kısım mükellefiyetler ile muvazzafsın, bunları yerine getireceksin; gerçek kıymetin o sayede inkişaf edecek; kendini derinlemesine duyacaksın, kulluğunu derinlemesine hissedeceksin; o kulluğuna bağlı olarak Cenâb-ı Hakk'a karşı derin bir saygı hissi ile O'na teveccüh edeceksin.
Listening to one's self in such a manner, living a life of seclusion and retreat is very important in order to listen to the messages coming from beyond our world.	Bu şekilde kendini dinleme, bir inziva hayatı yaşama, bir halvet hayatı yaşama ve öteden gelen şeyleri dinleme adına da çok önemlidir.
Indeed, if one opens the door in that direction, one can feel many amazing things that can make them fill with utmost joy, with God's permission and grace.	Evet, kapıyı o istikamette aralarsa, insan, bütün çirkinliklere rağmen, çok farklı şeyler, insanı bayıltan, kendinden geçiren, âdetâ en derin bir musiki hissi ile çok derin şeyler duyabilir; Allah'ın izniyle, inayetiyle.
Given that one listens to themselves...	Kendini dinlediği takdirde.
The month of Ramadan is at the same time such a period of listening to one's self.	Ramazan, aynı zamanda böyle bir dinleme faslıdır.
Perhaps listening in to other dimensions at different wavelengths.	Belki ötelerden gelen değişik dalga boyundaki şeyleri dinleme.
At the same time, looking at things through the lens of the Qur'an and how it was revealed, considering matters in a very different manner, positioning and considering one's self accordingly, with God's permission and grace.	Aynı zamanda Kur'an adesesiyle bakıp, Kur'an merceğiyle bakıp, Kur'an'ın iniş merceğiyle bakıp hâdiseleri çok farklı görme, kendini ona göre konumlandırma, Allah'ın izni-inayetiyle, ona göre değerlendirme.
Taking certain responsibilities according to one's status before God.	Konumuna göre kendisi için bazı şeyler takdir etme, biçme, kesme filan.
Reconsidering one's place in the world.	Bir yerden başka bir yere kendini koyma, alıp-koyma.
All these things could occur by virtue of Ramadan.	Bütün bunlar, Ramazan sayesinde olabilecek şeylerdendir.
When one considers things with such depth, they almost reach beyond time.	Böyle derinlemesine bakınca, insan, zaman üstü oluyor belki.
When one reaches beyond this time, one feels time very differently in various depths, with God's permission and grace.	Zaman üstü olunca da zamanı çok farklı derinlikleriyle duyuyor, Allah'ın izni-inayetiyle.
One then feels time with its heavenly dimensions.	Lâhutî derinlikleriyle duyuyor.
That's what we call 'time'.	İşte "dehr" dediğimiz şey.
Time, in reality, is connected to God's unveiling His Divine Essence to creation.	Dehr, hakikatte Zât-ı Ulûhiyete ait bir tecelli.
It is mentioned differently but I find it necessary to put it this way:	Farklı ifade ediliyor da ben böyle deme lüzumunu duyuyorum:
A different way of God's unveiling His Divine Essence to creation.	Zât-ı Ulûhiyete ait farklı bir tecelli.
In Ramadan, we understand time in such depth and recognise its value; acknowledging the things that we gain from it, realising that a fleeting second of time is the price for an eternal life and it is worth an eternal life.	Onu öyle derinlemesine duyuyoruz; zamanı derinlemesine duyuyor, zamanın kıymetini anlıyoruz; zamanın insana kazandırdığı şeyleri duyuyor, ân-ı seyyâlesinin ebedî bir ömre bedel olduğunu, ebedî bir ömür değerinde olduğunu duyuyoruz Ramazan-ı şerifte.
Ramadan comes with all these gifts, and pours them down onto us.	Ramazan, bütün bu vâridât ile geliyor, insanın başına kendi sağanaklarını boşaltıyor.
God willing, it shall be so again.	İnşaallah yine öyle olur.
Unfortunately, there are calamities and misfortunes that we are facing today.	Günümüzde içinde bulunduğumuz bir kısım dâhiyeler, belâlar, musibetler.
Being exposed to injustice.	Hani başta birilerinin zulmüne maruz kalma, haksızlıklara maruz kalma.
It is quite difficult to overlook these.	Bunları görmezden gelmek çok zordur.
But we must try to overlook them as much as we can and refer them to God Almighty.	Ama elden geldiğince görmezden gelmeye çalışmalı; meseleyi Allah'a havale etmeli.
God is utterly Just.	Allah, âdil-i mutlaktır.
'Such-and-such did this, so-and-so did that.'	Böyle, "Falan size şunu yaptı, filan size bunu yaptı!"
If you solely attempt to punish others, that would not be appropriate as you cannot be the one to punish.	Kalkıp böyle herkese kendinize göre bir ceza vermeye kalkarsanız, yerinde olmaz o bir kere, siz o cezayı veremezsiniz.
Sometimes the crime and punishment is so grand that when you attempt to implement it, you would be intervening the sphere of Divinity, which would be disrespectful.	Bazen o ceza, o kadar büyüktür ki, siz onu vermeye kalktığınız zaman, daire-i Ulûhiyete müdahale etmiş olursunuz, saygısızlıkta bulunmuş olursunuz.
Also in terms of our human values and vision, you cannot implement that punishment.	Bir de insanî kıvamınız açısından, insanî ufkunuz açısından o cezayı veremezsiniz.
Everyone acts according to their own character.	Herkes karakterinin gereğini sergiler.
You cannot force goodness onto those who have characters open to evil.	Karakteri kötülüklere açık bir insana, zorla iyilik yaptırtamazsınız;
Even if you succeed once, on another occasion, they will appear before you with their evil feelings.	bir kere yaptırtsanız bile, bir başka zaman yine karşınıza kötülük duyguları ile çıkar;
Perhaps they will behave humanly once, and behave with their character ten times.	bir defasında belki insanca davranır, on defa karakterine göre hareket eder.
Consequently, if you occupy yourself with those kinds of things, you will be neglecting the things you have to attend to.	Dolayısıyla, o türlü şeyler ile meşgul olduğunuz zaman, meşgul olacağınız şeyleri ihmal etmiş olursunuz.
We should not occupy ourselves with such worldly troubles.	Bu türlü böyle dünyaya ait dertler olan şeyler ile çok meşgul olmamalı.
There is a saying:	Vardı, hani bir vecizede vardı:
'Those who trouble themselves with the world will have troubles as vast as the world.'	"Derdi dünya olanın, dünya kadar derdi olur!"
I think we should not be troubled over any worldly matters; inevitably, they will come and go.	Bence dünyaya ait hiçbir meseleyi dert edinmemek lazım; nasıl olsa gelip-geçicidir bunlar.
If you give them importance and overemphasise them, you will be crushed under it.	Onlara ehemmiyet verir, onları gözünüzde büyütürseniz, onların altında kalır ezilirsiniz.
Be cautious and ignore these matters as much as possible.	Elden geldiğince o mevzuda temkinli olmalı ve görmezden gelmeli onları.
They are displaying their character.	Karakterlerinin gereğini yapıyor.
'Say: "Everyone acts according to his own character" (made up of his creed, worldview and disposition)' (Al-Isra, 17:84).	"Her insan kendi seciye ve karakterine göre davranır." (İsrâ, 17:84).
'O you who believe!	"Ey iman edenler!
Your responsibility is your selves.	Siz kendinizi düzeltmeye bakın!
Those who go astray can do you no harm if you yourselves are guided' (Al-Maedah, 5:105).	Siz doğru yolda olduktan sonra sapanlar size zarar veremez." (Mâide, 5:105).
The Qur'an states, 'Your responsibility is your selves'.	"Kendinize bakın!" diyor Kur'an-ı kerim.
Try to see your shortcomings.	Kendi kusurlarınızı görmeye çalışın.
When so-and-so oppresses you, 'I wonder which of our obligations we showed shortcomings in towards our Lord that He troubled us'.	Falan size zulmettiği zaman bile, "Acaba biz, Rabbimize karşı vazife ve sorumluluklarımızın hangisinde kusur yaptık ki, Cenâb-ı Hak, birilerini bize musallat etti!"
God will afflict us with this virus, an earthquake, the breaking of tectonic plates. He will afflict us with locust swarms, pigeons; it will go on and on.	Şu virüsü musallat eder Allah, zelzeleyi musallat eder, fay kırılmasını musallat eder, çekirgeyi musallat eder, güvercini musallat eder, eder eder, Allah celle celâluhu.
God Almighty only delays; He does not neglect. He may delay a matter.	Ancak Allah'ın (celle celâluhu) "imhal"leri vardır; "ihmal"leri değil, "imhal"leri vardır.
He can give time for people to change, as He is the All-Merciful, the Lord of the Worlds.	Mehil verir, Erhamü'r-Râhimîn'dir O (celle celâluhu), Rabbü'l-âlemîn'dir.
If He were to punish as soon as one were to make a mistake, as the Holy Qur'an states in many different places in a variety of expressions, there would not be a single living thing on earth.	Herkes böyle bir kusur işlediğinde onu hemen cezalandırırsa, yeryüzünde -yine Kur'an-ı Kerim'in değişik yerlerde farklı ifadelerle beyan buyurduğu gibi- yürüyen bir tane canlı kalmaz.
Yes, because everyone commits a sin or some type of oppression, one way or another.	Evet, çünkü herkes şöyle-böyle bir günah işler, bir zulümde bulunur.
Thus when God punishes one, they will be gone; if He punishes another, they will be gone, and so forth until there is no one left.	Dolayısıyla Allah onu cezalandırınca, o gider; şunu cezalandırınca, o gider; bunu cezalandırınca, o gider; hiç kimse kalmaz.
Whereas that is not the case.	Oysaki öyle değil.
God delays matters so that people can come to their senses, give up that mistake, seek good deeds, run towards cleansing, and so God can pardon and forgive them.	Allah'ın (celle celâluhu) imhalleri vardır ki insan kendine gelsin, aklını başına alsın, o kusurdan vazgeçsin, sevaba yönelsin, arınmaya koşsun, Allah (celle celâluhu) da onu bağışlasın, affetsin.
'My God, undoubtedly you are the All-Pardoning from the glory of forgiveness. When the beauty of pardon is mentioned, you are the sole All-Munificent One that comes to mind; you love to forgive.	"Allahım, şüphesiz Sen affetmek şanından olan Afüvv, ikram u ihsan denince akla gelen yegâne Kerim'sin; affetmeyi çok seversin.
Forgive us, O the All-Merciful!	Bizi affeyle, ey Erhamerrahimîn.
Forgive us, show us Your mercy.	Bizi yarlığa, merhamet buyur bize.
O the All-Forgiving, the Concealer, pardon our sins completely, conceal all of our faults.'	Ey Gaffâr, ey Settâr, günahlarımızın tamamını mağfiret buyur; bütün ayıplarımızı setreyle."
I could add here:	Hatta bu arada şunu da diyebilirim:
This virus right now;	Şimdi şu anda bir virüs.
Only God knows how much it makes me cry.	Bunun beni ne kadar ağlattığını, Allah bilir.
I say to my friends maybe every day:	Her gün belki arkadaşlarıma diyorum:
Form choirs of prayers, appeals, pleas in different places of the world; Appeal to God Almighty as a collective.	Dünyanın değişik yerlerinde dua, teveccüh, münâcaat koroları oluşturun; Cenâb-ı Hakk'a toptan teveccüh edin.
As the Honourable Sage Bediüzzaman says:	Üstadımızın buyurduğu gibi:
'Just as charity alleviates calamity, the sincere prayers of the majority will attract the relief of the community.'	"Nasıl sadaka belayı ref' eder; aynen öyle, ekseriyetin hâlisâne duası da ferec-i umumîyi cezbeder."
He says, 'attracts' there.	"Cezb" tabirini kullanıyor, "cezbeder" diyor.
Thus, to appeal to God Almighty by forming choirs of prayers, to wish for Him to alleviate this trial He has afflicted upon humanity as soon as possible.	Dolayısıyla, değişik yerlerde -böyle- dua koroları oluşturmak suretiyle Cenâb-ı Hakk'a teveccühte bulunarak, insanlığa musallat ettiği şu şeyi bir an evvel kaldırmasını O'ndan dilemek.
This will be a source of hope for humanity, too.	Bu, hem bütün insanlık için bir moral olur.
'Truly, there was an open door!' they will say.	"Hakikaten böyle bir açık kapı varmış meğer!" derler.
And you will also be teaching others the appropriate ways.	Hem başkalarına da bir yol-yöntem öğretmiş olursunuz.
And indeed, your Jewish friends, and those from different Jewish sects as well as your Christian friends, and those from different Christian sects come together in prostration and prayer, they say, 'O God!	Bakın, şimdi Yahudi, Hıristiyan, Hıristiyanlığın değişik mezhepleri, Yahudilerin değişik mezhepleri filan, sizin arkadaşlarınız ile değişik yerlerde secdeye kapanıyorlar, dua ediyorlar; "Allah'ım!
Protect humanity from this affliction and calamity!'	İnsanlığı bu dâhiyeden, bu beladan, bu mesâibden halâs eyle!" diyorlar.
God Almighty has given you an alternate path in which to gain rewards.	Cenâb-ı Hak size bir başka yol ile bir sevap kazandırıyor, bunu yapmak suretiyle sevap kazandırıyor.
And this commenced in the three holy months Rajab, Shaban, and now Ramadan.	Bu da böyle üç aylarda başladı; Recep, Şaban ve Ramazan işte geldi.
Ramadan has come, but the pandemic continues.	Ramazan geldi-dayandı ama salgın/musibet devam ediyor.
Some say, 'a different version of the virus will come soon after'.	"Onun farklı versiyonları arkadan gelecek!" filan diyor bazıları.
'Soon it will enter a mutation and introduce itself in a new form' they say.	"Mutasyonlarla, değişikliklere uğrayarak, farklı bir formda yeniden karşınıza çıkacak, bu defa farklı şekilde sizi tırpanlayacak, hafizanallah, yere serecek!" diyorlar.
In the face of all this, there is nothing to do but turn to the comprehensive Divine Will.	Bütün bunlar karşısında o "Kuvve-i Kâhire"ye, "Kuvve-i Bâhire"ye, "İrâde-i Şâmile"ye, "İrâde-i Muhîte"ye teveccüh etmekten başka çareniz yok.
You must turn to God; 'O God!	Cenâb-ı Hakk'a teveccüh edeceksiniz; "Allah'ım!
Dispel this'.	Sav bunları!" falan diyeceksiniz.
In these blessed months, it is crucial to be involved in invocation and humble devotion and supplication.	Böyle mübarek aylarda, insanlık için, kendiniz için bu türlü tazarru ve niyazlarda bulunma mevzuu çok önemli bir şey.
God brought them all together, at the same time the rewards for fasting, for waking up at night.	Allah, ona denk getirdi; hem Ramazan'ın sevabı, hem orucun sevabı, hem geceleri kalkıp ihya etmenin sevabı.
The rewards for praying the forgotten Tahajjud, the Night Vigil.	Unutulmuş teheccüdleri kılmanın sevabı.
To feel a deep connection with the prostration, as mentioned in a Prophetic Tradition, to be at the closest point with God.	Secdeyi derinlemesine duymanın, hadiste buyurulduğu üzere O'na (celle celâluhu) en yakın olma hâlini duymanın sevabı.
Truly, when you put your head on the ground when you are closest to Him, you say, 'O God!	Hakikaten başınızı yere koyduğunuzda, O'na en yakın olduğunuzu hissederek, "Allah'ım!
Please bestow this and that'. This gives you a sense you are in a state of constant awareness of the omnipresence of God	Ne olur şunu lütfeyle, bunu lütfeyle!" deme mevzuu, Cenâb-ı Hakk'ın ayrı bir lütfu, ayrı bir ihsanı oluyor size.
At the same time, declaring and thinking, 'This nation persecuted another, this is the reason why they are suffering' as a way to attribute the reason behind these trials to others is not something we should do.	Bu arada, "Falanlar filanlara zulmetmişlerdi de, filanlar haksızlıkta bulunmuşlardı da, dolayısıyla onların bu zulümlerinden dolayı geldi!" gibi düşünce ve sözler ile bunları başkalarına fatura etmek suretiyle işin içinden sıyrılmaya çalışmamak lazım.
In interpreting these calamities and misfortunes, one must see them coming from oneself.	Bu türlü bela ve musibetlerde -antrparantez arz ediyorum- elden geldiğince, insan, her şeyi kendinden bilmeli.
Why did these misfortunes strike us?	Niye bu bela ve musibetler geldi?
'It could be because of me.	"Benim yüzümden olabilir.
I could not make use of the opportunities that God bestowed upon me.	Ben, Cenâb-ı Hakk'ın bana lütfettiği o imkanları tam, yerinde, rantabl olarak değerlendirmedim.
This is why, the Ultimate and Ever-Constant God is cleansing me with trials like this.	Onun için Cenâb-ı Hak, beni bu türlü şeyler ile yeniden bir arınmaya sevk ediyor:
God is reminding us, 'Get your mind together, I am here!'	'Aklını başına topla, bak, Ben varım!' diyor" demeli ve böyle düşünmeli.
Otherwise, with the arrival of such calamities, declaring, 'It is because of this person, or that!' is a form of disrespect towards God.	Yoksa böyle belalar ve musibetler geldiğinde, "Falanların yüzünden geldi, bak onlar da işte burada kıvranıyorlar!" falan demek, Allah'a karşı ayrı bir saygısızlıktır.
Attributing blame on others apart from oneself, seeing oneself as perfect and without fault is not right.	Suçu başkalarında arama, yine kendini pâk, temiz, müzekkâ görme, doğru değildir.
Trying to purify oneself without holding oneself accountable is a serious fault.	Tezkiye-i nefissiz, tezkiye-i nefiste bulunma mevzuu, çok ciddi bir yanlıştır.
(In other words, claiming to have a purified soul without this being the truth and speaking so is a serious fault).	(Yani, tezkiyesiz nefs-i emmâresi bulunanın, nefsinin tezkiyesinden dem vurması, büyük bir hatadır.)
You are not pure, so do not regard yourself as the most perfect person.	Müzekkâ olmadığından, sen, kendini o temiz insan görmemelisin.
Having a soul that is refined and grown in purity is another issue, this is above us, it is for those great ones closely connected to God.	Müzekkâ olma mevzuu da tabi ayrı bir husus; işte o büyüklere mahsus, bizi aşan bir konu.
As a side note.	Antrparantez dedim.
Today, in our experiences, thoughts such as these, these observations and discussions are very important.	Hani günümüzde, bugünlerde, içinde yaşadığımız günlerde bu türlü şeyler de, mülahazalar da çok önemli.
Thinking and feeling that people are facing revenge for their actions, talking about this.	Evet, böyle fikren, zihnen, kelâm-ı nefsiyle, insanlardan intikam alıyor gibi konuşma, falan.
'They deserved this, how God deals with you', etc.	"Alın, çekin işte; Allah (celle celâluhu) nasıl hakkınızdan geliyor sizin!" filan deme.
Maybe God would take our and their lives, punish us and them both.	Belki Allah onların da, bizim de canımızı alır; onları da bizi de cezalandırır, eder.
We should not think like this, we should attribute it to ourselves 'This may have occurred because of us, God knows best'.	Öyle değil de esasen meseleyi kendimize bağlayarak "Bizim yüzümüzden oldu, Allahu a'lem.
'May God Almighty forgive us and everyone else' is a better thing to say.	Cenâb-ı Hak, bizi de bağışlasın, başkalarını da bağışlasın!" demeli.
A few days ago, a person passed away.	Efendim, bir-iki gün evvel bir zat vefat etti.
I prayed for him earnestly with tears in my eyes.	Bir-iki gün ona çok ağlayarak dua ettim burada.
However, for many different reasons, he always used to say:	Fakat değişik vesileler ile hep ifadesi şu olmuştu o hazretin:
'As long as I have been alive, I have struggled against this movement, tried to way lay them, hurt them'.	"Ben kendimi bildiğimden bu yana hep bunlar ile meşgul oldum, hep bunları meşgul ettim, bunları ben tanıttım; bunların hakkından gelmeye çalıştım!" falan.
Yet, I will pray as such: 'O my Lord! This person is coming to You. He was observing the prescribed Prayers, he was fasting, he was telling the religion to others;	Şimdi "Ya Rabbi, Sana geliyor bu; namaz kılıyordu, oruç tutuyordu, bir sürü insana da dini-diyaneti anlatıyordu;
