• Rasûl-ü Ekrem Efendimiz (aleyhissalâtü vesselâm) şöyle buyurur:

أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنْ رَبِّهِ وَهُوَ سَاجِدٌ
"Kulun Rabbisine en yakın olduğu an secde hâlidir." Zira secdede, Allah'ın büyüklüğünü ifadenin yanında insanın kendi küçüklüğünü ortaya koyması gibi iki mülâhaza bir araya gelir; bu iki mülâhaza bir araya gelip örtüşünce de Allah'a en yakın olma hâli zuhur eder. Evet, kul, tevazu, mahviyet ve hacâlet içinde başını yere koyduğunda ve hatta mümkün olsa başını topraktan daha aşağı götürme azmiyle secdeye kapandığında Allah'a kurbet hâsıl olur.

• Rasûl-ü Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz'in Hazreti Ebu Bekir'e öğrettiği ve secdede okunması tavsiye edilen dua şöyledir:

اَللّٰهُمَّ إِنِّي ظَلَمْتُ نَفْسِي ظُلْماً كَثِيراً، وَلاَ يَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ أَنْتَ، فَاغْفِرْ لِي مَغْفِرَةً مِنْ عِنْدِكَ، وَارْحَمْنِي، إِنَّكَ أَنْتَ الْغَفُورُ الرَّحِيمُ
"Allah'ım, muhakkak ben nefsime namütenahî zulümde bulundum; günahları bağışlayacak Senden gayrı kimse yoktur. Nezd-i Uluhiyetinden hususi ve sürpriz bir mağfiretle beni yarlığa, bana merhamet et; şüphesiz ki Sen yegâne Gafûr ve Rahîm'sin."

• Kanaatimce, İnsanlığın İftihar Tablosu'na nispet edilecek her şey "saadet", "kutlu", "mutlu" gibi sıfatlarla anılmalıdır. Bu mevzuda Kitap ve Sünnet'te bir şey görmedim; fakat, Efendimiz'e gönülden saygımızın ifadesi olarak, böyle davranmak gerektiğine inanıyorum. Halk "Hira Mağarası" diyor; bunu kullanmada bir mahzur olmayabilir; lakin Efendimiz'e saygının gereği olarak ona "Hira Sultanlığı" denmeli; "saadetli Hira yuvası" denmeli. İnsanlığın İftihar Tablosu'nun hicret ederken tahassun buyurduğu yer hakkında Sevr Mağarası değil, "Sevr Sultanlığı" diyeceksiniz. "Kabr-i Saadetleri", "mutlu kabirleri", "kutlu kabirleri" diyeceksiniz. Hatta "makbûr" düşüncesini hatırlattığından dolayı ona kabir dememeyi tercih ederim. Bir yönüyle "ruhunun ufkuna yürüme limanı" derim. Saygınız ölçüsünde saygı görürsünüz.
• Hücre-i Saâdet o kadar dardı ki, -o hücreye canlarımız kurban olsun- Efendimiz'e rahat secde edecek kadar bile yer kalmıyordu. Âişe Validemiz'in naklettiğine göre, Allah Rasûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) gece namaza durduğunda, secde edeceği zaman eliyle Hazreti Âişe'nin ayaklarına dokunuyor ve ancak o mübarek Validemiz ayaklarını çektikten sonra oraya secde edebiliyordu.
• İmam Bûsîrî, Rasûl-ü Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz'in ortaya koyduğu derin kulluğu anlatırken der ki:

ظَلَمْتُ سُنَّةَ مَنْ اَحْياَ الظَّلاَمَ اِلٰي اَنْ اِشْتَكَتْ قَدَمَاهُ الضُرَّ مِنْ وَرَمِ
"Ben, ayakları şişinceye kadar geceleri ibadetle ihya eden O Zât'ın sünnetine, onu terk etmek suretiyle zulmettim."

• Allah Rasûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) öyle derin bir kulluk ortaya koymuştu ki, dahası olmaz. Onun, sabahlara kadar ibadet ettiğini gören Hazreti Âişe Validemiz (bir rivayette de Hazreti Bilal), "Senin hiç günahın yok ki!" manasına "Biz sana aşikâr bir fetih ve zafer ihsan ettik. Bu da Allah'ın, senin geçmiş ve gelecek kusurlarını bağışlaması, sana yaptığı ihsan ve in'amı tamamlaması, seni dosdoğru yola hidâyet etmesi ve sana şanlı şerefli bir zafer vermesi içindir." (Fetih, 48/1-3) ayetlerini okuyunca, Rasûl-ü Ekrem Efendimiz, "Beni onca nimetlerle serfiraz kılan Rabbime çok kulluk yapan, çok şükreden bir kul olmayayım mı?" şeklinde cevap veriyor ve yine kendine yakışan bir tavır sergiliyordu.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Günümüzün yüce davaya gönül vermiş insanları, gönül erleri... Elalem sizi öyle tanımayabilir. Kendileri gibi... Âlemi nasıl bilirsin, kendin gibi bilirsin. Gözleri makam da mansıpta, şöhrette, hubbu cahta, yiyip içip yan gelip bilmem neler gibi kulaklarının üzerine yatmada gören, hayatı öyle yorumlayan insanlar kendilerine nasıl bakıyor, kendilerini nasıl dinliyor... Kendilerini nasıl tanıyorlarsa sizin hakkınız da da aynı şeyleri düşünüyorlardır. Acaba fırsat bunların eline geçince neler yaparlar. Şu hareketleri davranışları bizim önümüzü kesmeye mi matuftu? Bizi bertaraf ettikten sonra yerimize oturma niyetleri mi vardı? Biz öyle şeylere dilbeste olduk ki... Allah'ın izni inayetiyle cennette hurisiyle gılmanıyla, Boğaziçi yalılarının çok çok üstünde, her tarafıyla dilnişin bahçelerle donatılmış, cennet bahçelerine bile dilbeste olmadık. Dilbeste olduğumuz zata karşı onu saygısızlık saydık. Allah varken onlara dilbeste olunmaz. Hz. Muhammed'in mahiyeti varken onlara dilbeste olunmaz. Ama bunu onlar anlamazlar. Çünkü onların dünyasında bu türlü şeyler yok. Onların dünyasında koltuk kapma var. Koltukla yeni bir koltuk kapma var. Koltukla kaptıkları koltukla yeni bir taht Şah İsmail'in tahtını kapma var. Şah İsmail saltanatı kapma var. Aynı yolda gidişlerinden anlaşılan şey o. Aynı kaynaktan beslenmeleri itibari ile takip ettikleri yolda o. Bence bu öyle bir denaet, öyle bir şenaat ve milletimiz adına öyle bir fezaattir ki? Hafizanallah... Göz açıp kapayıncaya kadar, bu türlü çirkin levsiyat sayılan mülahazalara bakışlarınızı verdiğiniz zaman bakış israfına girmiş olursunuz. Kulak kabarttığınız zaman, kulak israfına, mesmuat israfına girmiş olursunuz. Muhakemenizi o istikamette yorarsanız, muhakeme israfına girmiş olursunuz.

Cenab-ı Hak o evlerin binlercesini dünyanın değişik yerlerinde ihsan etti

Allah'ın size verdiği her şeyi, rantabl olarak değerlendirmek suretiyle, santimini israf etmeden, elimizde olmayarak, bizi sevk ettiği o yolda, kullanma mecburiyetindeyiz. Şu bulunduğumuz mevkie gelmeye bizim aklımız ermezdi. Bir evde bir üniversiteli, bir liseli talebe gelince orada on tane insana onları tanıtmak suretiyle kuvvei maneviyelerini takviyeye giderdik. Bak bu arkadaşımız lise okuyor. Yarın üniversite okuyacak. Öbür günde bir yere gelecek. Bunlarla müteselli olmaya çalışıyor ve karşı tarafın ümitlerini bunlarla beslemeye çalışıyorduk. Ve bunun ötesinde ki şeylere aklımız hiç ermiyordu. Bir ev için de üç beş tane insanı bir araya getirince adeta kendimizi cihanı fethetmiş, Bedrin Arslanları gibi, Çanakkale'de haçlılara karşı zaferyap olmuş insanlar gibi görüyorduk. Ama gün geldi Allah (cc) sayısını bilemeyeceğimiz –bende bilmiyorum- belki işin içinde olanlar bile sayısını saymada hata edebilirler. Cenab-ı Hak ev değil o evlerin binlercesini dünyanın değişik yerlerinde ihsan etti. O yurtların binlercesini ihsan etti. Bir tane okul açıldığı zaman bir tane okulumuz var diye herkes kanatlanıp uçuyordu. Yav uçulacak şey diyordu. Allah (cc) binlercesi lütfetti onun. Hiç kimseye müyesser olmayan, 160 küsur ülkede size okul açma, ev açma, yurt açma, pansiyon açma... Ve aynı zamanda orada kredinize kapılar açma imkânını bahşetti. Herkes seviyor. Herkes bağrına basıyor. Herkes nezdinde sizin için, Kur'an-ın ifadesi ile vüd vaz edilmiş. İman etmiş, Salih amel yapmışınız, o salih amelinizin içine gıll u gış karıştırmamışsınız. Allah (cc) da mükâfat olarak o insanların içine kalbine size karşı sevgi alaka itimat güven vaz etmiş.

6 aydır aman bunlara fırsat vermeyin dedikleri halde sinek kanadı kadar tesire sahip olamadılar

6 aydır dünyanın değişik yerlerinde aman bunlara fırsat vermeyin, iflah etmeyin, damarlarını kesin, gelir kaynaklarını kesin, okullarını kapatın, bunlar hainlerden daha haindir dedikleri halde bir, iki küçük yerde menfaate, müşterek çıkara bağlı, uyardıkları tereddütün dışında o 160 küsur ülkede Allah'ın izni inayetiyle sinek kanadı kadar bir tesire sahip olamadılar. Bunu yapan kimdir? Bugüne kadar kim yaptıysa odur Allah'ın izni inayetiyle... Bugüne kadar bunu Allah (cc) yaptı. Bugüne kadar Allah neyi yapmışsa, bugünden sonra yapacağı şeylerin aldatmayan en güçlü referansı odur. Hiç tereddüttünüz olmasın. Allah şimdiye kadar böyle makul götürülen bir işi hiçbir zaman yarıda bırakmak sureti ile o işi yapan insanları inkisara uğratmamıştır. Benden bu kadardır dememiştir Allah (cc). O Adil-i Mutlak'tır, Rahim-i Mutlak 'tır, Rahman-ı Mutlak 'tır Allah (cc). Bugüne kadar size bir şey yaptırsın da siz boşuna hizmet edin, ben şimdi bozuyorum desin ondan sonra rahmetini, inayetini, kilayetini vekâletini kessin sizden. Sizi, sizin güç ve kuvvetinizle baş başa bıraksın. Bu hiç görülmüş şey değildir onun inayet ve keremiyle. Öyleyse tekrar ediyorum, bugüne kadar olanlar onun inayeti, riayeti ve kilayetiyledir. Başkalarının şu ölçüde oyunları, entrikaları hatta zahiren güçlü görünmeleri, sesleri biraz tiz perdeden çıkması...Bakmayın önemli değil yani.

Bugün halka cebretmek kolay, yarın Hakk'ın imtihanı var

Yalancının mumu yatsıya kadar yanar, hiçbir zalim sonuna kadar iflah olmamıştır. Zalimin zulmü varsa, mazlumun Allah'ı var. Bugün halka cebretmek kolay, yarın hakkın imtihanı var. Zulüm ile abat olanın, ahiri berbat olur demişlerdir. Bu açıdan Allah (cc)'ın o engin inayetine, riayetine, kilayetine güvenerek mevzumuz nedir bizim, konumuz nedir. Oturup kalkıp onun etrafında alternatif yöntemler oluşturalım. Ezkaza yüzde 1 ihtimalle, yürüdüğümüz şu istikamette herhangi bir köşe başında karşımıza bir gulyabani çıkarsa ne yaparız? Bu mevzuda birkaç tane alternatifimiz olmalı. Her hangi bir yerde yüzerken karşımıza rotası belli olmayan bir gemi çıkarsa ne yaparız. Ona karşı 5-10 tane alternatifimiz olmalı. Oturup kalkıp hep bunları düşünmeliyiz. Çünkü yapılan şey Allah içindir.

Ruh abidemizi ikameden başka bir düşüncemiz olmadı

Bu mevzuda fiilen o şeyin ortaya koyulması, razı edilmesi bir sevaptır. Allah böyle bir sevaba bazen 7, bazen 70 bazen de 700 sevap ihsan eder. Fakat unutmayın bu meselenin planı, projesi üzerinde üstat Necip Fazıl'ın ifadesiyle, 'Öz beynini burnundan kusarcasına' oturup meşveret eden insanlara 7 milyon verir, 7 trilyon verir. İnayetiyle verir. Oturup kalktığımız her yerde şakaklarımız bununla zonklamalı, kasıklarımızda bunun sancısını duymalıyız, bununla oturup bununla kalkmalıyız, bununla doymalı, bununla dolmalıyız. Boşluğumuz olmamalı ki başkaları onun içine bir şeyler karıştırıp versin. Boşluğumuz olmamalı Allah'ın izni ve inayetiyle. Bunları size söylemek zaittir. Sizin ufkunuz bunların çok ötesinde, ileride yürüyor Allah'ın izni ve inayetiyle. Biliyorum ki ben, Cenabı Hak bugüne kadar size yaptırdığı bu şeyleri itmam edecek, 'Ekmel tu' diyecek, 'Ekmel tu' diyecek. İslam'dan başka, milli mefkûre ve abidemizi ikameden başka, kim kime ait abideleri ikame ederse etsin, ruh abidemizi ikameden başka bir düşüncemiz olmadı. En günahkâr, en kıtmiriniz olan kıtmir, 'Kafiye'nin' metnini ezberlerken tespihimi elimde böyle dolaştırır caminin etrafında... Ben bu rüyalarla, bu hülyalarla neşet ettim. Vesselam.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Mazlumlara düşen vazifeleri anlatan Fethullah Gülen Hocaefendi, hizmet gönüllülerinin, maruz kaldıkları zulümler karşısında nasıl davranmaları lazım geldiğini ve bu mazlumiyyet döneminde özellikle nelere dikkat etmeleri gerektiğine değindi. Camia ile irtibatlandırılıp sudan bahanelerle gözaltına alınan ya da bazıları tutuklanan emniyet görevlilerinin vakur duruşlarına da temas eden Fethullah Gülen Hocaefendi hasbihalinde önemli noktaları ele aldı.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi'ye içinde bulunduğumuz hac ve kurban mevsimine ait ibadetlerdeki “taabbudîlik” ve “hikmetler” meselesini sorduk.

Fethullah Gülen Hocaefendi, kurban vazifesini, bu vesileyle yola çıkan kurbet kervanlarını, dünyanın dört bir yanında yardım bekleyen müminlerin/insanların imdadına koşmanın önemini ve ister niyet isterse icraat fasıllarında dikkat edilmesi gereken hususları anlattı.

Zulüm ve gadrin, hacca gidecek insanların önlerini kesmeye kadar uzandığı günümüzde, adanmış ruhlar için yol âdâbını bir kere daha hatırlattı.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi yeni hasbihalinde haccın manasını, mukaddes topraklara hangi ruh haletiyle gidip gelmek gerektiğini ve insanın kendisine nasıl bakması lazım geldiğini anlattı.

Fethullah Gülen Hocaefendi'ye iki soru sorduk:

1. Hac makalesinde “Hepimiz hacca biraz da ruh ve duygularımızın kirlenmiş olması mülahazasıyla gideriz.” buyuruluyor. İşaret edilen bu “kirlenmiş olma mülahazası”nı nasıl anlamalıyız? Bu mülahaza ile hac münasebetini lütfeder misiniz?
2. Birinci haccınız ile ikinci ve üçüncü haclarınız arasında ister gidiş ister duyuş açısından mülahaza farklılığı hissettiniz mi?

Üç kere hacca gitmiş olan Fethullah Gülen Hocaefendi, bu sorularımıza cevap verirken çok latif hatıralarını da dile getirdi; mübarek beldelerdeki hissiyatını seslendirdi.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi Fethullah Gülen Hocaefendi benlik, güç ve kuvvetin sebebiyet verdiği akıl tutulmasına değinerek sohbetine başladı.

Allah Rasûlü (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz’in, “Allahım beni kendi gözümde küçük, insanlar nazarında ise (yüklediğin misyona uygun olarak) büyük göster!”şeklindeki duasını nasıl anlamamız ve hangi niyetle tekrar etmemiz gerektiğini açıkladı.

Mü’minliğin sözde kalmayıp insanın hal, tavır ve davranışlarına kendi boyasını çalması lazım geldiğini vurgulayan Hocaefendi, bu konudaki eksiklerimizin İslam dünyasına çok pahalıya mal olduğunu dile getirdi. “Sen kendini anlatmayı bırak, davranışlarının seni anlatmasına bak!” cümlesi üzerinde durdu.

Bu arada şunları söyledi:

• Şamata aslında birilerinin felaketli haline mum yakma, bağırıp çağırma demektir; “Falan battı, bitti gitti!” demek, mesela, “Bank Asya battı gitti!” falan demek gibi.. “Kimse Yok mu battı gitti!” İşte bunlar şamatadır Arap dilinde. Hadis-i şeriflerde de “düşmanların şamatası” manasına kullanılmaktadır, Türkçemize de aynen geçmiştir. Olmayacak şeylerde şamata koparırsın, kulakları yağır edersin, hafizanallah. Bunlar bir neviyle şirretliğin, bağışlayın, insan ruhundaki ve düşünce dünyasındaki densizliğin dışa vurması demektir.
• Ziya Paşa “Erbâb-ı kemâli çekemez nâkıs olanlar / Rencide olur dide-i huffaş ziyadan.” der. Başka bir yerde de şöyle söyler:“En ummadığın keşfeder esrar-ı derunun / Sen herkesi kör, âlemi sersem mi sanırsın?”Âlem anlamıyor mu zannediyorsun sen; herkes anlıyor bunu. Şamatayla hangi şirretliği kapamak istediğini herkes anlıyor. Silinmez o zihinlerden.. nöronlara öyle bir yerleşti ki elli sene geçse üzerinden, tarih onu öyle yazacak.. öyle tescil edilecek.. o siciller bir gün önünüze çıkacak.. burada çıkmanın ötesinde, öbür tarafta kitabınızı sol taraftan alıp o kitabınızı (amel defterinizi) göreceksiniz ve işte o zaman “keşke” diyeceksiniz.
• Allah, başını almış öyle bir duruma doğru gidenlerin, isyan deryasına yelken açmış kenara çıkmaya fırsat bulamayanların gözlerindeki perdeyi sıyırsın!..

Sohbetin sonuna doğru muhterem Hocaefendi, ecdadımızın, Topkapı’nın sadeliğini bırakıp, Dolmabahçe’nin büyüleyen, uyutan ve felç eden havası içine girdikleri zaman millet olarak içten içe çürüdüğümüzü belirtti ve şöyle dedi:

“Dört bir yandan problemler sarmalı içinde, ne yaptığını, ne yapacağını bilemez hale gelmiş bir devletçik.. çik.. hani ‘gemicik’ vardı ya.. bir devletçik!.. İnsanlar her yerde böyle cik’e cık’a bağlanınca koskocaman bir devleti de cik’leştiriyorlar fiilleriyle, tavırlarıyla, davranışlarıyla. Allah gözlerindeki perdeyi kaldırsın, basiretlerini açsın.”

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi’nin bayram sabahı programına ilişkin kısa bir video Herkul.org sitesinde yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi’nin bayram sabahı programını özetleyen videoda ilk olarak bayram namazından görüntüler yer aldı. Namazın ardından Osman Şimşek’in hutbesinden çeşitli kesitler sunuldu. Fethullah Gülen Hocaefendi, kendisini ziyaret eden aileler ve çocuklarla da bayramlaştı.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

• Bir insanın eliyle, ayağıyla, gözüyle, kulağıyla, imâlarıyla, işaretleriyle, iş’arlarıyla çözeceği problemler varsa, o mevzuda onlarla katkıda bulunması lazımdır. Bu, bir yönüyle, emr-i bi’l-ma’ruf nehy-i ani’l-münkerdir. Allah Rasûlü (aleyhi ekmelü’t-tehâyâ) “Sizden biriniz bir münker (kötülük) gördüğü zaman onu eliyle düzeltsin. Buna gücü yetmezse, diliyle onun çirkin olduğunu söylesin ve kötülüğün önüne geçsin. Buna da gücü yetmezse, hiç olmazsa, o işin kötülüğünü vicdanında duyup müteessir olsun; o çirkin sıfatlara ve günahlara karşı kalbinden tavır belirlesin; çünkü bu sonuncusu, imanın en zayıf derecesidir.”

İnsanlara değil, kötü fiillere ve sıfatlara karşı tavır alınmalı!..