please, don't punish him for the things he said about our movement'.	ne olur, şu bize yaptığı şeylerden dolayı bunu cezalandırma; ne olur, bahtına düştüm Senin!" deyip durdum.
Yes, God is my witness.	Evet, Allah şahit.
Being a human is something else; this does not refer to 'being superior', simply 'being a human' is something different.	İnsan olmak başka bir meseledir; bu da "büyük olmak" değil, sadece "insan olmak"tır; bu, başka bir meseledir.
And this always has to do with respecting humanity.	O da "insana saygı" ile başlar, "insana saygı" ile devam eder, "insana saygı" ile biter.
Humankind is honoured with the 'best of stature.	İnsan, "ahsen-i takvîm"e mazhardır;
He is a fantastic and praiseworthy art of Almighty God.	Cenâb-ı Hakk'ın acîb bir sanatı, şâyân-ı takdir bir sanatıdır.
He is worth utmost respect, value and veneration.	Ona ne kadar hürmet edilse değer, saygı duyulsa, değer.
God, may He be glorified and exalted, is the All-Aware and the All-Seeing.	O (celle celâluhu), Habîr u Basîr, her şeyden haberdardır.
I've mentioned on different occasions:	Hani değişik vesileler ile arz etmişimdir:
Muhammad Iqbal says:	Doktor İkbal diyor ki:
'I would always read the Qur'an with utmost sensitivity.'	"Hep Kur'an-ı Kerim'i kemâl-i hassasiyetle okurdum."
That is true; he would actually read the Qur'an in such way.	Hakikaten de öyle okuyordur.
For instance, I think he stayed in England for sixteen years and he never missed the Night Vigil.	Mesela İngiltere'de -zannediyorum- on altı sene kadar kalmış, teheccüdü bir kere kaçırmamış.
Whereas, the Night Vigil is forgotten in Turkey, tell me if such thing as 'Night Vigil' is known?	Oysaki teheccüd, Türkiye'de unutulmuş; "teheccüd" diye bir namaz var mı, yok mu?
He never missed it there.	Kaçırmamış onu orada.
He always used to read the Qur'an with utmost sensitivity.	Hep Kur'an-ı Kerim'i okuyor, kemâl-i hassasiyetle.
'My dad used to tell me:	"Babam diyordu ki bana:
Son, read the Qur'an as if it was revealed to you, not to the Prophet Muhammad, peace and blessings be upon him!'	Oğlum, Hazreti Muhammed'e (sallallâhu aleyhi ve sellem) inmiş Kur'an'ı, O'na inmiş bir Kur'an gibi değil, sana inmiş bir Kur'an gibi oku!"
That's what he used to say.	Öyle diyor.
Now the reality here is considering yourself as the addressee.	Şimdi işin esası, o; hep kendini muhatap olarak ele alma orada.
The addressee in all of its forms.	Ama her şeyiyle kendini muhatap olarak alma.
'Whatever God told our noble Prophet, God is telling it to me as well but this is done indirectly and relatively!'	"Efendimiz'e ne demiş ise Cenâb-ı Hak, bana diyor bunu; fakat zılliyet planında, izafi planda bana diyor Allah (celle celâluhu) bunu!"
No one has the right to object this.	Buna kimsenin itiraz etmeye hakkı da yoktur.
This has always been understood this way	Bu, öteden beri de öyle anlaşılmıştır.
I believe this spirit has now been killed in our society.	Şimdi zannediyorum toplumumuzda bu ruh öldürüldü tamamen.
The Qur'an, as some insolent people say, is seen as 'a book that was allegedly brought down from the skies'.	Kur'an-ı Kerim, birilerinin küstahlık yapıp ağızlarından kaçırdıkları gibi "On dört asır evvel gökten indiği zannedilen Kur'an-ı Kerim" olarak görülüyor.
Well, it is not possible for these people to hear the miraculous words of the Qur'an in their hearts in any depth.	Efendim, bunların, ona öyle bakanların, o Kur'an-ı Kerim'in, o mucizevâri, muciz-beyân beyanı kendi derinlikleri ile duymaları mümkün değildir.
Firstly one needs to read a lot and continuously.	Bir kere çok okuma, sürekli okuma, lâ-akall.
I do not know how many people of today read the whole Qur'an once a year.	Ee günümüzde -bilmiyorum- senede bir kere Kur'an-ı Kerim'i hatmeden var mı?
In Ramadan, if God wills, at least once.	Ramazan'da inşallah, hiç olmazsa bir kere Ramazan'da.
As you know, the Righteous Predecessors would recite the entire Qur'an at least once every 10-15 days.	Selef-i Sâlihîn -bildiğiniz gibi- Ramazan'ın dışında, on-on beş günde bir hatim yapıyorlar.
In Ramadan, they would do so every 3 days.	Ramazan gelince, üç günde bir yapıyorlar.
In the last 10 days of Ramadan, in the event that day is the Night of Destiny and Power, they would recite it every single night.	Ramazan'ın son on gününde, Kadir gecesine rastlar diye, her gün bir kere Kur'an-ı Kerim'i hatmediyorlar.
We see this manifest in their forms as honourable people, in their lifestyles, in their character and ways.	Onu da yine rical oğlu rical (er oğlu erler)de, onların hayat tarzlarına, üsluplarına bakınca onlarda görebiliyorsunuz.
They fulfil their duty in this way.	Onlar, onu o şekilde yerine getiriyorlar.
This spirit and interpretation is dead; as it pertains to us.	Bu, öldürülmüş bir ruh, bir manadır; bize dair öldürülmüş bir ruh, bir manadır.
This should be recommended and returned to.	Bu, telkin edilmeli esasen.
At the same time, the things that charm us and inspire us, they should be emphasised.	Aynı zamanda bizi büyüleyen şeyler nelerdir, onları da vurgulamalı, arada vurgulamalı.
Even an illiterate man like me, whilst reading the Qur'an...	Hani benim gibi bir ümmî bile Kur'an-ı Kerim'i okurken.
The Qur'an is in front of me, I look at it whilst praying.	Önümde Kur'an-ı Kerim, namaz kılarken bakıyorum ona.
At times, in terms of the relationships between verses, it appears as such a magical thing to me, I feel overwhelmed.	Bazen o, siyak-sibak itibarıyla öyle büyüleyici bir şey geliyor ki bana, orada, böyle namazın içinde, külahımı atasım geliyor.
If such a lay-person, imperfect Muslim like me feels it to this degree, then those who fully focus would feel, when they say: "Alif, Lam, Mim.	Ee benim gibi bir insan, yarım-yamalak Müslüman o kadar hissediyorsa, demek ki böyle bütün gönlüyle ona teveccüh eden bir insan, "Elif, lâm, mim.
This is the (most honoured, matchless) Book:	İşte Kitap!
There is no doubt about it.	Şüphe yoktur onda.
Guidance for the righteous' (Baqarah, 2:1-2) they would see the entire text as a map spread before them and feel as though they are reading it in front of God.	Rehberdir müttakîlere!" (Bakara, 2:1-2) ayetinden مِنَ الْجِنَّةِ وَالنَّاسِ'ye kadar mushafın bütününü bir haritada, bir tabloda görüyor gibi bakıp onu Cenâb-ı Hakk'ın karşısında tekrar ediyor gibi.
'These are Your words, O my God!	"Senin beyanın Allah'ım!
This is what I say:	Bunu ifade ediyorum ben:
I acknowledge and submit. I acknowledge in its entirety'.	Kabul ettim, aynıyla bunu kabul ettim!" falan diyor gibi.
Feeling in this way, this person will experience very unique things.	Kendini öyle, o konumda hissetmesi neticesinde çok farklı şeyler duyar.
And then there are those who turn to it with their hearts.	Bir de yürekten ona teveccüh edenler.
The Qur'an has a way of turning to us as well.	Onun (Kur'an'ın) insana teveccühü vardır.
Turning to something causes reciprocation.	Teveccüh, teveccüh doğurur.
If you give attention and favour, you will receive attention and favour.	Teveccüh ederseniz, teveccühe vesile olur o teveccüh.
Therefore, these concepts should be studied in depth, and the fact that the Qur'an is not the speech of a man should be emphasised well.	Dolayısıyla, zannediyorum, bu türlü meseleler üzerinde derinlemesine durularak, esasen, Kur'an-ı Kerim'in, öyle sıradan birinin beyanı olmadığı çok iyi işlenmeli.
For example, not 'A book that was allegedly brought down from the skies'.	Efendim, "On dört asır evvel gökten indiği zannedilen."
Not 'allegedly'.	Hayır "zannedilen" değil.
But to say, 'I may be a vision, an imagined being, but the fact that the Qur'an is from God is definite, absolute, without doubt, unequivocal'.	"Ben yalan olabilirim, ben hayal olabilirim; fakat onun Allah'tan geldiği kat'iyyen ve kâtıbeten."
When it isn't attributed to Almighty God, you are unable to explain this in reality.	Cenâb-ı Hakk'a verilmeyince, onu izah edemezsiniz esasen.
There is such an enchantment in it, when you begin to read and understand it correctly, in essence, you are saying, 'This is enough for me'.	Öyle büyülü şeyler vardır ki onda, bir taraftan bir düğümü çözdüğünüz zaman, esasen, "Bu, bana yetti!" falan dersiniz.
There is such depth to it.	Öyle bir derinliği vardır onun.
This cannot be seen on the text, on the pages, in truth it appears with a deep heart, a heart like a lens, a plectrum to pluck the strings of the heart, to feel it in your spirit, that plectrum will allow those Divine sounds to be heard, with God's permission and grace.	Kitapların satırlarında bu olmaz esasen; bu, kalbin enginliğiyle, kalb mirsâdı ile bakılınca olur; heyecan mızrabı ile o tellere dokunulunca, insan ruhunda o ses duyulur; o mızrap ile o ses duyulabilir, Allah'ın izni-inayeti ile.
Now to try to realise this, in essence it can lead to a new 'Qur'anic Age' with God's permission and grace.	Şimdi bunu sürekli seslendirmek suretiyle, esasen, yeniden bir "Kur'an Çağı" olabilir, Allah'ın izni-inayeti ile,
Just like the Honourable Sage Bediüzzaman, in one way, would investigate every detail of the Qur'an.	Hazreti Pîr-i Mugân, Şem'-i Tâbân gibi, bir yönüyle, o Kur'an-ı Kerim'i o ölçüde hallaç ederek.
Necip Fazıl would use the term 'to investigate every detail of existence'; he would say, 'to investigate every detail of the creative commands'.	Üstad Necip Fazıl, "eşya ve hadiseleri hallaç etme" tabirini kullanırdı; "tekvinî emirleri hallaç etme" derdi.
By investigating every detail of the Qur'an...	Kur'an-ı Kerim'i bu şekilde hallaç etmek suretiyle.
'I have faith in the existence of God, His angels, His Prophets, His Books, the Day of Judgement, Divine Destiny, and that good and evil is created by God.	"Allah'a, meleklerine, peygamberlerine, kitaplarına, âhiret gününe, kadere, hayır ve şerrin Allah Teâlâ'dan olduğuna iman ettim.
I believe...	İnandım:
I believe that the Resurrection is the truth'.	Öldükten sonra dirilmek haktır."
All of these truths are in the Qur'an.	Bu hakikatlerin hepsi, Kur'an-ı Kerim'de var.
You can connect these realities to three truths.	Bunların hepsini üç tane hakikate ircâ edebilirsiniz.
As a matter of fact they have; Ghazali, the Honourable Sage Bediüzzaman both say the same thing.	Nitekim etmişler; Gazzâlî de, Hazreti Pîr de ircâ ediyor aynı zamanda.
But to hear the Qur'an in that way is very important.	Ama Kur'an-ı Kerim'i öyle duyma çok önemlidir.
To make it heard is the duty of those who have heard the Qur'an.	Duyurma da Kur'an-ı Kerim'i duyanların vazifesidir.
If a person has heard it, then they must pass it on and make it be heard.	İnsan duymuş ise şayet, duyuracaktır onu.
One will think, 'How is it that mankind can act so heedless?'; one will think like the Companions and the great Successors.	"Nasıl oluyor da insanlar -böyle- gâfilâne davranıyor; buna bakmıyorlar?" diyecektir; Sahabe-i Kiram gibi, Tâbiîn-i Izâm gibi düşünecektir:
'That is the Qur'an but where are the tears?	"O Kur'an'ı Kerim ama gözyaşları nerede?
Where is the excitement of the heart?	Kalbin heyecanı nerede?
Where is the shivering of the heart?'	Kalbin titremesi nerede?"
Yes, we must establish these feelings in people.	Evet, insanlarda o duyguyu oluşturmak lazım.
We must take away the prescribed Prayer from dead soul, make people declare, 'I want to hear those verses again!' and run back to the prescribed Prayer.	Ölü ruhların elinden alarak onu, hakikaten "Yahu bir kere daha duyayım!" diye namaza koşma ruhunu canlandırmak lazım.
Holding the Qur'an, kissing it and paying respects to it...	Kur'an'ı eline alma, öpme, başına koyma.
Then to be in a state of reverence to it as if kneeling out of respect.	Ondan sonra da saygı ile onun karşısında iki büklüm olma.
I believe this is a matter to be fulfilled by people of expertise in our day and age.	Bu, zannediyorum, günümüzde bu mevzuda uzman insanların yapabileceği bir iş.
By experts I do not refer to so-called academics.	Uzman dediğim, kitapların satırlarında düktor (!), dû-cent (!), dû-cennet (!), profesör değil.
Essentially, the people of spirit, heart, sentiment, and consciousness...	Esasen ruh insanları, kalb insanları, his insanları, şuur insanları.
It seems to me that this is a matter which needs to be reminded often and persistently.	Zannediyorum işte bu mevzuda çok ciddî tembihe ihtiyaç var, ısrarla tembihe ihtiyaç var.
In previous years, we read the Qur'an with its translation throughout Ramadan.	Önceki senelerde Ramazan boyunca Kur'an-ı Kerim'i meali ile beraber okuyorduk;
It would require reading plenty in the morning and night to finish one part, and by the end of the month the recitation of the whole Qur'an would be completed.	sabah-akşam okumak suretiyle bir cüz okunuyordu, hiç olmazsa ayda bir kere bir hatim oluyordu.
Through such a process, maybe some people developed a desire to recite the entire Qur'an in a fortnight.	Böyle işleye işleye, belki başkalarına on beş günde bir hatim yapma duygusu aşılanmış olurdu.
If nothing else, people would be inspired to recite the entire Qur'an twelve times a year.	Hiç olmazsa ayda bir, senede on iki defa Kur'an-ı Kerim'i hatmetme aşılanmış olurdu.
Imam Abu Yusuf provides the verdict that 'There is no issue in reciting the Qur'an by looking at it in supererogatory Prayers.'	İmam-ı Ebu Yusuf hazretleri, "Nafile namazlarda Kur'an'a bakarak okumada mahzur yoktur" diyor; onun özel fetvası, tercihi.
At least, reciting the Qur'an like that...	Hani en azından Kur'an-ı Kerim'i öyle okuma.
Or to read through the interpretation before reciting those verses in the Prayer, and to pray with that spirit.	Hatta ondan evvel de bir mealine bakma, imkânı varsa; sonra namaz kılarken o ruhla okuma.
Not to pray while thinking of the interpretation, but to understand the message conveyed prior to praying and to pray with that understanding.	Hani, mealini düşünerek okuma değil de en azından ondan anlayacağı şeyleri anlama mevzuu.
Some of our friends are doing this at the moment, and they should continue.	Arkadaşlarımızın bazıları yapıyor, şu anda bunu yapıyorlar; yapmaya da devam etmek lazım.
We must once again make this our priority.	Yabancılaştığımız bu meseleyi yeniden temel mevzuumuz haline, temel konumuz haline getirmek lazım.
We must once again become integrated with the Qur'an.	Kur'an ile yeniden, bir kere daha tanışmak lazım, bütünleşmek lazım.
'Fourteen hundred years have passed!'	"Aradan bin dört yüz sene geçmiş!"
Some may look at it from afar, but we must look at it as if it was revealed directly to us only recently.	Elin-âlemin öyle uzaktan ona bakmasına mukabil, hemen yeni, bize nazil olmuş gibi bakmak lazım.
'My God!	"Allah Allah!
As though it was revealed specifically for me today.	Yahu aynen, bugün bana iniyor gibi.
I see that it is so integrated with my feelings.'	Hislerimle o kadar örtüştüğünü görüyorum ki" filan diyecek şekilde yakından onu duyma ve hissetme mevzuu.
May God Almighty grant this to everyone.	Cenâb-ı Hak, cümleye nasip etsin.
Itikaf (retreat) actually has its own conditions.	Aslında itikâfın da kendine göre şartları var;
One must stay in the masjid, refrain from unimportant matters, turn their back to worldly matters, must turn absolutely to the Hereafter.	mesela insanın mescitte olması lazım, fuzûliyâttan uzak durması lazım, dünyeviliğe karşı sırtını dönmesi lazım, tamamen uhrevîliğe müteveccih olması lazım.
In fact, it could be done in that sense.	Fakat bir de o manada olabilir, izafi olarak esasen.
God Almighty has put us in compulsory isolation.	Cenâb-ı Hak bizi mecburî bir halvete itmiş.
'We shouldn't leave the house, we shouldn't come in contact with others, we must not contract anything onto ourselves!' are being said.	Efendim, "Çıkmayalım dışarıya, başkalarıyla görüşmeyelim, kendimize bir şey bulaştırmayalım!" filan deniyor.
At the same time, we really need to get in touch with something from that perspective, with regards to our rapport with God, with regards to our rapport with the Qur'an.	Aynı zamanda, hakikaten Allah ile olan münasebetimiz açısından, Kur'an ile olan münasebetimiz açısından, o zaviyeden kendimize bir şey bulaştırmamamız lazım.
Nowadays, we are facing calamities, misfortunes, viruses.	Şimdi hep bela/musibet/virüs saçılıp dolaşıyor.
To take refuge in God Almighty's protection, grace and guard by running away from them.	Onlardan kaçarak -bir yönüyle- Cenâb-ı Hakk'ın himâyesine, inayetine, sıyanetine sığınma.
To say 'My Lord!	"Allah'ım!
Protect us, preserve us!'	Bizi koru, muhafaza buyur!" deme.
I also make such a prayer; I say that:	Bir de Kıtmîr şöyle bir dua da ediyor; diyorum ki:
'My Lord!	"Allah'ım!
Take all the blessings, no matter how many there may be, such as service of faith, establishing educational facilities at various places, warning people, that you have granted us, for example, myself, our brothers and sisters, our friends, our supporters, our sympathisers, people who love us, as deposit under your Divine sight;	Bize -mesela bu Kıtmîr'e, kardeşlerimize, dostlarımıza, taraftarlarımıza, muhiplerimize, sempatizanlarımıza- lütfeylediğin şeyleri -yani dine-imana hizmet gibi, değişik yerlerde eğitim müesseseleri açmak gibi, insanlığı uyarma gibi, ne kadar nimet lütfetmiş isen, bunların hepsini- nezd-i Ulûhiyetine emanet olarak al;
You, yourself protect them; so that no one else can harm them.	Sen, Kendin koru; başkaları ona zarar vermesin.
Take them as deposits under your Divine sight, and protect them, please O my God!'	Nezd-i Ulûhiyetine emanet olarak al, koru bunu, ne olur Allah'ım!"
I have been feeling like uttering this many times.	Böyle demek geliyor içimden çok defa.
Well, if God wills, it will be that way.	Evet, inşaallah öyle olur.
To a certain extent, it was that way.	Bir ölçüde öyleydi.
However, one must say, 'If only we had done justice to that position, God Almighty would not have inflicted some people upon us!' so that, essentially, we can place ourselves in order again.	Ama "Eğer biz hakikaten o konumun hakkını tam vermiş olsaydık, Cenâb-ı Hak, bazılarını musallat etmezdi!" demeli ki, esasen, kendimizi yeniden bir düzene koyalım.
Otherwise, God forbid, we would commit gossip, slander, reproach just by blaming others.	Yoksa hafizanallah sadece başkalarını suçlamak suretiyle gıybete gireriz, iftiraya gireriz, ayıplamaya gireriz.
Inspired by a noble saying of the Prophet, you can add some words.	Hadis-i Şerif'ten mülhem, اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَلِمَنِ اغْتَبْنَا diyebilir; اَللَّهُمَّ اغْفِرْ لَنَا وَلِمَنْ عَيَّرْنَا gibi ifadeler ekleyebilirsiniz.
You can say:	Bunların hepsini diyebilirsiniz:
'O God, forgive us and the ones whom we deemed erroneous, and the ones whom we talked ill of, all of them and everybody!'	"Allah'ım, bizi ve kendilerine hata nisbet ettiklerimizi, ta'yîrde bulunduklarımızı (ayıpladıklarımızı) hepsini/herkesi mağfiret buyur Allah'ım!"
By doing so, you will be acting with a vast, profound conscience.	Böyle demek suretiyle, bir engin vicdanla hareket etmiş olursunuz.

Created on 03 May 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

A Conversation with the Youth-2

All the sayings and traditions of our noble Prophet are like jewels, that is why people have said:	Efendimiz'in her sözü, lâl ü gûherdir; onun için demişler ki:
'The sayings and words of the Prophet are the Sultan of Words.'	"İnsanlığın Efendisi'nin sözleri, sözlerin sultanıdır."
Every one of his sayings is a sultan just like this one:	Her sözü O'nun, sultandır; bu da öyle:
'The best of your youth are the ones who resemble your elderly'.	"Sizin gençlerinizin en hayırlıları, yaşlılara benzeyenlerdir."
The youth that live their lives as though the signs of death have appeared already and every time they look at the world they are reminded of the Hereafter.	Ölüm emareleri etrafında tüllenmeye başlamış gibi yaşayan, dünyaya baktıkça hep karşısında, gözünün önünde, âhiret tüllenen gençler.
Those youth who design their lives in this manner.	Hayatlarını ona göre dizayn eden gençler.
Who say, 'Well, we are going to die one day'.	"Nasıl olsa bir gün öleceğiz" diyen gençler.
This kind of youth.	İşte öyle gençler.
This is possible, while the total opposite is also possible.	Öyle de oluyor; öbür türlü -ikinci şıkta ifade edildiği gibi- de oluyor.
This youth are possibly better than your elders, your ancestors.	Bu gençler, belki sizin ihtiyarlarınızdan da, ihtiyarlarınızın ihtiyarlarından da daha hayırlıdır.
'The worst of the elderly are those who followed the impulses of their carnal souls and sinned a lot.'	"İhtiyarların en şerlisi de, hevâ-i nefsine uymuş, pek çok günah etmiş kimselerdir."
Those who have reached the stage as Leyla Hanım describes in her poem: 'How can I face you, O Messenger of God!'	Leyla Hanım'ın Naat'ındaki ifadelerle, "Huzura kangi (hangi) yüzle varayım yâ Rasûlallah" diyecek hale gelmiş insanlar.
'I gave in to my carnal desires, I engaged in many a sin	"Hevâ-i nefsime uydum, pek çok günah ettim
How can I face you, O Messenger of God' says Leyla Hanım.	Huzura kangi (hangi) yüzle varayım yâ Rasûlallah" der Leyla Hanım.
What great words, sweet expression!	Ağzın şeker şerbet yesin, annem benim.
The youth, in one sense, who live for the Hereafter...	Genç, bir yönüyle, böyle âhiret için yaşayan.
Spiritual chivalry that is represented by Mus'ab ibn Umayr.	Mus'ab İbn Umeyr'in temsil ettiği fütüvvet.
In a poem I once said, 'I always admire Mus'ab'	"Hep Mus'ab'ına hayranım" dedim bir Naat'ta.
Even now when I think of him, I tear up.	Hazreti Mus'ab aklıma gelince gözlerim dolar.
When I remember Ibn Jahsh, the cousin of our Glorious Prophet, I tear up.	İbn Cahş, aklıma gelince -halazâde- gözlerim dolar.
They lived in this world but they always looked towards the Hereafter.	Onlar, dünyada yaşamışlar ama hep gözlerinde âhiret tüllenmiş.
At a tender age, they were not attracted to worldly things, they did not incline towards the things other than God.	Daha genç yaşında iken, dünya nedir bilmemiş, mâsivâ üzerine katiyen eğilmemiş.
'Worldly life, worldly life	"Dünyasına, dünyasına
Don't be deceived by the world	Aldanma dünyasına
Someone claimed to own the world.	"Dünya benim" diyenin
We went to his funeral yesterday'.	Gittiydik dün yasına."
That's how they considered the world.	Öyle bakmışlar dünyaya.
Mus'ab was such a gentleman, a genius.	Mus'ab, öyle centilmen, öyle dahi bir insan ki.
When the Pride of Humanity considered sending a guide to Medina, he chose Mus'ab, who was just 20 years old at that time.	İnsanlığın İftihar Tablosu, Medine'ye mürşîd göndermeyi düşünürken -daha genç yaşında, 20 yaşında- onu gönderiyor.
Therefore Mus'ab must have had such a spirit of devotion.	Demek ki o kıvamda; öyle bir adanmışlık ruhu var.
He was never occupied by another love, nothing could distort his focus.	Başka bir sevda, gözlerinin içine girmemiş; hiçbir şey, başını döndürmemiş.
Mus'ab had to manage his mother as well.	Hazreti Mus'ab, annesini de idare ediyor.
She worshiped idols and threatened Mus'ab every day:	Annesi putlara tapıyor; her gün değişik tehditler filan:
'I'm your mother.	"Annenim ben.
I'll curse and disown you' she said.	Sana sütümü/emeğimi haram ederim" falan diyor.
Mus'ab replied, 'Mother, I never disrespect you or treat you unfairly.	"Anne, ben sana hiç kusur etmem, haksızlık yapmam.
I do not sin in regards to you.	Günah işlemem sana karşı.
However, you cannot divert me from my path.	Ama beni yolumdan döndüremezsin.
I found my guide, and I follow him step by step.'	Ben, rehberimi buldum, adım adım O'nu takip ediyorum" cevabını veriyor.
Indeed, this is such a significant development at that age.	Evet, bu çok önemli bir şeydir o yaşta.
If it were us in his place, we would have probably hurt our mother's feelings.	Hani biz olsak, ben olsam, akılsız, ya onu kırarım veya beri tarafta kusur ederim.
He neither hurts his mother nor faults in his relationship with the Pride of Humanity.	Ne anneyi kırıyor, ne İnsanlığın İftihar Tablosu ile münasebetlerinde bir kusura giriyor.
He was a man of such a high calibre.	Bu kıvamdaki bir insan.
The Pride of Humanity discovered the good qualities in people;	İnsanlığın İftihar Tablosu, insan keşşafıdır;
he could evaluate them based on their behaviour, words, accents, and knew what they were capable of.	insanlara bakınca, tavırları, davranışları, sözleri, sazları, vurgulamaları ile onları hemen keşfeder, "Ne işe yarar bu?" diye.
He sent Mus'ab ibn Umayr to Medina.	Medine'ye birini gönderirken, Mus'ab İbn Umeyr'i gönderiyor.
In one year, Mus'ab returned with seventy people to pledge allegiance to the noble Prophet during the second Aqaba Pledge.	Bir sene sonra da yetmiş insan ile İkinci Akabe Biatları'na geliyorlar.
It is easy to say; these people used to worship idols.	Ağza kolay; puta tapan insanlar bunlar.
He was always threatened with the sword but he said, 'Sit down and listen, brother'.	Orada başında hep kılıçlar kavis çiziyor; "Otur kardeşim" diyor, "Bir dinle.
'If you dislike what I say, do whatever you will. I am in no position to oppose.'	Beğenmez isen yine ne yapacaksan yap; benim boynum hazır burada, karşı koyacak halim yok."
He helps seventy women, men and youth enter the fold of the Messenger of God.	Yetmiş kadın, erkek, genç insanı, insan hissiyatını kontrol altına alarak, Allah Rasûlü'nün emrine getiriyor.
This number increases every year.	Öbür sene biraz daha artıyor, öbür sene.
And one day, Medina becomes the 'Place of Migration'.	Ve bir gün orası "Dâru'l-Hicret" oluyor.
'The best of your youth are those who resemble your old people.'	"Gençlerin en hayırlısı, ihtiyarlara benzeyen."
'The worst of your old people are those who resemble young people.'	"Yaşlıların en fenası ise gençler gibi yaşayandır."
May God protect us from it.	Hafizanallah.
Those who have reached the age of sixty, seventy or eighty are still acting in accordance with the whims of their carnal desires.	Girmiş altmış yaşına, yetmiş yaşına, seksen yaşına, hâlâ hevâ-i nefsinden sıyrılamıyor bir türlü; onun güdümünde hareket ediyor.
Doing whatever comes to their mind, swearing, backbiting and lying and even if the people opposing him are taking others to Paradise he says, 'May that Paradise be destroyed.'	Aklına ne eserse onu yapmaya çalışıyor; sövüyor, sayıyor, gıybet ediyor, iftirada bulunuyor; kendi gibi düşünmeyen insanlar, başkalarını cennetlere götürseler bile "Harap olsun o Cennet" diyor, "Yıkılsın, yerle bir olsun o Cennet" diyor.
May God protect us from it, there are people like this.	Hafizanallah; böyleleri var.
Have you ever heard anyone say anything against the torture committed towards the people of the Hizmet, who are trying to do the same as done by the Respected Companions?	Hiç gördünüz mü siz sahabe-i kiramın yaptığı hizmetleri yapmaya çalışan bu Hizmet erlerine yapılan eziyetler karşısında bir ses çıkaranı?
Torture, murdered family members, babies who were born in prison, youth...	İşkenceler, öldürülen çoluk-çocuk, hapishanelerde annesinden dünyaya yeni gelmiş çocuklar, gençler, delikanlılar.
The most intellectual people of Turkey either imprisoned or exiled.	Türkiye'nin kıvamında, en entelektüel insanları ya sürgün edilmiş ya hapse atılmış.
Like Mehmet Akif said, indeed, this is what he said to Abdulhamid, all these atrocities...	Merhum Akif'in dediği gibi -Evet, Akif'in Abdülhamid'e karşı söylediği şeylerdir bunlar- bunca mezâlim.
Those who commit such atrocities are doing that without blinking an eye.	Mezâlimi irtikâp eden insanlar yapıyorlar onu; gözlerini kırpmadan yapıyorlar.
On the other hand, not one of those who call themselves 'Muslim' stand up and say:	Fakat beri taraftan "Müslümanım" diye onların arkasından sürüklenenlerden bir tanesi de çıkıp demiyor:
'Is this not a little too much?	"Yahu biraz fazla olmadı mı bu?
What have these people done? What are their faults?	Bu insanlar ne yaptılar, nedir günahları bunların?
Well, they study to gain knowledge.	İşte okuyorlar bunlar, ilim elde ediyorlar;
They become inseparable like brothers.	kardeş gibi sarmaş-dolaş oluyorlar;
They work on building world unity.	dünya kardeşliğini tesise çalışıyorlar;
They have exhibited exemplary formations in every corner of the world.	dünyanın dört bir yanında örnek oluşumlar sergilediler.
What are these people doing that cause you to call them a 'terrorist organisation?'	Ne yapıyorlar ki, bunlara siz böyle yapıyorsunuz; 'terör örgütü' diyorsunuz."
Not one of those people stood up to this matter, to this misguided understanding and said, 'Enough, this has gone too far.'	Bir tanesi kalkıp bu mevzuda o yanlış anlayışa, sapık anlayışa "Yahu yeter; fazla oldu biraz" demedi.
Society has rotted; this is how we should evaluate everything.	Toplum, nasıl çürümüş, onu ona göre değerlendirin.
It has rotted and decomposed completely.	Çürümüş, tefessüh etmiş toplum tamamen.
And the responsibility of reversing that decomposition, to compose it once again falls unto you,	O tefessühâtı da yeniden formuna koymak, yani deformasyonu gidermek, yeniden formalize etmek size düşüyor,
by the permission and grace of God.	Allah'ın izni-inayetiyle.
Making amends for the negligence of the past three centuries falls unto you,	İki üç asırlık bütün ihmalleri kaza etmek size düşüyor
with God's permission.	Allah'ın izniyle.
So long as you live as such, you will be a thousand times better than the elders, as you are all at that state of maturity, all praise be to God.	Böyle yaşadığınız takdirde -çünkü hepiniz kıvamınızdasınız, elhamdülillah- o zaman ihtiyarlardan bin defa daha hayırlısınız.
When our noble Prophet said, 'True friends,' perhaps he was referring to you.	Efendimiz'in "hakiki kardeşim" dediği de işte sizlersiniz belki.
But there are some elderly who do not know where to go. Like a ship that has lost its compass, where it will dock to is unknown.	Ama bu arada bazı yaşlılar da başını almış gidiyor; nereye gideceği belli değil, pusulasız bir gemi gibi nerede aborde olacağı belli değil.
They are sixty, seventy, eighty years old.	Giden yaşlılar var altmış yaşında, yetmiş yaşında, seksen yaşında.
They are unaware of what their age means.	Yaşlarının ne ifade ettiğinin de farkında değiller.
A common saying used in my home town Erzurum which has remained in my mind from childhood;	Avamca bir deyiş; bizim Erzurumlular kullanırlardı, benim de çocukluğumdan aklımda kalmış.
To evaluate age at particular stages:	Yaşları belli kademelerde ele alıp değerlendirme:
At the age of ten, in the eyes of the parents, perch on your branch, sparrow.	Yaş on -anne-baba nezdinde- bülbül dalına kon.
They are greeted with warmth and loving smiles.	Sevimli, kucaktan kucağa, hep sevgiyle tebessümler ile karşılanır.
Twenty years old, fist is circular.	Yaş yirmi, yumruk değirmi (yuvarlak).
Thirty years old, fist is like a hammer.	Yaş otuz, yumruk topuz.
(A killer like the generations of today.)	(Biraz daha -günümüzün insanları gibi- cânî.)
Forty years old, leave the beard, cut the moustache.	Yaş kırk, sakalı bırak, bıyıkları kırk.
Fifty years old, everything is set.	Yaş elli, her şey belli.
Sixty years old, all is said and gone.	Yaş altmış, gelmiş-gitmiş.
Seventy years old, job is done.	Yaş yetmiş, işin bitmiş.
Eighty years old, the mind is a little defected.	Yaş seksen, kafa biraz noksan.
Ninety years old, you are here or you are not.	Yaş doksan, ha varsan ha yoksan.
One who does not get a lesson from this, 'You are here or you are not.'	Bundan ders almayan bir insan, "Ha varsan, ha yoksan."
If you cannot glean a lesson from this, then your humanity is in doubt.	Bundan ders almayan insanın insanlığında şüphe vardır.
'Good morals and conduct' are an important part of faith.	Esasen dinin önemli bir yanı, "ahlak"tır.
Our noble Prophet says, 'Acquire the good morals and conduct of God'.	Efendimiz de (sallallâhu aleyhi ve sellem) "Allah ahlakı ile ahlaklanınız" diyor.
When describing the Majestic Name of the Noble Prophet, the Chapter Al-Qalam from the Qur'an states, 'You are surely of a sublime character'.	Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) nâm-ı celilini seslendirme mülahazası ile Kalem Sûresi'nde, "Sen, en yüksek ahlak üzerinesin" deniyor.
It was not possible to communicate with stubborn people such as Abu Jahl, Utba, Shayba and Ibn Abi Muayt.	O, karşı tarafın mütemerritlerine, mütemerrid Ebu Cehil, Utbe, Şeybe, İbn Ebî Muayt gibi kimselere, bir şey anlatmak mümkün değil.
Like politicians, they have engulfed themselves into their life philosophies.	Bunlar, kafalarını -siyasiler gibi- tamamen kendi hayat felsefelerine kaptırmış;
Whatever you say, they respond with their fists.	ne derseniz deyiniz size bir yumruk sallarlar.
But those like Abu Bakr, Umar, Uthman and Ali, like the Ten Companions Promised Paradise, like those who left their homes to go to Abyssinia and to the Luminous City of Medina...	Fakat o Ebu Bekir, Ömer, Osman, Ali gibi kimseler, Aşere-i Mübeşşere gibi kimseler, hemen yurdunu-yuvasını terk edip Habeşistan'a giden kimseler, sonra Medine-i Münevvere'ye giden kimseler.
The women were capable too; our mother Umm Salama was genius.	Kadınlar da öyleydi; mesela Ümm-i Seleme validemiz dâhiydi, o bir dâhi idi.
Women like our mother Umm Maymuna would get up immediately without hesitation upon hearing the word 'migration'.	Ümm-i Meymune validelerimiz gibi kadınlar, "Hicret" denince hiç gözlerini kırpmadan hemen kalktı,
She placed a few belongings in her pouch and set out on the road for Medina.	dağarcığının içine üç-beş eşya koydu, Medine'nin yolunu tuttular.
Our mother Umm Salama was also amongst those who migrated to Abyssinia.	Ümm-i Seleme validemiz, aynı zamanda Habeşistan'a da hicret edenlerdendir.
After a period of time, she returned to Medina.	Belli bir süre sonra dönüp geliyor Medine-i Münevvere'ye.
There were many like her.	Ve bunların sayıları çoktur.
Women who took their place among the Pure Wives of the noble Prophet, from different tribes...	Sadece Ezvâc-ı Tâhirât arasında yerlerini alan değişik kabileden annelerimiz.
They were all from different tribes, this ensured a strong network between tribes.	Hepsi farklı farklı kabilelerdendir; çünkü onlar, Efendimiz ile kendi kabileleri arasında bir koordinasyon tesis ederler.
They passed on messages relating to the family sphere between their families and relatives.	Eve ait, kadınlığa ait meseleleri o aileler içinde, yakın akrabaları içinde onlara götürür-getirirler.
They had homes they could enter and leave unhindered.	Rahat girip çıkacakları evleri vardır orada.
What they did was not inferior to what Abu Bakr, Umar, Uthman and Ali did.	Onların yaptıkları da Ebu Bekir'in, Ömer'in, Osman'ın, Ali'nin yaptığından geri değildir.
May God be pleased with all of them!	(Radıyallahu anhüm ecmaîn.)
Yet the importance of the women of that time did not receive its due importance in the Prophetic Biographies and their philosophy.	Fakat Siyer Felsefesi yazılamamış; yazılsa da onlar için -önemleri ölçüsünde- o meseleye yer verilememiş.
I feel sorrow in this respect.	Ben bu mevzuda teessürümü yaşarım.
I do not mean towards the Companions or those who followed them.	Haşa, Sahabe-i kirama, Tâbiîn-i ızâma karşı değil.
When the philosophy of the Prophetic Biographies were being written, why wasn't space allocated for the contributions of the female Companions?	"Siyer felsefesi yazıldığı zaman, Megazî yazıldığı zaman, Tabakât ortaya konduğu zaman, niye konumları itibarıyla onlara yer verilmemiş?" filan diye.
When we say this, one may ask, 'Was it really no space allocated for this?'	Bunu söylerken, "Acaba hiç yer verilmedi mi?" denebilir.
Indeed, there was some space allocated for that, however, not in respect of its significance.	Hayır, yer verilmiştir belki fakat değerleri ölçüsünde değildir.
In another term, it was not 'directly proportional'.	Türkçemizdeki başka bir ifadeyle, değerleri ile "mebsûten mütenasip" (doğru orantılı) değildir.
We repeat endlessly:	Şimdi biz de çok defa şunu tekrar ediyoruz:
In a place, and ideal society, however small...	Bir yerde öyle ideal bir toplum, küçük çapta bile olsa.
Like this size...	Mesela şu kadar bir şey olsa.
Maybe 300 people...	Evet, üç yüz insan.
Are there 300 people? Indeed, 250-300 people come together; they integrate and embrace one another.	Var mı üç yüz insan? -İki yüz elli kadar, üç yüze yakın.- Evet, üç yüz insan; bu kadar insan bir araya gelmişler, böyle kaynaşmışlar, sarmaş-dolaş olmuşlar, muânaka yapıyorlar, boyun boyuna sarılıyorlar.
When people witness this, they say, 'What is it that brings these people together to this degree?	Bunu deyince/görünce, "Yahu bunları böyle bu ölçüde bir araya getiren nedir?
No politics, no political benefit, nothing to gain from this world, what is it that made them fall for it, what are these people running after?'	Siyaset yok, siyasî kazanım yok, burada dünyaya bakan bir yön yok; onlar neye dilbeste olmuşlar, ne için koşturuyor bu insanlar?" derler.
In the least, it will awaken curiosity.	En azından bir merak uyandırır o.
When an ideal society appears, I believe , it will be analysed through all of its perspectives,	Yani, bir yerde ideal bir toplum oluşturulduğu zaman, zannediyorum, o her şeyiyle okunmaya başlanacaktır,
	Allah'ın izni-inayetiyle.
As a side note; you are candidates for this.	Antrparantez; siz böyle bir şeye namzetsiniz.
Our friends and sisters have opted for this.	Bizim arkadaşlarımız/hemşirelerimiz böyle bir şeye namzettirler.