• Münker; dinin, tabiatın, aklın çirkin gördüğü şey demektir. Böyle nâhoş bir şey gördüğünüz zaman, gücünüz yetiyorsa el ile.. eğer onu kullanma fırsatını vermiyorlarsa, elden tutamıyorsanız, bu defa dilinizi kullanma imkanı varsa onu kullanacaksınız.. o da yoksa şayet, bu defa kalbinizle ona karşı alakayı keseceksiniz! Buğz etme o demektir.
• Buğz etmeyi biz şöyle anlıyoruz: O mesâviye karşı, o mühlikata karşı, o günahlara, hatalara, sıfatlara karşı tavır alma. Onun o tavrından ötürü mesafeli durma. Meseleyi mimiklerinle, gözünün irisiyle, bir yönüyle, dudaklarını kıpırdatmayla memnuniyetsizliğini ifade etmek suretiyle onu ondan vazgeçirmeye çalışma. Yoksa bir kötülük yapıyor diye balyoz gibi tepesine binme değil.. günümüzde çokça kullandığımız silahlar, nefreti aynı zamanda güçlendiren, kini gayzı güçlendiren, köpürten, yangını daha da büyüten hadiseler.. Öyle oldu görüyorsunuz! Kırk senedir yangın büyüdü mü büyümedi mi? Kin nefret azgınlaştı mı azgınlaşmadı mı? Kudurdu mu kudurmadı mı? Esirdi mi esirmedi mi? Ama başka türlü gidilebilirdi! Niye ilimle irfanla gitmediniz onların üzerine? Neden şöyle böyle kenarından köşesinden bekledikleri hakkı hukuku onlara vermediniz? Neden onların gönüllerine girmeyi düşünmediniz?

Osmanlı’da her milleten insan uzun bir dönem bir arada ve huzur içinde yaşadı!..

• Devlet-i Âliye on bir milyon safkan Türk! 200 milyonu aşkın insan var. Bunların içinde her türlü insan var. Hristiyanlığın her çeşidi var. Musevîliğin her çeşidi var. İnanmayanların her çeşidi var. Nasıl o insanlar yağdan kıl çeker gibi o problemleri çözdü, Allah’ın izni inayetiyle işin üstesinden geldiler! İcabında Balkanlar’daki Bektâşileri o mevzuda istihdam ettiler. Kullandılar demiyorum! İstihdam ettiler! Onlar da tehlikeye karşı göğüs gerdi, surlar oluşturdu, sedler oluşturdu, Devlet-i Âliye’nin ayakta kalmasına yardımcı oldular. Demek ki oluyor bu mesele, olmaz değil. Râşid Halifeler döneminde olduğu gibi, Hâdi döneminde de oldu, Mehdi döneminde de oldu, Muntasır döneminde de oldu, Ömer bin Abdulaziz döneminde de oldu, Osman Gazi, Orhan Gazi Hazretleri döneminde de -Osmanlı Sultanları’nı saymayayım hepsini- oldu! Kâmil manada Hazreti Fatih’e kadar her dönemde oldu!
• Meselenin üzerine siz de kötülükle giderseniz şayet, kötülüğü coşturmuş olursunuz. Aksine bir yerde bir mesele, bir problem nasıl halledilecekse, -Kur’an-ı Kerim’in ifade buyurduğu gibi: Yumuşak dil, yumuşak hal, yumuşak tavır, yumuşak üslup- onunla meseleyi halledersiniz. Bir yerde meseleyi sulh ile halletmek mümkünse şayet, başka türlü kabaca davranışlara girmeyeceksiniz.

Ciddi devlet adamlığı popülizmden ve maceraperestlikten uzaklığı zaruri kılar!..

• Abdurrahman Azzâm’ın “Ebedî Risalet”te ifade ettiği gibi, İslam’ın bütün savaşları müdafaa savaşıdır. Yani doğrudan doğruya size saldırıyorlarsa veya saldırma ihtimali çok yüksek ise, o mevzuda tahşidat yapmış üzerinize geliyorlarsa şayet, o zaman icab ederse “kader denk”i bile değerlendirerek üzerlerine gidebilirsiniz. Yoksa hafizanallah, ne getireceği belli olmayan maceralara giremezsiniz!
• Zannediyorum Râşid Halifelerden sonra, onların da hususiyle ikisinden sonra, cihan Kanuni Sultan Süleyman kadar güçlü bir hükümdar görmemiştir. Neredeyse Süleyman (aleyhisselâm) ile atbaşı gidecek gibi bir adam. Düşünün yani, François’ların gelip kendisine sığınması; Hindistanlı’ların orada istikballerini, varlıklarını O’nun varlığına bağlamaları.. Onun için çok rahatlıkla diyor ki: “Fransa halâikımız (köle/hizmetçi), Hindistan da kapı kulumuz!” Hükümdar bu! Elinin tersiyle bir yönüyle Hindistan’ı bir tarafa iter -Allah’ın izniyle- İngiltere’yi de bir tarafa iter.
• Viyana’ya gidiyor, fakat orada bütün Avrupa kıtasını karşısında buluyor. Kendine göre “kader denk”i de değerlendiriyor. Tesavî-i tarafeyn’den (iki tarafın da aynı ve bir derecede bulunması) ibaret olan kazanma-kaybetme hali. Kötü bir ihtimal söz konusu olunca, “Bence burada öyle bir maceraya girmemek lazım” diyor! Kim diyor? Kanuni! Kim o Kanuni? Bugünkü Türkiye’nin otuz katı gibi bir devletin başındaki serkâr, pîşuvâ. “Çok küçük bir ihtimalle -hafizanallah- burada şöyle böyle bir sarsıntı yaşarsak, dünyada itibarımız sarsılır. O sarsıntıyı değerlendirerek başkaları üzerimize gelir. Bir türlü başımızı gâileden sıyıramaz, kurtaramayız.” Bu engin bir mantık, böyle popülizm hesabına: “Şuraya bir girelim de, kazanırsak kendi itibarımızı yükseltiriz” maceraperestlerinin düşündüğü gibi değil, binde bir ihtimal ile zarar melhuz ise şayet, orada yapılması gerekli olan şeyi yapar.

Meseleleri kan dökmeden ve nefreti körüklemeden halletmeye çalışmak esas olmalıdır!..

• Kimdi Kanuni’nin rehberi.. İnsanlığın İftihar Tablosu.. Hudeybiye’ye gidiyor arkasına aldığı sahabeyle. “Size umre yaptıracağım!” diyor, herkes de kurbanını alıyor yanına ve ihrama giriyor. Kureyşliler Hudeybiye’de “Seni içeriye sokmayacağız!” diyorlar. Eğer orada Efendimiz “Mekke’ye girilecek!” diye işaret buyursa, Ashab-ı Kiram ellerindeki çuvaldızlarla -Allah’ın izniyle- o müşrikleri delik deşik ederek oraya yine girerlerdi. Nitekim içlerinden “Müsaade et ya Rasûlallah!” diyenlerin sayısı da az değildi. Fakat meseleyi kan dökmeden, kan döküp kini ve nefreti körüklemeden halletmekti maksat.. alevin üzerine benzinle gitmeden o problemi çözmek, geriye dönmek şeklinde bile olsa onu tercih etmişti İnsanlığın İftihar Tablosu. Hudeybiye’de kurbanları kesmiş ve geriye dönmüştü. O’nu önce anlamayan bir iki insan olmuştu ashabı arasında. Fakat onlar da ettiklerine eylediklerine ömür boyu sadakalar vermiş, kurbanlar kesmiş, istiğfarda bulunmuşlardı.
• Şimdi Kanuni’nin rehberi O’ydu. İnsanlığın İftihar Tablosu öyle yapınca, Kanuni’nin başka türlü yapması düşünülemez. Bu pozitif düşünce.. bu kendini değil, düşünülmesi gerekli olan kimseleri düşünme.. bu bir milleti düşünme, bir milletin geleceğini düşünme.. maceraya adım atmama.. insanların başına gaile salmama.. Kanuni böyle yüksek bir firaset insanı!..
• Farklı bir hadise.. Merzifonlu Kara Mustafa Paşa.. takdirle yad ederim. İçinde Girayların da olduğu bir orduyla Kanuni’nin geriye döndüğü Viyana’ya gidiyor, Viyana’yı kuşatıyor. İki şey var burada: Bir, o arkasındaki askerlerin bütününün kendisine arka çıkabileceği hesabı tam mı değil mi?!. Merzifonlu’nun (rahmetullahi aleyhi rahmeten vasiaten) -Cenab-ı Hak firdesiyle sevindirsin- vefasında, sadakatında hiç şüphem yok. Fakat Kanuni’nin geriye döndüğü Viyana’yı kuşatma.. bir de o güne kadar hınçları daha da artmış Kıta Avrupa insanının teraküm edip, tehaşşud edip karşısına çıkacağını hesaba katmadan oraya gidiyor. Türk askerinin ilk defa bozgun yaşadığı yerdir. Asker bu defa kaçmayı şiar ediniyor ve bizim sukut dönemimiz, yıkılış dönemimiz, çözülme dönemimiz onunla başlıyor.
• Şimdi bu hareketlerden hangisini tasvip edersiniz? “Rey verin de bunlardan bir tanesini yükseltelim.” dense, zannediyorum reyinizi Kanuni istikametinde kullanırsınız. Çünkü o istikamet aynı zamanda İnsanlığın İftihar Tablosu’nun istikameti.

Bir macerayla milleti felakete sürükleyenler Allah’a hesabını veremezler!..

• Mevcut muhafaza edilmezse, mefkud avlanamaz. Mevcutla elde edilecek şeyler elde edilir. Mevcudu bitirdiğiniz zaman, her şeyinizi bitirmiş olursunuz. Meselenin maceraya tahammülü yoktur.
• Büyük işlerde bazen çok küçük ihmaller, görmemeler çok büyük gailelere, falsolara sebebiyet verir. Bir falsoya sebebiyet vermesi, bir milletin kuvve-i maneviyesini kırma, onu felç etme demektir ve hiç kimsenin buna hakkı yoktur. Böyle bir şey yapan insanlar, bütün o insanların, o toplumun, o milletin vebaliyle ahirette haşr u neşr olurlar. Böyle maceraperestlerin cennete girmeleri katiyen düşünülemez. Böyle bir macerayla milleti felakete sürükleyenler, bir yönüyle bizim ikbal mülahazalarımızı karartanlar, istikbal düşüncelerimiz üzerine zift sıkanlar, Allah huzurunda yüz bulamazlar, varacakları yer de gayyadır onların, Müslüman görünseler bile.
• Müdafaa edilecekse, orada müdafaa stratejisi kullanılır. Üzerinize geliyor, gücünüz de yetiyorsa, bu defa anlaşmadan vazgeçersiniz orada, yiğitliklerinizi sergilersiniz, Uhud’da olduğu gibi, Bedir’de olduğu gibi. “Bu can bu uğurda kurban!” dersiniz, Çanakkale kahramanlarının yaptığı gibi: Mektep talebeleri ne harp bilirler, ne savaş bilirler. Ama düşman gelip kapıya dayanınca, başlarındaki sarıkları söküp, bellerine birer pişton, birer kılıç sokarak Çanakkale’ye koşmuşlardır. Allah’ın izni ve inayetiyle de o savaş kazanılır orada. En zayıf olduğumuz dönemde, maceraya kurban edildiğimiz dönemde -Allah’ın izni ve inayetiyle- gösterilmesi gerekli olan iktiham gösterildiği için, düşman orada tersyüz edilmiştir.
• Şu andaki o mesâviye, o yakışıksızca, densizce saldırılara karşı da, yine milletimizin vahdeti, birliği, bütünlüğü adına, ayrıştırmalara karşı katlanıyoruz. Küfretseler, sövseler, hakaretlerle kirletmeye çalışsalar, zift saçsalar, her gün elli türlü yalanla üzerimize gelseler de milletin birliği ve bütünlüğü adına gerekli olan şey ne ise onu yapar, o densizce şeylere mukabelede bulunmayız. “Herkes karakterinin gereğini sergiler” der, “Hasbunallahu ve ni’mel vekîl” ile soluklanırız, “ni’me’l-mevlâ ve ni’me’n-nasîr” diyerek o soluklanmayı taçlandırırız; “Hasbiyallahu lâ ilâhe illâ hû aleyhi tevekkeltu ve huve rabbu’l-arşi’l-azîm” diyerek Allah’a sığınır, işimizi O’na havale ederiz.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi'nin "Paralel paranoyasının zavallıları ve Hizmet erlerinin yol haritası." konulu yeni sohbeti Herkul.org.'da yayınlandı.