To realise that utopia...	O ütopyayı oluşturmak.
When you build a society like that mentioned in Farabi's The Virtuous City, you will gain a serious global attention,	Farabî'nin "el-Medinetü'l-Fâzıla"sı gibi bir şey oluşturduğunuz zaman, çok ciddi bir alaka, dünyada bir imrenme oluşacaktır,
	Allah'ın izni-inayetiyle.
They will collect that society's values, its high morals.	Değerlerini alacaklar onun, "Ahlak-ı Hasene"sini alacaklar onun.
It is narrated in a Prophetic saying:	Hadis-i şerifte yine ifade buyuruluyor:
'Amongst one's deeds, there is nothing more lofty than good character'.	"Bir insanın amelleri içinde güzel ahlaktan daha yüksek bir şey yoktur" deniyor
On the Scales, it is the only thing that will weigh heavier.	Mizanda ağır basacak, ötede terazinin kefelerini kıracak bir amel var ise, o da güzel ahlaktır.
Yes, our noble Prophet, peace and blessings be upon him, states:	Evet, Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) buyurmuş:
'Acquire the character traits of God.'	"Allah ahlakı ile ahlaklanınız."
Embrace everyone with kindness;	Yani, herkesi iyilikle kucaklayın;
if someone does a grains worth of kindness, don't forget to return the favour by taking a larger step towards them.	biri size "bir arpa boyu" iyilikte bulunmuş ise, siz onu "bir adım"a çevirmeyi ihmal etmeyin.
If they only take a step, you should return the favour by taking many steps towards them.	"Bir adım" ile mukabelede bulunulmuş ise şayet, "adım"a, "adımlar" ile mukabelede bulunmayı ihmal etmeyin.
If they walk towards you, you should run towards them.	Şayet normal bir "gezme" şeklinde size doğru gelinmiş ise, siz "koşarak" ona doğru gitme mukabelesinde bulunmayı ihmal etmeyin.
Similar to this...	Bunun gibi.
This is Divine character.	İlahî ahlak, bu;
A Divine hadith states:	Kudsî hadis ifade ediyor:
'When My servant comes closer to me, I come one step closer to him.	"Kulum Bana bir karış gelirse, Ben bir adım gelirim.
If he approaches me by one step, I approach striding.	Bir adım gelirse, gezerek gelirim."
Of course, God is beyond actions such as walking, taking steps, or changing locations.	Hâşâ, Allah gezmeden, adım atmadan, yürümeden, yer değiştirmeden münezzehtir.
'He is neither a body nor a substance; He is neither a spatial entity nor of matter'.	"Ne cism ü ne arazdır, ne mütehayyiz ne cevherdir.
He neither eats not drinks; He is above all else.	Yemez, içmez, zaman geçmez, berîdir cümleden Allah.
He is absolutely free from change and alteration, free from shape, colour or form.	Tebeddülden, tegayyürden, dahi elvân ü eşkâlden,
He is absolutely pure of all such traits; and these are His Attributes in the negative.	Muhakkak ol müberrâdır, budur selbî sıfâtullah.
He is neither in the heavens, nor on earth, neither on the right or on the left, neither at the front, nor at the back.	Ne göklerde, ne yerlerde, ne sağ ve sol ne ön ardda,
He is above (not literal) all directions, He is free beyond space and direction...' says Ibrahim Haqqi of Erzurum in his Tawhidnama.	Cihetlerden münezzehtir ki, hiç olmaz mekânullah" diyor İbrahim Hakkı hazretleri, Tevhidnâme'sinde.
It begins with, 'My Lord is my guide, and my Prophet is indeed Muhammad, the Messenger of God'.	"Hudâ Rabb'im, nebîm hakkâ Muhammed'dir Rasûlullah" diye başlıyor, sallallâhu aleyhi ve sellem.
Similar to this, if this is someone's truth and reality, if his heartbeat is measured and it always beats the same, it has a regular rhythm, only then can they be convincing.	Bunun gibi, hiç aksatmadan onu yaşıyorsa bir insan, nabzı tutulduğunda hep kalbinin atışları aynı ise, kalbi ritmik atıyorsa, inandırıcı olur.
If one was different yesterday, different today, and different yet again tomorrow, these individuals can never be convincing or credible.	Dün başka, bugün başka, yarın başka yaşayan kimseler hiç inandırıcı olamazlar,
May God protect us from such a fate.	Allah göstermesin.
Let me describe to you the reverse (ugly) scenario:	Hani bir de çirkin misalini arz edeyim onun:
Imagine some people, who are watching the state of affairs in Turkey from a distance, in the courtyard of a church, a synagogue or a monastery, and people tell them this is what Islam is, I believe everyone would think something like this:	Bir kilise haziresinde veya havra haziresinde, manastır haziresinde Türkiye'deki genel manzarayı uzaktan seyretseniz, "Müslümanlık" deseler buna, zannediyorum herkesin dilinin ucuna kadar gelen mülahazalar şunlardır:
'God protect us from that, no thanks!'	"Aman, Allah göstermesin."
If they show you Syria, for example, everyone would say, 'May God spare us!'	Bir Suriye'yi görseler, Müslümanlık adına "Aman, Allah göstermesin" derler.
Today, there is nothing impressive or admirable about the Islamic world.	Bugün İslam dünyasında imrendiricilik kalmamıştır.
You, who are in the path of the Honourable Sage, the Shining Light Bediüzzaman, will achieve this objective, relaying the messages of the Messenger of God,	Bunu -inşaallah- o Hazreti Pîr-i Mugân, Şem'-i Tâbân'ın yolunda sizler, Efendimiz'in mesajları olarak gerçekleştireceksiniz,
	Allah'ın izni-inayetiyle.
I have never lost hope in this matter.	Ben bu mevzudaki inanç ve kanaatimi hiç kaybetmedim.
Yes, you are representing a 'wavelength' of the manifestations of Divine favours.	Evet, Cenâb-ı Hakk'ın lütfunun bir çeşit tecelli dalga boyunda zuhurlarısınız.
There was a person that I really admired.	Beğendiğim bir insan vardı:
Hüsrev Hodja.	Hüsrev Hoca.
I never got to meet him.	Hiç görmedim ben.
He was Albanian and he was very knowledgeable.	Arnavut idi, çok vukufluydu.
He was also the teacher of Yaşar Tunagür, who was one of the former presidents of the Religious Affairs, in Istanbul.	Bir dönemde Diyanet İşleri Başkanlığı'nı yapan Yaşar Tunagür hocanın da hocası, İstanbul'da hocası.
He was very knowledgeable and used to give lessons.	Öyle çok vukuflu; talebelerine ders takrir ediyor.
I would like to express a few anecdotes from him if you are not bored yet.	-Bir-iki küçük hususu arz edeyim; sıkılmadınız ise.-
Yaşar Hodja used to say—may Paradise be his station, they both probably are in Paradise, God willing.	Yaşar hoca der ki: -Makamı Cennet olsun; o da Cennet'te inşallah, o da Cennet'te.
No matter what this situation, it falls upon us to say, 'If God wills'.	Her şeye rağmen bize "inşaallah" demek düşer.-
'One day, we were with other student friends—amongst whom there was Mahmud Bayram Hodja, who liked our Hizmet very much—we were going to class.	Bir gün talebe arkadaşlar ile -Mahmud Bayram hoca da o talebelerden birisi; hizmetimizi çok severdi, bayılırdı.- beraber derse giriyoruz.
We saw a coffin in front of the door, there was also the bench on which the corpse is washed and cauldrons with boiling water inside.	Baktık ki kapının önünde tabut var, teneşir var, kazanlarda su da kaynıyor.
We went inside, and sat down.	İçeriye girdik, oturduk.
As if nothing had happened, the hodja continued to deliver his lesson to us.	Hiçbir şey yokmuş gibi, hoca bize dersi takrir etti.
A side note:	Antrparantez:
Hüsrev Hodja used to give lectures on Tawzih by Taftazani.	Hüsrev Hoca "Tavzîh" okutuyor, Teftâzânî'nin.
Taftazani is one of the people who turned philosophical thinking more Islamic.	Felsefi düşünceyi Müslümanlaştıran adamlardan birisidir Teftâzânî.
He was from the same era as Sayyid Sharif Jurjani.	Seyyid Şerif Cürcânî ile muasırdır.
They supervised the army of Tamerlane until they reached Çubuk, during the Battle of Ankara.	(Ankara Savaşı'nda) Çubuk'a gelinceye kadar da Timurlenk'in ordusunda, onlar, serkârlık yapmışlardır.
Taftazani was such a man.	Öyle birisi Teftâzânî.
Hüsrev Hodja was giving lectures on his Tawzih.	Hüsrev Hoca onun "Tavzîh"ini okutuyor.
In his last days; he was in bed.	Son günlerinde, yatakta idi,
In his last moments he was laying in bed, hardly able to hold the commentary book in his hand.	en son durumlarında yatakta uzanmış, tefsiri elinde zor tutuyordu;
Sometimes the book would slip from his hand.	bazen de kayıyordu kitap.
Once it fell from his hands.	Bir gün düştü elinden.
He cried sobbingly.	Hıçkıra hıçkıra ağladı:
'O God, I cannot even do this anymore; I cannot even hold the book in my hand anymore. So, forgive me'.	"Allah'ım, bu kadarını bile yapamıyorum, artık kitabı elimde tutamıyorum, beni bağışla."
He did whatever he had to do until that time.	O hâle gelinceye kadar yapması gerekli olan şeyi yapmış.
Until he got to that point, that age.	O hâle gelinceye kadar.
In bed	Yatakta.
Laid up in bed.	Ya-tak-ta.
So they ask Hüsrev Hodja, 'Sir what is the coffin, the boiling water, the cauldron for?'	İşte o Hüsrev Hoca'ya o gün soruyorlar; "Hocam bu nedir, bu kaynayan su, kazan, filan?"
I consider him as a person isolated from emotions.	Hani ben onu bütünüyle insanî hislerden tecrîd edilmiş olarak görürüm.
When asked, he replies, 'I had a daughter studying university, she died, it is her funeral preparation'.	Fakat "Hocam bu nedir?" denince, o "Yok bir şey" diyor; "Bizim, üniversitede okuyan bir kızımız vardı; vefat etmiş de onun için; burada yıkayalım, gömelim diye."
When teaching, doing what he needs to do, he forgets his family, his wife, his child, all of them.	Yapacağı şeyi yaparken, ne eşinin ölmesi, ne kızının ölmesi, ne şu, ne bu.
However, I don't think that he was insensitive.	Ben bu yüksek insanın kalbsiz olacağına ihtimal vermiyorum.
But we should know when we need to think of others, stand up for human values, or spread the word of God,	Fakat nerede o kalbi kullanacaksın, nerede insanî değerlere sahip çıkacaksın, İ'lâ-i Kelimetullah için çırpınıp duracaksın;
we should not mix these up.	bunları birbirine karıştırmamak lazım.
Similarly, the Honourable Sage Bediüzzaman has refused the worldly desires as well.	Evet, işte Hazreti Pîr-i Mugân'ın durumu da o; dünyayı elinin tersiyle itmiş.
One day, when the Honourable Abu Bakr was together with our noble Prophet, the Pride of Humanity, peace and blessings be upon him, made a gesture with his hand as though he was pushing something away.	İnsanlığın İftihar Tablosu bir gün Hazreti Ebu Bekir de yanında olduğu zaman, birden bire, karşısında hiçbir şey olmadığı halde eliyle böyle (bir şeyi iter gibi) yapmış.
The Honourable Abu Bakr asked him, 'What did you do O Messenger of God?'	O, adeta kendinden geçtiği ve bir daha kendine döndüğü o durumda, "Sorduk" diyor, "Yâ Rasûlallah, ne yaptın?"
He stated:	Buyuruyor ki:
'The world appeared in front of my eyes.	"Dünya temessül etti Bana.
It wanted to make me accept it.	'Sana kendimi kabul ettireceğim' dedi.
I told it, 'You cannot make me accept you.	Ben, 'Bana kendini kabul ettiremezsin.
Leave me'.	Git' dedim.
Then the world said to me: 'If you do not accept me, your community definitely will after you!'	Döndü bana 'Sana kabul ettiremeyeceğim ama Senden sonrakilere kabul ettireceğim' dedi."
When Abu Bakr was given a very icy cup of water one day, he saw it as a huge gift from God and took it to the tip of his lips and put it down without drinking and started to cry uncontrollably remembering this incident.	Hazreti Ebu Bekir'e bir gün öyle buzlu-muzlu bir bardak su verilince, onu büyük bir nimet olarak görüyor, dudaklarına götürüyor; içmeden geri getiriyor, hıçkıra hıçkıra ağlıyor ve bu vakayı hatırlatıyor.
Even a cup of water...	Bir bardak su bile.
Our Prophet, peace and blessings be upon him, states in an authentic tradition:	Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) sahih bir hadis-i şeriflerinde,
'Each child is born upon an Islamic disposition.'	"Her çocuk, İslam fıtratı üzerine dünyaya gelir."
They are unconditionally innocent.	Mâsumdur mutlaka.
Even if you were to swear, 'I swear by God that child will enter Paradise' you will not be wrong in your claim or commit a sin or make a false statement.	Yemin etseniz ki, "Vallahi, Billahi, Tallahi, bu, Cennet'e girer" yemininizde hânis olmazsınız, günah işlemiş olmazsınız, hilâf-ı vâki bir beyanda bulunmuş olmazsınız.
A person enters the world in this original human disposition, a pure nature.	İnsan öyle tertemiz bir fıtrat ile gelir dünyaya.
For this reason, our predecessors would bring along with them children who hadn't entered the age of maturity to make supplication for rain and say 'Amin' with them.	Onun için eskiler, rüşde ermemiş çocukları yağmur duasında, Husûf-Küsûf namazlarında yanlarına alır, onlara da "Âmin" dedirtirlermiş.
Innocent in that way...	Böyle, mâsum.
Just as we were entering, I saw one or two little kids; I said the same thing to them; 'You are sinless, so please pray for me, too.'	Biraz evvel içeriye girerken, bir-iki tane küçük vardı; ben onlara aynı şeyi söyledim; "Siz günahsızsınız, bana da dua edin" dedim.
One of them was the son of my former student.	Birisi eski talebelerimden birinin oğlu idi.
Anyway, I won't divulge into who that is, he may get embarrassed, he may cry, I have known him for fifty years.	Neyse söylemeyeyim, utanır; onu bilirim, ağlar o hemen; bilirim onu çünkü elli senedir tanıyorum.
So back in those days, they used to make those innocent children supplicate in that manner.	Şimdi o mâsum çocukları, böyle, dua ettirirlermiş.
We have very lofty goals and noble ideals.	Çok ciddî gâye-i hayallerimiz var bizim, mefkûrelerimiz var, ideallerimiz var.
We seek the prayers, supplications and seek the intercession of these innocent ones when we aim for Almighty God to give us success in reaching these lofty goals by saying, 'Ask for their prayers and supplications for us too.'	Bunları Cenâb-ı Hakk'ın tahakkuk ettirmesi için onların dualarına sığınırız, vesayetine gireriz onların; "Onlar da bize dua etsinler" deriz.
This is an ongoing tradition from our elders and predecessors.	Bu, hep öteden beri büyüklerin yapageldikleri şeylerdendir.
And it has been the case with God's permission and grace.	Ve öyle de olmuştur Allah'ın izni-inayeti ile.
Yes, it is said that 'Spiritual chivalry is for you to return your soul to Me just as pure as you have received it from Me'.	Evet, "Fütüvvet, nefsini Benden tertemiz aldığın gibi yine Bana tertemiz iade etmendir" deniyor.
That is the case.	Öyledir.
God, may He be glorified and exalted, sends us here with a pure nature:	Allah (celle celâluhu) temiz bir fıtrat ile bizi dünyaya gönderiyor:
We see this in the verse: 'Surely We have created humankind of the best stature, as the perfect pattern of creation' (At-Tin, 95:4).	"Muhakkak, Biz insanı en mükemmel donanım ve surette yarattık" (Tîn, 95:4) ayetinde de onu görebilirsiniz.
But we also see, 'Then We have reduced him to the lowest of the low' (At-Tin, 95:5).	Ama "Sonra da onu en aşağı derekeye düşürdük" (Tîn, 95:5).
By using one's willpower to bring to action their disposition for inclinations and temptation, humankind has been lowered to the lowest of the low.	Sonra, iradesini kötüye kullanması ile, meyelân veya meyelândaki tasarrufu ile onu esfel-i sâfilîne ittik.
But it does not end there.	Ama orada kalmıyor.
'Except those who believe and do good deeds.	"Ancak iman edip güzel ve makbul işler yapanlar müstesnadır.
'For them is a never ending reward' (At-Tin, 95:6).	Onlara ise hiç eksilmeyen bir mükâfat vardır" (Tîn, 95:6).
If one believes, and commit good deeds, they will attain that reward.	İman eder, amel-i sâlih yaparsa, o ufku ihraz eder.
And this can be concluded with this:	Şimdi bunu tamamlama esasen şununla olur; bunun ikinci mısraı -o tabiri kullanmak caiz ise- ikinci mısraı şudur:
Best to mention it through a hadith regarding this matter:	Onu da hadis olarak aktarılan bir beyanla ifade etmek lazım:
'You will die as you have lived, and you will be resurrected as you have died.'	"Nasıl yaşamışsanız, öyle ölürsünüz; nasıl öldüyseniz, öyle dirilirsiniz."
Once you crown your life with belief, with good deeds, with the prescribed Prayer, it is then that you can return your soul in the purity that you received it in.	Bir yönüyle, işte o iman ve amel-i sâlih ile meseleyi taçlandırdığınız zaman, namaz ile meseleyi taçlandırdığınız zaman, o başlangıçtaki temizliği yeniden kazanmış olursunuz.
As the Honourable Imam Rabbani states, 'Know that your prescribed Prayer is your ascension.'	İmam Rabbanî hazretlerinin buyurduğu gibi, "Namazı öyle bil ki, o, Mü'minin miracıdır."
God's Messenger crowned his Ascension by going beyond the heavens and reaching Almighty God.	Efendimiz, Miraç'ını semaları aşarak, Cenâb-ı Hakk'a mülâki olmakla taçlandırdı.
If you stand before God five times a day with a deep consciousness, with intent, through submission, it will be just like your very own Ascension.	Sizler de günde beş defa şuurlu, bilerek, bir yönüyle gönlünüzü O'na vererek o namazı kılarsanız, aynen Miraç yapıyor gibi olursunuz.
'The prescribed Prayer is the ascension of a believer.'	"Namaz, Mü'minin miracıdır."
The Imam of Alvar—we used to call him 'the honourable Efe'—says:	Alvar İmamı hazretleri de -Efe hazretleri derdik biz ona-
'Prayer is the pillar of religion, its light	"Namaz, dinin direğidir, nurudur,
Prayer drives the ship of religion,	Sefine-i dini namaz yürütür,
Prayer is the master of all worship	Cümle ibadetin, namaz piridir,
Can there be Islam without the prescribed Prayer?'	Namazsız, niyazsız İslam olur mu?" diyor.
If it is incomplete or missing, everything lacks; and if it exists, everything exists at once.	O olmayınca, olmaz; o olunca da her şey oluverir, birden bire oluverir.
From this perspective, the purpose is to meet with our Lord in the cleanest of forms just like when we came to this world.	Bu açıdan da hedef dünyaya geldiğimiz gibi yine tertemiz Rabbimize mülâkî olmaktır.
We say, 'We come from God, we are from God; in a way, with His Self-disclosure, His creation, His producing and His originating uniquely.	"Allah'tan geldik, Allah'tanız; bir yönüyle O'nun tecellileri ile, O'nun halkı (yaratması) ile, O'nun inşası ile, O'nun ibdâsıyla.
We are returning to Him'.	Yeniden O'na dönüyoruz" diyoruz.
We wish, with all our hearts, that we meet Him again in the purest of forms just like when He sent us to this world in the purest of forms, without polluting ourselves with worldly filth, as kids get dirty.	O (celle celâluhu) bizi dünyaya tertemiz gönderdiği gibi, dünya levsiyâtı ile üstümüzü başımızı -çocukların önlüklerini kirlettikleri gibi- kirletmeden, yeniden tertemiz bir hal ile Rabbimize mülâkî olmayı bin can ile arzu ediyoruz.
This will suffice you.	Vesselam.