424. Nağme’de önce Allah’ın rızasını kazanma gayesiyle ortaya konan amellerin ve ihlasla yürünen hizmet yolunun hangi büyük saadetleri netice vereceğini anlatan Fethullah Gülen Hocaefendi, daha sonra sözü bir kere daha “paralel paranoyası”na getirdi.

Senelerdir hiçbir şiddete, anarşiye ve sokak hadisesine “evet” demediği herkesçe bilinen, dahası karıncanın hayat hakkını dahi muazzez görüp gözetmiş bulunduğu takdirle yâd edilen Hizmet gönüllülerinin son olaylarla irtibatlandırılmasının büyük bir iftira olduğunu anlattı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, bununla beraber ya paranoya kaynaklı ya da karalamaya matuf bu iddiaların dikkate değmeyecek ve hatta akl-ı selim tarafından çok komik bulunacak ölçüde bayağı sözlerden ibaret sayıldığını vurguladı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, hakka adanmış ruhların, o türlü hezeyanlarla meşgul olmamaları lazım geldiğini; kendi vazife ve sorumluluklarına yoğunlaşmaları, birleri bin etmeye çalışmaları, bu cümleden olarak, Zaman ve Bugün Gazeteleri ile Samanyolu, Irmak, Mehtap ve İpek Medya Grubu televizyonları gibi hakikatin sesi soluğu olmaya gayret gösteren medya organlarını desteklemeleri gerektiğini dile getirdi.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Öyle fitne günleri ki maktul niçin öldürüldüğünü kâtil de neden öldürdüğünü bilmez

• Hadis-i şeriflerde âhir zamanda meydana gelecek bazı fitneler ve dâhiyeler, belalar haber veriliyor. Asr-ı Saadet’in son döneminde, Seyyidina Hazreti Ali’nin devrinde de bir kısım örnekleri gerçekleşmiş. Ama Hazreti Pîr’in ifade ettiği gibi, onlar Hazreti Ali’ye çarpmış, kısmen kırılmış. Harûrilerin hareketi, Haricîlerin hareketi, Sahabi içinde bir kısım hakikatleri Hazreti Ali Haydar-ı Kerrâr kadar kavrayamamış kimselerin hareketleri, küçük fitne kıpırdanışları olmuş. Fakat Efendimiz (sallallâhu aleyhi ve sellem) o meselenin zirve yaptığı dönemden bahsediyor. Mesela, “Ölen ne için öldüğünü bilmeyecek, öldüren de neden onu öldürdüğünü bilmeyecek!” buyuruyor.
• Hemen her yanda Kamu (Albert Camus)’nun başkaldırma felsefesinin çağımızdaki temsilcileri! “Bütün değerlere başkaldır, bütün değerleri yerle bir et!” Dünyanın her yerinde ve Türkiye’de senelerden beri kana susamış gibi sürekli kan döken insanlar.. ve tabi bunun karşısında da bu korkunç probleme karşı, yapılması gerekli olan şeyleri yapamayacak kadar basit dimağlar.. diplomasi bilmeyen insanlar; probleme çare üretemeyen insanlar; bu korkunç hastalığa reçete sunamayan serkârlar, pîşuvâ görünen, pişdar görünen ama bir yönüyle köy koruculuğu bile yapamayan insanlar

Yalancı reçetelerle problemler çözülemez

• Kan dökenler! Bu bir yönüyle o “Kitâbu’l-fiten ve’l-melâhim”den bir kısım kareler ihtiva ediyor. Günümüzde öyle bir zirve yaptı ki, Irak’a bakın, Suriye’ye bakın, Mısır’a bakın, Bangladeş’e bakın, Myanmar’a bakın ve Türkiye’ye bakın! Düne kadar sadece belki bir yerde bir şey oluyordu, “PKK” deyip -bir açıdan- soluklanıyordunuz, teselli oluyordunuz. Keşke o dert baştan keşfedilebilseydi; üzerine balyozla gidilmeseydi; bazı kimselerin o serkârlara bu mevzuda şöyle böyle sundukları reçeteye riayet edilseydi. Eğitim gerektiği gibi ele alınsaydı; sağlık gerektiği gibi ele alınsaydı; orada emniyet -bir yönüyle- hanelerin bekçisi haline gelseydi; mülkiyeliler ona göre olsaydı; asker herkesi şefkat ile kucaklasaydı; öğretmenler talebeleriyle beraber herkesi şefkat ile kucaklasaydı.. ve meşru dairede onların istekleri yerine getirilseydi, herhalde bu gâile bu ölçüde onulmaz hale gelmeyecekti.
• Anlayamadık, düşünemedik, idrak edemedik; şöyle böyle idrak edenleri de dinleyemedik ve meseleyi bir büyük problem haline getirdik. Sözde “bir süreç, bir süreç” diyerek onunla teselli olduk. Yalancı reçetelerle insana eczanelerden ilaç vermiyorlar! O yalancı reçeteler o korkunç probleme derman olamaz! Keşke dinleselerdi!.. Ama “Sağırdılar.. kördüler.. kalbsizdiler.. alakasız kaldılar!” -hepsi değil- bir kısım serkârlar ve problem büyüdü.

O onulmaz yaranın dermanı şefkat, merhamet ve mülayemettir

• Her şeye rağmen o mevzuda yapılması gerekli olanlar ne ise mutlaka yapılmalıdır: Emniyetten olan samimi, vefâkar arkadaşlar o bölgenin insanını yürekten kucaklasalar; öğretmenler o talebeleri bağırlarına bassalar; gördükleri mesâvî ve uygunsuz tavırlar karşısında, aynı tepkiyi vermeseler. Biri “Aynı tepkiyi veririz!” diyor, aynı tepkiyi vermeseler, mülayim davransalar. Belli beklentilere girmiş, bir kısım yanlış muâlecelerle hırçınlıkları artmış insanlara bir de böyle iğneyle, çuvaldızla, bizle gittiğiniz zaman, iyice tahrik etmiş olursunuz. O korkunç onulmaz yaranın dermanı bu değildir; kucak açmadır, şefkattir, merhamettir, mülayemettir! Vaktinde edâ edilmeyen bu vazife, vaktinden sonra mutlaka kaza edilmelidir.
• Balyozla hizaya gelmiyor; şöyle böyle bir kısım boş, kuru iddialarla da hizaya gelmiyor. O insanlar bir şey bekliyorlardı. Bekledikleri meşru dairede verilmeliydi. Orası parlamalı, bir yıldız gibi kendisini hissettirmeliydi. Oradaki insanlar sefaletten sıyrılmalıydı. Fakir, belli bir dönemde gezdim o bölgeleri. Bazı kimselerin -bağışlayın- ahırlarda yatıp kalktıklarına şahit oldum. Bir kere de bununla tahrik olmuşsa bu insanlar, tahrik olan başkalarını da tahrik eder; derken onlarda ezilme duygusu uyarır; dolayısıyla ezilmiş insanlarda da başkalarını ezenlere karşı bir tepki duygusu, bir reaksiyon duygusu meydana gelir.
• Size düşen vazife, kucaklamaktır şefkat ve mülayemetle. Her şeye rağmen!.. Okullarınız yansa ve buna kimse sahip çıkmasa.. yurtlarınız, pansiyonlarınız ateşe verilse, molotof kokteyli atılsa.. öğretmenleriniz orada öldürülse Hiç bir şey olmamış gibi, yine o bölgede yapılması gerekli olan şeyler ne ise, fedakârane durup yapmaya çalışmak lazım. O insanlar bizim kardeşlerimiz! Mutlaka onların yanında olmak lazım.

O koca yırtıklarınız paralel yamasıyla kapanmaz arkadaş!..

• Kalkıp bir kısım densizler diyebilirler: “Bu kısım hadiselerin arkasında da paralel maralel ” diye. O yalana kendileri de inanmıyorlar da fakat mesâvîlerini kapama adına, o yırtığı kapamayacak o yama ile kendilerini teselli ediyorlar. O koca yırtığı kapamaz arkadaş; bu minnacık yama kapamaz! Size sorsam hepiniz el kaldıracaksınız: “Vallahi de kapamaz, billahi de kapamaz!” O nöronlara öyle yerleşmiş, kortekse öyle girmiş ki, bugün siz setretseniz bile yarın tarihin sayfalarında sayfa sayfa, kapkara satırlar halinde, kapkara kalemler ile yazılacak.. eğer dünyada iseniz, yüzünüze çarpılacak; öbür âleme gitmişseniz, zebanilerin kırbaçları haline gelecek ve tepenize inecek, inip kalkacak. Kapanmaz!.. O yırtık bu yama ile kapanmaz!.. Vallahi kapanmaz!
• Sokak hareketlerini bile ona isnat etme gibi iftiranın, gıybetin, isnadın, kinin, nefretin böylesi inanın gâvurlarda bile görülmemiştir. Evet, dünyanın hiçbir yanında, çok farklı dinlere, farklı kültürlere sahip insanlardan, bu türlü bir densizlik görülmemiştir.. dine, diyanete, millet ruhuna, kendi ruh ve mana kökümüze sahip çıkan insanlara bu ölçüde bir şenaat ve bir denaet revâ görülmemiştir. Fakat olsun!..
• Ben size bir şey söyleyeyim, onlara da hakkınızı helal edin. Çocuk akıllı insanlar; muhakemesini yitirmiş akılzedeler; onlara da hakkınızı helal edin. Öbür tarafa alıcı olarak gidin. Civanmertliğinizi orada da sergileyin. Bir gün Allah onlarla sizi karşı karşıya getirecek. O mezâlimi kitaplarda sayfa sayfa önünüze serecek: “Siz bunlara bunları da ettiniz, bunları da dediniz, bunları da dediniz.” Şu yiğitlikle orada ortaya atılmalı: “Ya Rabbi, biz bunları görmezlikten geliyoruz. Zannediyorum bir kulağımızdan vurdu, öbür kulağımızdan çıktı. Ne olur ey Erhame’r-Râhimîn! Sen Kendin buyuruyorsun: ‘Benim rahmetin gazabımın önündedir.’ Rahmetinin gazabına sebkat etmesi hakkına, rahmet-i ilâhiyen hakkına, onları da Cennetu’l-Firdevs ile sevindir Allah’ım.” demeli.

Onlar kardeşlerimizdir; sulh için elden gelen yapılmalıdır!..

• Alacaklı olarak giderseniz, bunu deme civanmertliğini sergileme imkânı olacak. Hep verici olun! Alma beklemeyin! Bugün yaptığınız hizmetlerde olduğu gibi Güneydoğu’da veya değişik varoşlarda bulunan insanlar için de ölesiye hizmet verin. Onlar bizim kardeşlerimiz! Bin senedir kardeşlerimiz bizim. Çanakkale’de beraber olduk, Millî Mücadele’de beraber olduk; Fransızların güneyi işgal etmesinde onlara karşı savaşırken beraber olduk. Ayrı değil, kardeş yani. Bunu sun’î olarak söylemiyorum, kardeş onlar!.. Bu açıdan da ölesiye bir hizmet ile emirlerine âmâde gibi koşmalı; o hizmete mukabil geriye dönecek beklentilere de bağlamamalı meseleyi. Çünkü bizim hizmetimizin en önemli karakteristik yani beklentisizlik.. adanmışlık ruhu.. o işin kölesi olma!.. Padişahlara köle olmayız biz fakat hizmetimize köle oluruz.
• Sulh için, anlaşma için, uzlaşma için elimizden ne gelir?!. O mevzuda çok müessir değiliz, zimam başkalarının elinde. Fakat biz, biz olarak -şimdi sivil kuruluş falan deniyor veya Camia veya Hizmet- elimizden gelenleri yapmalıyız. Çapınızca ne yapabiliyorsanız bu mevzuda.. o istikamette ceplerinizi de boşaltın; dimağlarınızda oluşturduğunuz o pozitif düşünceleri de o istikamette boşaltın; o insanların gönlüne girin, kardeşliğimizi dün ifade ettiğiniz gibi bugün de ifade edin.

Bin senelik kardeşlik kapris ve ihtiraslara feda edilmemeli!..

• Dünden bugüne kadar bin senelik kardeşlik, böyle bir kısım kaprislere, bir kısım ihtiraslara, bir kısım ardı arkası gelmeyen isteklere, arzulara kurban edilmemeli, feda edilmemeli!.. Eğitim, ne kadar yapabiliyorsanız.. gönüllere girme, ne kadar yapabiliyorsanız Yardım yollarını kapasalar bile, teker teker gidin, cüzdanlarınızı boşaltın onlara. Buna kimse bir şey diyemez.
• Yardım toplamanıza, hesap açmanıza engel olabilirler. Neden engel olabilirler? Yapmadıkları şeyi yaptığınızdan dolayı.. gönüllere onların girmesi lazımmış, siz girdiğinizden dolayı.. hazımsızlık.. o mevzuda bu türlü şeyleri hazmedecek enzimleri yok bunların. “Biz yapamıyoruz, size de yaptırtmayız!” diyorlar bu yaptıkları şeylerle. İnanın, bu anlayış, bu mantık, bu düşünceye göre İstanbul’un fethi size müyesser olsaydı, zannediyorum bunlar Konstantiniyye’ye gider, Konstantin’e derlerdi ki: “Bunlar şu yolla geliyorlar, aman buraları kesin, bunlara fırsat vermeyin, bunlar paralelci!..” Bu hırs, bu kin, bu nefret cennete girmeye mani olacak kadar korkunç.
• Fakat bütün bunları kâle almayın. Ne onlara gönül koyun, ne de onların edip eylediklerinden dolayı hizmetten geri durun. Ölesiye bir gayretle, ciddi bir fedakârlıkla cüzdanlarınızı boşaltın, rahatınızı onların rahatına kurban edin, hayatı onlara bağışlayın; feda edin, adayın hayatınızı onlara. Siz bu mevzuda bu kadarcık şey yaparsanız, “Sen Mevla’yı seven de Mevla seni sevmez mi?” Sen gönlünü onlara feda etsen, onlar da gönüllerini sana açmaz mı? Sen onları sevsen, onlar sana kinle, nefretle mi karşılık verecek?
• Evet, insanca davran, o birliği, beraberliği, barışı bekle, alkışla, yollarını kolla, öyle olması için lazım gelen her şeyi yap. Belki bir gün ciddi bir vahşet hissiyle sokaklara dökülen, şunun bunun malını mülkünü yakan insanlar da insafa gelirler. Çünkü devlete kızıyorlar, birilerine kızıyorlar masum insanların dükkânlarını yakıyorlar, arabalarını yakıyorlar, bankaları tahrip ediyorlar, kursları okulları basıyorlar, eşyaları çalıyorlar. Bunların, bu türlü davranışların ne dinle, ne diyanetle, ne insanlıkla alakası yoktur. Belli kesimler tarafından tahrik edilmiş, dış mihraklar da olabilir, bir kısım dünya çapındaki istihbarat servisleri de olabilir. Bir gün o insanlar aldatıldıklarını anlayacaklar, başkalarının malına tecavüzün Allah huzurunda hesabının olacağını anlayacaklar, millet malını zayi etmeyle milleti -halk ifadesiyle- şapa oturttuklarını anlayacaklar. “Eyvah” diyecekler, “bu bâzicede bizler yine yandık; zira ki ziyan meydanda bilmem ne kazandık!” (Ziya Paşa) Onlar da insandır, inanın bir gün diyecekler. Ama gördüğünüz üzere sokaklar bir yönüyle harp meydanı gibi.. sanki Haçlılar işgal etmiş gibi bir hal var ve bütün bunlar karşısında fevkalade bir duyarsızlık var, bir ölü gibi tepkisizlik var, alakasızlık var. Hâlâ bu cürmü, bu mesâvîyi başkalarına fatura etmek suretiyle kendileri o işten sıyrılacaklarını zannetme gibi bir gaflet var, bir dalalet var, bir anlayışsızlık var.

IŞİD: İslâm’ın çehresini karartan şer şebekesi

• Burada bu meseleyi çözmeden, dünya çapındaki problemlerin üzerine gitmek kendi kendinizi aldatma demektir. Birinin başını ezseniz, bir başkası hemen hortlayacak orada. Alternatif fitne ve fesat ocakları var. Dün el-Kaide falan diyorlardı ama bu birden bire -kimler tarafından beslendi- sürpriz olarak ortaya çıktı ve kan döküyor, her birisi cellat.. “Önüne geleni kes, cennete gireceksin doğrudan doğruya.” Öyle bir kandırma ki bu -hafizanallah- Müslümanlığın dırahşan çehresi bu zift düşünceli insanlar yüzünden -sayesinde demiyorum- karartılıyor. İslam’dan insanlar ürkütülüyor, uzaklaştırılıyor.
• Bu problemlerin çözümü evvela kendi içinde problemi çözmeye, samimi olmaya bağlı.. kendin için yaşamamaya bağlı.. evladını, ıyâlini, çoluğunu, çocuğunu gözünün görmemesine bağlı.. muhacerete bağlı.. alemin ayağına gitmeye bağlı Şöyle böyle hakikate aşina, hahişkar, arayan insanlar, arar bulurlar hakikatin kaynağını, hakikatin tatlı su kaynağını. Fakat ona uyanık olmayan, gözleri kapalı olan insanların ayaklarına gitmek, o konuda onları uyarmak lazım.
• Işid mi, ifrit mi, eşedd mi, her ne ise, zıvanadan çıkmış, bir yönüyle endazesiz, düşüncede nizamsız, değişik servisler tarafından beslenen, silah yardımı yapılan, dünyanın değişik yerlerinde bir yönüyle talimgâhları bulunan, her yerden insanların akın akın oraya aktığı, en mübarek memleket gibi görülen yerlerde bile hastalarının tedavi edildiği bir şer şebekesi, -bağışlayın- bir eşkıya güruhu. Bir yerde bilerek, kasten, karalama adına denen “Karmatilik, Haşhaşilik”, bunu esas onlar yaşıyorlar; bağışlayın, haydut gibi yaşıyorlar fakat onlar hakkında aynı şeyler söylenmiyor.. düşünün. Evet, nezaketim müsait olsaydı ne derdim biliyor musunuz? Yuf bu anlayışa!..

Hadiselerin aleyhte cereyan etmesi sizi hizmetlerinizden alıkoymasın!..

• Mantık bu kadar iflas ederse şayet, zannediyorum değil o kocaman problemler, en küçük problemleri bile halletmek mümkün olmayacaktır. Cenâb-ı Hak size güç ve kuvvet versin. İradelerinizi desteklesin. İradelerinizin hakkını vermek üzere bu yolda sizi seferber eylesin.. toptan sefere çıkarsın sizi. Kendinizi düşünmeyin, başındaki sarığını atıp Çanakkale’ye koşan 15-16 yaşındaki talebeler gibi hemen hizmete koşun Allah’ın izni inayetiyle. Ne birilerinin aleyhinizde olması, ne de birilerinin size diş bilemesi, sizi yapmanız gerekli olan bu şeyden katiyen geri koymamalı. O bir vazifedir.
• Eğer hadiselerin aleyhte cereyan etmesi ve kesbettiği şiddet itibarıyla, o meselede duraklamaya girmek caiz olsaydı, Enbiyâ-i İzâm girerdi. Efendimiz, başına bilmem neler kondu; en sevdiği insanlar çölde şehit edildi; başlarına kendilerinden ağır taşlar kondu; bazıları mızrakla delik deşik edildi; fakat O yine dediğini dedi Allah’ın izni inayetiyle.
• Allah Rasûlü, ruhunun ufkuna yürüyeceği âna kadar hep problemlerle yaka paça oldu. Bir dönemde müşrikle, mülhidle, putperestle, Lat’çıyla, Menat’çıyla, Uzza’cıyla, Nâile’ciyle, İsaf’çıyla yaka paça oldu, beri tarafta da münafıklarla. Mücadelenin en çetini de o idi; çünkü münafık camiye geliyordu, kurban kesiyordu; şayet savaşın kazanılacağını görüyorsa, ganimet için ona da iştirak ediyordu. Buyurun aldanmayın!.. İnsanlığın İftihar Tablosu hiç aldanmamıştı ama “Allah” diyen “Lâ ilâhe illallah” diyen, onlara karşı da “Yarıp kalbine mi baktın!“ buyuruyordu. Hiç durmadı, hep problemlerin üzerine yürüdü; makul reçeteler sundu, Kur’ân’ın temel disiplinleriyle beslenmiş reçeteler sundu; çözülmez problemleri çözdü.
• Anarşinin karşısında olun! Ama anarşik yollarla, tepkilerle, öldürerek, kıyarak, kılıçtan geçirerek değil, gönüllere girerek!.. Parçalanmış o avizenin parçalarını yeniden bir araya getirerek, çatlaklarını setrederek sizin için şûlefeşan olsun diye başınıza asmaya bakın!..