Created on 06 March 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

Reflections on the Coronavirus Pandemic

God, may He be glorified and exalted, creates everything, all the possible outcomes.	Her şeyi yaratan, yani bütün sonuçları yaratan Allah'tır (celle celâluhu).
Causation acts as a veil for the grandeur of God.	Sadece sebepler Cenab ı Hakk'ın izzet azametine perdedir.
Divine Dignity and Grandeur require that causes veil the Divine Power's hand,	Üstad Hazretlerinin yaklaşımıyla, izzet ve azamet ister ki esbab perdedarı Dest-i Kudret ola aklın nazarında.
The Unity of God and His Glory demand that causes to be free from this picture.	Tevhid ve celal ister ki esbab elini çeksin tesir-i hakikiden.
Causes are not 'actors' in reality, they have no creative power.	Esbabın müessiriyeti yoktur esasen.
The only 'actor' (creator) is God.	Müessir, Allah'tır (celle celâluhu).
Sometimes these causes are material.	Maddi sebepler olur bazen bu esbab.
Sometimes your prayers.	Bazen sizin dualarınız olabilir.
Sometimes your supplication to God.	Tazarrunuz olabilir.
At the same time, your sadness, helplessness and suffering.	Aynı zamanda mahzuniyetiniz, muzdariyetiniz, mutazarriyetiniz.
These can at times become causes.	Bunlar bir sebep olabilir bu mevzuda.
But in reality, it is God Who created this behind the veil of causes.	Fakat esasen o işi perde arkasından yaratan Allah'tır (celle celâluhu).
There is no such thing as not conforming to causality.	Sebeplere riayet etmeme diye bir şey yok.
If exerting effort in the material world and following causality was a shortcoming in the trust of God, then the Medicine of the noble Prophet, the Pride of Humanity, would not have existed.	Madde mevzuunda gayret sarf etmek, Cenab ı Hakk'a karşı tevekkül ve teslimiyette bir kusur oluyorsa şayet, İnsanlığın İftihar Tablosunun Tıbb-ı Nebevisi hiç söz konusu olmazdı.
Do this when this happens, or this when something else happens...	Evet, şu mevzuda şu, şu mevzuda şu, şu mevzuda şu...
This is conforming to the causes.	Bunlar işte sebeplere riayet demektir.
Some of these causes are spiritual, depending on one's relationship with God and others are material causes, events that require chemists and pharmacologists to deal with them.	Ama bunların bazıları manevi, hakikaten Allah'la irtibatla alakalı, bazıları da maddi sebepler... İşte kimyacıların, esasen farmakologların yapmak, ortaya koymak istedikleri şeyler.
Things that the doctors would like to implement; protection measures...	Tabiplerin yapıp ortaya koymak istedikleri şeyler, hatta işte korunma mevzuu.
As you know, the Pride of Humanity instructed people to not enter a town with the plague.	İnsanlığın İftihar Tablosunun, geçen de bir sohbette birisi konuşuyordu, varsa oraya gitmeyin, vebaya gitmeyin.
If you are in a place with the pestilence, do not leave.	İçeride iseniz dışarıya çıkmayın.
Contemporary views on this issue are no different.	Bu günümüzde modern düşüncenin bundan farkı yok.
Stay at home, isolate yourself.	Evet, evlerinize kapanın, oturun.
If you are staying at home, do not go outside.	Evlerde kapanmış oturuyorsanız dışarıya çıkmayın.
If you do go, do not return.	Dışarıya çıkacaksınız içeriye girmeyin.
Do not infect others.	Zehirlemeyin başkalarını.
If we make such an interpretation, I believe everything would fall in place.	Yani o icmali böyle tafsil ederken esasen zannederim her şey yerli yerine oturur.
Conforming to the causes is necessary.	Bunun gibi, sebeplere riayet, o mevzuda da öyle,
I wish what needed to be done in this matter was done before.	keşke hakikaten yapılması gerekli olan şeyler önceden yapılsaydı.
Different comments can be made on the root causes of this matter, how it takes place, its nature, etc.	Meselenin aslı üzerinde, cereyan keyfiyeti üzerinde, şekli üzerinde, mahiyeti üzerinde farklı mütalaalar serdedilebilir.
But what concerns us more is this:	Ama bizi ondan daha çok alakadar eden husus şudur.
These kinds of calamities occur as general disasters.	Bu türlü musibetler, bir musibet-i amme olarak geliyor.
Sometimes when a tsunami happens, it ravages a whole region.	Bazen mesela tsunamiler geliyor, ama bir bölgeyi alıp götürüyor.
Sometimes we experience earthquakes.	Bazen zelzeleler oluyor.
For instance, two big earthquakes happened in Turkey; in Erzincan and in Izmir in 1939.	Mesela, Türkiye'de büyük iki zelzele; 1939'da Erzincan'da ve İzmir'de olan zelzele...
They affected wide regions.	Bir yönüyle geniş alanlar esasen.
They were quite far from each other.	Biri nerede, biri nerede...
The Honourable Sage Bediüzzaman emphasises both of these points.	Fakat bunların her ikisi üzerinde de Hazreti Üstad duruyor.
He says, there was no one or very few to teach faith, Islam, the Qur'an and turn people's faces towards God.	Ya diyor, buralarda imanı, İslam'ı ve Kuran'ı Kerim'i anlatacak, insanları Allah'a tevcih edecek kimseler yoktu veya azdı.
Oppositional powers had overwhelmed them.	Diğerleri galebe çalıyor onlara.
Today, in a globalised world, where everything is becoming universal, such a general disintegration, general tarnish, the ultimate truth is being trampled on, if you really want an example, you don't need to go to China to make a research.	Şimdi de küreselleşen bir dünyada, her şeyin evrenselleşmesi esasen... Böyle bir umumi çözülme, umumi dağılma, umumi kirlenme, hak ve hakikatin ayaklar altına alınması... İlle de örnek almak istiyorsanız Çin'de gidip araştırmaya lüzum yok.
You don't need to go to Pakistan or India.	Pakistan'da, Hindistan'da araştırmaya lüzum yok.
Look at your own country.	Kendi vatanınıza bakın.
See how atrocities have become normal there.	Mezalimin nasıl zirve yaptığını görün orada.
Immorality has peaked, drug abuse has peaked, worship of pomp and luxury has peaked.	Ahlaksızlık gırtlakta, uyuşturucu gırtlakta, bohemlik gırtlakta...
When friends show me videos from Turkey; you can see so many people walking around in the markets.	Arkadaşların sokaktaki sesleri duyurmak için açıp bazı şeyleri dinlettiklerinde, o çarşılarda lebalep dolu insanlar gelip geçiyor.
Walking around aimlessly, without any purpose.	Öyle gayesiz, öyle mefkûresiz...
People's clothing is not the type that is approved by Islam.	İslamiyet'in tasvip edeceği bir kılık ve kıyafeti yok orada.
But nobody seems to care.	Fakat hiç kimsenin umurunda değil.
What do they care about?	Neler onların umurunda?
What do they take seriously?	Nelerin üzerine ciddiyetle gidiyorlar?
When you look at them, you become bewildered.	Onlara baktığınız zaman da hayret ediyorsunuz.
For this reason, when you evaluate a single location or place, we deserve a thousand times more than what we face today.	Bu açıdan da tek bir yeri ele alıp onu değerlendirdiğiniz zaman bunun bin katına müstahakız.
We should say we are the reasons behind these incidents occurring. Let's turn to God in prayer.	Biz, bizim yüzümüzden bunlar oluyor deyip, Cenabı Hakk'a teveccühte, duada, niyazda bulunalım.
May the Almighty God lift this public calamity, this destruction and perdition from upon us.	Cenab-ı Hak bu bela-i ammeyi, mubikatı, mühlikatı bizim üzerimizden kaldırsın.
There are children, women and men.	Çoluk çocuk var, kadın var, erkek var.
There are innocent people.	Zavallı, masum insanlar var.
There are those who are oblivious of the situation.	Bu mevzuda bir şeyden haberi olmayan insanlar var.
'And beware and guard yourselves against a trial that will surely not smite exclusively those among you who are engaged in wrongdoing; and know that God is severe in retribution' (Al-Anfal, 8:25).	"Bir de öyle bir fitneden sakının ki o, içinizden yalnız zulmedenlere dokunmakla kalmaz, hepinize şamil olur" (Enfal, 8/25).
When calamity strikes, it will not only strike the wrongdoers, it will also take the righteous.	Bela, musibet geldiği zaman, sadece o zalimlere isabet etmeyecek, masum insanları da götürecek.
Perhaps, when you look at the matter with little compassion, you will say to yourself, 'O my Lord! Don't O Lord!'	Belki böyle az vicdanla meseleye böyle baktığınız zaman, içinizden "Aman ya Rabbi, verme; verme ya Rabbi" diyeceksiniz.
Just like how it emerges in China, then it spreads to all four corners of the world.	Hani Çin'de bir mesele oluyor, ondan sonra dünyanın dört bir yanına yayılıyor.
It becomes a universal concern, a universal calamity.	Adeta evrensel bir bela, musibet gibi bir şey oluyor.
People may say, 'Such-and-such committed a sin, now they are trembling with fear.	"Falanlar günah işlediler de şimdi onlar da bundan korkuyor, tir tir titriyorlar.
They deserved it.'	Oh müstahak" filan.
I think this is not a proper assertion.	Bu çok yakışık almayan, bence bir iddia, bir söz, bir laf.
We should avoid such inappropriate comments.	Bu tür şeylerden, yakışıksız şeylerden sakınmak lazım.
Instead of making such statements, let us say:	Böyle diyeceğimiz yerde işe yarar şey şudur meselenin.
O my Lord!	Ya Rabbi!
If this calamity and misfortune has affected people due to the sins of the sinners, like us, then my God, Your mercy is great.	Bu bela ve musibet eğer biz gibi günahkâr insanların günahlarından ötürü beşere musallat olmuşsa, Allahım, Senin rahmetin çok geniştir.
A person who commits sins continuously throughout their lifetime, on their death bed, opens the door to the path to You and utters, 'There is no deity but God and Muhammad is His servant and Messenger.'	Ömür boyu hep böyle günah işleyen bir insan, Sana gelirken, kapıyı aralarken "Eşhedü en la ilahe illallah ve eşhedü enne Muhammeden abduhü ve Resulühü" diyor.
Opening the door as such gives them salvation.	Böyle bir kapıyı aralama onun kurtuluşuna vesile oluyor.
You say welcome and take them in.	Sen buyur diyorsun, içeriye alıyorsun.
The capacity of Your Mercy necessitates for this.	Rahmetin vüsatı bunun böyle olmasını iktiza ediyor.
You are not required or responsible to execute anything in a certain way.	Sen hiçbir şeyi şöyle böyle yapma mecburiyet ve mükellefiyetinde değilsin.
God cannot be forced or obligated to act in a certain manner.	Cenabı Hakk'a hiçbir şey yapılması vacip değildir.
He is not obliged to do anything.	O hiçbir şeyi yapma mecburiyetinde değildir.
He has complete will, absolute volition and omnipotent power.	İrade-i kâmilesi, meşîet-i tammesi, kudret-i kahiresi vardır.
He does as He wills.	İstediğini istediği gibi yapar.
Considering the matter from this perspective, the duty that falls onto us, is to say for even the worst of people,	Meseleyi bu şekilde ele alarak bize düşen şey, en kötü insanlar için bile,
'My God!	"Allahım!
We leave these people in Your hands so they can stop their bad habits.	Bunları kötülüklerden vazgeçmeleri için Sana havale ediyoruz.
We leave them to You.	Bunları Sana havale ediyoruz.
They oppressed us, made us cry, murdered.	Bize zulmettiler, ağlattılar, kıydılar.
They called the most innocent people monsters and terrorists.	En masum insanlara canavar dediler, terörist dediler.
Saying, 'They deserve it', or such.	"Oh iyi oldu" falan.
No, not like that.	Hayır, öyle değil bence.
If they are wrong to do such things, then we leave them to You.	Eğer bunlar, bunları bu türlü şeyler yapmada haksız iseler, Sana havale ediyoruz.
If You do not decree for their hearts to mellow, and allow them to follow Your path, then we leave them to You.	Eğer hidayetlerini, kalblerinin yumuşamasını murad etmiyorsan, Sana havale ediyoruz.
This is what befalls us.	Evet, bize düşen şey odur.
'That's great, they deserved it, and now a bigger one will befall you.	"Oh, iyi, müstahak oldu, alın çekin, daha büyüğü de gelir başınıza.
Your fate in the next world is just as doomed.'	Öbür tarafta da işiniz yamandır" filan gibi şeyler.
It is not suited to join people in such thoughts, their desires to separate and damage by doing the same things.	Birilerinin bölme, parçalama, darmadağınık etme mevzuunda, onların zalimane tecavüzlerine iştirak ederek aynı şeyleri yapmak çok şık değil esasen.
Indeed, we must be distant from those acts.	Evet, o türlü şeylerden sakınmak lazım.
This must be our own view.	Kendi bakışımız bu olmalı.
In my humble opinion	Kanaat-i acizanemce benim.
It originated from China.	Çin'den çıkar filan.
Someone else called it the 'China virus'.	Başka bir yerdeki adam da buna "Çin virüsü" dedi.
The man there quickly said, 'That's disrespectful'.	Oradaki adam da hemen "Bu saygısızlıktır" dedi.
He said, 'It is disrespectful to associate the virus with China'.	Bir virüsü Çin'e mal etme saygısızlıktır dedi.
I believe no one should be subjected to this reproach, especially in ways that lead to condemnation.	Bence hiç kimsenin bu mevzuda böyle bir şeye maruz kalmasını, bir levme vesile yaparak, bir kınamaya vesile yaparak levmetmeme, kınamama.
Indeed, if they do this, then they should expect to be afflicted by the same, according to a Prophetic saying.	Hatta denebilir ki yapıyorlarsa bunu, kendi başlarına gelebilir, bir hadis-i şerifin ifadesiyle.
Yes. They would definitely experience this, may God protect us from it.	Evet, ölmeden yaşarlar bunu mutlaka, hafizanallah.
Our responsibility is to respond humanely.	Bize düşen her zaman insanca davranmaktır.
Even if others don't, we are morally and religiously responsible to act in a humane manner.	Bize insanca davranmasalar bile biz insanca davranmakla mükellefiz.
Hypothetically, this sickness has approached us all; it is just outside our doors.	Şimdi bana gelip kapının tokmağı dokundu veya işte bizim kapımızın eşiğine ayağını bastı.
This is a very distressing scenario, one that incites much fear, for those that don't believe in an afterlife.	Böyle endişe verici, korkutucu, hususuyla tam öbür tarafa inanamamış insanlar için çok endişe verici bir şeydir.
Those who consider only the worldly life, that is, their life is inclusive to this world only...	Hayatı her şey zannedenler, her şeyi bu dünyada yaşamadan ibaret.
Those who prefer the worldly life, who completely ignore the life of the Hereafter...	Dünya hayatını tercih eden severler, ahiret hayatını tamamen terk ederler.
Such people are in a state of fear and worry.	Bu tipten olan insanlar, hakikaten korku ve telaş içindedirler.
Some believers, whose faith still hasn't removed all doubts of their conviction, are also in a similar state.	Bir kısım müminler de iman kalblerine çok iyi yerleşmemişse, onlar da aynı paniği yaşarlar, aynı telaşı yaşarlar.
Consequently, if some direction is given, and they come to themselves and seek for God to remove this calamity, they would draw nearer to the Creator.	Dolayısıyla şöyle böyle az tembih yapılsa, bunlar kendilerine gelseler, Cenabı Hakk'a teveccüh etseler, "Allah bu belayı def u ref eyle" deseler, Cenabı Hakk'a yaklaşmış olurlar.
In a way, this is cause for everyone to get close to Him. In the Qur'an, when a trial or tribulation is mentioned, a response in the form of 'O my Lord!' occurs.	Yani bir yönüyle hemen herkes tarafından, Cenab ı Hakk'a yaklaşmaya vesile olması açısından, Kur'an ı Kerim'de değişik yerlerde, bela musibet geldiğinde, "Aman ya Rabbi" falan derler.
Once the tribulation has passed, they return to their old ways and actions.	Sahil-i selamete çıktıkları zaman da bildikleri gibi yine tavır alırlar.
We should remind people to not behave according to their own whims and guide them to turn to God in response to the waves of calamities and disasters that grip them.	Şimdi insanlara bildiği gibi davranma değil nasıl o dalgalara maruz kaldığı zaman, nasıl belalar, musibetler onu pençesine aldığı zaman, Cenabı Hakk'a teveccüh ediyor.
They say, 'O My Lord!'	"Aman Ya Rabbi" diyor.
You know various examples.	Değişik misalleri biliyorsunuz.
In the same way...	Aynen öyle.
We should fulfil whatever is required, by means of guidance and advice, so that people use these calamities and disasters as means of turning to God.	İnsanlara onu telkin etmek suretiyle bu belaları hemen herkes hakkında bu musibetleri, hemen herkes hakkında Cenabı Hakk'a teveccühe bir yönüyle vesile olması için lazım gelen şeyi yapmalı.
We should do all that we can.	Elinden gelen her şeyi yapmalı.
With God's permission and grace.	Allah'ın izni ve inayetiyle...
Secondly, if they stay home, they are, in some way, distanced from sins.	Bir ikincisi de evlere kapanmıyor ise günahlardan uzaklaşmış oluyor, bir yönüyle, şöyle böyle.
I think even the believers with a weak faith may develop feelings of fear of God and love of God.	Belki en az inanan insanlar içinde bile bir mehafetullah, bir muhabbetullah duygusu oluşur, zannediyorum.
At least, this will be important for people with such feelings.	En azından öyle içinde o duygu oluşan insanlar için çok önemli bir şey oluyor.
They might feel a true retreat.	Hakikaten bir halvet yaşayabilirler.
They might feel as if they are in a forty-day period of austerity.	Erbainler yaşıyor gibi olabilirler.
Some people from the past chose to do this.	Başkaları bunu ihtiyari yapmışlar.
Currently, there is no other choice.	Bunlar da mecburi yapıyorlar.
This is similar to the migrations that we call forced migrations.	Nasıl şimdi bazı hicretlere, göçlere, mecburi hicret diyoruz.
Similarly, this can be regarded as an enforced retreat and seclusion.	Aynen öyle de buna da mecburi halvet, mecburi inziva denebilir.
I wish those people with audiences, influencers, would speak to people in these words.	Keşke kendilerini dinleyecek insanlar olan kimseler, yani Diyanet teşkilatları, imamlar, vaizler, müftüler; bu istikamette idareyi kelamda bulunsalar.
These unfortunate circumstances can be utilised in very positive ways.	Hakikaten bu olumsuz şeyler bile çok pozitif değerlendirilebilir.
With God's permission and grace.	Allah'ın izni ve inayetiyle...
We must not act negatively and pessimistically.	Karamsar davranmamak lazım.
There is nothing to be gained with negativity.	Onun kazandırdığı bir şey yoktur esasen.
We must turn to God in this time of trial, thinking that this has even an aspect of mercy, and an opportunity for salvation.	Bunun bile bir vech-i rahmet olduğunu düşünerek, onu ayni vesile-i necat sayarak, Cenabı Hakk'a teveccüh etmek lazım, bu musibet anında.
Respect for God warrants this approach.	Hem Allah'a karşı saygının gereğidir bu.
It is a requirement of being content and pleased with God.	Rızasının, razı olmanın gereğidir.
It is also a way of avoiding sinning by speaking uselessly or harmfully.	Hem de aynı zamanda fuzuli laf etmek suretiyle günaha girmemenin yoludur, yöntemidir.
With God's permission and grace.	Allah'ın izniyle.
Who knows, if these events are the Signs of the Last Day, it may encourage people to turn to God more fully and collectively.	Kim bilir böyle bir şeyden sonra bunlar alamet-i kıyametse, böyle bir şeyden sonra, insanların Cenabı Hakka daha külli şekilde bir teveccühüne de vesile olabilir bu mesele.
At the end of times, especially shortly before the end of the world, there will be no one left without faith.	Ahir zamanda, hakikaten kıyamet kopmadan az evvel, inanmadık insan kalmayacak.
Or a substantial majority.	Veya büyük çoğunluk demek.
Namely, the believers will be dominant over the Earth.	Yani yeryüzünde inanmış insanlar, bir yönüyle hâkim olacaklar.
Belief will be apparent across the globe.	İnanç nümayan olacak burada.
And once again Satan will play games with them.	Sonra da yine şeytan orada da bir kere daha oyununu oynayacak.
According to the Prophetic saying mentioned in Muslim, the Last Day will take place when no man, who says 'God', remains.	Müslüm-ü Şerif'in ifade ettiği hadisi şerife göre, Allah Allah diyen kalmayınca kıyamet kopacak o zaman.
Now there are these two events.	Şimdi bu iki hadise de var.
Now is this one of those big smokes?	Hani bu da o duhanlardan bir tanesi mi?
Then we see locusts.	Arkadan da çekirge geliyor.
And then something else.	Arkadan başka bir şey geliyor.
You look and see that these are one after the other.	Bakıyorsunuz, bunlar üst üste.
All of these will force people to turn to God.	Bunların hepsi Cenabı Hakk'a teveccühe insanları zorlayacak.
There is going to be a great movement towards faith across the globe.	Çok ciddi bir inanma faslı yaşanacak yeryüzünde.
It will be this type of process.	Öyle bir fasıl yaşanacak.
When the Treatises of Light were being written, others were writing about other topics.	Risaleler yazılırken, başka birileri başka şeyler yaparken,
Some people have written books against evolution.	kimileri evolüsyona karşı eserler yazmış,
Others have written books against the rejection of God.	kimileri inkâr-ı ulûhiyete karşı eserler yazmış.
All of them have a place.	Hepsinin bir şeyi var.
We need to explain these matters through our contemporary understandings, horizon of perception and terminology that is accepted by today's standards.	Yani bunları biraz günümüzün anlayışı, günümüzün idrak ufku ve günümüzde esasen kabul gören terminolojiye göre şekillendirip programlar yaparak bunu değişik yerlerde anlatmak lazım.
Despite his luminosity, despite being imbued with spiritual colours, the situation of the Pride of Humanity in Mecca during 13 years is clear.	İnsanlığın İftihar Tablosu 13 sene o nuraniyetine rağmen, insibağ gücüne rağmen, 13 sene Mekke'deki durumu belli.
He left and went to Medina, the Luminous City.	Ayrılıp gitmiş Medine'yi Münevvere'ye.
'Let them listen to me, let it happen right now.' It may not turn out this way.	Hemen birden bire "Beni dinlesinler, hemen olsunlar" filan olmayabilir bu.
For example: the fact of the Unity of God, the existence of God.	Mesela tevhit hakikati, Cenabı Hakkın vücud hakikati.
The One and Only Eternally-Besought-of-All.	Zat-ı Ahad u Samed.
The Unique One of Absolute Unity.	Allahu Ehad.
The One Whom all depend on, yet Who does not depend on any.	Allahu's-Samed.
The All-Living.	Allahu Hay.
The Self-Subsisting.	Allahu Kayyum.
The All-Knowing of all that is seen and unseen.	Allahu alimul gaybi ve'ş-şehadeti.
The All-Merciful, The All-Compassionate.	Hüve'r-Rahmanu'r-Rahim.
It is important to explain the Divine Essence and the Resurrection through each of these Divine Names and Attributes.	Bunların hepsini konu edinerek Zat-ı Ulûhiyeti anlatma, öldükten sonra dirilme imkânını anlatma.
"The Tenth Word" and "The Twenty-Ninth Word" are important resources for these topics.	Onuncu Söz, Yirmi Dokuzuncu Söz, bu mevzuda önemli kaynaklardır,
But it is also good to bring these matters into handbooks with modern terminology and through the guidance of current experts in these fields.	ama günümüzün terminolojisi ile günümüzün o mevzudaki uzmanları ile o meseleyi yeniden herkesin okuyabileceği birer el kitabı haline getirmek lazım.
But of course there is that element of laziness we have, unfortunately we could not do this.	Tabiî bizde o tembellik var, yani yapamadık onu.
We could not carry over the message that the Honourable Sage Bediüzzaman strived so hard to relay to us in a way befitting of his perspicacity.	Hazreti Üstad'ın o çırpınıp durduğu şeyler günümüzün insanına, onun idrakine göre sunulamadı, yani veremedik maalesef.
This movement, this service is God's blessing.	Cenabı Hakk'ın bir lütfu, bu hareket Allah'ın bir lütfu oldu.
But we blundered, and we are now facing oppression by tyrants.	Fakat bizim hatamız, zalimler musallat oldular.
I hold myself responsible.	Kendimden biliyorum ben.
You cannot imagine how much I criticise myself.	Kendimi ne kadar levmettiğimi bilemezsiniz.
A few dissolute bandits, who are ignorant, who are unlettered, came over you and you fell apart, you could not handle a few corrupt people.	Üç beş tane serseri, haydut, okuma bilmez, kitap bilmez... Bunları idare edemediniz, üzerinize geldiler bunlar.
They attacked and destroyed that blessed organisation.	O mübarek oluşumu, bir yönüyle, kırdı geçirdiler.
They have dried a blessed source.	Kezzap döktüler mübarek bir kaynağa.
I hold myself, ourselves responsible.	Kendimden, kendimizden biliyorum onu ben.
Who knows what would have happened, yet who knows, God knows what is happening now and what will happen.	Kim bilir ne olurdu, ama kim bilir belki şimdi olanla neler olacağını Allah bilir.
You are at such a point right now that when you outreach a bit more, you will say, 'O God, this has turned out to be more desirable than the other.'	Şu olanlarla öyle bir noktada bulunuyorsunuz ki açılımı biraz daha açtığınız gibi, makas gibi açıldığında diyeceksiniz ki "Allah Allah, bu ötekinden daha hayırlıymış" belki.
I mean, we can never know.	Bilemeyiz yani.
With God's permission and grace...	Allah'ın izni ve inayetiyle...
We should not consider any success due to ourselves.	Yalnız hiçbir şeyi kendimizden bilmemiz lazım.
Since He is the True Operator, one should attribute success to the True Owner of the task, he should not be ungrateful.	Madem Müessir-i Hakiki O'dur, işi Sahibine vermeli burada, nankörlük yapmamalı.
However, he should not claim that nothing has happened, either.	Ama hiçbir şey olmadı da dememeli.
To appreciate the blessings, may thousands of praise and glorification be to God!	Tahdis-i nimet kabilinden Allah'a binlerce hamd ü sena olsun.

Created on 26 March 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Videos on Fethullah Gülen.

For the Sake of that Blessed Greeting

In the face of extreme difficulties and challenging situations, we should look for ways to continue to operate effectively; do what is required.	En olumsuz, en kötü durumlarda ve kötü oluşumlar karşısında nasıl rantabl olabileceksek, ona bakmak lazım; yapılması gerekli olan şeyleri yapmak lazım.
Time is the most important capital of a believer;	Zaman, mü'minlerin en önemli sermayeleridir;
it should not be wasted.	o israf edilmemelidir.
If a person is unable to manage this capital, they will lose many parts of themselves.	İnsanlar, o mevzuda dağınıklığa düşerler ise, kendilerine ait çok şeyi kaybederler.
This prevents people reaching their goals.	Bu, insanları ulaşmaları gerekli olan hedeften alıkoyar, ulaşamazlar.
As the Honourable Sage Bediüzzaman says, we have two hands; even if we had four hands they would all be preoccupied with our ideals, otherwise we would fail in this regard; may God protect us from it.	Hazreti Pîr'in ifade ettiği gibi, iki elimiz var, dört elimiz de olsa ancak peşine takıldığımız meseleye yeter; yoksa onda kusur ederiz, hafizanallah.
I did not use the exact words but it has the same meaning.	Ben aynı kelimelerle ifade etmedim de aynı mana.
We have two hands, but four hands or even eight hands are not enough to fulfil our duties.	İki elimiz var, dört elimiz de olsa yetmez, sekiz elimiz de olsa yetmez yapmamız gerekli olan şeylere.
Let alone the fact that the current events are unclear, they are blurry.	Kaldı ki hava çok karışık, çok bulanık.
Everybody is acting independently; in one way making their surrounding appear blurry.	Herkes kendine göre bir şey yapıyor; bir yönüyle etrafa bir şeyler püskürtüyor.
This distances us from our own world and dynamics and blocks our perception and we spend time speaking on irrelevant things.	O da bizi çok defa alıp kendi dünyamızdan uzaklara götürüyor; gözümüz görmez oluyor, kulağımız duymaz oluyor, ağzımız konuşacağı şeylerin ötesinde veya berisinde şeyler konuşmaya duruyor.
In fact this leads to losses.	Ve bize kayıplar yaşattırıyor, aslında.
However, if we do change our view and focus on matters at hand rather than other issues...	Ama bütün bunlardan kat'-ı nazar ederek kendi meselelerimize yoğunlaştığımız takdirde.
As a side note; you do this to a great extent. God willing, you'll continue to do it in an increasing manner.	Antrparantez; siz, onu büyük ölçüde yapıyorsunuz; inşaallah katlayarak yapmaya devam edeceksiniz.
You'll do what you need to do in the future as required by the conditions and the conjuncture of that time, with God's permission, mercy, help and protection.	Şartlara ve konjonktüre göre de ileride yapmanız gerekli olan şeyler neler ise onları yapacaksınız, Allah'ın izni, inayeti, riayeti ve kilâeti ile.
Indeed, regarding this matter, we need to concentrate on our target without relaxing our efforts, with God's permission and grace.	Evet, bu zaman mevzuunda, mesâî mevzuunda dağınıklığa düşmeden, Allah'ın izni-inayeti ile, neyi hedeflemiş isek şayet, onun üzerinde durmamız lazım.
Certain media groups with intent to slander and certain contaminated minds might taint the streets and darken our intellectual world.	Bir kısım zift medyası, bir kısım kirli düşünceler, sokakları kirletebilir esasen, düşünce dünyamızı karartabilir bizim.
If in return, we act with the unjust rule of responding in kind or retaliation, if we say, 'We should talk back or act in the same manner', we would compromise from our own character and waste our time.	Kalkar "mukabele-i bi'l-misil kaide-i zâlimânesi"ne göre hareket edersek, "Biz de onlara aynı şeyleri söyleyelim, edelim" dersek, kendi karakterimizden tavizde bulunmuş oluruz; bir de zamanı israf etmiş oluruz.
As a matter of fact, there is so much to be done.	Oysa, yapılması gerekli olan o kadar çok şey var ki.
A fair-minded person should tell himself:	Belki insaflı bir insan demeli kendi kendine:
'We sleep seven or eight hours at night;	"Gece yedi-sekiz saat uyuyoruz;
is this not waste of time?	zamanda israf olmuyor mu acaba?
If we content ourselves with three or four hours of sleep and brainstorm with our friends, produce ideas about what needs to be done, concentrate on it, make our minds more productive, our future can be bright, with God's permission and grace.'	Üç-dört saat ile iktifa etsek de arkadaşlar ile kafa kafaya versek, yapılması gerekli olan şeyler mevzuunda yeniden "i'mâl-i fikir"de bulunsak; işte Frenkçe "konsantrasyon", o mevzu üzerinde yoğunlaşsak, dimağlarımızı daha velûd hale getirsek, Allah'ın izni-inayeti ile, yarınlara kârlı çıkarız."
Those who harbour hostility toward you aim to steer you away from your noble ideal.	Karşı taraf, başkaları, size düşmanlık yapanlar, mefkûrenizi hedefliyor ve sizi ondan uzaklaştırmak istiyorlar.
This is what they desire, this is their ultimate goal.	Onların arzusu budur, gâye-i hayalleri bu.
If they are occupying you with the things they fabricated, it means they have reached their desired objective.	Sizi o kendi karıştırdıkları şeyler ile meşgul ediyorlar ise şayet, hedeflerine ulaşmış olurlar.
Forgive me, but how do they call you?	Bağışlayın, mesela size ne dediler:
'Donkeys', they may say.	"Eşâşik" (merkepler) dediler.
If you say, 'Let me respond to them', you have wasted your time and you served their ultimate aim without noticing.	Şayet "Ben de onlara diyeyim" derseniz, kendi zamanınızdan bir şeyi "kırtladınız" mı diyeyim, "makasladınız" mı diyeyim, esasen, onların hesabına çalıştınız, hiç farkına varmadan.
No matter what they say or write, your path is clear, your strategy is clear and your job is clear.	Ne derlerse desinler, ne söylerlerse söylesinler, ne yazarlarsa yazsınlar, ne çizerlerse çizsinler; esasen yol belli, yöntem belli, yapılması gerekli olan şeyler belli.
In fact, Almighty God blessed you and your friends with great gifts.	Aslında bugüne kadar Cenâb-ı Hakk'ın sizlere/arkadaşlarınıza çok büyük nimetleri oldu.
You spread out to the four corners of the world.	Dünyanın dört bir yanına açıldınız.
At one stage, it was 170 countries.	170 ülke olduydu belli bir dönemde.
In some places, some got confused, maybe they fell for the appearance of others; they shut institutions owned by you.	Bazı yerlerde kafalar karıştı belki; birilerinin görüntülerine aldandılar, bir yönüyle onlara kandılar; size ait müesseseleri kapattılar.
Yes, this happened but sixty, seventy or eighty per cent is still standing firm, with God's permission and grace.	Evet, oldu bu ama hâlâ yüzde altmışı, yetmişi, sekseni ayakta duruyor, Allah'ın izni-inayeti ile.
This was very important when compared to 'zero'.	Bu, "sıfır"a göre çok önemli bir şey idi.
But at some stage you did not see 'zero', you looked at the digit on the left of 'zero' and you spread out to the four corners of the world, with God's permission and grace.	Fakat belli bir dönemde siz sıfırı görmediniz esasen; sıfırın solundaki rakama bakarak dünyanın dört bir yanına açıldınız, Allah'ın izni-inayeti ile.
When you have gone to some places, you used to think, 'Who will be greeting us there; what can we do there?'	Beş-on yere gideceğiniz zaman da "Acaba orada kim karşılar, ne yaparız; gittiğimiz yerde ne yapabiliriz?" falan.
Look, God gave you the drive and you all went; love was placed there, in their hearts, for you.	Bakın, Cenâb-ı Hak sevk etti, siz de oraya gittiniz; vüdd vaz' edilmişti, gönüllere sevgi konmuştu sizin için.
Everyone opened their arms to you, helped you; and suddenly, well, 1400 schools... God did it, God opened up 1400 schools.	Herkes size kol-kanat açtı, yardımcı oldu; birdenbire -ee canım- 1400 tane okul; Allah (celle celâluhu) açtırdı, 1400 tane okul açtırdı.
You had no plans, no project, nor did you think of something this big.	Ne planınız vardı, ne projeniz vardı, ne de öyle bir şey düşünmüştünüz.
But with a small intention...	Ama küçük bir "niyet" ile.
As you all read in the 'Treatise of Divine Destiny,' the plan of 'ordinary condition,' or 'inclinations or the use of inclinations;' you are using things with relational existence to reach that with true existence, with God's permission and grace.	Hani hep "Kader Risalesi"nde okuduğunuz gibi, "şart-ı âdî planında", "meyelân veya meyelândaki tasarruf"; itibârî varlığı olan bir şeyi kullanıyorsunuz, hakikî varlığı olan şeylere ulaşıyorsunuz, Allah'ın izni-inayeti ile.
You did not believe that you could obtain what needed to be obtained through your own actions, but suddenly you were faced with gigantic projects.	Kendi hareketinizle, elde edilen şeyleri elde edeceğinize çok inanmıyordunuz ama birden bire karşınıza devasa işler çıktı.
One job reminded you of another and that of another job to do.	Her iş, başka bir işi hatırlattı; o iş başka bir işi hatırlattı.
You've weaved a beautiful pattern of lifetime with the new job ideas, with God's permission and grace.	İş tedâîleri arasında bir ömür gergefi örgülediniz, Allah'ın izni-inayeti ile.
You did not fall into wasting your time.	Zaman konusunda dağınıklığa düşmediniz,
You only did what you had to do and paid no ear to others who wished to stir things up.	sadece kendi işinizi yaptınız, başkalarının karıştırmalarına kulak asmadınız.
With God's permission and grace, those gigantic projects were completed.	Allah'ın izni-inayeti ile, o devasa işler oldu.
And they are still the most persuasive references for the projects to come, and they are still developing.	Ve onlar -esasen- olacak şeylerin de en inandırıcı referansı idi ve oluyor hala.
Most of you still maintain the power from those behind the spiritual alertness.	Hala çoğunuzun o metafizik geriliminin arkasında, olan şeylerin sizde hâsıl ettiği o güç, o kuvvet var.
With that, you are observing the truth of 'The true owner of power is God; everything that happens is by His permission and will'.	Onun ile siz, bir yönüyle "Hakiki güç ve kuvvet sahibi sadece Allah'tır; olup biten her şey, ancak O'nun izni ve iradesi dâhilinde gerçekleşir" hakikatini rasat ediyorsunuz.
With that scope, you can see the big picture and say, 'It is possible'.	O mercek ile, o dürbün ile, o rasathane ile bakıyorsunuz; çok büyük şeyler görüyorsunuz, "Olur" diyorsunuz.
You can read the possibilities in the face of the occurrences, and with God's permission and grace, you attain serious alertness.	Olan şeylerin çehresinde olacak şeyleri okuyorsunuz, ciddî bir gerilime geçiyorsunuz, Allah'ın izni-inayeti ile.
On the one side, you have preserved these wonderful developments, while on the other side; there are those who have been oppressed, hurt and maligned.	Aslında bir taraftan bu olan şeylerin muhafaza edilmiş olması; bir diğer taraftan da gadre uğrayan, zulme uğrayan, azledilen, mahkûmiyete maruz kalan insanların hali.
We had never heard of such incidents on the 27th of May (1960), the 12th of March (1971) or the 12th of September (1980).	Hiç böyle bir şey duymamıştık; 27 Mayıs'ta (1960), 12 Mart'ta (1971), 12 Eylül'de (1980) hiç böyle bir şey duymamıştık.
'Why did you greet so-and-so?	"Falan ile niye selamlaştın?
Life imprisonment.'	Müebbet."
'You had dinner with so-and-so at the restaurant.	"Filan ile lokantada yemek yemişsiniz.
Life imprisonment.'	Müebbet."
'You visited so-and-so at night.	"Falanın evine gece gitmişsiniz.
Why did you go at night, and not during the daytime?	Niye gece gittiniz de gündüz gitmediniz?
Life imprisonment.'	Müebbet."
Like this...	Böyle.
Such incidents do not fit into legal reasoning, in spite of those who aim to darken your horizons; you will walk towards your set goals happily with high spirits.	Böyle hukukî mantığa uymayacak şeylerle, sindirme politikalarına girmek suretiyle ufkunuzu karartmak isteyen insanlara rağmen, siz, gülerek oynayarak, şen-şakrak, hedef belli, ona doğru yürüyeceksiniz.
Only one or two more steps is needed, maybe three to reach the Pride of Humanity.	Bir adım, iki adım kaldı İnsanlığın İftihar Tablosu'na ulaşmaya veya üç adım kaldı.
Even if ten steps were left or even a hundred...	On adım olsa ne olacak, yüz adım olsa ne olacak?
As the Honourable Sage Bediüzzaman says, 'If they were to say to me:	Hazreti Pîr-i Mugân'ın dediği gibi, "Deseler ki bana:
In India, the noble Imam Rabbani has appeared.	Hindistan'da İmam Rabbanî hazretleri zuhur etmiş.
I would travel, enduring all the difficulties on the way to visit him.	O kadar yol mehâlikine katlanarak onu ziyarete giderim.
Why are we not rushing to see a person like Prophet Ahmad Muhammad Mahmud Mustafa, peace and blessings be upon him, who is followed by thousands of purified ones like Imam Rabbani (Faruq as-Sirhindi)?	Binlerce Faruk-i Serhendî'ler ile muhât olan (kuşatılmış) Hazreti Ahmed Mahmud Muhammed Mustafa'yı görmek için niye acele etmiyoruz?"
This must be our desired objective.	Gâye-i hayal olmalı.
Thousands, hundred thousands, maybe millions of people of deep spirituality and verifying scholars have spent their lives striving to reach the noble Prophet, peace and blessings be upon him.	Binlerce, yüz binlerce, belki milyonlarca ehl-i hâl, ehl-i hakikat, O'na (sallallâhu aleyhi ve sellem) ulaşmak için bütün ömür boyu çırpınıp durmuşlar.
Some of them had to endure the threat of destruction and death to live their faith, hiding in caves, like Ibn Bashish, yet they strived to reach him, with God's permission and grace.	Hatta dünyada kendilerine hak ve hakikati neşretme, bir yönüyle yaşama imkânı tanınmadığı halde, onlar -İbn Beşîş veya Meşîş gibi- mağaralarda yaşayarak, hep O'na uzanma/ulaşma hülyaları ile nefes almışlar, Allah'ın izni-inayeti ile.
In a way, on the bridge that spans over Hell, they taste the favours of Paradise.	Bir yönüyle, Cehennemin üstündeki Sırat köprüsünde Cennet zevkleri yaşamışlar.
God allowed you to experience this.	Allah, size onu yaşattı.
Maybe for this reason, till this day, I am not exaggerating, a thousand letters...	Onun için belki şimdiye kadar -mübalağa yapmıyorum- binlerce mektup.
Dreams...	Görülen rüyalar.
The Pride of Humanity...	İnsanlığın İftihar Tablosu.
He has visited the cells.	Koğuşları gezmesi.
The Honourable Abu Bakr has visited.	Hazreti Ebu Bekir efendimizin koğuşları gezmesi, zindanda.
The Honourable Umar ibn al-Khattab has visited.	Hazreti Ömer efendimizin koğuşları gezmesi.
Being very close with the Respected Companions...	Sahabe-i kiram ile içli-dışlı olmaları.
Like this...	Böyle.
This manner is dependent upon this framework, being involved in this movement.	Böyle içinde bulunma mevzuu, davanın/Hizmet'in, dava düşüncesinin içinde bulunmaya vabestedir.
If you are constantly occupied with this cause, if you think about it from when you wake up until night, God, may He be glorified and exalted, will make your night as bright as your day, with God's permission and grace.	Sen burada hep o dava düşüncesini heceler, oturur-kalkar onun ile gecelersen, Allah (celle celâluhu) senin gecelerini pırıl pırıl gündüzler haline getirir, Allah'ın izni-inayeti ile.
Let them live the longest of nights, sit in the darkness that doesn't cease, stand, crawl in it and struggle with it all the time.	Varsın el-âlem şeb-i yeldâyı yaşasın; bir türlü bitip tükenmeyen gecelerde otursun, kalksın, emeklesin; hep karanlıklar ile, zulmetler ile yaka-paça olsun.
With God's permission and grace, your path is clear; you will say, 'I wonder if I would come across him one, two, or three steps later, and he will say to me, 'Welcome, I was waiting for you', you hope to be blessed with the favours of the Glorious Messenger, peace and blessings be upon him.	Allah'ın izni-inayeti ile, senin gittiğin yer belli; hep "Acaba bir-iki adım sonra mı karşıma çıkar, üç adım sonra mı karşıma çıkar, bana 'Hoş geldin, ben de sizi bekliyordum' falan der, O'nun iltifâtât-ı Nebevîsi ile karşılaşırım" mülahazası ile yol alırsın.
This is your path; a thousand palaces in this world would not equal to it.	Yolunuz bu; binlerce dünya saltanatı buna mukabil gelemez.
However, lets re-word this in the words of the Honourable Sage Bediüzzaman:	Yine onu da Hazreti Pîr'in ifadesine göre diyelim:
Thousands of years of a blissful life in this world cannot be compared to a single hour in Paradise.	Dünyanın binlerce sene mesûdâne hayatı, Cennet'in bir saatine mukabil gelmez.
A thousand years in Paradise cannot be compared to even one minute of watching His Beauty.	Cennet'in de binlerce sene mesûdâne hayatı, bir dakika Rü'yet-i Cemâline mukabil gelmez.
Yes this universe, trillions of light years in size, is blessed and adorned with so much beauty.	Şu ışık hızı ile trilyon, trilyon, trilyon seneler ihtivasında, genişliğinde, vüs'atinde kâinatların çehresine serpiştirilmiş güzellik, âhenk, hep iç bayıltıcı şeyler.
Here is Manhattan.	İşte men hattı (Manhattan).
What will happen to these?	Ne olacak bunlar?
Yes, all these physical things have boundaries.	Evet, hatlı şey, sınırlı şey.
It is actually the unlimited, infinite beauty that blows one's mind	Asıl o sınırsız güzellikler başını döndürüyor insanın.
As mentioned in Bad' al-Amali,	Bed'ü'l-Emâlî'de dendiği gibi:
'Muslims will see Him in pure form.	"Mü'minler, O'nu keyfiyetsiz ve kemmiyetsiz olarak görürler.
No analogy can be brought to explain this.	Buna bir misal de getirilemez.
When they see Him, they forget all the blessings of Paradise.	O'nu gördükleri zaman da bütün Cennet nimetlerini unuturlar.
May frustration be upon those Mutazilites who claim, 'God cannot be seen.''	'Allah görülmez' diyen Ehl-i İ'tizâl'e hüsran olsun."
Muslims see Him in pure form.	Mü'minler, O'nu (celle celâluhu) keyfiyetsiz, kemmiyetsiz müşahede ederler.
There is no example and nothing is similar to Him.	Örneği, yok; misali, yok; benzeri, yok.
Once they see Him, they forget about all heavenly bounties of Paradise, the pavilions and partners that gleam like pearls and corals on both sides of the road, welcoming you.	Gördükleri zaman O'nu, bütün cennet nimetlerini unuturlar; falan yerde on tane kasır varmış, elli tane de Huri varmış; Gılmanlar varmış, pırıl pırıl inci-mercan gibi Gılmanlar varmış, yolun sağında-solunda sizi istikbal ediyor gibi.
Your eyes will not even see these and you will not be able to take your eyes away from Him.	Bunların hepsi gözünüzden silinir gider; sadece O'na takılırsınız.
It is such a thing.	Öyle bir şey.
It is not possible for me to properly express this, because 'One who does not experience this does not know.'	Bunu benim ifade etmem mümkün değil; çünkü bu, "Tatmayan, bilmez."
The author of Bad' al-Amali says to those who attribute all human acts and accomplishments to themselves, who deny the vision of the Divine Being:	Ehl-i İ'tizâl, Rü'yet-i İlahîyeyi inkâr ettiklerinden dolayı, Bed'ü'l-Emâlî sahibi, diyor:
'What a pity to those who attribute all human acts and accomplishments to themselves, they reject ever seeing Him.'	"Yuf be Ehl-i İ'tizâl'e, Cenâb-ı Hakk'ı görmeyi inkâr ediyorlar."
Now, the pure hearts, to whom a promise was made, are the ones referred as 'brothers/sisters' by our noble Prophet, peace and blessings be upon him,	Şimdi bu türlü nimetler ile mev'ûd bulunan (kendilerine vaatte bulunulan) temiz gönüller, hususiyle günümüzde, Efendimiz'in (sallallâhu aleyhi ve sellem) "Kardeşlerim.
those people, honoured with 'Give my greetings to them', must act accordingly.	Onlara selam söyleyin" dediği insanlar, buna göre tavır belirlemeli ve hareket etmeli.
The Companions say as follows:	Sahabe diyor ki.
My deepest devotion to all of them, from the greatest to the smallest.	Kurban olayın onların hepsine, en küçüğüne.
In fact, there is no such thing as great or small with them, they are all greater than us.	En küçüğü yok aslında, ben böyle küçüğünü düşünüyorum, bakıyorum yine benden bin metre daha uzun boylu adam.
Indeed...	Evet.
If I name one of them, it might be interpreted to mean I consider him or her as insignificant.	İsmini verirsem onlardan birinin, "Demek sen onu küçük görüyorsun" dersiniz.
None of them are insignificant; the black, the white, the pink, the orange, none are.	Ne siyahı, ne beyazı, ne akı, ne pembesi, ne turuncusu filan; hiçbiri küçük değil onların.
Like this...	Böyle.
They were so devoted to him, peace and blessings be upon him, that they were watching his every move, hungry for more, yearning to be near him.	Onlar, O'na (sallallâhu aleyhi ve sellem) o kadar yakın idiler ki, gözünün içine bakıyorlardı ve her zaman O'nun uğrunda hırz-ı cân etmeye teşne bulunuyorlardı.
Our noble Prophet says, 'Greetings to my brothers and sisters' to those individuals who, at the end of times, when hypocrisy is prevalent everywhere, blocking the horizon, they come with their projectors and brighten the world, the world of humanity, and convert the darkest nights to the brightest days.	Efendimiz (aleyhissalâtü vesselam), âhirzamanda gelen, nifâkın/şikâkın ortalığı kasıp kavurduğu, ufku kararttığı bir dönemde, yeniden ellerindeki projektörler ile dünyayı, insanlığın dünyalarını aydınlatan, kapkaranlık geceleri, şeb-i yeldâları apaydınlık gündüzlere çeviren o insanlara "Kardeşlerime selam" diyor.
The Companions ask, 'Are we not your brothers and sisters?' He says, 'No, you are my friends'. He calls them his 'Companions'.	Sahabe "Biz, Sen'in kardeşlerin değil miyiz?" deyince de "Hayır, siz, Benim arkadaşlarımsınız" buyuruyor; onlara, "yol arkadaşlarım" diyor.
Look, from there to here.	Bakın tâ oradan buraya.
The Pride of Humanity sends his greetings to a future after 14 centuries; he says, 'Salam.	Bin dört yüz sene sonrasına, İnsanlığın İftihar Tablosu, "Selam" diyor, "Selam.
Greetings.'	Selam."
Now if this greeting has been received, is being received, or may be received in the future, one must not take heed to some superficial things, one must not fall into a state of mental dispersion, nor lose concentration.	Şimdi bunlar alınmışsa, alınıyorsa, alınabilecekse, başka alıntılara, alıntı şeklindeki sûrî şeylere takılmamak lazım, zihin açısından dağınıklığa düşmemek lazım, konsantrasyonu bozmamak lazım.
If we focus, with God's permission and grace, we may find our heads under the feet of Abu Bakr, Umar and Uthman; may God be pleased with them a thousand times.	Yoğunlaşırsak, Allah'ın izni-inayeti ile, böyle başlarımızı Hazreti Ebu Bekir'in ayaklarının altında, Ömer'in ayaklarının altında, Osman'ın ayaklarının altında bulabiliriz; radıyallahu anhüm elfe merrâtin (Allah onlardan bin kere razı olsun).
A thousand times is not enough, a million times...	"Elfe" (bin) ne demek yahu; Elfu elfi merrâtin.
May God be pleased with them millions and millions of times.	Allah, milyon, milyon, milyon defa onlardan razı olsun, hoşnut olsun.
May God Almighty give us a share of that atmosphere and environment of good pleasure.	O hoşnutluk atmosferi, o hoşnutluk zemini üzerinde, Cenâb-ı Hak, bizi de pâyidar eylesin.
Up until this day, you have always been on that path.	Siz, bugüne kadar hep o yolda oldunuz.
Especially, you have neither taken anything from the Hereafter nor tasted or walked the line of taking anything in this world.	Hususiyle de ne o dünyadan bir şey kopararak ne de bu dünyadan bir şeyler alarak/tadarak o yolda yürümediniz.
The non-existence of non-existence is proving; if non-being is negated, existence is proved.	Nefy-i nefy, ispattır; yok, yok olursa, var olur.
You placed a sledgehammer on whatever was needed to be non-existent, you destroyed it.	Yok olması gerekli olan her şeyin tepesine bir balyoz indirdiniz, her şeyi yok ettiniz.
Then you busied yourselves in whatever was necessary in existence.	Ondan sonra var olan şeyle meşgul olduk/oldunuz.
I am not referring to myself.	Ben kendimi kastetmiyorum.
Who am I to compare myself with them?	Ben kim, onlar kim?
But you were able to do that, with God's permission and grace.	Ama siz öyle yaptınız, Allah'ın izni-inayeti ile.
From now on, you will see the grace and bounties that Almighty God will bestow upon you, if God Almighty wills.	Bundan sonra da Cenâb-ı Hak, size daha neler neler lütfedecektir, inşâallahu teâlâ.
Yes, 'I would beg your pardon; I would also seek God's forgiveness.'	Evet, "Sizden özür dilerim." "Allah'tan da af rica ederim."
I have been unwell for some time.	Rahatsızdım biraz; rahatsızdım çoktan beri.
But I am not complaining.	Evet, şikâyetçi değilim.
I never looked at myself as someone who ought to be looked at with any consideration.	Ben kendime öyle kayda alınacak bir insan nazarıyla da hiç bakmadım.
But I see that He gives such favours upon me.	Fakat bakıyorum, O öyle iltifat ediyor ki.
Here you are; an illness on your feet.	Al sana ayağından bir hastalık.
Here you are; an illness on your back.	Al sana belinden bir hastalık.
Here you are; an illness in your intestines, and on your eyes.	Al sana em'âdan bir hastalık, gözden bir hastalık.
They have slowed me down quite a bit.	Biraz yere serdiler bunlar da.
But that is a nice thing; one must accept His favour and esteem and say, 'I am being cleansed'.	Ama o da güzel bir şey; O'nun teveccühü saymak lazım, iltifatı saymak lazım, "Arındırıyor" demek lazım.
He is the One who tested the Sultans with such trials and tribulations.	Ee canım, o sultanları öyle bela ile, dert ile imtihan etmiş ise.
The one, who is following them like the dog of the Companions of the Cave, by waging his tail, cannot be an exception.	Onların arkasındaki -Ashâb-ı Kehf'in Kıtmîr'i gibi- kuyruk sallayıp koşturan da ayrı düşünülmez ki.
He will get his share if he is following in their footsteps.	O da onlardan nasibini alır; eğer onlara takılmış, arkalarından gidiyorsa, alır nasibini.
So, you came here and perhaps waited for some time.	Onun için, hani geldiniz, belki beklediniz.
Forgive me, accept my apologies.	Hakkınızı helal edin, kusura bakmayın.
Maybe, I wasted your time.	Benimki israf-ı zamandan ibaret oldu.
You know of the things I discuss on a much better level.	Söylediğim şeyleri siz çok daha iyi biliyorsunuz.
May God grant us complete, unceasing, and perfect health and contentment in this world and the Hereafter.	Allah, âfiyet-i tâmme-i dâime-i kâmile-i şâmile-i dünyeviye ve uhreviye ihsan eylesin.
It is mentioned in a Divine Tradition:	Öyle buyuruyor Kudsî Hadiste:
'I prepared for My servants, those who completed their tasks without error, those who believed and fulfilled their roles without error, and those who did the good deeds the Qur'an ordered.'	"Hazırladım o Benim salih kullarıma, işlerini arızasız götürenlere, iman edip imana göre arızasız işler yapanlara, Kur'an'ın sâlih/sağlam amel dediği o işleri yapanlara."
'What the eyes didn't see,' 'What the ears didn't hear,' 'I prepared things beyond imagination that no heart can feel.'	"Gözün görmediği," "Kulağın işitmediği," "Hiçbir insanın kalbine gelmeyen, tasavvurlar üstü şeyler hazırladım."
Yes, such a precious thing has been sent to us by the Sovereign of sovereigns, the Master of masters, and the Sultan of sultans like a letter, packaged up in the most beautiful and intricate of packages.	Evet, böyle çok kıymetli bir şey, Melikler Meliki'nden (celle celâluhu), Mâlikler Mâliki'nden, Sultanlar Sultanı'ndan bir nâme şeklinde, bir işlemeli paket şeklinde size gönderilmiş.
Now, would your eyes wander to anything else when reaching out to such a thing?	Şimdi buna elinizi uzatırken başka şeylere gözünüz kayar mı?
It would be very rude before Him.	O'nun karşısında ayıp olur.
You've already received most of it.	Çoğunu aldınız.
By being thirsty for the things you will receive, you must always chase things in this life that will be of value in the Hereafter, with God's permission and grace.	Alacağınız şeylere teşne bulunarak, Allah'ın izni-inayeti ile, öbür tarafta kıymet ifade eden şeylere tâlip olmak lazım.
'Do not think that they will ask for gold and silver from you on the Judgement Day.	"Sanma ey hâce ki senden zer ü sîm isterler
On that day when neither property nor lineage is of any value, they will ask from you a purified heart.'	"Yevme lâ yenfe'u"da kalb-i selîm isterler."
And also (the scripture displayed on the screen) tells me:	Bir de (elektronik levhaya o an yansıyan tablo) bana diyor ki,
'O you sinful, shameless man, corrupted with sins!	"Ey günahkâr, ey günahlar ile kirlenmiş utanmaz adam.
Do not despair of God's mercy.	Allah'ın rahmetinden ümidini kesme.
For God is the All-Pitying, the All-Pitying, the All-Pitying.	Allah, Raûf'tur, Raûf'tur, Raûf'tur.
But also do not start this journey unprepared, for the path that you walk is frightening, frightening, frightening.'	Ama hazırlıksız da yola çıkmaya bakma; çünkü bu yürüdüğün yol, biraz korkunçtur, korkunçtur, korkunçtur."
You may come across politicians, journalists, managers, and judges.	Siyasî çıkar karşınıza, gazeteci çıkar, idareci çıkar, hâkim çıkar.
You will come across such impertinent people, that as they commit injustice against you, they will say:	Öyle densiz insanlar karşınıza çıkar ki, size zulmedince, der:
'Every time I oppress you, every time I lock you up for life, I gain the good deeds of a minor pilgrimage.	"Her birinize bir kere zulüm yapınca, müebbet verip içeriye atınca, bir umre sevabı kazanmış oluyorum."
See...	Ya.
They may confront you with such obscene logic.	Böyle bir mantık ile karşınıza çıkabilirler.
Yes,	Evet,
'We found no pleasure in this world, nor do we place our hope in its inhabitants.	"Ne dünyada safâ bulduk, ne ehlinden recâmız var
Nor do we seek refuge in anyone other than God.'	Ne Dergâh-ı Huda'dan mâ'adaya ilticâmız var."
Nafi from Urfa, on the verge of his death, uttered these sentences.	Ölüme giderken Urfalı Nef'î bunları söylemişti.
And that's the matter in a nutshell!	Vesselam.
Will you forgive me?	Beni bağışlıyor musunuz?
May God bless you with continuing health and contentment.	Allah, âfiyet-i dâime ihsan etsin.