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

• Abdulkadir Geylânî hazretleri gibi bazı büyüklerin daha doğarken bir kısım mevhibelere mazhar olmalarının hikmeti nedir?
• Mü’minlerin imanda ve amelde derinleşme peşinde olmaları gerektiği ifade ediliyor. Bu zaviyeden, derin bir mü’minin başkalarının sığ, taklidî, nazarî ve şeklî hallerine bakışı nasıl olmalıdır?
• Hâlis mü’minin ibadet tiryakisi olması, amelde devam ve temadi ile beraber adeta kulluğa ve marifete doymaması, ayrıca her gece yüz rekât namaz kılsa bile “Müslümanlık nerede ben neredeyim?” mülahazasıyla dolu bulunması gerektiği nazara veriliyor. Bu denge nasıl kurulmalıdır?
• Hadis-i şeriflerde “Herhangi biriniz secdeye gittiği zaman horozun daneyi gagaladığı gibi yapmasın!” ve “Köpek gibi ellerini yere sermesin!” şeklindeki ifadelerle, namazda yapılan bazı hareketler hayvanî hareketlere benzetiliyor. Bunun hikmeti ne olabilir?
• Şeytanın en sevmediği insan kimdir?
• Şeytan, kime nasıl musallat olur?
• Şeytanın ölüm esnasındaki oyunu ve tuzakları nasıldır?
• Zamanımızın adanmış ruhlarından birinin vefatı esnasında şeytanın ısrarla telkin ettiği neydi?
• “Akıbetinden endişe etmeyenin akıbetinden endişe edilir!” sözüyle anlatılmak istenen nedir?
• Esved bin Yezid en-Nehâî gibi bir Hak dostu ölüm anında niçin hıçkırıklara boğulmuştu?

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, dünkü sohbetinde insanın kendi amellerine güvenmemesi, nefsini sürekli sorguya çekmesi; musibetler karşısında suçu daima öz benliğinde araması, hariçte mücrim uydurma hastalığından uzak kalması ve hele kendi cürümlerini örtmek için başkalarını karalama gibi bayağılıklara asla tenezzül etmemesi gerektiğini anlattı.

Merhum Necip Fazıl’ın, bir gazete için “Süper Kâfir” dediğini, zira o gazetenin sürekli yalan ve iftira yazdığını ve diğerlerinin de onu takip ettiklerini hatırlatan Fethullah Gülen Hocaefendi, bugün de zift havuzundan beslenen bazı medya organlarının aynı küfür sıfatlarını üzerlerinde taşıdıklarını vurguladı.

İnsafsız yalan, iftira ve karalama hücumlarına karşı Hizmet gönüllülerinin Allah’a sığınıp her şeye rağmen kendi vazifelerine odaklanmaları lazım geldiğini bir kere daha ifade eden Fethullah Gülen Hocaefendi hasbihalin sonunda “özür dilemek” ile “mazeret döktürmek” arasındaki farkları açıkladı. Bu konuda dile getirilenler şöyle özetlenebilir:

Mazeret döktürme” tabiri, bir kusur, kabahat ya da suç için mücbir sebepler ileri sürmeyi ve onun hoşgörülmesi maksadıyla bahaneler sayıp dökmeyi ifade etmektedir. Bazı kimseler, hatalarını kabul etmeye bir türlü yanaşmazlar; ya atf-ı cürümlerde bulunur, başkalarını suçlarlar ya da zorlayıcı sebepler ve olmadık bahaneler sıralayarak işin içinden sıyrılmaya çalışırlar.

Oysa, bir suç işlemek veya bir günaha girmek kötüdür, çirkindir; fakat, o suça veya günaha mazeret bulma istikametinde beyanda bulunmak daha kötü ve daha çirkindir. Hatanın hoşgörülmesi ya da suçun affedilmesi için “şöyle olmuştu, böyle vuku bulmuştu” diyerek mazeretler ileri sürmek ve o türlü bahanelerin arkasına sığınarak kendini temize çıkarma kasdıyla sözü eğip bükmek vebali daha da katlamak demektir. Çünkü böyle bir davranış, nefsi tezkiye etmenin, kendi kusurlarını hiç görmemenin, ahirette her şeyin hakikatinin ayan beyan ortaya çıkacağını düşünmemenin ve dolayısıyla bağışlanma arayışında olmamanın ifadesidir.

Bu açıdan da, “özür dilemek” ile “mazeret döktürmek” birbirinden çok farklı şeylerdir. Bir kabahatten sonra hatayı kabullenme, suçu itiraf etme, hak sahiplerinden özür dileme ve Allah’tan da mağfiret dilenme, yapılan yanlışı telafi etmek için ortaya konan çok önemli bir gayret ve bir fazilettir. Fakat kendisinin masum olduğuna başkalarını inandırmak için vâkıaya tam mutabık olmayan sözler söyleme ve muhataplarını kandırmaya mâtuf bahaneler ileri sürme, insanları aldatma çabasıdır, yalandır ve mü’mine yakışmayan bir davranıştır.

Aslında, bir kabahat ya da günah karşısındaki en doğru davranış, nefsi tezkiye etmeye çalışmadan ve mazeretler arkasına saklanmadan, “Allah affetsin, siz de bağışlayın. Cismaniyetime yenik düştüm, cürüm işledim; zaten benden de ancak bu beklenirdi!” diyerek hem muhataplardan affedilmeyi istemek hem de Cenâb-ı Hakk’a tevbe etmektir. Ne var ki, böyle bir civanmertlik ancak hakiki mü’minlere has bir güzelliktir; münafıkların şiarı ise, sürekli bahanelere ve mazeretlere sığınarak paka çıkma gayretidir.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi dünkü sohbetine günün muhasebesini yaparak ve nefis sorgulamasına işarette bulunarak başladı.

Daha sonra şu sorumuzu cevapladı:

“Özel donanımlı seçkin kimseler olan enbiya-i izamın icmalen vazifesi esrâr-ı ulûhiyete tercümanlık ve nizam-ı ubudiyeti talimdir” buyuruluyor. Esrâr-ı ulûhiyete tercümanlık ve nizam-ı ubudiyeti talim hususlarının şerhini lütfeder misiniz?

Mezkur kavramları engince anlatan muhterem Hocaefendi, peygamber mesajından gereğince istifade edemeyen insanların düşünce inhiraflarından kurtulamayacaklarını, dolayısıyla da sürekli yanlışlıklara düşeceklerini vurguladı. Sözleri arasında şu cümlelere de yer verdi:

“İnsan ancak enbiya-i izamın mesajları sayesinde aydınlık içinde yürüyebilir. O mesajların nurundan mahrum olan insanlar için her zaman bir karanlık söz konusudur ve onlar ne yapacaklarını bilemezler. Misal mi istiyorsunuz? Şu günümüzde bir parçacık, sekiz adımlık Türkiye’yi idare eden insanların her gün farklı şekilde çark etmelerine bakın! Bilseler, niçin ondan ona, ondan da ona dönsünler! Bir gün diyorlar ki: ‘IŞİD mürşittir!’ Bir gün geliyor, ‘IŞİD çaşıttır!’ diyorlar. Bir gün de geliyor, ‘IŞİD ifrittir!’ diyorlar. Duygu ve düşüncede böyle zikzaklar çizenler idarede de haydi haydi zikzaklar çizecekler.”

Hasbihalinin sonunda Rasûl-ü Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz’in mesajlarını sonraki nesillere ulaştıran Ashâb-ı Kirâm’a sözü getiren Hocaefendi, İnsanlığın İftihar Tablosu’nun o güzide dostlarından hareketle arkadaş ve kardeş arasındaki farklara temas etti.

Bir insanı tanıyabilmenin ve onunla yakın arkadaş olabilmenin şartları üzerinde de duran Hocamız şöyle dedi:

“(Bazen) kardeş tanımaz, yeğen tanımaz, amca tanımaz, dayı da tanımaz; tanımaz bunlar. Yakınlığın bir bela yanı vardır. Yakınlık öyle bir beladır ki, görülebilecek şeyleri bazen görmeye mani olur. ‘Bizim’ der, hafife alır ve elli türlü mahrumiyet yaşar. Okumaz, düşünmez, mülahaza etmez, işin içine girmez, ‘Ben bana yeterim!’ der ve zavallılığından bir türlü sıyrılamaz. O bakımdan kardeş hiçbir zaman arkadaş gibi olamaz. Bazıları ‘Ben falanı tanıdım!’ diyor. Bağışlayın, sen halt etmişsin. Onunla aynı odada yatıp kalkmadan bilemezsin.. gece iniltilerini duymadan bilemezsin.. Rabbiyle münasebetine şahit olmadan bilemezsin.. onun kalbine kulak vermeden, insanlık için kalbinin nasıl güm güm güm çarptığını duymadan bilemezsin. ‘Biliyorum” diyorsan, katmerli yalan söylüyorsun demektir. Belli ızdırapları onunla paylaşmamışsan, bazı zamanlarda onunla aç kalmamışsan, ızdıraptan dolayı iki ayağını bir kap içinde görmemişsen bilemezsin. Yemin ederim bilemezsin. İddia ediyor, iki defa görüşmüş, ‘Ben onu tanıyorum!’ diyor. Bu yalandır, düpedüz muzaaf, muk’ap bir yalandır. Bu açıdan arkadaş başkadır; hayatın her anını, her safhasını sizinle paylaşan insan başkadır, kardeş başkadır.”

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, ahirette “Keşke toprak olsaydım.. keşke falanı dost edinmeseydim.. keşke insî cinnî şeytanlara uymasa, peygamber yolunda yürüseydim!..” türünden temennilerle inlememek için dünyada seçimi iyi yapmak ve tercih hatasına düşmemek gerektiğini vurgulayarak sohbetine başladı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, zamanımızda dinin ruhunu çalan gerçek maneviyât hırsızlarının kimler olduğunu ve nasıl bir yavuz hırsızlık tavrı sergilediklerini anlattı.

Nifak çağının hastalıkları, münafıkların çirkin tuzakları ve şeytanın soldan yanaşmasına mukabil ehl-i nifakın sağdan saldırıları gibi mevzular üzerinde durdu ve çok çarpıcı misaller serdetti.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

• Her fırsatta, Peygamber Efendimiz’e (aleyhissalatu vesselam) salât u selam getirmemiz O’na karşı vefamızın gereğidir. Çünkü, salât u selamlarla O’nu her anışımız, hem O’nun peygamberliğini bir tebrik, hem getirdiği saadet-i ebediye müjdesine karşı bir teşekkür ve hem de bildirdiği fermanlara itaatimizi ve biatımızı yenilememiz manasına gelmektedir.
• Efendiler Efendisi’ne salât u selâm okumakla, ahd-ü peymanımızı yenilemiş, ümmeti arasına bizi de dahil etmesi isteği ile kendisine müracaat etmiş oluyoruz. “Seni andık, Seni düşündük; Allah Teala’ya Senin kadrini yüceltmesi için dua ve dilekte bulunduk” demiş ve O’nun engin şefkat ve şefaatine sığınmış oluyoruz. Dolayısıyla, salât u selama Efendimiz’den daha çok biz muhtaç bulunuyoruz. O’na müracaatımızla mevcudiyetini, büyüklüğünü kabullenmiş ve küçüklüğümüzü, hiçliğimizi ilan etmiş; aczimiz ve fakrımızla beraber, şiddetli ve çok büyük bir günün endişesiyle melce ve mencâ olarak Rasul-ü Ekrem’e dehâlet etmiş, arz-ı ihtiyaç ve arz-ı halde bulunmuş oluyoruz.
• Bilindiği gibi, “salât”, tebrik, dua, istiğfar, rahmet gibi anlamlara gelmektedir. Salât kelimesinin çoğulu “salavât” gelir. Kur’ân-ı Kerim’de şöyle buyurulur:

  إِنَّ اللهَ وَمَلَۤائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَۤا أَيُّهَا الَّذِينَ اٰمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا
  “Allah ve O’nun melekleri Peygamber’e hep salât ederler. Ey mü’minler, siz de Ona salât (ve dua) edin ve samimiyetle selam verin.” (Ahzab, 33/56)

  Salât, Allah’tan rahmet, meleklerden istiğfar, müminlerden de dua demektir. “Allah salât ediyor” deyince, merhamet anlarız. “Melekler salât ediyor” deyince, istiğfar anlarız. Biz salât edince de, bizim yaptığımız dua olur. Bu âyeti kerimeyle, Peygamberimiz’e salât ve selamlar getirerek hürmetlerini arz etmek her müslümanın yapması gerekli olan bir görevdir. Her müslüman en azından “Âllâhümme salli alâ Muhammed – Allahım rahmet ve bereketin Efendimiz Hazreti Muhammed üzerine olsun” diyerek salât getirmek mecburiyetindedir.
• Cenâb-ı Hakk’a nasıl teveccüh edilmesi gerektiğini ve O’ndan neyin ne şekilde istenileceğini en iyi bilen zat Allah Rasûlü’dür. Bu itibarla da, Hazreti Sâdık u Masdûk (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz’in ifadeleriyle dua etmek daha güzeldir. Fakat, insan hangi dil ve hangi kelimelerle maksadını daha güzel seslendirebiliyorsa, o ifade tarzıyla taleplerini Mevlâ-yı Müteâl’e arz etmesinde hiçbir mahzur yoktur. Selef-i sâlihîn efendilerimiz, aslı Kur’an-ı Kerim’e ve hadis-i şeriflere dayanan dualar yazmış ve münacaatlar derlemişlerdir.
• Salât ü selâmın temeli dinde mevcut olduğuna ve mezkur âyet-i kerimede “mutlaka şu şekilde salat ve selam edilecek!” denilmediğine göre bu konuda farklı ifadeler de kullanılabilir. Meselâ Salât-ı Tefriciye’yi okuyarak da Efendimiz’e (sallallâhu aleyhi ve sellem) salât u selâm getirebilirsiniz. Aynı şekilde İbn Beşiş’in salât u selâmını ya da Delâilü’n-nur veya Delâilü’l-hayrat’ta geçen salât ü selâmları okuyabilirsiniz.
• Diğer taraftan, bizim salâtımız, Üstadın ifadesiyle, “Ya Rab! Yanımızda elçiniz ve dergâhınızda elçimiz olan reisimize merhamet et ki, bize sirayet etsin.” manasına bir duadır. Bununla beraber salât u selamın ayrı bir hususiyeti daha vardır. Salât u selam makbul bir duadır; yapılan diğer duaların başında ve sonunda salât u selam okununca, iki makbul dua arasında istenilen şeyler de makbul olur. Onun için hem duanın başında, hem de sonunda salât u selam okumak lazımdır. Dahası bir kısım talepleri salat ü selam ambalajıyla Cenâb-ı Hakk’a sunmak da bir yoldur. Nitekim, “Salât-ı Tefrîciye”nin böyle bir yanı da vardır.
• İmam Kurtubî Hazretleri sayesinde meşhur olan, 4444 adet tek başına ya da paylaşılarak okunan Salât-ı Tefrîciye şöyledir:

  اَللَّهُمَّ صَلِّ صَلاَةً كَامِلَةً وَسَلِّمْ سَلاَمًا تَامًّا عَلَى سَيِّدِنَا مُحَمَّدٍ الَّذِي تَنْحَلُّ بِهِ الْعُقَدُ وَتَنْفَرِجُ بِهِ الْكُرَبُ وَتُقْضَى بِهِ الْحَوَائِجُ وَتُنَالُ بِهِ الرَّغَائِبُ وَحُسْنُ الْخَوَاتِمِ وَيُسْتَسْقَى الْغَمَامُ بِوَجْهِهِ الْكَرِيمِ وَعَلَى آلِهِ وَصَحْبِهِ فِي كُلِّ لَمْحَةٍ وَنَفَسٍ بِعَدَدِ كُلِّ مَعْلُومٍ لَكَ.
  Allahım! Efendimiz Muhammed’e kusursuz bir salât ve rahmet, mükemmel bir selâm ve selâmet vermeni diliyoruz. O Peygamber (ve O’na öyle bir salât ü selam) ki, O’nun hürmetine düğümler çözülür, sıkıntılar ve belalar O’nun hürmetine açılıp dağılır, hacet ve ihtiyaçlar O’nun hürmetine yerine getirilir. Maksatlara O’nun hürmetine ulaşılır, güzel sonuçlar O’nun hürmetine elde edilir. O’nun şerefli yüzü hürmetine yağmur yüklü bulutlarla rahmet istenilir, Allah’ım, O’na, ehl-i beytine ve ashabına her göz kırpacak ve nefes alıp verecek kadarlık zaman diliminde (her an) Sana malum olan varlıklar sayısınca salât ü selam olsun.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi, fırtınalar ve darbeler karşısında hakiki müminlerin “muvakkat sarsıntılar” yaşasalar da asla yıkılmayacaklarını anlattı.

Bazen husumete kilitli kimselerin hasım saydıkları insanları kasden sürekli darbelediklerini ve böylece onların ümitlerini kırmaya çabaladıklarını vurgulayan Hocaefendi, günümüzdeki “algı operasyonu”nun da bu gayeye matuf olduğunu ifade etti.

O tsunamiler ve şiddetli hortumlar karşısında samimi Hizmet gönüllülerinden fire olmadığını, sadece bir kısım oturaklaşmamış, yüzer gezer, zıp orada zıp burada, -hadis-i şerifin ifadesiyle- iki sürü arasında gel-git yaşayan sersem koyun gibi kimselerin devrildiğini belirten Hocaefendi, bazılarının üstesinden gelemeyecekleri baskılara maruz kalmış olabileceklerini dile getirdi ve şöyle dedi:

“Mü’min sadece Allah karşısında eğilir. Hadiseler ne kadar şiddetli gelirse gelsin, fırtınalar ne kadar şiddetli eserse essin, inanan insan katiyen sarsılmamalı. O yeryüzünde emniyet ve güven insanıdır, sarsılırsa, yeryüzünde emniyet ve güven sarsılmış olur. Gönlünü ona bağlamış ve ona güvenmiş olanlar da sarsılırlar. Şöyle böyle tehlikeli anlarda yer değiştirme işi münafık işidir. Siz üç, dört, beş sene bir heyetle beraber oturmuş, kalkmış, belki aynı sofrayı paylaşmış, aynı bardaktan çay içmiş, aynı tabağa kaşık çalmışsanız şayet, hâlâ onları on-yirmi sene içinde tanımamışsanız, onu -müsaadenizle, kelime çirkin, bağışlar mısınız- ahmaklığınıza veriniz. Yok o süre zarfında sizin içinizde bir tereddüt hâsıl edebilecek bir tavırları, bir davranışları olmadıysa şayet, siz kendi kendinize bir hadise karşısında yol değiştiriyorsanız -rica ederim- onu da nifakınıza veriniz!”

Herkesten aynı mukavemeti beklememek gerektiğini söyleyen ve “Biz ağaçların başında sararmış, kurumuş, rüzgâra maruz kalıp savrulmuş yapraklar değiliz. Durduğumuz yerde dururuz Allah’ın izni ve inayetiyle.” diyen Hocaefendi, savrulup yıkılan insanlara karşı bugün ve yarın nasıl muamele edilmesi lazım geldiğini şu ifadelerle açıkladı:

“Yaptıkları hatanın sonucunda hiss-i nedâmetle karşınıza çıkan, bir kısım demagojilerle kendilerini mazur göstermeye çalışan o insanlara da samimi sinenizi açın. ‘Gel kardeşim, seni de kucaklıyorum!’ deyin. Bugün bütün kötülükleri yapanlara, her gün levsiyât kusanlara, salya atanlara, etrafa zift savuranlara karşı siz okunuzun ucuna bir tane gül takın, yayınızı gerin, onlara gül fırlatın.”

Allah Rasûlü’ne ve Ashâb-ı Kirâm’ın ilklerine karşı yapılan boykot karşısında ehl-i insaf bazı kimselerin “Artık yeter!..” deyip itiraz ettiklerini ve müşriklerin Kâbe’ye astıkları boykot talimatnamesini yırtmak üzere gittiklerinde yazının Allah’ın ismi dışında kalan bölümünün güveler tarafından tamamen yenmiş olduğunu gördüklerini hatırlatan Hocaefendi, günümüzde kimisinin kendisine verilen para, makam, villa gibi şeylerle, kimisinin de hayatını nezih götürmediğinden dolayı bir kısım angajmanlıklara düştüğünü ve sesini yükseltip “Yahu yeter!” diyemediğini hüzünle ifade etti.

Allah Rasûlü’nün yolunda olan insanların falanın filanın “bittiler” demesiyle bitmeyeceklerine de değinen Hocaefendi, “Günümüzde bazı safderun kimseler “Filanları bitirdik!” diyorlar. Hikaye.. o hikayeyi siz çocukları uyutmak için, beşiği sallayarak, ninni diye söyleyin.” dedi.

Muhtevasına işaret ettiğimiz bu sohbeti 26:12 dakikalık ses ve görüntü dosyaları halinde sunuyoruz.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Soru: 1) Nübüvvetin bidâyetinde,

وَاصْبِرْ عَلَى مَا يَقُولُونَ وَاهْجُرْهُمْ هَجْرًا جَمِيلاً

buyuruluyor. Söylenenlere sabırla beraber “hecr-i cemil” ne demektir? Peygamber Efendimiz’in ve Ashâb-ı Kirâm’ın hayat-ı seniyyelerinde bu ilahî emrin yansımaları nasıl olmuştur?