Created on 29 February 2020.

Written by Fethullah Gülen. Posted in The Broken Jug.

Those who “rely on God, embrace the struggle, and yield to wisdom” will eventually be victorious. Victory will come to them sooner or later, in this world or the next. Yet, humankind is, by nature, impatient, and people wish that all good things they yearn for should be fulfilled at once and all the bounties promised should be delivered without delay. When this does not happen, they mostly end up in hopelessness and pessimism. If they do not have strong faith, they tend to prioritize their own will over divine will and let themselves into thoughts and feelings that would hardly please God.

It is our heartfelt prayer that God Almighty’s glorified blessings and divine favors be constantly poured down on believers. May God support them with divine assistance at all times and may He never leave them unattended or alone. Such thoughts result from a believer relying on God and expecting assistance and beneficence from Him; this is perfectly understandable. But we should take divine will as basis in everything we do and keep it before and above our wishes and desires all the time. Relying on divine will in all our thoughts and actions is a sign of respect for the truth expressed in, “We are pleased with God as our Lord, Islam as our religion, and Prophet Muhammad, peace and blessings be upon him, as our Messenger.”

It is our deep-felt yearning to see believers rejoice after centuries of mourning and enjoy divine mercy just as Islam’s first and foremost representatives did. How much we wish their misery ends, that they pull themselves together! That the serene period of the Rightly Guided Caliphs is lived once again—perhaps not in its entirety, but at least in its partial shadow. How much we wish that the ultimate truth, justice, and freedom would rule over the world once more.

These are what we dream to realize; we keep ourselves busy to attain them on the one hand, while praying to God for them on the other.

Still, there may be cases where our carnal souls might slip selfish things into these wishes; wishes that are by all means innocent, justified, and proper. Even when we ask God to pour down His favors on Muslims, we may be attributing a share of it to our egos. Carnal or satanic drives may be found even in the deeds we believe we have performed in the name of God. We can hardly be sure about their evil schemes or ruses. How can we be sure, considering even a noble prophet like Joseph, peace be upon him, said, “I do not claim myself free of error, for assuredly the human soul always commands evil” (Qur’an 12:53). He is saying that we should not trust our carnal souls. Whoever feels secure with his evil-commanding soul will be deprived of his security.

This does not mean that we should refrain from pursuing our own will in the name of all Muslims and humanity. Of course, every believer wishes that Muslims should be able to eliminate the problems that have been rending their hearts for the last two or three centuries. It is every believer’s desire to see the sun dawn on the world of the oppressed, the downtrodden, and the deported. They ardently beg God to this end. Believers ask only from Him, relying on the sheer expanse of God’s mercy and the vastness of His grace. They sincerely believe that their prayers will be answered, and springtime will follow winter. Still, they never forget that divine will is essential and never fail to pay due respect to His manifestations and disposals.

In particular, those who have devoted themselves to the cause of promoting faith and the Qur’an should take divine will as basis and stay on this course for the entirety of their life. The primary source where we can learn about divine will is the divine revelation, i.e., the Holy Qur’an, followed by the Prophetic tradition (Sunnah). No task is more crucial for them than to understand, make sense of, implement, and communicate to others this divine message. As mentioned in a noble saying of the Prophet, the transient qualities of the world are not even worth a wing of a mosquito. What value can be attributed to the world when weighed against God’s good pleasure and gratification, seeing Him and attaining the eternal happiness He promised? They continually pray, “My God, please fill our hearts with the love and ardor of meeting You, Your Beloved Prophet, and the people you love, and help us reach contentment.” In my opinion, the people who are determined to rebuild monuments of their spirits in this world should nurture no other goal.

Nevertheless, those who adore this world may be unaware of your true intentions, and wrongly assume that you are after worldly desires just as they would do. “Do they have eyes on ruling the country? Are they after fame? Are they after a luxurious life in palaces?” they may ask. Bear with, and excuse, them for such misguided assessments and ignorance. Even, pray to God for their guidance to the truth, and leave to God those who are not capable of guidance. Do not occupy yourselves with them. What matters is that those who shoulder the efforts to glorify the Word of God should continue to walk on their own path without the slightest deviation and take divine will as basis in all their errands. Those whose abilities and capabilities have not been dulled completely may wobble around, try to walk on narrow pathways, or crawl along hilly lands in fits and starts for some time, before eventually returning to the straight path delineated by the Prophet, the Master of All of the Blessed.

Created on 29 February 2024.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Recent Articles.

How to Respond to Oppression

Question: Oppression is everywhere and exists in almost every form. How should believers respond to oppression when they have to face it?

Oppression, at its most basic form, is a transgression of boundaries and a violation of others’ rights. Killing an ant is oppressive, for nobody is authorized to take an animal’s right to life unjustly. If it is human who is being unjustly treated then it is definitely a form of oppression of a much higher magnitude. As for the oppression committed against a collective group of people, that is an incomparably greater and more horrible misdeed.

Irrespective of its exact nature, believers are seriously warned not to oppress others. Otherwise, it will appear on the Day of Judgment as a manifold darkness that will suffocate and distress the one who oppresses (Bukhari, Mazalim 9; Muslim, Birr 56). Each act of oppression and injustice – be it against animals, people, or even God – will appear before that person as a separate trouble in the Afterlife.

Oppression, according to some insightful scholars, is among one of the obstacles that can prevent a person from embracing faith. While it is an obstruction to having belief in God, it is similarly a significant reason that causes believers to drift out of the realm of faith.

Preventing oppression

Given that oppression is evil to this degree in regard to how other people are treated, it definitely needs to be prevented. According to Prophet Muhammad, peace be upon him, everyone should try to prevent oppression depending upon their capability, power, and position be it by direct intervention or via verbal objection. In the event that a person cannot resist oppression physically or verbally, it is at least necessary to protest the oppressor in one’s heart (Sahih al-Muslim, Iman 78; Tirmidhi, fitan 11; Abu Dawud, salat 239). Likewise, it is a famous old adage that “(the) one who remains silent before oppression is a mute devil.”

Preventing oppression on a smaller scale is within the capability of individuals, but there are some forms of oppression that can only be prevented by the state. In this contemporary world when justice and democracy have wide – though not perfect – prevalence such oppressions are committed at degrees big enough that even states are not able to tackle them. Preventing those oppressions and successions of atrocities, by which people are swept away in floods of blood, families are shattered, children are orphaned, and spouses are widowed, can only be possible through the hands of certain international establishments and organizations. In this respect, those who remain silent before oppression while they have the power to stop it—be they individuals, a state, or an international establishment—in a way have a share in that oppression by turning a blind eye to it and not taking the preventive action that they could have, and they will be treated accordingly on the Day of Judgment.

As it is very important to take a stance against oppression and to prevent it, determining the correct strategy to follow while not making any mistakes with the method is no less important. People must reckon well from the beginning how they can prevent unfairness, be aware of their capabilities, and also must not exacerbate problems while attempting to prevent oppression. They must not commit evil by thinking that they are doing something good.

Nothing good can come from oppression

It is a gross delusion to think that one can reach any positive goal via oppression and injustice. While it is not possible to obtain any favorable outcome with oppression, it is not possible to reclaim one’s violated rights via oppression either. If people try to move themselves or their societies in a new direction, or try to reclaim the rights that they lost by means of oppression, then this will give way to new acts of oppression, violations of rights, and a shattered system of justice. If these demands are for rights to be upheld and for justice to prevail, then strict adherence to a righteous course is needed from beginning to end. Just as the end should be lawful, so should be the means and ways to that end.

We do not know exactly to what degree we can prevent any oppression and injustice in our time. What matters most is being on the path to setting things right and correcting previous misdeeds. The duties that befall the wayfarers of the righteous path are that they must always be representatives of what is right and truthful, open one’s heart to everyone, and also not respond to oppression and injustice committed in the same wrong way. To put this in the words of the Poet Nabi:

“Do not trouble anyone with oppression
Even if they did oppress you, you do not be unjust to them
Do not arrive at God’s door with complaints
As for those who oppressed you, leave them to the Divine.”

Be like Rumi

In many instances, we quote, with a little bit of boastful considerations, the names of masters such as Jalaluddin Rumi, Yunus Emre, Ahmad Yasawi, or Haji Baktash Wali and bring their tolerance to attention. It is easy to make mention of Rumi, but it is difficult to be like him. At a time when you make mention of Rumi, are you really able to open your arms for all people, even for those who insulted you? When they come upon you, do you seek ways to settle issues in a peaceful manner? Are you able to make those who bear hostility against you share the same peaceful considerations after a while? This is how you become a Rumi in the real sense.

Historians mention the following anecdote about the tolerance of Rumi: One day, a rude bigot accosted him and criticized his statements such as, “one of my feet is in the center of Islam, while the other is among all nations of the world.” He accused Rumi of apostasy, misguiding Muslims, and proceeded to let out an invective against him. Without ever interrupting the man, the venerable master listened to him peacefully with God-granted self-restraint. On seeing that the man stopped talking and had no other words to say, he asked if he was done. When the man replied in the affirmative, Rumi spoke with a soft voice and said, “You are most welcome; my heart is open for you too.”

This is the very point at which words cease. In such a situation, all of the negative feelings within the latter melted away. The grudge and hatred suddenly started pouring down in the form of fireworks of love. While it is possible to treat people with showers of light, why should we shower them with meteors instead?