Soru: 2) Müteakip ayette

وَذَرْنِي وَالْمُكَذِّبِينَ أُولِي النَّعْمَةِ وَمَهِّلْهُمْ قَلِيلاً

buyuruluyor. Ayetten anlaşılması gerekenleri lütfeder misiniz? “Kalîlen” sözüyle tavsif edilen imhâlin müddeti -şart-ı âdî planında- hangi hususlara göre belirlenir?

Cenâb-ı Allah, bu iki ayet-i kerimede -meâlen- şöyle buyurmaktadır:

“Söyleyip durduklarına karşı sabret ve onlardan güzel bir tavırla uzak dur! (Kendilerine bahşettiğimiz servet, devlet ve imkan gibi) nimetler içinde yüzen yalancıları Bana bırak ve kendilerine biraz süre tanı.” (Müzzemmil, 73/10-11)

Fethullah Gülen Hocaefendi, bu ilahî beyanların meali üzerinde durmakla birlikte,

• Müşriklerin isnat ve iftiraları karşısında Rasûl-ü Ekrem (sallallâhu aleyhi ve sellem) Efendimiz’in ve Sahabe’nin tavrı
• “Hecr-i cemîl” ifadesinin manası ve günümüzde nasıl uygulanması lazım geldiği
• “Paralel” yaftası ve dünden bugüne alternatif yollar
• Yeniden Milli Mücadele Hareketi’nden Milli Görüş’e, merhum Süleyman Efendi Hazretleri’nin talebelerinden muhterem Mahmud Efendi Hazretleri’nin cemaatine, Aziz Mahmud Hüdâi Hazretleri’nin takipçilerinden Muhammed Raşid Efendi Hazretleri’nin ve İskenderpaşa Cemaati’nin müntesiplerine kadar siyasi ve gayr-i siyasi meşreplere bakış,
• Ayet-i kerimede kafirler, münafıklar ya da müşrikler değil de “mükezzibîn” denmesinin hikmetleri,
• Ayet-i kerimede “ni’met” değil de “na’met” ifadesinin kullanılmasındaki nükteler ve na’met kelimesinin manaları

gibi daha pek çok hususu açıklıyor.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Hizmet Hareketi’ni kendi istediği yöne sevk edemeyen bazı çevreler, Hizmet fertlerinin sosyal hayat ve siyasetle ilgili tenkit, istek ve izahlarını siyasete dalmak olarak yorumlamakta ve zaman zaman “Siyaset yapmak istiyorsanız, siz de bir parti kurun!” demagojisini seslendirmektedirler. Hemen her seçim döneminde Hizmet’in bir partiyle anlaştığı iftirasını bir kere daha ısıtıp dolaşıma sokmakta; hatta Camia genişleyip güçlendikçe “Parti kuruluyor!” şayiasını manşetlere taşımakta ve sanki asıl gaye, nihai hedef oymuş gibi yayın yapmaktadırlar.

Son günlerde özellikle “zift medyası” ve çevresinin bir kere daha aynı yalanlara sarıldığı görülmektedir. İhtimal, hem muhalif görünümlü her hareketi anında boğmak hem de çamurlu fırçalarıyla Camia’ya bir leke daha bulaştırmak maksadıyla, yeni kurulan parti ya da partileri Hizmet’le ilişkilendirmek için çırpınmaktadırlar.

Hizmet gönüllülerinin hemen her fırsatta bu iddiaları yalanlamalarına ve “parti kurma gibi bir düşüncelerinin hiç olmadığını ve bundan sonra da asla olmayacağını” defaatle ikrar etmelerine rağmen asılsız isnatlarından ve iftira dolu beyanlarından vazgeçmemektedirler.

Böyle kötü bir kasıtla hareket eden insanları muhatap almak beyhudedir. Ne var ki, her sükûtun ikrar kabul edildiği bir dönemde yaşadığımız da bir gerçektir.

Bu düşünceye mebni olsa gerek, Gazeteciler ve Yazarlar Vakfı’nın konuyla ilgili açıklamasından ve Hizmet gönüllülerinin aynı çizgideki beyanlarından sonra muhterem Fethullah Gülen Hocaefendi de sohbetinde bu mevzuya yer verdi.

Fethullah Gülen Hocaefendi’ye şu soruyu yönelttik:

“Son dönemde Müslüman kimliğiyle öne çıkan bazı şahısların her türlü haramîliği işlemeleri “Bunlar da böyleymiş!” dedirttiği gibi, dünyevî arzular, tama’ ve korku misillü şeytanî hücumlarla farklı angajmanlıklara giren kimseler hüsn-ü zan duygularını yıktılar. İnsanlara karşı hüsn-ü zan hislerimizi ayakta tutabilmenin vesileleri ve dinamikleri nelerdir?”

Fethullah GülenHocaefendi sualimizin cevabını verdikten sonra sözü parti kurma mevzuuna getirdi ve şunları söyledi:

• Hiçbir zaman parti kurma gibi bir mülahazamız olmadı. Bu hareketin en küçük ferdinde bile söz konusu olmamıştır; hatta (Camia) Hazreti Pir-i Mugan’ın ifadesiyle -bazıları rahatsız olabilir- “Eûzü billahi mine’ş-şeytâni ve’s-siyâseti” demiştir: “Şeytandan ve siyasetten Allah’a sığınırım.”
• Siyasetle ancak şöyle bir alaka olabilir: Siz bu mevzuda, siyaset adına organize olmuş camialara bakarsınız. Bunlardan hangisi evrensel insanî değerler mevzuunda bir şey vaad ediyorsa, demokrasi adına bir şey vaad ediyorsa, çevresindeki dünya ile iyi geçinme, münasebetler tesis etme ve Türkiye’yi alıp ileriye götürme, devletler muvazenesinde muvazene unsuru haline getirme istikametinde bir şey vaad ediyorsa Millet aklını peynirle yememiş, gider ona oyunu verir. Hiç telkine melkine de lüzum yok. Zaten şimdiye kadar da kimse o mevzuda bir telkinde bulunmadı. Bir şey ümit ederek belli bir dönemde kapı kapı dolaştılar, “evrensel insanî değerler” dediler, “demokrasi” dediler, “çevremizde pozitif münasebetler” dediler, “dost kazanma” falan dediler. Bunlar onu yapacak diye oy vermiş olabilirler.
• Kıtmir’in de hayatında bir kere dediği bir şey var: O referandum mevzuunda, kanunlarda, anti-demokratik kanunlarda, ihtilal kanunlarında bir kısım değişikliklere gittiklerinden dolayı yüzsuyu dökerek o yaşa kadar demediğimi dedim; dört sene önce, demek 70 yaşıma kadar dememişim de kalkmış o zaman söylemişim.
• Şimdi birileri size yakın gibi görünüyor, parti kuruyor; birileri de “falanlar parti kuruyorlar, kursunlar da alsınlar ağızlarının payını!” falan diyorlar. Bizim evvel ve ahir öyle bir mülahazamız olmadı, evvel ve ahir de öyle bir mülahazamız olmaz. Bügüne kadar hangi mülahazalara binaen izhar-ı reyde bulunduksa şayet, bundan sonra da öyle olacaktır. İnsanlar bakarlar: Evrensel insani değerler adına bir şey vaad ediyorsa, demokrasi adına bir şey vaad ediyorsa, Orta Asya’daki insanların gönlünü fethetme adına bir şey vaad ediyorsa, Orta Doğu’dakilerin gönlünü fethetme adına bir şey vaad ediyorsa, Türkiye’yi alıp ileriye götürme adına bir şey vaad ediyorsa, devletler muvazenesinde gözünün içine baktırma adına bir şey vaad ediyorsa, millet aklını peynirle yememiş, gider ona oy verirler. Kim ise o Amma “İlle de bize olacak, biz bilmem neyi temsil ediyoruz!” diyenler, -o zaman halk ifadesiyle diyeyim- onlar da avuçlarını yalarlar.
• Partimiz yok bizim, partiyle patırtıyla hiç alakamız yok, hiçbir zaman olmadı. Bir insan belki gençliğinde bu türlü şeylere heves edebilir. Ayağınızın ucuna kadar geldiği dönemde elinizin tersiyle ittiğiniz bir meseleye 70 küsur yaşınızdan sonra meyleder misiniz siz? İşin doğrusu bu mevzuda aklı başında hiçbir mü’min aklını peynirle yemediği gibi, ben de -peynir yiyorum ama- aklımı peynirle yemedim!..

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Malumunuz olduğu üzere, Fethullah Gülen Hocaefendi’nin yeni bir kitabı çıktı. Kur’ân’ın belagat ve i’câzının muhteşemliği.. ilahî beyanda Mü’min, kafir ve münafıkların karakteristik özellikleri.. ayetlerde seçilen kelimelerin dil incelikleri, müfredat manaları, harflerin işaret ettiği açık ve kapalı anlamlar.. ayet ve kelimelerin birbiriyle olan münasebeti gibi konulara Bakara Sûresi’nin ilk yirmi beş ayeti ışığında ilmî bir bakışı içeren eser “Bir İ’câz Hecelemesi” ismiyle neşredildi.

Fethullah Gülen Hocaefendi’ye, 70’li yıllarda cami kürsüsünde başlayıp daha sonra bir grup ilahiyat talebesiyle devam eden ve mezkûr kitabın ortaya çıkmasına vesile olan derslerin arkasındaki sâiki, Hocaefendi’nin derse nasıl hazırlandığını, o günkü şartları ve eserde gözetilen hususları sorduk.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.

Fethullah Gülen Hocaefendi ders boyunca birkaç defa sözü Merhum’a getirdi; dostunun güzel hasletlerini ve onunla olan hatıralarını anlattı.

İkindi namazını müteakip her dönemin ilklerinin diğer insanlardan daha faziletli sayıldıkları, zira onların -vesile olmaları açısından- geriden gelenlerin sevaplarından da nasiplendikleri mülahazasından hareketle Hizmet’in öncüleriyle alakalı bir sual sorduk. Bu cümleden olarak, Hacı Arif Ağabeyi de bir kere daha hayırla yâd etmek istedik.

Fethullah Gülen Hocaefendi, sâbikûn u evvelûnu büyük yapan hususlar arasında yokluk günlerinde davaya sahip çıkmalarını ve ortaya koydukları hizmetlere mukabil hiçbir beklenti içinde olmamalarını özellikle vurguladı. Hem ahirete yürümüş hem de hâlâ hizmette koşturan bahtiyar ruhlardan misaller verdi.

Çok sevdiği bir dostunun dar-ı bekaya irtihalinin yanı sıra gurbette bulunduğu için cenaze merasimine de iştirak edemeyecek olmasının üzüntüsünü yaşayan Hocaefendi daha önce birkaç defa olduğu gibi yine “Hiç olmazsa gıyabî namaz kılıp dua edelim” dedi ve cenaze namazını kendisi kıldırdı.

Bu bölüm ilk olarak www.herkul.org'da yayınlandı.