If you are focused on representing the spirit of Rumi, even if those who show hostility towards you commit oppression and injustice against you for one, two, three, or four times, they will give up such acts after some time on account of not having the same kind of response from you. Now, while there is a way to settle issues with mildness and agreement, why should we engage in other behavior that will only spur ill-feelings and hatred?

One thing that needs to be kept in mind is that we can give up on our personal rights and forgive others for their unfair treatment of us. However, we do not have the authority to forgive on behalf of others when there is an offense against values like faith or country. When such an offense happens, we should make plausible explanations to offenders to show them what they are doing is wrong. If they still insist, we deny their claims with denouncements. If they still persist, then we sue them and claim compensation.

We must always act carefully to remain within the confines of laws and ethics, and we must never make concessions on our fairness when responding in these ways. It is paramount that we must always act humanely but assertively. Even while making certain clarifications, corrections, and denouncements, we always try to give positive messages to the other side and never make concessions from our own character. We voice what we are to say not with whisperings of Satan, but with the voice and breath of the Archangel Gabriel. Oppression and assaults only indicate the character of the offender. This situation should not avert people attached to faith and universal human values to act as becomes their own character.

Is it worth it?

This passing worldly life is neither worth committing oppression against others nor responding to their oppression in the same way. After all, each of us is a traveler in this world. After staying in this guesthouse that we call life, we will pass to the Afterlife in order to be brought to account for what we did here. Is it worth it to promote fighting? Is it worth it at all to cause disunity and dissension? Is it worth it at all to commit oppression and injustice?

In an anonymous saying, the simple and transient nature of the world is expressed as follows:

Behold with the eyes of wisdom, this world is but a guesthouse;
Not a single person remains settled, what a strange abode it is.
The share of a king and subject alike, is nothing but a plain shroud.
As for those who fall for it, what else can they be called but mad?

Humankind has oftentimes made use of oppression and hatred in order to solve the problems that we collectively faced. If only we could make use of love and tolerance from now on! If only we were able to open our hearts to everyone so that those who enter therein would never have worries of remaining without a seat. If only we would treat everyone with a deep feeling of respect and reverence, and if only we could read into other’s feelings, their cultural backgrounds, and treat everyone with a serious feeling of empathy! For whatever style of treatment we expect to receive from others, they similarly expect the same from us. If we expect respect, we must show respect. If we expect observance of our rights, we must observe everybody’s rights.

It is necessary to know that the problems in our time have taken a complicated form to such an extent that they cannot be tackled by those with narrow minds and dull thoughts. There is not much that those with radical thoughts, who act out of bigotry in order to pursue arrogant purposes, can do for the sake of conquering people’s hearts and bringing peace to humanity. Particularly with this harsh attitude of theirs, they can never evoke in hearts any love towards their own values. They cannot let others love the Pride of Humanity, peace and blessings be upon him, because they are too captivated by their own worldly, illicit desires.

Therefore, for the sake of solving the problems of humanity, there is a need for people with immense conscience, rich hearts, and profound thought. Just as Rumi brought people together anew with the plausible cures he came up with some 7-8 centuries ago, in the contemporary world when people are so detached from one another, when people cannot agree on anything, and relations are built upon conflict and hostility, the duty that falls to those with faithful hearts is to revive the spirit of Rumi once again. As far as this cannot be done, it will not be possible to put a stop to oppression and hostilities in different parts of the world. This is particularly the case if we consider to what degree world peace is under threat by ambitious tyrants and horrible weapons prepared with vengeful intentions. It will then be best understood how great the responsibility is of the altruistic souls who have dedicated their lives to love and tolerance.

Created on 06 February 2021.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Recent Articles.

Religion Is Ease

Question: It is stated that practicing religion is easy, but to many it doesn’t appear to be so. Can you please explain this apparent contradiction?

Ease and difficulty are relative concepts. It differs in accordance with personal perception and understandings. With the influence of one’s habitual lifestyle, some people might find it difficult fulfill certain religious responsibilities which are not at all difficult to observe. As for sincere believers who have reached a level of contentment in faith, they observe without difficulty so many deeds which seem to be difficult.

In many verses, the Qur’an states that religion is ease, and that God will not hold his servants responsible for more than what they can bear. We can give the following verses as an example:

“God burdens no soul except within its capacity” (Baqara 2:286).

“… He has not laid any hardship on you in the Religion” (Hajj 22:78).

The Messenger of God drew attention to two essential qualities of religion: “God sent me with hanifiyya al-samha” (Ahmad ibn Hanbal, al-Musnad, 5/266). The meaning of hanifiyya mentioned here is Islam being distant from unbelief and associating partners with God, and Islam taking Divine Oneness as its basis. The term samha refers to Islam being a religion based on latitude, ease, and lenience. Likewise, another narration states that religion upon hanifiyya al-samha is most lovable to God (Bukhari, Iman, 29).

In another similar hadith, the noble Prophet states: “Indeed, this religion is easy, and no one will ever overburden himself in religion, except that it will overcome him…” (Bukhari, Iman, 29).

God and His Messenger teach that the religion, which is built on ease, should not be made difficult to overburden people. With regard to responsibilities, Islam does bring certain burdens, but these are not impossible to bear. If a person says, “I will observe some five hundred units of prayer a day, I will fast for a lifetime, I will never socialize with people, I will not touch the knob of another house and will not be busied with raising children…” then this means that person is fighting against human nature and trying to make life flow in the wrong way. It is impossible for anyone at war with human nature to succeed. One who does not benefit from the natural direction of human nature but sails against the wind cannot observe the essential requirements of religion. God Almighty who knows best His servants’ position in the world around them as well as what they can or cannot bear held them responsible for certain observances accordingly.

Not eating, not sleeping, complete abstention from lawful worldly pleasures, and spending one’s entire life in a place of worship, etc. are not compatible with human nature—and natural ways in general—and thus are impossible to keep up for a long time. The Qur’an criticizes such practices:

“Thereafter, We sent, following in their footsteps, others of Our Messengers, and We sent Jesus son of Mary, and granted him the Gospel, and placed in the hearts of those who followed him tenderness and mercy. And monasticism, they innovated it only to seek God’s good pleasure – We did not prescribe it to them. But they have not observed it as its observance requires. So We have granted those among them who have truly believed their reward, but many among them have been transgressors” (Hadid 57: 26-27).

Some Christians volunteered for monasticism although they were not ordered to do so, but they were not able to bear it. When some Companions of the Prophet Muhammad, peace be upon him, made resolutions like spending the entire night in devotions, fasting every day, and abstaining from their spouse, the noble Prophet did not allow them to do so. “I am the one who fears God most and avoids evil most among you. This being so, I sometimes fast and sometimes do not. I observe Prayer for some part of the night and I sleep and rest for some part. At the same time I have a familial life. Whoever does not take this path of mine (sunnah) and turns away from it, he is not of me” (Bukhari, Nikah 1; Muslim Nikah 5).

He directed them to ease and the natural way. It is a great blessing and mercy on Muslims that Islam is built upon the natural way, ease, and lenience, and that it has no heavy responsibilities to overburden people.

The balance of blessing and responsibility

According to Bediuzzaman Said Nursi, worship is not done for future blessings, but for the blessings that have already been granted. That is, worship and devotions should not be performed as a means of gaining certain blessings we want but as a gratitude for the blessings we have already been granted. We are very much indebted to God already. So many duties and responsibilities fall to us on account of that. Therefore, no matter how much worship we observe, we will not have paid for His blessings upon us. For instance, God did not leave us in non-existence, but He brought us into the realm of existence. He granted life to us. Not stopping there, He rendered us human beings with reason and consciousness. He honored us with having faith. Each of these is a great blessing with a separate value of its own.

In addition to all of these, God Almighty granted us further blessings beyond count. All of these blessings call for thanksgiving of their own kind. A person has a responsibility of servitude to the Exalted Creator who showered them with interwoven blessings. This point must be logically accepted. A servant should know they have a responsibility toward their Creator. A person who is blessed with certain honors in the world knows that there are certain responsibilities and duties brought by such an honor. Accordingly, believers who received honors beyond everything else—that they are servants of God and took their place behind the Messenger of God—are they aware of the greatness of their own responsibility and liability?

Mukallafiyya (responsibility) and kulfa (burden) are two Arabic words derived from the same root. Every responsibility more or less involves some burden. Namely, a person with a responsibility has to deal with certain challenges. However, the challenges brought by religious responsibilities are nothing beyond a person’s capability. Not imposing “beyond a person’s capacity” is the essential character of religion. Every task in the world has greater or smaller challenges of its own. Religious liabilities are no exception. Despite this, it’s still possible to observe the practices of Islam in accordance with its principles.

To expound a little further on this, there is a certain extent of burden and challenge in observing the commands of religion. For example, the Messenger of God counts “taking ablutions properly even in difficult conditions” among the deeds that expiates one’s sins and elevates the person’s rank in the sight of God (Muslim, Tahara, 41). His other statement pointing out that Paradise is surrounded by certain difficulties and (outwardly) unpleasant things point to the same meaning (Bukhari, Riqaq 28; Muslim, Jannah 1). Each act of worship—such as prayer, fasting, charity, sacrifice, and pilgrimage—has a difficulty of its own. However, none of them is an impossible burden to bear or observe.

On the other hand, what religion enjoins or forbids should not be considered as the sole criterion of whether they bring a burden or not. It should not be forgotten that these practices involve so many benefits and wisdoms related to this world and the next, in both a material and spiritual sense. For example, remembrance of God and observing worship effect such a deep contentment in a person and provide that person’s spirit with such relief that these pleasures can’t be found elsewhere. The Qur’an points out that hearts will only find rest and satisfaction with remembrance of God (Ra’d 13:28).

It is certain that each act of worship has many more benefits with regards to one’s individual, social, and economic life. Beyond all of these, a person attaining eternal blessings in Paradise and gaining the good pleasure of God depend on fulfilling these responsibilities. When worship and other religious commandments are considered together with the entirety of their benefits and wisdoms, it’s impossible to see them as difficult. This is one of the meanings of Islam being hanifiyya al-samha.

“Make things easy, do not make them difficult!”

Although religion is based on ease and promises great benefits—for this world and the next—unfortunately some people do see it as impossible to practice. People of our time are much diseased in terms of their spiritual life. Just as Nursi stated that his works were meant to repair “the incalculable damage that has been inflicted on the all-embracing citadel which contains Islam…” (The Rays, Seventh Ray), we are, too, faced with a citadel exposed to ruin. The basic essentials of faith have undergone quakes. Very strange thoughts about Divinity are commonplace. The teachings of the Messenger of God are not followed. There is gross disrespect against parents. Our families are being shattered, our kinship ties are weakening, and our social relations are shaken. When the actual duties and responsibilities to be observed toward God are not fulfilled, the responsibilities beyond are neglected all the more so. It is as if we are in an overturned ship and things inside it are scattered here and there.

To appreciate the worth of religious commands and to observe them properly without worrying about their difficulty, it is necessary to repair this ruined citadel and to restore the ship whose parts are scattered. In other words, society needs to be given a very serious rehabilitation and be guided on the right path. To achieve this, we must always turn to “Talk of the Beloved” and constantly focus on faith, knowledge of God, love for God, and zeal and enthusiasm for His sake. While representing the faith perfectly, we must utilize every opportunity to tell people about our Lord, His Messenger, and beauties of the faith. While telling about Islam, we should comply with the message to “Make things easy for the people, and do not make it difficult for them; give them glad tidings and do not make them averse” (Bukhari, Ilm 11; Muslim, Jihad, 6). We should rather take the objective principles of religion as our basis.

Together with this, we should not forget that there are also some subjective responsibilities besides the objective principles of religion. Along with fulfilling the basic principles within a certain frame, saintly servants of God also sought to observe the much more difficult sides of religion, too. Some of them took the absolute commands revealed in religion and spent their entire lives with worship and devotions. And this is a matter that relates to a person’s horizons of knowledge of God and consciousness of perfect goodness. However, very few people in our time feel themselves under such responsibility and act accordingly.

Created on 28 February 2022.

Written by Fethullah Gülen. Posted in Recent Articles.

Being of Adam

Being human is being “of Adam.” In terms of the Universal Spirit (al-ruh al-kull), “being of Adam” is a kernel from the truth of the Praised One, Ahmad (meant to bear fruit as the perfected human). In terms of the realm of Divine Might and Majesty (al-alam al-jabarut), being of Adam is a blessed effulgent seed, germination, and bloom. In terms of the visible realm and corporeal existence, it refers to the father of humanity, to the distilled servant of God. On account of this blessed bond, people are alternatively referred to as “Children of Adam.”

The word “Adam” marks a beginning and origin for comprehensive truths; the essence of which we believe should be referred to Divine knowledge and wisdom, so we would rather go into the conditions of “being of Adam” in relation to the minimal capacity of human willpower and inclinations that exist as basic conditions. Having the inner human endowments and inclinations—that can be directed to good or evil—and being apt to fluctuate between the “highest of the high” and “lowest of the low,” and sometimes displaying behaviors admirable to angels and sometimes committing atrocities repulsive to devils, the human is a multi-dimensional being with a unique anatomy among beings of the earth and heavens. Human beings sometimes journey in the shade of the blessed light God created firstly—and in that of Adam, the distilled one regarded as a blessed seed of that great truth—and thus reveal a nobleness to be compared with angels. Sometimes they abandon themselves to conditions to be derided by devils with impulses of their nature which are prone to error and oblivion and which is a potential whirlpool of different negativities.

Sometimes they are admirable with a true attitude of Adam; and sometimes “being of Adam” solely remains in superficial form and they assume a completely different state. While they can be a companion to celestial beings in an atmosphere of consciousness of, and love for, God on the one hand, they might stagger to be dominated by fancies of their carnal soul and become no different than a devil on the other. Sometimes they reject worldliness and all it offers and make an envious leap to adopt the state of those in the loftiest circle, transcend themselves and reach the horizons of the pioneers and thus become one of the children of Adam closest to God, and there comes a time when they fall headlong into the trail of the lowest of the low…

The Prophets are also fruits of the “tree of Adam” with their innocence and being under absolute Divine protection against misguidance. Thanks to their endowments in alignment with their missions and being blessed with special graces, their sights and insights were always oriented to the Sun of suns with their shadows falling behind them. They walked to their eternal sanctuary without the slightest lapse. With reference to this quality of theirs they were mentioned as being truly Adamic and “of Prophet Adam”; they presented a fabulous “spiritual texture” with respect to their distinguished origin as blessed fruits of “the first Intellect” or the “first blessed light.”

Those distinguished and lofty personages who followed a dazzling course on the Prophetic path of Adam and who effected transcendental rhythms in hearts were firstly followed by their perfectly loyal companions, and then by heroes blessed with extra graces and attained closeness to God behind them. Afterwards, saintly servants followed them, who had oriented themselves to that illustrious circle. Only God knows their true number and nature, and what falls to us is to be reverent towards those known to us.

Thirsty for having insight into, and savoring everything with their actual nature, these paragons of Adamic humanity are always in pursuit of Divine breezes and are distinguished with letting hearts feel and love God. Their nights are permeated with yearning for, and dreams of, reunion with God. Every attitude and behavior of theirs is like a polished mirror that reflects the Divine. Their tongues are dominated by their hearts, and constantly keep spelling the Eternal Beloved. Their hearts shake like a leaf with a concern against leading those behind to deviation. They see the fact that they gain forgiveness to be closely related to being among their road companions. They see reaching beyond in the furthest sense as conditional to serving their adherents with utter self-effacement and humility. In response to waves of extra graces and inspirational blessings, they always keep serious with concerns of the deceptive lull before Divine retribution (istidraj). Their heads are held humbly down while waiting at God’s door, with a constant excitement in the most profound sense to make their hearts nearly stop, they keep entreating Him as, “O Lord, please do not expel me from Your door, although I am deserving of that.”

Despite being blessed with faith vast like mountains, good deeds, deep recognition of and love for God, as well as exclusive spiritual delights, they view these blessings with shudders of caution, for they fear that they may be alluring elements of a lull before Divine retribution. Together with not failing to praise God in response to the greatest attainments and Divine gifts they were honored with, they just dismiss those at a half-glance and never overestimate them. Although hundreds of hearts remember God and become ecstatic upon seeing them, these souls turn a blind eye to all of such interest on them and think about the so-called “errors” within the horizons of those closest to God and say,

If the All-Merciful One weighs my sins as they are,
the scales of the Judgment Day will break under them, I fear!

and they are troubled with this concern. When they receive appreciation from those around them, they dismiss it as the latter’s positive assumptions, and respond as,

May God not let you face disappointment because of me!
May He bless me with clinging to the Prophetic Tradition with both hands!

Thus, they dispelled the thought and always continued their lives as humbly bent before God.

As those on top always walked on Adam’s path of Prophethood, those behind ceaselessly followed them as doves of “annihilation in God” (fanafillah) and “permanence with God” (baqabillah). They walked on in complete humility towards their eternal sanctuary. They lowered their own voices before the pioneers; to those who gently walked from formality to spirituality in their footsteps and who displayed ability to walk, they sounded off the most moving melodies, whose lyrics belong to the pioneers; and they enchanted those who turned towards them. They saluted the sublimity of the destination with purity of heart, with an ambition and perseverance to breathe the same things with those over the top, they said in the highest pitch what needed to be said; by showing a performance to share the inspirations and graces granted to the pioneers with phrases of contemplation, deliberation, and reflection, they constantly walked towards being human in the Adamic sense. They walked on and while they outwardly appeared to be among us, they were in a constant endeavor to keep upon the path of those in the loftiest circle.

The examples and mission of the eminent Prophets were effulgent manifestations of the true likeness of Adam. This manifestation took the form of a brilliant moon in the Last Prophet, Muhammad (peace be upon him). As for his companions who excelled in loyalty, they would become the center of attention thanks to the quality and profundity of being in that lofty circle. Although there were occasional eclipses in those who came after them, there was no issue as a never-ending eclipse. And thanks to the ampleness of Divine Mercy, there will be no such thing until the end of the world. And then the gates of wisdom will be closed for good, whereas gates of Divine Power and providence will open wide. Those who lead their life in the course of Adamic humanity will be blessed with rewards incomparably greater than the transient things they had lost, so much so that they will never regret for this loss.

As for those solely Adamic in the animal sense or outward form, despite their being fruits of the same seed, they underwent a hard-to-repair deformation under dominance of the carnal soul. They appear to be human in terms of their physical anatomy and form, and they have a mechanism of conscience and systems of the heart, spirit, and sir (secret inner faculty), they opt for a lifestyle much below the course of “the best of stature” they are supposed to follow with an utter disregard for their spiritual anatomy. Since they experience concentric deformations within their spiritual worlds, they drift with currents of character corruption, darken their Adamic humanity, and fall below the course of true humanity and thus virtually turn into animals in a spiritual sense. They fail to realize the purpose of creation and the requirements of being blessed with the best pattern of creation, which is emphasized in the Divine decree, “I have not created human and jinn but to worship Me” (Dhariyat 51:56). Running after their fancies, they were caught in Satan’s hook; although they retained their outer human form, they ruined their spiritual anatomy, knowingly preferring the material world over the realms beyond. And in spite of so many favorable dynamics of success, they went through the disgrace of having successions of disappointment. Moreover, as most of them fell to the level of beings which spend their lives by eating, drinking, and ruminating, they rather presented a mood as described in the Divine verse, “They are like cattle, or even more astray (A’raf 7:179).

Ignorant ones with diplomas who failed to crown knowledge with good deeds, good deeds with recognition of God, that with love for God, and that with a yearning for reunion with God, rather drifted to the lowest of the low, with an attitude of sheer ignorance as expressed in, “like donkeys burdened with books” (Jumu’ah 62:5) while they were supposed to target the highest levels of perfection. As for others who suffered from a different deformation, who kiss others’ feet when they are weak and who become tyrants when they come to power and keep biting those they apprehend as opponents by considering that “might is right,” the immaculate statements of the Qur’an portray them as dogs panting with their tongues lolling out whether you chase it away or leave it (A’râf, 7/176). They are mentioned as some separate category of unfortunate ones who are not aware of the blessing of being a mirror to the Eternally-Besought-of-All.

Different examples by both Divine verses, and sayings of the noble Prophet, mention such deformed types, and it is possible to see so many such people everywhere today. Because when people deviate from the course of faith, belief, sincerity, perfect goodness, loyalty, uprightness, and become oblivious of recognition of God (marifa), love for God (muhabba), and intense yearning for reunion with Him (liqa’ullah), it becomes inevitable for their spiritual world to be contaminated, their heart to die, and the person’s coming under the dominance of the carnal soul and Satan.

The manifold ignorant ones of our era, who do not know the Divine, do not recognize the Prophets, who interpret religion as they fancy, who do not know what needs to be known as it requires, who do not even know their state of not knowing but consider themselves to be insightful and enlightened, harmed real religious thought even more than pharaohs did. And if they also drifted with masses devoid of consciousness under the guise of religious arguments, then such a destruction even goes beyond the destruction of Antichrist. It appears that such ones are not likely at all to cease their humanity in the animal sense and adopt humanity in the real sense, the saintly sense they are supposed to be.

O God guide us to the Straight Path, to the path of those whom You favored,
from the Prophets, truthful ones, martyrs, and the righteous.
And peace be upon the noble Prophet, his family, Companions, all of those pure ones.

Created on 06 February 2021.